De BBC World Service heeft een nieuwe, jingleachtige herkenningsmelodie, die Lily Bolero nog verder in de verdrukking brengt.
Een computerdeun waarin het intro van I want to hold your hand van The Beatles verwerkt lijkt te zijn. Het zou dan ook het intro van Lies van The Knickerbockers kunnen zijn, maar dit is altijd als een epigonistisch nummer gezien door de gemiddelde platenridder (ten onrechte volgens mij, ik ben dan ook geen gemiddelde platenridder - oordeel zelf - overigens is het nummer uit 1965, maar dit geheel terzijde).
Wakker worden met deze nieuwe top-of-the-hour (en ook bottom-of-the-hour trouwens) betekent bij het ontbijt het Beatlesnummer in je hoofd hebben. En dan bij voorkeur niet de bekende versie, maar de Duitse, Komm' gib mir deine Hand, dat is bijzonderder. Ik ben niet de enige aan de ontbijttafel die er last van heeft.
Toch zwemt dan iets anders mijn bewustzijn binnen. In de dagen van het verschijnen van de LP Rarities waren de twee Duitstalige hits van de Beatles regelmatig op Caroline te horen. Het was een welkome afwisseling van de progrock die het station in die dagen typeerde en die nog wel eens zwaar op de maag lag. Het kon dan ook voorkomen dat ik spontaan onder huishoudelijke werkzaamheden in die tijd in Sie liebt dich yeah yeah yeah! uitbarstte.
Dit maakte dan weer een argwanende reactie los van een lieve flatgenote die ik na haar verhuizing mijn verloofde mocht noemen. "Waarom zing je dat in het Duits?" Ze had een scharrel met iemand in Duitsland in die dagen en meende een gezongen terechtwijzing van mijn kant te bespeuren, vrees ik nog steeds - dat wil zeggen, die gedachte komt gratis en voor niks uit oude bewustzijnslagen boven door die deun. De BBC wordt bedankt. Mag Lily Bolero niet terugkomen, of was het eigenlijk een te subversieve deun uit de tijd van burgeroorlog en revolutie?
De soft power van Groot-Brittannië bestond uit Beatles en Bowie, uit minirok en modlook, punk en Peel (Emma of John) - tot Spicegirls en Coldplay aan toe. De man die Cool Brittannia bedacht heeft, gekozen onder de tonen van club anthem Things can only get better, heeft het in feite verknald door Bush' poodle te wezen. En het BBC-nieuws (deel van de soft power, net als Caroline) wordt voortdurend ideologischer en daarmee onnozeler. Verwijst zo'n computerdeun met een topper uit betere tijden als onderlaag naar verlangen naar iets wat voorbij, voorbij is?
Er komt een ogenblik dat deze deun alleen nog zichzelf vertegenwoordigt. Wellicht heb ik voor mijzelf het ogenblik dichterbij gebracht.
Inmiddels: blijft ons op het internet echt niets bespaard?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten