30 november, 2010

Hete herfst gaat over in wintertij van tegenzin


In Engeland en Wales staan verhogingen van het collegegeld tot negenduizend pond per jaar op de agenda. Er zijn een kleine twintig universitaire gebouwen bezet op het ogenblik.
De actiedagen in Italië zijn vanavond besloten met het aannemen van de wet die beoogt het onderwijs te vermarkten. Of het regime-Berlusconi het einde van het jaar haalt doet er niet toe.
Dit wordt of is al een machtsvraag.
Laten we de tekening voltooien en de plaatjes kleuren.
Foto: Cambridge vanmiddag 30 november 2010.

29 november, 2010

Lieux de mémoire in demonstraties

Zoals hier vermeld, de emotionele betrokkenheid bij plaatsen waar ik geweest ben is groter dan waar ik niet geweest ben. Vooral als "er iets gebeurt". Twee studentendemonstraties in plaatsen die ik bezocht heb.

De tocht heuvelaf van de campus van Loughborough naar het stadje heb ik meermalen afgelegd, het schiet mij nu te binnen dat ik toegerust was met een mitella toen. In Loughborough was de Anarchist Studies Network Conferentie waar ook een apart onderdeel religieus anarchisme was. Twee jaar geleden - er had wel eens een vervolg op mogen komen dunkt mij.
Maar goed, ik kijk niet op van zo'n demonstratie. Voor Loughborough heet het wel zeldzaam te zijn. Hoeveel aanstaande politicologen die zich in het anarchisme verdiepen zijn er bij?

Deze wijde allee is ongeveer precies wat ik mij van Sassari herinner. Niet zo'n grote demonstratie trouwens - meer wijd dan lang. Vandaag zijn er dan voor het eerst sinds lang ook wat studentendemonstraties in Nederland geweest. Hier wordt in internationaal perspectief gedacht, bij uitstek nodig in Nederland.

In Dublin, waar een aantal van honderdduizend demonstranten wordt genoemd, was het hoofdpostkantoor met zijn grote symboolwaarde het hoofddoel zaterdag 27 november 2010. Hoe het verder gaat nu het gevallen kabinet nog net even geregeld heeft dat de armen de schulden van de banken gaan betalen vertelt het verhaal nog niet. Zaterdag was er nog geen alomvattende opstand.

28 november, 2010

Barricaden van doodskisten


Laat ik eerlijk zijn: de straten van Dublin, Londen, Lissabon, Athene, Parijs, Rome zijn mij bekend. Als er "iets gebeurt" in deze vertrouwde omgeving zegt het mij meer dan Cap-Haïtien of het Dal van Aguan in Honduras.
Ook komt het nieuws over verzet in Europa bemoedigender over, al is het de vraag waar het allemaal toe zal leiden.

Haïti, waar barricaden van doodskisten worden gebouwd tegen het bezettingsleger.
En de hoofdschuldige wordt in karton aangesproken op de nieuwe ziekte waar hij geen last van zal hebben.
Op de BBC werd heel sluw - verdeel en heers - gesuggereerd dat de Nepalese bezettingstroepen ervan verdacht worden de cholera geïntroduceerd te hebben in Haïti.
De Haïtianen willen van alle bezetters af.
Site van een IPS-verslaggever ter plaatse.
Ook hier: stemmen in karton.

27 november, 2010

Op avontuur met de Markt - 1


We zaten, zoals dat voorkwam (voorkomt neem ik aan) op een studentenflat, allerlei dingen aangaande het leven te bespreken en ik weet niet wat mijn gesprekspartner, die ik zelfs maar niet bij een enkele voornaam zal noemen, en ik voor vibraties teweeg hadden gebracht bij onszelf en elkaar maar hij sprak mijn gedachte uit: "Weet je waar ik aan denk? Ik heb zin om naar de stad te gaan en zomaar een meisje te versieren."
Zijn vaste relatie die juist wat problematisch was, was mede onderwerp van het gesprek geweest.
Maar ik was geenszins geschokt, ik had hetzelfde gevoel en hij sprak het uit.
Hij had een auto, we konden snel in de stad zijn. Hoe het daarna verder zou gaan - dat was geen punt van overweging.

Het was een doordeweekse avond en het was al een uur waarop er niet veel gelegenheden meer open waren. Ik wist er nog een, die had echter wel een zeker warmetafelkleedjesgehalte.
Mis. De loop was er in gekomen. Een kale, volle ruimte. Enerzijds een pre - grote hoeveelheid mensen, staanplaatsen, keuze als je de aanleiding tot onze reis naar de stad voor ogen hield. Anderzijds - opgaan in een massa die geen ruimte bood voor een openingsgesprek.
Merkwaardigerwijze trof ik er een goede vriend aan die mij bozig-nerveus toevoegde dat ik echt niet moest denken dat hij homo was. Dacht ik dat dan? Maar we hadden elk ons eigen gezelschap. Hij heeft het later uitgelegd.
De drukte werkte als een koude douche en we vergaten waarvoor we naar de binnenstad waren gereden.
(Ik heb het café nadien nog een keer bezocht in gezelschap van een meisje dat bij sluitingstijd - knap laat dus al - zei dat zij "thuis nog wel een borrel had" - maar we kenden elkaar al een beetje. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat van mijn kant de intentie op avontuur uit te gaan nog nooit gehonoreerd is, en het zal er wel niet meer van komen - ach onachterhaalb're tijd -, de ander was mij steeds voor. De tent is intussen al jaren een gelegenheid voor Zeer Geslaagde Mensen dus ik kom er niet.)

Het is flauwekul, maar de uitdrukking is nog steeds gangbaar - "we leven in een risicomaatschappij".
Maar ik struikel nu juist voortdurend over reclame die suggereert dat het risico van een onverwachte ontmoeting, een teleurstelling, een blauwtje, helemaal niks - uitgesloten kan worden.
Het avontuur van liefde en erotiek en daarmee het risico kan vermeden.
Of beter - aan de Markt uitbesteed worden. Tel geld neer en je krijgt het.
Maar geen versieren, spannend afspraakje of wat dan ook meer - een "date". Geen onduidelijkheid of de ander nu iemand anders heeft of niet, je hebt een date met een "single". Het garantiekeurmerk verzekert je dit.
Omdat de single in de oude betekenis inderdaad oud is, zo goed als verdwenen, is er mooi ruimte voor deze penetratie van de Taal van Biznuz op de Markt van Liefde en Geluk.

Wordt vervolgd.
Zie ook hier.
De reclame verscheen ongevraagd en ongewenst in een emailbox.

RG de 50quidman zal niet luisteren

Ach, het is even zoeken maar je bespaart Nederland - eh, toch niet - de schande van weer Bohemian rhapsody tegen middernacht op 31 december.
Waarschijnlijk heb ik bij een eerdere kansloze bijdrage het eerstgenoemde nummer op de lijst weten te krijgen. Onnodig te zeggen dat de meeste genoemde nummers zeker niet in mijn "top-15" staan. Tommy Dorsey en misschien Poco en Booker T zijn de uitzonderingen.

Dit zijn de keuzes van RG de 50quidman voor de Top 2000:
Zijn favorieten uit de lijst
Tommy Dorsey & Sentimentalists - On the sunny side of the street (1944)
Harry Belafonte - Island in the sun (1957)
Booker T. & The MG's - Green onions (1962)
Donovan - Colours (1965)
Arlo Guthrie - City of New Orleans (1972)
Detroit Emeralds - Feel the need in me (1973)
Strawbs - Part of the union (1973)
Poco - Rose of Cimarron (1976)
Bots - Zeven dagen lang (1976)



David Bowie - Heroes (1977)
Kate Bush - Wuthering heights (1978)
Clash - London calling (1979)
Joe Jackson - Steppin' out (1982)
Massive Attack - Unfinished sympathy (1991)
Oasis - Don't look back in anger (1996)

Zijn vrije keuzes:

Fairouz - Atini nai


Oum Khalthoum - Alf laila wa laila (eigenlijk een compleet album)
Daouda - Mon coeur balance
Jacmelina - Calabrun
José Afonso - Viva o poder popular

De vrije keuze mocht toch echt geen Engelstalig nummer bevatten, en met vijf nummers ben je gauw klaar.


Jacmelina staat niet op YT (zou ik het wagen?), maar een Duits ensemble Calabrun genaamd heeft haar Guerra op zijn repertoire. En op deze wijze verneem ik dan dat zij ook alweer niet meer leeft. Werd aangereden, kreeg een bloedtransfusie en daarmee een besmetting met aids - een alweer vergeten schandaal in Frankrijk.
Rust zacht, kwetsbare gitariste/zangeres, kwetsbaarder nog dan ik u gezien en gehoord heb.

26 november, 2010

Meer in karton of anderszins


Stakingspost bij de Gele Gids in Lissabon...











De schreeuw in Nederland van 20 november kan in internationaal perspectief gezien worden. Een "micropost" tegen bezuinigingen op cultuur, iets waar de barbaren graag op inhakken.









Dezer dagen zou het toch mogelijk moeten zijn om de gitariste/zangeres ook te horen.
Lissabon, 24 november 2010, toen Portugal niet stilstond, maar anders dan het regime beweert.






Heden 26 november heeft het Portugese parlement de loonsverlaging, bevriezing van pensioenen en btw-verhoging aangenomen, waartegen de staking gericht was.

De opdracht te leven alsof God bestaat


Hierbij geef ik even het hoerenjong weer dat pagina 4 vormt van dit verhaal
Voor en met God leven zonder God. Korter gezegd: God bestaat niet en houdt van mij.

Voormalig hoofdredacteur Arie Kuiper van De Tijd, een blad dat in zijn huidige vorm zijn artikel niet kon bergen, heeft het moeilijk om in God te geloven naar aanleiding van een zeker verhaal. Merkwaardig breekpunt. De kinderen van Biafra, Bangladesj of Kongo zijn hem onbekend en hoeven zelfs niet genoemd te worden.
Ze zijn donkerder maar vooral door de witten van Europa en Noord-Amerika meer vergeten dan de slachtoffers van Pinochet of Galtieri. Ik verwijt hem dit niet, ik heb deze miljoenen ook niet gekend, het zou nog een karwei zijn namen en verhalen te verzamelen. Ik weet bij benadering hun getal, ik weet hen op de achtergrond bij wat mij persoonlijk drijft.

Dagelijks sterven vele duizenden mensen aan nodeloze honger of gemakkelijk te bestrijden ziekte. Zij hebben geen naam voor de nieuwsconsument, ze zullen nooit "Sonja" zijn dan voor hun nabestaanden. Hier is uw God. Dagelijks sterft Jezus in Niger, in het India dat voor "kenniswerkers" in "het westen" moet zorgen, en elders.
Misschien wordt Zijn komende dood aangezegd in Ierland dezer dagen, Hij stierf er twee eeuwen geleden volop, Ierland is er door getekend tot op heden. Mogelijk zal "men" dit nu niet laten gebeuren. Te dichtbij...

Niet toevallig wordt God eerder voorgesteld als kwetsbaar en vernederd, machteloos en lijdend, meer zoals de vervolgde volgelingen van de nieuwe beweging.

Een antwoord aan Kuiper.

Tot zover deze korte exegese van "er valt geen musje ter aarde zonder uw Vader".

25 november, 2010

Kartonnen woorden


Cambridge, 24 november 2010
Geen uitleg nodig hopelijk











Londen. Ook docenten moeten zich kenbaar maken met karton.











Toegift: Corcaigh, 22 november 2010

Huize Uitvaart met zicht op de Zuiderzee


Het had ook een studentenpakhuis kunnen zijn. Tenslotte keek resepectievelijk kijkt de Zilverberg of beter nog de toren van de H. Cleyndertweg in de Buikslotermeer uit op de Noorderbegraafplaats. En op diverse bejaardenpakhuizen. Zie - uw voorland!
Mensen opbergen in een te isoleren toren met uitzicht op - in dit geval, voor de bejaardenverwerkingsfabriek Het Flevohuis, op het hier vakergenoemde Jodenmanussie.
Het zwarte kader om de archieffoto symboliseert alvast de onvermijdelijke overlijdensadvertentie.

Pas op één site met deze foto gecombineerd valt mij op wat het raarst is aan deze verbeelding van het wegens bezuiniging afgeblazen Nationaal Historisch Museum, gepland in een lommerrijke omgeving in Arnhem.
Zie hoe ordelijk de groepen zich bewegen of neergezet hebben voor de apenrots die mij sterk doet denken aan het kunstmuseum in Nijmegen.
Dit is Nederland, hoor!
Nou ja, het gaat toch niet door.

Op beide bekende beelden ben ik geattendeerd door het weblog van hoe-zal-ik-hem-kwalificeren-misschien-moet-dit-het-maar-zijn Tjebbe van Tijen, net ontdekt via de gebruikelijke internetserendipiteit.
Met zijn betoog over het klein-criminele PVV-Kamerlid Lucassen kan ik slechts instemmen.

24 november, 2010

Grootste algemene staking aller tijden in Portugal


Zijn er gradaties in algemeen staken? Blijkbaar. De twee vakcentrales CGTP Intersindical en UGT melden dat er drie miljoen mensen gestaakt hebben op 24 november 2010, de grootste staking aller tijden in Portugal.
De sociaal-democratische regering ontkent dat het zo'n grote staking was en de hak- en bezuinigplannen gaan "gewoon" door.
Boven: Porto - het kartonnen woord...
Onder: Lissabon, op weg naar de antikapitalistische manifestatie.

Reeks bezettingen universiteiten Groot-Brittannië


Omdat er een ruitje gesneuveld is bij de bezetting van het hoofdkwartier der Tories onlangs gelden de studenacties in Groot-Brittannië als niet-nieuwswaardig.
Toch zijn over het hele land universiteitsgebouwen bezet, met de bedoeling te blijven, en er zijn grote demonstraties georganiseerd.
In Schotland (Edinburgh) was het beter weer dan in Portugal, mirabile dictu.

Onderwijsstaking in Italië



Hier rust in vrede de openbare school (publieke school), 1859-2010
Terwijl ik dit tik heeft de politie te Rome juist aangevallen tegen deze en andere demonstranten. "Een gewonde. WRAAK!" meldt de tijdlijn.
Het onderwijs in Italië is stilgelegd.

U bent genoteerd


De nieuwste gangbare truc tegen actievoerenden: "Ausweis!" (bitte hoort er niet achter, dat is te beleefd).
De post bij de Faculteit voor Humaniora en Sociale Wetenschappen in Lissabon moet papieren tonen.
Meer over de algemene staking in Portugal later.
Zie mede bij Precári@s inflexíveis.

23 november, 2010

De giftige taal van het "neoliberalisme"


Er is nog steeds het archimedisch punt waarvandaan de moord op de taal en daarmee op de mogelijkheid gedachten te vormen of uit te drukken aangepakt kan worden.
Bellaciao heeft een korte inleiding en een schema (pdf). En nee, ik ben Herbert Marcuse niet vergeten.

In Nederland ge(re)activeerd: GifTAAL, gewijd aan de giftige taal van het hedendaagse culturisme/racisme. Merkwaardig dat de parallelle citaten uit de nazihoek in het Engels worden gegeven...

Onze tegenwoorden passen op karton en op websites. In alle mogelijke talen.

22 november, 2010

Alles gaat zijn normale gang


Belangwekkend Indonesisch weblog in het Engels, met een vers verhaal over Papua Barat en de Engelse vertaling van een Duits verhaal over anarchisme in Indonesië.

21 november, 2010

Willem Barnard 1920-2010


De messiaanse mare
gaat als een lopend vuur,
een storm in dorre blâren,
het is het laatste uur.

De caesar en de mammon,
die zijn voor God gelijk,
hun rijk gaat op in vlammen,
het oude wereldrijk.

De mammon en de caesar,
die deelden het geweld,
er is een mens verrezen
en die behoudt het veld.

De caesar is de keizer,
de staat die geldt als god,
maar Jezus zal verrijzen,
verrijzen uit de dood.

Voor dertig zilverlingen
en voor een kus verkocht,
wist onze Heer te dwingen
de mammon en zijn macht.

De mammon is de baäl,
maar Jezus is de Heer
die al zijn beelden slaan zal
tot in de aarde neer.

Laat ons dan niet als slaven
het geld zijn toegewijd,
maar goud en goed en have
besteden in de strijd.

En laat ons vrienden werven
zoals hij ons beveelt,
want als wij doodarm sterven,
dát is wat blijvend geldt.

(Van de mammon, in: Verzamelde liederen, Baarn 1986).

Mobilisatie alom


17 november, herdenking van de studentenopstand van 1973 die tot een nieuwe militaire staatsgreep leidde en op termijn tot de val van het militaire regime in Griekenland.
Vijftigduizend demonstranten in Athene, tevens of vooral tegen het IMF-protectoraat.
De nooit gezuiverde politie wist er op in te slaan, maar zelfverdediging was aan de orde van de dag.





Een vele-duizendenkoppige menigte in het strijklicht op het Leidseplein, Amsterdam, 20 november 2010. Een schreeuw om cultuur, tegen de populistisch geïnspireerde behoefte te hakken in wat het regime nog aan cultuur wil besteden. In Nederland waren zo'n honderdduizend mensen op de been.

Het verlies van de Azoren


Verrassend is het geenszins, dat er plannen waren dat de Verenigde Staten de Azoren zouden helpen bij hun "onafhankelijkheidsstrijd" om de "strategische bases" daar te kunnen behouden in 1975.
Het leek paranoïde om achter de "bevrijdingsbewegingen" van Madeira en de Azoren de CIA te vermoeden, destijds. De eilanden wilden zich plotseling bevrijden van de "linkse dictatuur" in Lissabon, terwij er onder het fascisme opvallend weinig van bevrijdingswil te horen was geweest.
Dit soort achterdocht kan waarschijnlijk nooit teveel gekoesterd worden.

Foto: Lissabon 20 november 2010, startpunt Marquês de Pombal.

20 november, 2010

Geef Ierland terug aan de Ieren


The luck of the Irish, John & Yoko


Give Ireland back to the Irish, Wings
Het afvoeren zonder vorm van proces van katholieke Ieren naar concentratiekampen, augustus 1971, was de manier om de al lang slapende IRA tot leven te roepen en de vreedzame burgerrechtenbeweging om zeep te helpen. Domheid of slechtheid, of allebei? En komt het ooit goed?


Master McGrath, Dubliners

Die-in bij Rossio


Die-in (nu flashmob geheten...!) bij metrostation Rossio, Lissabon 18 november 2010.
De NAVO-bijeenkomst zal niet onopgemerkt voorbijgaan.
Veelzeggend bewijs van Vrijheid van Meningsuiting: de Russische televisie heeft de beelden. De gelijkgeschakelde NAVO-media niet.

Om verder de weergaloze Vrijheid te illustreren die de Noordatlantische Verdragsorganisatie onder andere in Afghanistan brengt zijn demonstranten die voor vandaag 20 november in Lissabon verwacht worden bij de Portugese grens tegengehouden: Finse demonstranten (Finland is wel lid van de EU, niet van de NAVO), enkele Duitsers...

19 november, 2010

De herkolonisering van Ierland


"We zijn een kolonie geweest." Het is nota bene een minister die het zegt. In de taal van de koloniale mogendheid, en ook de aanduiding van het land is aanvechtbaar. Laten we het gemakshalve toch maar over Ierland hebben, het gedeelte van het eiland waar de euro ingevoerd is.
Net als in Frankrijk is de productiviteitsstijging er bovengemiddeld voor de Eurozone en net als in het geval van Frankrijk (maar ook Griekenland, en bij de dreigementen worden ook steeds Portugal en Spanje genoemd) geldt Ierland als zorgenkindje van de Europese Unie vanwege de nationale schuld. De voormalige kolonie mag zich onderwerpen aan EU, Wereldbank en IMF. Er wordt ook duidelijk druk uitgeoefend op de Ierse regering die in het openbaar nog aarzelt deze zogenaamde hulp te aanvaarden.

En alles wordt weer in gereedheid gebracht om interne xenofobe of racistische vertogen op te hangen. De Britse regering intervenieert "ten gunste van" de Ierse, dat wil zeggen dat de Britse (!), Duitse, Franse en andere banken die vorderingen hebben op de Ierse regering geld krijgen toegestopt. (Hier de hocuspocus van het casinokapitalisme nog eens op een rijtje).
Net als in het geval van Frankrijk en Griekenland zal het verhaal de ronde doen over die luie mensen die hun pensioenleeftijd niet willen "aanpassen", geen massaontslag accepteren of enorme prijsverhogingen opbrengen voor wat tot voor kort als overheidsdiensten golden. Niet kunnen opbrengen bij de dreigende loonsverlagingen.

In Dublin weet men dat moedwillig opgelegde verarming van de bevolking niet zomaar "te verkopen" is. Die van boven opgelegde verarming is verankerd in het collectieve geheugen van de Ieren, is vastgelegd in de ontvolking van hele streken, in de massa-emigratie.
Toch is te voorzien dat het bewind zal buigen. Er staat geen serieuze tegenmacht klaar in de coulissen om de onafhankelijke socialistische republiek Ierland uit te roepen - officieel nog niet zo lang geleden het doel van Sinn Féin, en wie weet, misschien nog steeds - officieel.

Het IMF heeft als groot idee dat de belangrijkste banken van Ierland maar door "investeerders" (banken van elders) moeten worden overgenomen.
En dan duikt toch plotseling de Volksrepubliek Cork op...

18 november, 2010

Hetze tegen een klokkenluider


Een ontmoeting in het uitgaansleven die in bed eindigt.
Een ontmoeting op een feestje die in bed eindigt.
Een avondje uit dat in bed eindigt.

Ik kan mij bijna niet voorstellen dat u die dit leest het zelf niet heeft meegemaakt. Een van de drie of alle drie. Of iets wat ik nu even niet kan bedenken. Ik houd een slag om de arm wat mijn lezeressen m/v betreft maar ik kan tamelijk onbekommerd zeggen dat ik alle drie heb meebeleefd (hoe zeg je het precies?)
Aan de tweede en derde variant heb ik zeer serieuze verkering overgehouden. Aan de eerste wel verkeringsachtige toestanden maar de (on)serieusheid ervan vervult mij nog steeds met vragen.

In de Verenigde Staten is een begrip bekend dat date rape heet, iets waaruit geconcludeerd kan worden dat de seksuele ontmoeting niet gewenst was.
Of achteraf niet gewenst? Spijt, schaamte, had-het-niet-moeten-doen - herkenbaar, al te herkenbaar. Maar schud het stof van je voeten af en ga voorwaarts.

Als date rape je in de VS geslaagd in de schoenen geschoven wordt en je belandt in de gevangenis dan mag je daarna zelfs het huis niet meer delen met je eigen kinderen - daar zou je je dan eens aan kunnen vergrijpen. Je mag niet in een straal van zoveel honderd meter van een school wonen enzovoort. Je wordt op een hoop gegooid met veroordeelde pedofielen (die uiteraard ook meer gestigmatiseerd worden dan te rechtvaardigen valt - straf uitgezeten betekent straf uitgezeten).
En "men" weet je op het internet te zetten als sex offender. Maakt niet uit of het echt klopt. Ik ken iemand die het heeft meegemaakt, nog/weer meemaakt - de voorwaardelijke invrijheidstelling is aan liederlijke regels gebonden die buitengewoon gemakkelijk te overtreden zijn. Wat moet er omgaan in die liefde van een nacht die geen liefde was, maar die haar (zijn) verlies niet kon nemen? Ga jij maar tien jaar zitten, komt je toe?

De man achter Wikileaks wordt zoiets in de schoenen geschoven en het zaakje stinkt.
Hopelijk kan hij naar een ander (echt?) neutraal land uitwijken.

Een van de verscheidene petities ten gunste van Wikileaks.

Pijpelijntjes en meer


Het copyright is verlopen, maar ik ben niet zo blij dat zo te zien alles van Jacob Israel de Haan online staat. Wordt het dan ooit nog uitgegeven?
Een gelegenheid de eerste - naar mijn weten - roman in het Nederlands waarin de herenliefde centraal staat op uw scherm te lezen, Pijpelijntjes - het speelt in de toenmalige Amsterdamse nieuwbouwwijk De Pijp.

17 november, 2010

Een schans van gedenken - 1


De schans die eeuwenlang de stadsrand van Amsterdam heeft gevormd wordt grotendeels bereden door de oudste tramlijn van de stad - zowel de oudste paardentramlijn als de oudste elektrische. De oudste lijn kreeg het nummer 10, want zij bediende niet de belangrijkste buurten of de buurten waar De Belangrijke Mensen woonden. De lijnen 1 en 2 reden daarheen. Of de lijnkleur rood met de gedachte aan de arbeidersbuurten waardoor zij rijdt is bedacht valt niet te zeggen. Zij heeft ook tijdenlang de "dure" Plantage bediend, en de Weteringschans is het betere woongedeelte van de stadsrand.

De mooiste straat van Europa maakt er deel van uit, de Sarphatistraat. De schans is een aaneenschakeling van lieux de mémoire, voor de stad als geheel en voor mijzelf, als onderdeel.

Ik loop vaak langs de schans dezer dagen, om ziekenhuisbezoek van mij af te schudden - eigen bezoek aan een polikliniek of aan mijn moeder die in een jaar geestelijk en lichamelijk tot bijzonder kleine proportie is weggeschrompeld. Het wandelen leidt af en moet ook goed zijn voor conditie en misschien wel tegen overgewicht. Ik hoef deze route verkeerstechnisch gesproken niet te volgen maar het gaat bij wandelen helemaal niet om de kortste of meest logische verbinding.

Startpunt nu is het Weesperplein, zoals vermeld in mijn avatar, het punt waarop wij plachten over te stappen van lijn 5 op lijn 10 naar het Timorplein. Een halte die niet meer bestaat en ook lijn 10 komt niet meer langs dat punt. De verbindingen van mijn jeugd zijn verbroken. Tramlijn 5 is geheel verdwenen in deze buurt.
Het Frederiksplein was in mijn jongste jaren de plaats waarvan met ontzag vermeld werd dat het Paleis voor Volksvlijt er gestaan had. Daarvan was alleen nog "de galerij" over - er was maar een Galerij in Amsterdam. Ik ben er een keer geweest en ik zou niet meer kunnen zeggen wat de attractie er van was behalve dan dat je er eens geweest moest zijn. Die kans was er tot 1960, toen werd zij gesloopt voor de Nederlandsche Bank.
Vreemd eigenlijk dat ik dat gebouw en het plantsoen aan de overkant van de rijbaan, met fonteinen die het lang niet altijd doen, en de knakenpaal, gevoelsmatig nog steeds als nieuw zie.

En nieuw in het plantsoen is wel een soort beeldhouwwerk in de vorm van een kale wijdvertakte omgewaaide boom, gewijd aan Walraven van Hall, "bankier van het verzet". Ik heb een keer een intreegroepje van eerstejaars begeleid waarin zowel een neef als een nicht van Oom Wally zaten, wat mij het gevoel geeft alsof ook ik een iets persoonlijker band met hem heb. In het Verzetsmuseum loopt een tentoonstelling die aan hem gewijd is.
Veel gedenken van bezetting en verzet aan de schans, hierover later meer.

Het team van radioprogramma Transkul hield in het begin vergaderingen in het Koffiehuis van den Volksbond aan de kop van de Kadijken. Volgens mij wordt er wel alcohol geschonken. Maar de Volksbond was ook niet tegen alcoholgebruik, de bond was tegen alcoholmisbruik. Nu passeer ik via de aftakking Fokke Simonszstraat een opvangcentrum van iets wat Stichting Volksbond heet:
De Stichting Volksbond Amsterdam (SVA) is opgericht in 1987 en komt voort uit de Amsterdamse afdeling van de Koninklijke Algemene Vereniging Volksbond tegen Drankmisbruik, een vereniging die zich bezig hield met alcoholmatiging in de jaren tachtig van de 19de eeuw.

De Volksbond is dus het mikpunt van kritiek geweest vanwege de geheelonthoudende christen-anarchisten en anderen. "De dronkaard was ooit een matig mensch". De strijd is nu zo te zien geheel opgegeven.

Ik besluit de wandeling aan de hand van gedenkplaatsen nu bij het Leidsebosje dat allang geen Leidsebosje meer is. Verderop naar het zuidwesten weet ik een bardame die in een aandachttrekkend t-shirt liep toen we er eerder in de week geen theetje of zoete melk met room gingen drinken. Vandaag ben ik onbelangrijk, een behartenswaardige zaak die ik bij dezen vermeld.

16 november, 2010

Bijna rond

In de dageraad van het leven is het groot nieuws dat je zelfstandig op het potje kunt, of misschien zelfs zelfstandig naar de wc.
In de avondschemering van het leven is het nieuws dan dat je niet meer zelfstandig kunt, wat voor nachtmerrie dat is - en dit was het nieuws.

Heer toon u barmhartig.

15 november, 2010

Het verhaal van de elektronica

...komt bij mij veelzeggend nauwelijks met geluid door. Ik moet iets "updaten".

De nieuwste Annie Leonard...

14 november, 2010

If this lady were a car...


Het moedeloze gevoel dat de tweede golf voor niets is geweest.
Of dat de contrarevolutie volop in de reclame wordt georganiseerd.
Dit is niet de duidelijkste laat staan de eerste verheerlijking van verkrachting op een loeigroot reclamebord langs een uitvals- (invalsweg). Het loerende mannetje heeft zijn linkerhand in zijn broekzak, voorzover u dat niet zelf kunt bedenken.
De reclame beoogt burgermannetjeskostuums, hier suits genoemd, te verkopen.

En dat in een land waarin een veroordeelde verkrachter prinsheerlijk Kamerlid is voor een partij die werk zegt te maken van het bestrijden van "straatterreur", en die Strenge Straffen wil tegen veelplegers.
Onderhavige figuur heeft een week gekregen. En beweegt zich binnen het afgebeelde decor.

13 november, 2010

De dag waarop ik stop met tellen


Gezien en gehoord bij Later gisteravond, de versie van Bryan Ferry van Song to the siren. De definitieve versie blijft die van This Mortal Coil, de minste - die heb ik nog niet zo lang geleden pas voor het eerst gehoord - vind ik het origineel eerlijk gezegd...


Heartaches by the number, Guy Mitchell


Singing the blues, Marty Robbins, met lichte jodel. Het origineel als ik het wel heb.

De onbekende revolutie


Het boek heb ik in het Engels gekocht in de door trotskisten gedreven boekhandel bij het Largo do Carmo in Lissabon, in de Portugese revolutiedagen. Het origineel is in het Frans, de schrijver is Russisch. Internationaler kon het nauwelijks.
La révolution inconnue van Voline in het Engels online - onontbeerlijk voor een adequaat beeld van de Russische revolutie 1905-1921.

12 november, 2010

God is in de stilte en dus in het zwijgen


Gefuseerd of niet, het Nederlandse protestantisme is er niet op vooruit gekacheld de afgelopen anderhalve eeuw.
Onlangs vertelde ik een theoloog dat ik terwille van het onderzoek naar het Nederlandse christen-anarchisme tientallen jaargangen van De Hervorming heb doorgespit. Dat was nogal wat werk, vond de gespreksgenoot. Graag gedaan, want ik vond het de moeite waard. De discussie had een zeer hoog niveau, anderhalve eeuw geleden. Maar het was dan ook een discussie.

Is er nu nog wel echt discussie? Gisteren 11 november was er een synode over een rapport getiteld Spreken over God. Hier is een toegang tot het rapport, dat ik ook maar net heb binnengehaald en waarover ik mij nu dus niet kan uitlaten. De reactie van Klaas Hendrikse, ook toegankelijk via de gemelde link, vind ik niet veelbelovend. Hij stelt: wekelijks gaan er duizend mensen voor het laatst naar de kerk, wat biedt je hen?

Zowel het door Hendrikse als het door Fennie Kruize opgeworpene is allesbehalve nieuw en wat er te bespeuren is aan reacties op beiden verraadt vooral een volkomen gebrek aan zicht op de historische dimensies van de protestante Kerk (ik krijg het woord eigenlijk nog steeds maar moeizaam uit het toetsenbord).
Het nieuwe, verrassende, verbijsterende, onverdraaglijke, lieve mensen, was al anderhalve eeuw geleden onder u.
Moeten we daar niet eens over praten?
"Maak jij dan eerst maar eens je werk af zodat wij het eens kunnen lezen."
Misschien wel...

Voorlopig bied ik post festum even een discussiebijdrage in de vorm van de kop van deze post.

11 november, 2010

Het voorbeeldige Indonesië


Obama stelt Indonesië ten voorbeeld aan - tja, aan wie eigenlijk. Is het een verdienste van de VS dat het land officieel geen militaire dictatuur meer is? Maar het was al geen dictatuur meer toen er werd gerampokt in Oost-Timor, 1999. En geheime documenten van de geheime dienst spreken van terreur in Papua Barat.
Echt verrassend is het niet.
En niet alleen Papua Barat en Oost-Timor, maar ook de massamoord op communisten of wie er voor doorgingen, 1965-66, is een nog steeds niet afgesloten zaak.

10 november, 2010

Stille lente voor de eenentwintigste eeuw


Neonicotinoïden, de revolutioniar genoemde "gewasbeschermers" (gifstoffen dus), die de bijenvolken aantasten en zorgen voor de achteruitgang van vogels die ongewervelde dieren eten (veel zangvogels bijvoorbeeld, waadvogels, tot top-predatoren aan toe):
Een ramp in de maak, die om die reden wel niet aan de grote klok gehangen zal worden.
Zie ook hier en hier.

Kerk in wat wereldvreemde actie


Kerk in Actie voert een handtekeningenactie tegen de illegalisering van de "illegalen" en eventueel zelfs van hulp aan "illegalen". U moet het formulier uitprinten en posten...
En het is wel vreemd naief om te stellen dat illegalen toch kunnen worden opgesloten.
Dat is nu juist bij uitstek de misplaastste grap rond het hele illegaliseren: mensen worden uit de vreemdelingengevangenis gegooid met geld voor een treinritje naar de grens. Klinkeren heet dat, het is toch echt een bekende term inmiddels. En als ze niet weggaan zijn ze dus "illegaal" en kunnen ze op grond daarvan de gevangenissen vullen binnenkort als het aan kabinet-Bruin ligt.
Nou ja, teken toch maar, het is al heel wat dat de PKN iets doet op dit gebied.

09 november, 2010

Nederlandse wapenhandel bloeit als nooit tevoren


De waarde van Nederlandse wapenexport steeg in 2009 naar 1,41 miljard euro, 12 procent meer dan de recordwaarde van 2008. Daarmee zit de Nederlandse wapenhandel nog altijd in de lift, zo blijkt uit de vandaag verschenen “Analyse Nederlandse wapenexport 2009” van de Campagne tegen Wapenhandel. Belangrijkste bestemming is Marokko dat voor 555 miljoen euro drie oorlogsschepen kocht. Andere opmerkelijke klanten zijn de krijgsmachten van ondermeer Jordanië, Nigeria, Pakistan en Saoedi-Arabië.

De economische crisis heeft bepaald nog geen vat op de Nederlandse wapenexport. De afgelopen jaren tekent zich een stevig stijgende lijn af: voor de periode 2005-2009 ligt de gemiddelde waarde 76 procent hoger dan voor 2000-2004. Vooral scheepsbouwer Damen Schelde en Defensie profiteren van de grote internationale vraag. Marokko probeert buurland Algerije naar de kroon te steken met een serie prestigieuze wapenaankopen, waaronder drie fregatten die het in Vlissingen laat bouwen. Het ontwikkelingsland steekt zich daarmee diep in de schulden. F-16s van de luchtmacht worden door bewindslieden hier ‘tot de draad versleten’ genoemd, maar vinden gretig aftrek in Jordanië, dat er zes kocht.

Hoewel het Nederlandse wapenexportbeleid een kritische blik op de mensenrechtensituatie en interne en regionale spanningen in het land van bestemming vereist, is dat geen beletsel voor verkopen aan duidelijk problematische bestemmingen als Egypte, Jemen, Pakistan en Saoedi-Arabië. De Inspectie Ontwikkelingssamenwerking en Beleidsevaluatie (IOB) van het ministerie van Buitenlandse Zaken wees afgelopen jaar ook al op een weinig consistente toepassing van de exportcriteria.

“Het is daarom hoog tijd dat Nederland veel terughoudender optreedt bij het toekennen van wapenexportvergunningen. In tegenspraak met de geest van het beleid gaan nog altijd grote hoeveelheden wapens naar dictaturen, conflictgebieden en ontwikkelingslanden”, aldus Frank Slijper van de Campagne tegen Wapenhandel.

In het rapport “Analyse Nederlandse wapenexport 2009“ geeft de Campagne tegen Wapenhandel een uitgebreid overzicht van feiten en details over de Nederlandse wapenhandel in 2009 en is daarmee een uniek overzicht van de meest recent beschikbare gegevens.

(Stop Wapenhandel).

08 november, 2010

Dat valt mee van Dorothy Day


Twee ergernissen bekropen mij bij de egodocumenten van Dorothy Day: naoorlogs gemekker over katholiek-verantwoorde roklengte, hoe kom je erop.
Maar veel belangrijker: het schijnbare gemak, de vreemde geroepenheid tot het rooms-katholicisme die haar tot scheiding van haar echtgenoot bracht, een gemak dat mij in de eerste plaats vreemd aandeed voor een katholieke bekeerlinge, en in de tweede plaats menselijkerwijze bijna onaanvaardbaar voorkwam. Ze was ook nog eens zwanger van de man! Iemand die de (schijnbaar?) geliefde ander gemakshalve opzijschuift wekt geen sympathie bij mij. (Om die reden heb ik ook geen sympathie gekregen voor Emma Goldman na het lezen van Living my life. ja, ik weet het wel, ze is eerlijk - maar daarom hoef ik haar toch niet sympathiek [meer] te vinden?).
Robert Ellsberg heeft haar correspondentie met de man die zij verliet boven water gekregen en Dorothy Day blijkt Forster niet zonder meer opzij geschoven te hebben. Dat valt dan reuze mee.

U kunt er hier meer over lezen.

...geen plicht spreekt zij waar recht ontbreekt...

Beelden van de Franse oktoberrevolutie.
Anarchisten weten de smalle straten van Poitiers te vullen.















Romain Rolland siert een vaandel in Parijs













En nog een van de vele Mariannes van deze hete herfst...

07 november, 2010

Wij zijn het moe naar andrer wil te leven


Een demonstratietechniek - of hoe noem je het - waarmee je als collectief te kennen geeft dat de ruimte die je inneemt als demonstranten van jou is, niet "van hun".
Er ontstaat altijd een klein of groot gat in een omvangrijke optocht. Laat het gat groter worden, moedwillig, en vul het op den duur door naar voren te rennen en het gat te vullen of drastisch te verkleinen. Smerissen vinden dit in het geheel niet leuk.
Je moet er vastbesloten, zeker van je zaak en waarschijnlijk ook jong voor zijn - dit laatste zegt hij met enige weemoed. Lang geleden dat ik zelf aan zoiets meedeed/meeorganiseerde.
Deze foto is niet van lang geleden, dit was gisteren, 6 november 2010, Lyon. De dag van de zoveelste massamobilisatie in Frankrijk.

Hoe gaat het verder? Er zijn in tientallen steden Algemene Vergaderingen, Assemblées Générales, die de acties voortzetten met de bedoeling "de economie" tot stilstand te brengen. In de oproep hiertoe bespeur ik evenwel geen kern van tegenmachtvorming en de gedachte misschien zelf als Vergadering iets meer te organiseren dan protest. De tegenmacht die de heersende macht aankan en breekt. De arbeidersraden, anders gezegd.
Dit is geen kritiek. En wat nog niet is kan komen.

06 november, 2010

Waiters Union


En dan heb je je allerindividueelste ontmoeting met God gehad... ga je dan alleen verder met je allerindividueelste verworvenheid?
In de nieuwe papieren Pinch of Salt staat een artikel over de Waiters Union. Het zou mij allesbehalve verbaasd hebben als het om - wat je in eerste instantie zou denken - een vakbond van bedienden in eet- en drinkgelegenheden ging. Maar dat betekent het niet, blijkbaar moeten we het interpreteren als "wachtenden" met ongetwijfeld een onderliggende connotatie.
The Waiters Union is a network of residents in West End [Brisbane, Australia] who are committed to developing a sense of community in the locality with our neighbours, including those who are marginalised, in the radical tradition of Jesus of Nazareth.

Dave Andrews is prominent aanwezig op de publicatieslijst.

RG de 50quidman draait countryrock

Countryrock vind ik een nogal ambivalent genre. Er is een lange tijd geweest waarin ik het eenvoudigweg niet meer kon aanhoren en de Eagles heb ik in ieder geval nooit iets gevonden. Poco daarentegen...

...maar dat komt ook doordat het deels de voortzetting was van Buffalo Springfield, naast CSNY. En de studioversie van dit nummer drukt nog steeds mijn gevoelens adequaat uit van de tijd waarin ik het album net had. Niet alleen en toch eenzaam, gesymboliseerd door een verkering die niet had mogen zijn of niet zo mocht heten. Die zes weken duurde en daarna was het alleenzijn niet meer eenzaam, ik kon er vrede mee hebben. En omziend in verwondering stel ik vast -


- die toestand erna heeft nog geen maand geduurd. Als je jonger bent is een maand nu eenmaal meer dan later...
Respectievelijk Too many nights too long live in 2009 (wie vormden toen Poco?) en de 45-toerenversie van Rose of Cimarron.


Het enige Eaglesnummer dat ik de moeite waard vind: Already gone.

De niet-bestaande god waar jij niet in gelooft


Stilte is de toegangspoort tot de ziel en de ziel is de toegangspoort tot God - zegt de abt van Worth, Christopher Jamison in het driedelige televisieporgramma The big silence, drie vrijdagen op BBC2. Vijf niet te jonge maar ook niet te oude mensen geplukt uit "de echte wereld" en verhuisd - eerst naar een benedictijns klooster, dan naar wat een ignatiaans bezinningscentrum wordt genoemd (klinkt "jezuietisch" te negatief?). Deze benadering van stilte is naar verluidt bendictijns, maar de stilte wordt door het vijftal pas echt in acht genomen in het ignatiaanse centrum. Of niet in acht genomen, want voor de meesten zoniet allen is het te moeilijk, ruim een week in stilte. Ook de stilte van het benedictijns klooster bleek al te zwaar in het begin.

Het blijft televisie, we mogen voyeuristisch meekijkeen als twee vrouwen samen zitten te snikken op de voorste bank bij het altaar in een lege kerk, tot de conclusie komende dat hun respectieve vaders "in een betere wereld" zijn (de verwerking van de dood van hun vader is nog in volle gang).
En dan. Een innerlijke stem, duidelijk een andere stem dan de eigen, zegt tegen een deelneemster: "Je bent niet alleen" (het is een vrouwenstem). Tegen een doenerige zakenman zegt een innerlijke mannenstem: "ik ben er al die tijd geweest, je hebt mij alleen niet opgemerkt". Effecten van de observantie van stilte? Moedig, want zij zullen voor psychotisch aangezien worden.

Tegen een sceptisch blijvende deelneemster zegt abt Jamison: "De god waar jij niet in gelooft bestaat niet. God is wat je ontdekt hebt over jezelf." Zij kan het niet helemaal bevatten, lijkt het.
Is stilte echt zo aangrijpend, overweldigend, confronterend, leidt het tot de ontmoeting met het goddelijke?
Bonhoeffer zegt dat het al heel knap is als men anderhalve minuut echt kan mediteren.

Ik denk aan Árainn, waar het indrukwekkend stil is, een stilte die door de wind en de zee en soms vogels onderstreept wordt - absolute stilte zal men op aarde waarschijnlijk nergens ontmoeten. Een makker van het Ierse "vasteland" onderstreepte het voor mij: deze stilte is een ontmoeting met God. Verwacht hier geen sensationeel verslag bij, dit is het.
En de Ierse eilanden voor de westkust zijn nog steeds de beste tegenhanger van de woestijn van Zuidwest-Azië of Noord-Afrika, waar de Vaderen en de Moeders toefden en waar God uit de stilte tot hen en via hen tot ons spreekt. De stilte die de vijf deelnemenden in het programma naar hun Wolk van Niet-Weten moet voeren.

05 november, 2010

Wederkerig hulpbetoon voor het leven


Het klinkt naar, maar als men een spons ontbindt in de enkele cellen die het gehele organisme vormen, is er niet een entropische vernieling en dood bereikt maar de mogelijkheid tot samenklontering en vorming van nieuwe sponzen. Na enkele weken hebben de cellen zich tot nieuwe sponzen georganiseerd.
Entelechie en wederkerig hulpbetoon ineen.

04 november, 2010

De velen en de weinigen


In Dublin demonstreerden op 3 november tienduizenden studenten tegen het verhogen van het collegeld tot 2500 euro, tegen alle voorgaande beloften in. Het werd een af en toe bloedig tafereel, het feit dat het ministerie van financiën bezet gehouden werd zal aan deze staatsreactie niet vreemd zijn geweest. Zie verder hier.
Lees er meteen even John Pilger bij...

03 november, 2010

Aankondiging demonstratie bij privégevangenis voor "illegalen", 14 november 2010


Zondag 14 november 2010:
Lawaaidemonstratie bij detentiecentrum Rotterdam Airport
Verzamelen: 14 uur Randstadrailstation Melanchtonweg, waar ook tram 25 stopt.

Afgelopen zomer werd het nieuwe detentie- en uitzetcentrum op Rotterdam Airport (Zestienhoven) in gebruik genomen. Daarmee werd een nieuwe schandvlek van het Nederlandse migratiebeleid aan de kaart toegevoegd.

Er bereiken ons nu al ernstig verontrustende verhalen over de omstandigheden in het centrum. Mensen hebben enorme last van kerosinestank, vliegtuiglawaai, sirenes, bouwwerkzaamheden enzovoort. Gedetineerden krijgen een chipkaart met foto en nummers, die nodig is om van alles te doen, waaronder telefoneren. Zo wordt alles geregistreerd en kan gebruikt worden om mensen nóg meer te intimideren om uitzetting voor elkaar te krijgen.
We horen over zelfmoordpogingen, over mensen met hartklachten die desondanks gedeporteerd dreigen te worden. Daarnaast de verhalen die we uit andere gevangenissen kennen: volstrekt ontoereikende medische zorg, vervelende bewakers, intimidatie en veelvuldig gebruik van mensonterende isoleercellen.

Genoeg redenen dus om een stevig protest te laten horen. Maar het gaat ons niet alleen om de omstandigheden in het nieuwe detentiecentrum. Bovenal verzetten wij ons tegen het schandelijke migratiebeleid, dat met deze nieuwe regering alleen maar nieuwe dieptepunten tegemoet zal gaan. Binnen het kapitalistische systeem van hebzucht en winststreven is geen aandacht en geen plek voor de slachtoffers van opsluiting en deportatie. Een systeem dat door middel van onderdrukking en uitbuiting van de rest van de wereld een ongekende 'welvaart' in het Westen gecreëerd heeft. Dit resulteert elders in honger, armoede, oorlog en vervolging, waarvoor mensen op de vlucht slaan. Het is stuitend dat zij vervolgens hier in gevangenissen of de illegaliteit belanden.

Wij staan voor een solidaire wereld zonder grenzen, waarin geen plaats is voor onderdrukkende instituties als staten, politie en gevangenissen.

Op zondag 14 november willen we de vastzittende migranten een hart onder de riem steken én een duidelijk geluid tegen het beleid van 'uitsluiten, opsluiten en uitzetten' laten horen. Neem materiaal mee om lawaai te maken en kom om 14.00 uur naar het nabij gelegen Randstadrailstation Melanchtonweg . Vandaar lopen we gezamenlijk naar het detentiecentrum.

We melden de demonstratie niet officieel aan, houd daar rekening mee!
Stop DC-16.

...geen cent in de weerstandskas


De Franse CNT/AIT-vlag in combinatie met de Bretonse in de historische hoofdstad Roazhon, leuk. En hoe vervoeg ik "klassestrijden"?
In een land waarin een omhooggevallen druiloor verkondigt dat de Damslapers de schuld van de crisis zijn (en pas op, deze mijnheer gaat het leger inzetten bij binnenlands oproer, zoals de mariniers eigenhandig op de Damslapers gingen inrammen!), komt het onwaarschijnlijk over dat jongeren de straat opgaan vanwege pensioenen. Wat hebben "wij" met die luie babyboomers te maken nietwaar? Maar in Frankrijk weten de scholieren en studenten dat hun werkloosheid wacht als de ouderen nog niet met pensioen mogen, en hoe later hun begin op de arbeidsmarkt, hoe later hun pensioenleeftijd begint. Alle reden tot solidariteit.

De scholieren en studenten kunnen doorgaan met staken en bezetten maar de grootste vakcentrale de CGT is trouw gebleven aan zijn oorspronkelijk-syndicalistische achtergrond: er is geen weerstandskas. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit pas dezer dagen verneem en het plaatst bijvoorbeeld "het verraad van Grenelle" van 1968 in een geheel ander licht. Het zal begrijpelijk zijn dat deze centrale niet staat te springen zijn leden op te roepen tot algemene onbeperkte staking.
Wat te doen?

Ach, de/een Marianne van 2010.
We wachten af. Moeten de Fransen nu echt alleen de kastanjes uit het vuur halen tegen bankkapitaal, IMF en EU?