Joop Westerweel, de redder van Israëls jeugd
uit het boek: 'Ik neem het niet' van Werkman onder het hoofdstuk: Verzet zonder geweld.
De onderwijzer Joop Westerweel (hij was hoofd van een Montessorischool in Rotterdam toen de oorlog uitbrak) heeft er nooit aan gedacht de vijand met een wapen in de hand te bestrijden: hij was overtuigd pacifist en bleef dat, ook in de bezettingstijd. Desondanks is hij één van de grootste verzetshelden van de jaren 1940-'45 geworden. Onder zijn leiding zijn enkele honderden joodse meisjes en jongens, Palestinapioniers, die hier een opleiding kregen, over de grens gebracht. In het voorjaar van 1944 werd hij gearresteerd bij de Belgisch-Nederlandse grens en naar Vught gebracht, waar zijn vrouw reeds gevangen zat. Op 11 augustus stond hij voor het executiepeleton. In Israël herinnert het 'Joop Westerweel-woud' aan de onverzettelijkheid van deze man, die enkele honderden pioniers van dit jonge land van de dood wist te redden.
In de jaren dertig kwamen veel Palestinapioniers ons land binnen. Joodse jongeren die op de vlucht waren voor het opkomend fascisme in Duitsland konden zich hier tijdelijk vestigen. Nederland was een soort tussenstation op hun reis naar 'het beloofde land'. Deze 'Aleiagroep' vond onderdak in een oud schoolgebouw in Loosdrecht. Toen de Duitsers binnenvielen moesten zij onderduiken.
De leider van de groep kwam in contact met Joop Westerweel. Joop werd gegrepen door de problemen van de Aleiagroep en besloot snel tot actie over te gaan. Hij zorgde voor onderduikadressen en stippelde vluchtroutes uit die via de Pyreneeën uiteindelijk naar Israël leidden. Maar de meest opzienbare activiteit was wel het smokkelen van mensen uit het kamp Westerbork, het voorportaal van concentratiekampen.
Toen Joop Westerweel in Vught werd gefusilleerd, brachten de Duitsers op gewelddadige wijze een man om die steeds volgens het beginsel van geweldloosheid had geleefd maar die altijd voorspeld had, lang voor de oorlog al, dat hij niet op zijn bed zou sterven. Zijn moordenaars hebben ervoor gezorgd dat die voorspelling uitkwam.
Al ga ik op of onder,
het blijft mij nu gelijk.
Ik voel het heilig wonder,
Ik weet het Leven rijk.
A holy man was having a conversation with God one day and said, ‘God, I would like to know what Heaven and Hell are like.’ God led the holy man to two doors. He opened one of the doors and the holy man looked in.
In the middle of the room was a large round table. In the middle of the table was a large pot of stew, which smelled delicious and made the holy man’s mouth water.
The people sitting around the table were thin and sickly. They appeared to be famished. They were holding spoons with very long handles, that were strapped to their arms and each found it impossible to reach into the pot of stew and take a spoonful. But because the handle was longer than their arms, they could not get the spoons back into their mouths. The holy man shuddered at the sight of their misery and suffering. God said, ‘You have seen Hell.’
They went to the next room and opened the door. It was exactly the same as the first one. There was the large round table with the large pot of stew which made the holy man’s mouth water. The people were equipped with the same long-handled spoons, but here the people were well nourished and plump, laughing and talking. The holy man said, ‘I don’t understand.’
'It is simple,’ said God. ‘It requires but one skill. You see they have learned to feed each other, while the greedy think only of themselves.'
(A)ls iedereen probeert er beter aan toe te zijn
is niemand er beter aan toe.
Iedereen zou rijk zijn
als niemand probeerde rijker te worden
en niemand zou arm zijn
als iedereen probeerde de armste te zijn.
Als je de rijke kwijtspeelt zul je geen arme kunnen vinden. Laat geen mens meer hebben dan hij werkelijk nodig heeft en iedereen zal zoveel hebben als zij nodig heeft, want de weinigen die rijk zijn zijn er de reden van dat er zovelen arm zijn.
Ondanks wereldwijde protesten lijkt de Bengaalse overheid nog niet van plan een einde te maken aan de intimidatie van medewerkers van het Bangladesh Center for Worker Solidarity (BCWS). De leiders van deze belangrijke organisatie zijn samen met zo'n tien andere voorvechters voor arbeidsrechten aangeklaagd voor het 'creëren van onrust in de kledingindustrie'. Onterecht!
Jouw steun is daarom opnieuw nodig om ervoor te zorgen dat deze moedige mensen niet monddood worden gemaakt
Kledingarbeiders in Bangladesh protesteren al een paar maanden tegen de extreem lage lonen. Op 29 juli werd een voorstel voor een nieuw minimumloon van 3000 taka per maand (zo'n 33 euro) aangekondigd. Dit loon is nog steeds veel te laag om in de basisbehoeften van een familie te voorzien. De overheid heeft in antwoord op de protesten arrestatiebevelen uitgevaardigd tegen verschillende voorvechters voor arbeidsrechten. Deze mensen zijn uit angst voor hun veiligheid ondergedoken. In de afgelopen dagen is hun familie thuis bezocht en geïntimideerd door de Bengaalse autoriteiten. Een medewerker van BCWS is al eerder, op 16 juni, ernstig mishandeld door de veiligheidsdienst.
BCWS steunde kledingarbeiders bij het opzetten van een onafhankelijke vakbond in een grote kledingfabriek die voor Europese merken als H&M, Carrefour en Tesco produceert. Deze fabriek, Nassa Global Wear, speelt waarschijnlijk een belangrijke rol bij de recente onderdrukking van BCWS-leiders.
De wereld van tovenaars en tovenaressen verwijst naar God. Wij kennen God dus ook uit de natuur en de geschiedenis van de magische en mythische wereld.
En voor wie dit alles nog niet genoeg zou zijn, is er het antwoord: "De Joden, Sire!" Het antwoord op de vraag van een koning die een bewijs voor het bestaan van God zocht. Het Joodse volk van vlees en bloed is als een schoon boek van natuur en geschiedenis. Uit de concrete geschiedenis en de eigen natuur van het Joodse volk daagt ons een vermoeden van het bestaan van God. In onze tijd komt daar nog bij de stichting van de staat Israël, een zichtbaar teken van de trouw van God, uitgeschreven in onze geschiedenis. (p.164)
The commission estimates at least 100,000 people were executed, in a South Korean population of 20 million. That estimate is based on projections from local surveys and is "very conservative," said Kim. The true toll may be twice that or more, he told The Associated Press."
In 1945, as the Japanese Empire finally went into retreat, the Korean people were left without an occupational authority for the first time in decades. In that brief moment something amazing happened. The Korean Anarchists, long the champions of the resistance struggle, came out of the woodwork and formed a nationwide federation of village and workers councils to oversee a massive project of land reform. Korea graduated from feudalism overnight. Aside from some struggles with the Socialists and Nationalists, the peninsula was at peace.
When WWII concluded, however, the "responsibility" of securing peace and order in Korea was assigned to the Americans and Soviets. By all accounts in this instance the US actually had no imperialist intentions. While the Soviets moved quickly to deploy their forces and occupy the North, the Americans took their time showing up, and were largely content to let the South Koreans manage themselves.
The Koreans, culturally steeped with anti-authoritarian values, were fond of America and openly despised the Soviets. While a few socialists fled North hoping that the Soviets would give them a hand against the Anarchists, they were overwhelmed in numbers by a mass migration south. Everyone assumed the Americans would assist or at least respect their autonomy.
This did not last.
The Americans Military commanders who eventually arrived had trouble understanding or dealing with the anarchy they found. They had no protocol for dealing with regional federations and autonomous communes. So they helped the dispossessed aristocracy form a military government. In order to make the map "simple." In order to "get things under hand."
Most importantly they did not understand that the Korean Anarchists and Anti-Authoritarian activists that saturated the countryside were different than--and in fact vehemently opposed to--the Communists, going so far as to organized and launch insurrectionary attacks on the Soviet Occupation before the Americans arrived.
The Americans couldn't understand "anarchists". But "leftists", they knew, meant Soviets. And they had the gall to ignore or resist their puppet military government. So they started killing them.
By the start of the Korean War, the slaughter was in full swing. Having arrested every anarchist organizer or sympathetic peasant they could get their hands on, they started executing them en masse.
The Korean Anarchist movement was, historically, one of the strongest in the world. It survived half a century of brutal occupation and economic exploitation. It survived a three way assault by the Chinese, Japanese and Soviets. It has survived many, many massacres and exterminations. It is even still around today. So strong that in the last few years they've been known to evict the police from the streets. But the worst injury it ever suffered was initiated and orchestrated by the United States military. In a single campaign so horrific it borders on genocide.
This was truly, objectively, one of the worst things the US has ever done. And there are some big fucking contenders.
Most North Aamerican papers ran front-page stories this Monday about the latest mass graves being uncovered while I was riding the "Empire Builder" from St. Paul to Portland. I found a copy wedged between Amtrak seat cushions. And there was an ancient photo of piled corpses as far as the eye could see. The papers euphemistically used the term "leftists." But I know the history, I did the research.
They were almost all anarchists.
However lovely America may be. Remember, the US government is not our friend. It will never be. It can never be.
Een verhoging van het minimumloon voor kledingarbeiders naar 33 euro per maand. Dat is het advies van de nationale looncommissie aan de regering in Bangladesh. De voorgestelde verhoging is een antwoord op maandenlange opstanden van kledingarbeiders tegen de extreem lage lonen. Arbeiders en vakbonden reageren afwijzend op het voorstel. “Van iets meer dan 1 euro per dag kan een familie onmogelijk rondkomen” zegt Amin Amirul Haque, leider van een prominente vakbond voor kledingarbeiders in Bangladesh.
Het huidige minimumloon is 1662 taka (18 euro) per maand. Dit bedrag is sinds 2006 niet meer aangepast, terwijl de kosten voor levensonderhoud in de afgelopen jaren zijn verdriedubbeld. Arbeidersorganisaties stellen dat een gezin minstens 10.000 taka (111 euro) nodig heeft om in haar levensonderhoud te voorzien. De extreem lage lonen leidden tot opstanden en stakingen in kledingfabrieken. In de eerste helft van 2010 vonden 72 incidenten plaats. 988 arbeiders raakten gewond door politieoptreden en arbeidersorganisaties werden de mond gesnoerd.
De regering moet het nieuwe minimumloon binnen twee weken vaststellen. De Schone Kleren Campagne roept de regering op om gehoor te geven aan de eisen van arbeiders voor een drastischer verhoging. Ook pleit zij voor een jaarlijkse aanpassing van het minimumloon waarbij rekening wordt gehouden met stijgingen in voedselprijzen en huisvesting.
Veel Nederlandse kledingmerken produceren in Bangladesh. Uit een vorig jaar door de Schone Kleren Campagne uitgevoerd onderzoek blijkt dat arbeiders die kleding maken voor merken als C&A, M&S Mode en Prénatal ondanks werkweken van 80 uur per week veel te weinig verdienen om in hun levensonderhoud te voorzien. “Nederlandse kledingmerken hebben een verantwoordelijkheid voor de mensen die hun kleding in elkaar naaien. Wij vragen hen zich in te spannen voor het ILO-recht op een leefbaar loon: een loon dat genoeg is voor schoon water, voedsel, onderdak, kleding, onderwijs, gezondheidszorg en wat vrij besteedbaar inkomen”, zegt Femke de Vries van de Schone Kleren Campagne.
