28 november, 2016

Wat is recht, als vluchtelingen hun leven niet eens zeker zijn?

- door Joke Kaviaar -

Laatste woord bij zitting gerechtshof Arnhem in verband met deze actie
.

Het is vandaag bijna een half jaar geleden dat de permanente gezinsgevangenis op Kamp Zeist in gebruik werd genomen. Een gezinsgevangenis waartegen we anderhalf jaar campagne hebben gevoerd. Een gevangenis voor gezinnen met kinderen die niet hier mogen zijn. Uitgesloten. Afgewezen. En als het aan staatssecretaris Klaas Dijkhoff ligt: spoedig afgevoerd.


VERSTORING RAADSVERGADERING ZEIST from ANTi|AMP|middot;ORDE on Vimeo.



Het ergste van hier vandaag te staan, is niet het feit dat wij beschuldigd worden van het verstoren van een gemeenteraadsvergadering, terwijl die gemeenteraad het bestaansrecht van vluchtelingen terzijde schuift ten gunste van een bouwvergunning, hoe verwerpelijk dat ook is. Het ergste is niet voor dit soort acties veroordeeld te worden, wat dat vonnis ook moge inhouden. Dat heeft namelijk geen invloed op acties in de toekomst en het houdt mij niet tegen. Nee, dat is het ergste niet. Het ergste is dat die gezinsgevangenis er toch gekomen is. Maar dat is niet einde verhaal. Het verzet tegen deportaties en tegen het Europees grenzen dichttimmeren houdt niet op bij het voldongen feit van de bouw van die ene gevangenis. En de bouw van die gezinsgevangenis kan niet los worden gezien van het landelijk en Europees gevoerde beleid dat vluchtelingen moet tegenhouden en ontmoedigen.

De gezinsgevangenis is net als andere detentiecentra het laatste middel in een reeks repressieve maatregelen die vluchtelingen moet dwingen zich neer te leggen bij hun deportatie. Voor gezinnen zijn er eerst de gezinslocaties. Afgelegen plaatsen verspreid over het land waar intimidatie, langdurige onzekerheid en angst om de volgende ochtend om zes uur van je bed te worden gelicht alledaagse kost zijn. Elke dag stempelen en steeds weer die gesprekken met de zogeheten 'regievoerders' van de Dienst Terreur en Verrek. Ambtenaren die zijn opgeleid om mensen te ontmoedigen en ze wijs te maken dat ze beter af zijn als ze teruggaan naar het land vanwaar ze gevlucht waren. Dat, en de voortdurende repressie om te vertrekken, ook al lopen er nog beroepsprocedures tegen de afwijzing van het asielverzoek.., het moet mensen doen geloven dat er maar een optie is: vertrekken. Zo probeert de DT&V om een eventueel te winnen beroepszaak voor te zijn met het zogenaamd 'vrijwillig' vertrek van de tot wanhoop gedreven vaders en moeders.

“Ach, krijgt u alsnog asiel? Wat jammer dat u al weg bent. Wij halen u niet meer terug. Sterker nog, wij weten niet eens waar u gebleven bent en of u nog wel leeft.”

Die ambtenaren van de deportatiedienst die de druk telkens wat verder opvoeren, zijn getraind in manipulatie. De Dienst Terreur en Verrek, meer dan tien jaar geleden opgericht door toenmalig minister Verdonk en geleid door de gewetenloze inmiddels ex-directeur Rhodia Maas, wordt dan ook gezien als een succes. Rhodia Maas, die beweert dat 'illegaliteit' een keuze is, hield onlangs haar afscheidsspeech, waarin ze die stelling nog maar weer eens herhaalde en zich vooral druk maakt over het “draagvlak” van de dienst en de “beeldvorming”. Ze maakt zich dus niet druk over de onder haar verantwoordelijkheid gedeporteerde mensen, gezinnen met kinderen incluis. Nee, ze maakt zich zorgen over wat wij van haar werk vinden. Maar Rhodia Maas gaat nog verder. Het liefst maakt ze NGO's en de directe omgeving van te deporteren kinderen medeplichtig aan het beleid van uitsluiten en wegvoeren. In haar speech zegt ze daarover:

“Omdat juist de omgeving van de vreemdeling zo bepalend is bij het voorbereiden van het vertrek, zou die omgeving sterker betrokken moeten worden. Zou het moeten gaan over delen van verantwoordelijkheid.”

Het is dus niet meer alleen het spreiden van de verantwoordelijkheid over verschillende diensten, de IND, de DT&V, de politie en de marechaussee dat het zo moeilijk maakt voor mensen om hun recht te halen, doordat de een steeds wijst naar de ander en vice versa. Nu worden ook nog zoveel mogelijk mensen en organisaties buiten die diensten erbij betrokken en verleid tot regelrechte collaboratie met de tirannie van het deportatiebeleid. Zo worden buren en vrienden tot verrader gemaakt. En al die NGO's die zeggen voor vluchtelingen op te komen, worden omgevormd tot handlanger.

In de gezinsgevangenis werkt ook het COA mee aan het bereiken van het gewenste resultaat: mensen zover te krijgen dat ze gewillig het vliegtuig in gaan. COA ambtenaren werken samen met DJI ambtenaren en worden een verdedeld soort gevangenisbewakers. Daar weten ze zelf allerlei prachtigs over te vertellen, zoals hoe het gebruik van verhullende termen mensen voor de gek helpt houden. Over hun samenwerking met de DT&V zeggen zij: “We hebben een gemeenschappelijk doel” en “Het concept klopt gewoon”. En dat doel is om de deportatie zo makkelijk mogelijk te laten verlopen. In feite worden mensen gewoon met leugens en mooipraterij gedrogeerd, gepacificeerd.

“Nee, u zit niet in een gevangenis. Want wij noemen u 'bewoner'.”
“Nee, u wordt niet gedeporteerd. U wordt 'begeleid'.”

Het is typisch voor Neederlands beleid. Dat doen alsof het allemaal zo redelijk, zo humaan, en zo kindvriendelijk is. Maar aan het einde van de rit zitten de kinderen met hun murw gemaakte ouders in een vliegtuig tussen de marechaussee in. Geeft een van beide ouders ook maar een kik, dan wordt papa gekneveld en geboeid. Dan krijgt de mama te horen dat haar kinderen worden weggehaald. Dat is hoe kinderen met hun ouders dit land verlaten. Onder zware druk. Wij zien dat niet. Alles wat de overheid wil dat wij zien is hun propaganda. En die gezinsgevangenis, officieel geheten 'Gesloten Gezins Voorziening', is een sterk staaltje propaganda.

Zoals in elke oorlog, draait het in de onzichtbare oorlog tegen vluchtelingen voor een groot deel om die propaganda en om stemmingmakerij. Je kunt mensen pas laten geloven dat een groep mensen de vijand is waartegen alle middelen zijn toegestaan, nadat je maar lang genoeg geroepen hebt dat het overlastgevers zijn, profiteurs, criminelen of terroristen. Dan kun je ze opsluiten of bij gebrek aan mogelijkheden tot daadwerkelijke deportatie over te gaan op straat gooien. Dat is zondebokkenpolitiek. En dat is fascisme.

De groep Wij Zijn Hier in Amsterdam strijdt al jaren voor hun recht op bestaan en menig vluchteling uit die groep kreeg dankzij de inzet van vrijwilligers alsnog het asiel dat ze in den beginne hadden moeten krijgen. Maar dat verhaal, dat hoor je nooit. Al die tijd waren ze veroordeeld tot een leven op straat, vooral dankzij toenmalig staatssecretaris Albayrak die de gemeenten onder druk zette om alle noodopvang te sluiten.

Nu, een paar kabinetten verder, is het staatssecretaris Dijkhoff die het stokje heeft overgenomen en net als zijn voorgangers is hij vooral bezig met de vraag: 'Hoe zetten we mensen zo effectief mogelijk het land uit?' Zijn voorganger Teeven heeft hem alvast aan die gezinsgevangenis op Kamp Zeist geholpen.

Afgelopen week liep het overleg over bed bad en brood met de gemeenten vast omdat veel gemeenten weigeren de opvang te sluiten. Stel je voor, dat gemeenten onvoorwaardelijke opvang bieden aan de met zoveel moeite tot untermensch gebombardeerde vluchtelingen, al is het alleen maar voor de nacht! Stel je eens voor dat daar NIET de voorwaarde aan wordt verbonden dat zij moeten meewerken met wat zo eufemistisch wordt genoemd: 'terugkeer'.
En dus moeten met de winter in aantocht de gemeenten nu alsnog gedwongen worden de opvang te sluiten en wordt daartoe, vooruitlopend op een wetsvoorstel dat dit mogelijk moet maken, alvast de geldkraan dichtgedraaid. Stel je voor dat geld wordt uitgegeven aan menselijkheid in plaats van aan moordbeleid! Want dat “ondermijnt de effectiviteit van beleid dat juist op terugkeer is gericht” zo roept in aanloop naar de verkiezingen de VVD, in een poging om de stemmen van Wilders' PVV zoveel mogelijk naar zich toe te trekken.

Het liefst zet Fort Europa naar Trumpiaans voorbeeld een muur om dat Fort heen, maar dat is niet haalbaar. De muren die er wel zijn, zijn gemaakt van wetten, regels en leugens. De muren die er wel zijn, zijn gemaakt van angst, haat en hetze. De muren die er wel zijn, zijn de muren tussen mensen, tussen vluchtelingen en de reeds aanwezige bevolking die wordt wijsgemaakt dat ze meer recht hebben om hier te zijn dan die vluchtelingen. En de fysieke muren die er zijn, die staan om de gevangenissen heen. Gevangenissen die gesloopt dienen te worden. Gevangenissen zoals Kamp Zeist. Hoe mooi ze ook worden voorgesteld, ze ontnemen mensen het recht om over hun eigen leven te beschikken, hun toekomst. En wat daar werkelijk binnen gebeurt, hongerstakingen, zelfmoordpogingen, dat krijgen we zelden te horen.

Maar we laten ons niet bedotten. En we laten ons niet het zwijgen opleggen. Waar muren worden opgericht, zullen wij er zijn om ze neer te halen. Waar grenzen worden getrokken, zullen wij er zijn om eroverheen te gaan. Waar wetten mensen hun bewegingsruimte ontnemen, zullen wij er zijn om de wet te overtreden in de strijd om ware rechtvaardigheid. Rechtvaardigheid die met wetten niets van doen heeft, maar wel met solidariteit, zelfbestuur en vrijheid.
De wetten waarop politie, officieren van justitie en rechters zich baseren, zijn slechts leidraad voor controle en onderdrukking. Onze invloed daarop is marginaal tot nul. En daarom: vrijheid moet worden genomen. Het heeft geen zin erom te vragen. Ik vraag u, die hier tegenover mij zit, dan ook niks. Ik wil geen gunsten van een systeem dat mensen de dood in jaagt. Ik wil geen voorrechten die slechts bedoeld zijn voor witte en westerse mensen met een Neederlands paspoort.

Voor vrijheid van beweging en solidareit! Strijd tot staat en kapitaal ten onder zijn gegaan! Weg met nationalisme, racisme en fascisme! Geen man. geen vrouw, geen kind is illegaal!

--

Advocaat Generaal eiste het vonnis van de politierechter, dus voor 4 mensen 350 euri boete en voor mij 2 weken voorw. met 1 jr proeftijd en tenuitvoerlegging van 2 maanden uit eerder voorwaardelijk vonnis voor opruiing. Uitspraak over twee weken.

27 november, 2016

Utrechtse politie faciliteert fascisten tijdens demonstratie tegen blackface

- door Joke Kaviaar -


Wat anders hadden we kunnen verwachten, gisteren 26 november in Utrecht bij het protest tegen Zwarte Piet voor de jaarbeurs? Omroep Max hield daar samen met KRO en NCRV een feestje met blackface. Waag het niet daar wat van te zeggen!

De Utrechtse smeris die vol verve bij Pegida-demonstraties tegendemonstranten arresteert, ook al staan ze maar in hun eentje met een bord of spandoek in de buurt van Pegida, koos vandaag opnieuw principieel de zijde van extreem-rechts. Ditmaal door het omgekeerde niet alleen toe te staan, maar zelfs te faciliteren: neo-nazi's die pal tegenover de ingehekte demonstratie tegen Zwarte Piet gingen staan brullen om het protest te overstemmen, konden zelfs een handdruk en een praatje met hun kameraden in het blauw-geel delen. De wetten die voor de een gelden, gelden voor de ander niet. Als dat geen politieke stellingname is, wat dan wel?


Nog een vergelijking: Vorige week werd in Den Haag een hele antifascistische demonstratie tegen repressie massaal ingesloten, uiteengeslagen, op straat gegijzeld, en afgevoerd naar het politieburo, met als excuus dat een paar mensen hun gezicht weigerden te tonen. De demonstratie kon niet eens beginnen te lopen. 166 arrestaties volgens opgaaf van de smeris. Vandaag liet de Utrechtse smeris neo-nazi's met bedekte gezichten tegenover ons ongemoeid. Hier geen massa-arrestaties met veel politiegeweld. Ze stonden er zelfs mee te kletsen, oude jongens krentenbrood. En niet alleen dat: ook het dragen van het keltisch kruis door verschillende neo-nazi's kon op hun goedkeuring rekenen. En dat alles op een kinderfeest... kuch. Maar ach, wat geeft het. Als je maar wit bent.

De ervaring heeft in de loop der jaren geleerd van dit soort dingen niet op te kijken. Maar moeten we er dan maar niet meer boos over worden? Het lijkt mij van wel. Het voortdurend meten met twee maten is geen toeval. De staat met zijn wetten die op papier discriminatie verbieden, en de gemeenten met hun APV's en WOM's die op papier de vrijheid van demonstratie garanderen, kunnen mijn rug op met hun eisen aan demonstraties. Het excuus dat aanmelden en voldoen aan voorwaarden alles te maken zou hebben met onze veiligheid: ik veeg er mijn reet mee af en ze kunnen hun selectief verontwaardigde wetboeken steken waar de zon niet schijnt. Ik ben Gouda 2014 niet vergeten met 90 arrestaties. Ik ben Rotterdam 2016 niet vergeten met 198 arrestaties. Alles om de racistische blackface traditie te verdedigen.

Maar het bleef niet bij meten met twee maten. Overduidelijk racisme werd opnieuw ongemoeid gelaten. Herhaaldelijk werden vanaf de overkant luid en duidelijk apengeluiden gemaakt. En wij? Wij beheersten ons. Er werden pepernoten van dichtbij in mensen hun gezicht gesmeten. En wij? Wij beheersten ons. En we konden zien: hun geüniformeerde vrienden staan erbij, kijken en luisteren ernaar en lachen erom. Het hoort er allemaal bij als je als smeris een demonstratie tegen Zwarte Piet, tegen racisme, 'faciliteert'. Het hoort erbij dat je fascisten toestaat er alles aan te doen die demonstratie te verstoren. Alles is toegestaan: schelden, dreigen, racisme...
Voor wie die smerissen daar staan? Voor de bescherming van de vrije 'mening' van het racisme. Voor de openbare orde, de democratie, de rechtstaat en meer van dat soort openbare apartheid.

Nog voor de demonstratie was begonnen was journalist Kevin Roberson al door nazi's aangevallen. En nee, daar doen de dienders ook niks mee. En de pers? Spreekt die schande van fascisten met losse handjes, keltische kruizen en apengeluiden? Komt er ophef over de rol van de knokploegen van de staat? Neuh... De pers komt wel aanhollen als er massa-arrestaties vallen onder anti-racisten en anti-fascisten en als politie en justitie daar hun leugens over verkopen. En ook hier is weer de leugen prominent aanwezig. En die leugen is het zwijgen. De leugen is wat RTV Utrecht schrijft: “Er waren ook voorstanders van Zwarte Piet aanwezig, maar het bleef voor zover bekend rustig.”
Zover bekend? Rustig? Lees dit en spreek er verdomde schande van, stelletje luizige staatsmedia! Of zal ook dit weer tegen dovemansoren zijn? Een vreedzaam protest dat zich keurig aan de regeltjes en de voorwaarden houdt en door racisme wordt overschreeuwd is vast niet interessant. Zoals altijd.

Jan Slagter, omroepbaas van Max, heb ik nog even zien langskomen. Word eens wakker, vent! Je kinderfeestje wordt opgeleukt door neo-nazi's in blackface! Het wordt beschermd door racisten met hun vuilbekkerij. Fascisten bedreigen er vreedzame demonstranten voor. Wil je dit nu echt? Moet dit volgend jaar nog een keer? Want wij gaan niet weg. Het protest tegen Zwarte Piet, tegen racisme, dat gaat niet weg. En die rotsmoes van dat kinderfeest, daar hoef je echt niet meer mee aan te komen. Het is de haat, het racisme, de dubbele standaard van de repressie, die het allemaal maar doet voortduren. Alles voor de witte kindertjes van de witte ouders die aan hun heilige traditie willen vasthouden alsof hun leven ervan afhangt. Wil je echt iets voor alle kinderen? Stop er dan mee. Luister naar de stem van zwarte mensen, kijk naar hun kinderen. Het moet afgelopen zijn. 2016: exit Zwarte Piet.

24 november, 2016

Amnesty: Nigeriaans leger vermoordt vreedzame demonstranten voor Biafra



Sinds augustus 2015 hebben veiligheidstroepen ten minste honderdvijftig leden en sympathisanten van de pro-Biafraanse organisatie IPOB(Indigenous People of Biafra) gedood, en honderden verwond bij geweldloze manifestaties, demonstraties en andere bijeenkomsten. Dit rapport beklemtoont buitengerechtelijke executies en het gebruik van buitensporig geweld door militairen, politie en andere veiligheidsdiensten. Er blijkt ook een zorgwekkend patroon van willekeurige arrestaties en detenties uit, onder andere soldaten die gewonde slachtoffers in het ziekenhuis arresteert en van marteling en andere mishandeling van gedetineerden.

Begeleidend artikel.
Het rapport.

22 november, 2016

Waar de madeliefjes verdwijnen

Bezorgd over de toekomst van de bonte wei voorzag Thijsse grote moeilijkheden voor het madeliefje. Nu zou men denken dat uitgerekend dat plantje in het Nederland van nu er nog steeds goed bijstond. Dan blijkt - het nieuws is al ouder, maar het was geen Nationaal Nieuws - dat het meizoentje in Noord-Brabant wel degelijk in de problemen is. Met heel wat andere soorten.

Dat de Brabantse natuur achteruitkachelt heeft diverse oorzaken. De opwarming van de aarde, het massale gebruik van bestrijdingsmiddelen, de uitstoot van verkeer, industrie en veehouderij. Maar ook de monoculturen in de grootschalige landbouw. En: huizenbezitters die hun tuin dichttegelen en zo stad en dorp verstenen, dragen bij aan de neergang.
Bron.

Het rapport waarnaar verwezen wordt. "Het gaat nog niet goed," als conclusie na het opsommen van achteruitgegane soorten (er zijn er ook vooruitgegaan).

Controle, censuur, repressie, racisme: de politiestaat aan het werk

- door Joke Kaviaar -


REPRESSIE TEGEN ANARCHISTEN from ANTi·ORDE on Vimeo.


Zaterdag 19 november 2016 werd in Den Haag de demonstratie tegen repressie met politiegeweld tegengehouden. Zelf kwam ik pas om 3 uur 's nachts vrij. Maar niet iedereen van de vele arrestanten kwam vrij: 21 mensen die terecht vinden dat hun identiteit de staat niks aangaat werden langer vastgehouden om hen te intimideren. Gelukkig zijn ook zij intussen vrij. Maar dat is niet einde verhaal.

Controle. Registratie. Dat is waar repressie mee begint. De staat legt al jarenlang ieder individu vast dat meedoet aan een demonstratie. Je mag bij de gratie van deze of gene burgemeester demonstreren, maar je moet wel laten zien wie je bent. Die controle wordt om te beginnen gedaan door mensen op straat te fotograferen en te filmen met de standaard reeds aanwezige straatcamera's die in aantal steeds meer toenemen. Tijdens demonstraties wordt gebruik gemaakt van de speciaal daarvoor ontworpen
camerabus
. En tot slot zijn er nog de smerissen op straat die proberen te doen alsof zij van de pers zijn.
De zichtbare controle en registratie is echter nog maar het topje van de ijsberg. Als je een aantal jaren berichtgeving terugleest zoals ik vandaag even deed, kom je van alles tegen: inzet van drones, preventief fouilleren, controle op sociale media, het langdurig opslaan van kentekens... Het is teveel om op te noemen.

Om al die registratie mogelijk te maken zijn er wetten zoals die, die het verbieden je gezicht te bedekken (opgenomen in APV's) en je verplichten je identiteit kenbaar te maken. Je moet en je zal meewerken aan registratie. Doe je dat niet, dan wordt zoals gisteren in Den Haag de demonstratie 'ontbonden'. Niet alleen om het demonstreren onmogelijk te maken, maar ook om iedereen te kunnen inrekenen en alsnog te identificeren. 166 arrestaties met veel politiegeweld waren ons deel. Heel veel klappen met de lange lat en de groep met de schilden samendrukken, waardoor mensen bijna stikken of onder de voet dreigen te worden gelopen. Intussen werden mensen eruit gerukt. Op het politiebureau, in afwachting van wat komen ging, hoorden we verhalen van iemand die ze een arm uit de kom hebben getrokken, een ander die in het gezicht is geslagen, en zie ik iemand hinkend tussen smerissen in lopen terwijl we midden in de nacht administratief worden 'verwerkt'. Van iedereen werd een 'uiteraard' foto gemaakt.

Zelf ben ik mijn anonimiteit al een hele tijd kwijt. Dat hebben ze lang geleden afgedwongen want werk je niet mee, dan word je langer vastgehouden om je met geweld te identificeren. Ze dreigen je vingers te breken en de kans bestaat dat dit ook echt gebeurt als ze vingerafdrukken proberen te maken. Zo'n verhaal hoorde ik vorige week ook van een vrouw die in Rotterdam was opgepakt. Foto's en biometrische gezichtsscans maken, ook dat wordt met geweld gedaan als je niet voor die camera gaat staan. Ze grijpen je beet, houden je hoofd vast, trekken aan je haren en draaien je armen op je rug. En dan, als het allemaal nog niet geholpen heeft, komt het dreigen met vreemdelingenbewaring omdat je wel eens illegaal zou kunnen zijn en dat is feitelijk in het verleden ook gebeurd.
Het zijn allemaal manieren om erachter te komen wie de moed hebben de straat op te gaan voor onze vrijheid. En ja, we hebben wat te verbergen en we hebben wat te verliezen. Onze privacy. Onze demonstratievrijheid. Onze uitingsvrijheid. Die kan niet bestaan bij controle en registratie. En dus staan we achter onze kameraden die hun anonimiteit nog hebben en willen behouden.

Anonimiteit is ook een kwestie van solidariteit. Een middel in de strijd tegen bevolkingscontrole. Fort Europa draait op identificatie. Het repressieve muren optrekken en vluchtelingen tegenhouden is gebouwd op identificatie. Het maakt het mogelijk om vast te leggen waar mensen vandaan komen, waar mensen Fort Europa zijn binnengekomen, hoe ze verder zijn gereisd en om te bepalen waar ze geweigerd en naar toe teruggedeporteerd kunnen worden. Veel vluchtelingen vernietigen daarom hun identiteitsbewijzen, of reizen noodgedwongen met valse. Allemaal redenen voor de IND om hen terug de dood in te sturen, opnieuw op de vlucht. En daarom, om het de staat lastig te maken deze mensen te onderscheiden van de 'eigen ingezetenen', is het dat mensen met een ID bewijs dat rotding niet meenemen, vooral bij No Border acties en demonstraties waaraan ook veel ongedocumenteerden meedoen. Zijn er genoeg mensen anoniem, dan geven ze het op en laten ze iedereen gaan.

Toen gisteren de smeris onverstaanbaar door de toespraken van de demonstratie heen tetterde en ik het woord 'aangehouden' hoorde, wist ik het: de demonstratie was verboden. Dat was juist waarom we wilden demonstreren, vanwege dit soort repressie. Terwijl Pegida de week ervoor nog als blackface kon demonstreren en daar totaal geen punt van wordt gemaakt - noch van het racisme en fascisme, noch vanwege de blackface gezichtsbedekking - worden antifascisten en anarchisten door de ME omsingeld en met veel geweld van straat gehaald omdat er wat gezichten niet herkenbaar zijn. Wat is het verschil tussen een bivakmuts of sjaal voor je gezicht en die blackface? Precies waar de sympathie van de staat, de politie, openbaar ministerie en burgemeester Van Aartsen ligt: bij het extreem rechts gedachtengoed. En dat is waarom gisteren de demonstratie tegen repressie werd opgerold en waarom vorige week 198 demonstranten tegen Zwarte Piet in Rotterdam werden ingerekend.

En dan volgt de Cointelpro style criminalisering en het eruit pikken van mensen die als aanvoerders worden gezien. Om hen te verlammen en ten voorbeeld te stellen. Extreem-links, gewelddadig en terroristen zijn we. Black Lives Matter, Kick Out Zwarte Piet, Anti Fascistische Actie, anarchisten, het maakt niet uit: al wie actie onderneemt tegen institutioneel en genormaliseerd racisme en fascisme, is een bedreiging voor de staat of voor 'volk en vaderland', om vervolgens te rechtvaardigen dat tot verregaande controle en registratie over wordt gegaan.

Dit moet stoppen. Er kan geen stap op straat worden gezet, ook niet vreedzaam, zonder dat het tot in detail wordt vastgelegd, zonder dat er extreme voorwaarden aan demonstraties worden gesteld die vervolgens 'afspraken' worden genoemd. Alles om controle te houden over meningen en mensen die de staat niet bevallen. Om straffen en maatregelen uit te kunnen delen. En daarom gaan we niet tussen hekken in staan in Maassluis. En daarom weigeren mensen hun gezicht te laten zien. En daarom dragen mensen geen ID bewijs. Sluipend en stiekem komt de totalitaire fascistische law and order controlestaat steeds dichterbij, wet voor wet, maatregel voor maatregel. Of is het al zover en kan het niet veel erger? Ik vrees van wel.

In Geleen werd gisteren, dezelfde zaterdag dat in Den Haag de demonstratie tegen repressie werd onderdrukt, verboden om het woord 'racisme' op borden en spandoeken mee te dragen tijdens een protest tegen de blackface traditie.

Alweer een inperking van de vrijheid van meningsuiting. Regelrechte censuur op de waarheid. En dan wordt gezegd dat wij een gevaar zijn. Wel... Ik ben graag een gevaar voor deze staat die alles van ons wil weten, die ons de mond wil snoeren, net zoals ik graag een gevaar ben voor hun hekken en muren, voor deportaties en gevangenissen, voor hun wetten, hun bedenkers en hun uitvoerders.

We zullen met nog veel meer repressie te maken krijgen. Het openbaar ministerie is erop uit elk mogelijk wetsartikel tot het uiterste uit te melken om mensen veroordeeld te krijgen. Valse aanklachten worden niet geschuwd, evenals racisme. Strijd tegen racisme wordt beantwoord met meer racisme. Strijd tegen repressie wordt beantwoord met meer repressie. Maar dat is geen reden de handdoek in de ring te gooien. Opgeven leidt er slechts toe dat repressie en racisme minder zichtbaar worden. Dus we staan op en gaan door. Tot de volgende keer!

PS. Volgende week zijn er in het weekend twee demonstraties tegen Zwarte Piet aangekondigd. In Utrecht op 26 november en in Rotterdam op 27 november.
Kom je ook?

21 november, 2016

De teruggang van de huismus tot staan gekomen

Vroeger keek ik er dagelijks op, maar een ondoorzichtige opmaak gepaard aan een onzinnige nieuwe "Engelse" naam maakt dat ik natuurberichten nog maar zelden verneem. Maar dit is geruststellend nieuws dat ik wel doorkrijg: de teruggang van de huismus is tot staan gebracht. Toch ontbreekt de vogel nu waar hij/zij vroeger overal te vinden was. Struiken, klimop en hagen zijn verdwenen, insecten zijn schaars geworden. Vergeleken met Amsterdam doet het dier het in het nabije "nieuwe" Almere stukken beter (ik ben zo vrij het bijbehorende kaartje over te nemen).

Herfstbeeld 2016 - Iepenzwammen en kardinaalsmutsen

Stadsboerenbak aan de gracht - spruitjes in aantocht?
Iepenzwammen
Nog uit betere herfstdagen: kardinaalsmuts
Veel paddestoelen waren er niet in de tuin - dit is wat ik kon waarnemen
De cyclamens bloeien voort tussen de gevallen beukebladeren

20 november, 2016

Kartini, her peaceful struggle at three fronts and her reception by Dutch Christian anarchists

If you want to read prose by Kartini in English, I am afraid you have to look for Letters of a Javanese Princess. More or less at the beginning of the series of letters that amounts to her literary work she laughs off being called “princess”. She is of rather high nobility of Java, but she does not like to be referred to that unearned status, and anyway, she is not a princess. Her grandfather was pangeran of Demak, a title that can be equated to duke, and he was the first Javanese who gave his children a European education. Kartini's father was regent of Japara, all in central Java, which entitled her to be called Raden Adjeng – which she dismissed, “I am just Kartini”. The last prince in her family dates back about 25 generations, she tells.
How those who have translated her work into English have got around this passage I even do not want to know. Especially women from the colonized part of the world are often called princesses, since they do not comply with the role the colonized human has to resign to. Think for example of the disneyfied Pocahontas. Chimamanda Ngozi Adichie writes in The thing around your neck, the story Jumping Monkey Hill “(Ujunwa) said - because she could not resist - that she was indeed a princess and came from an ancient lineage and that one of her forebears had captured a Portuguese trader in the 17th century and kept him, pampered and oiled, in a royal cage.”

I am glad to have read it in paper form, but if you can read Dutch, the collection of letters Door duisternis tot licht can be found on the internet. Kartini was only allowed primary education, so her command of Dutch must have amazed those she was corresponding with: it is elegant, a bit perfumed in fin-de-siècle style. It has not been allowed into the Dutch literary canon, which I call nothing less than scandalous, but that's the way it goes with colonized people.

She was born in 1879, started her correspondence in 1899, it ended ten days before her death in 1904. Poignantly the last letter is about the child she will be giving birth to in a few days, she hopes it will be a daughter. But it was a son, and four days after his birth she died – a death which can bitterly be compared to that of Mary Wollstonecraft or Dutch religious anarchist Clara Meijer-Wichmann. Women-liberationists dying due to biological fate. Kartini was only 25.

In 1964 the first president of Indonesia, Soekarno, had Kartini sanctified as national hero, and she kept this status through the successive regimes after the coup d'état of 1965. This is a remarkable status: she never uses the word “Indonesia”, which was really first used in politics in 1920. To her, “Indië” was more or less equal to Java. She never tells of knowledge of Malay, the lingua franca used in the archipelago, her first language being Javanese. People of the island of Celebes she describes as savages and headhunters, which shows an evolutionist look at the development of the peoples in the Dutch East Indies. Compared to Europeans the Javanese are still in an infantile stage of development and they should be taught in Dutch to get in touch with civilization. This sounds harsher than she actually means: she is aware of the high level of civilization of her own country, probably she is referring to the technical aspects of development. She never once uses the words capitalism. Her stand against it can be derived from the high flying vocabulary, typical for christian anarchism.

In the five years which comprise her correspondence she speaks of her will to especially develop the indigenous women, introduce them to some practical science, teach the Dutch language and more. Working independently is made difficult due to adat, the rules of tradition which dictate how to behave. Having finished primary education she is confined to a part of the house for the unmarried women, with her sisters. The sisters, Kartinah and Roekmini, share her ambition, but they have not left any documents witnessing to that.

The first and really heartbreaking and so intensely shameful for me as a Dutchman, even though I cannot even bear the responsibility of being contemporeanous to it: the Dutch colonial government does not allow education in Dutch or teaching Dutch at all to the Inlanders, a rule passed in the first months of her correspondence. When this is changed, halfheartedly and much later, it is in fact too late. Imagine this enormous country with only one university and hardly any secondary education in Dutch, the situation when the bell rang for Dutch colonialism.
So Indonesia is one of the few colonial areas, and a huge one at that, where the colonial language has not left an impact of any importance. Portuguese as a former colonial lingua franca was more important than Dutch, Malay which later on was transformed into Bahasa Indonesia was considered enough for the natives.

Sometime during the correspondence, in October 1900, Nelly van Kol-Porreij, shortly known as Nellie, touches her with her Christian anarchist outlook on faith and the divine. From then on she refers to God or Allah, as the Completely Other is called in her original Muhamedanic faith (she consistently calls it by that name) as Father, the principle of Love that guides us all. It also seems to be derived from the book Naar het groote licht by Felix Ortt, which she says she appreciates very much. The title of her book refers to the journey to Light. Throughout the correspondence it can be seen that she derives a lot of strength of this vision of God in her strivings. Calling God the heavenly Father sounds more Christian than islamic, but she insists it is part of her faith. Christians do not have a monopoly on Love. Sometimes she refers to herself als “little Buddhist”.
Kartini speaks with much respect too about Nellie's husband, Henri van Kol, social democrat MP in the Netherlands, plantation owner on Java, who as MP supports the bloody colonial subjection of Atjeh by the Dutch army under general Van Heutsz. The couple will divorce later on but not in Kartini's time.

Kartini is able to sweep aside the objections of her parents against following further education, perhaps in the Netherlands but at least in Batavia (Jakarta). Apparently she is living between hope and fear about her calling, and at a certain moment she starts her own school for high class indigenous girls. Then again things take a new turn, she marries Raden Adipati Ario Djojo Adi Ningrat, regent of Rembang. She will not be part of a harem, an aspect of adat she hated very much. This aspect of islam she rejects fully, and she stresses that women have resisted it since the days of the Prophet. Centuries of suffering, she calls this polygamy.
Her husband is widower and his deceased wife even urged him to marry Kartini in her final days because of her rebellious stand. And the couple fitted very well together, her husband fully supports her ideas and she continues with the founding of a school.
And then biological fate strikes. The fight against subjection as a woman and the colonial discrimination in education she may have succeeded in overcoming, but not puerperal fever.
Her book Door duisternis tot licht has three editions in the original Dutch, in 1911 and 1912. The editor, colonial officer J.J. Abendanon, dedicates the profits of the book to investment in the school that bears her name after her death.

As ever the anticolonialism and internationalism of at least the Dutch social democrats, as the aforementioned Van Kol shows, can be called less than convincing. (When the social democratic anticolonialism was really tested – in the postwar years when they were in government, they failed miserably. They supported the colonial war against Indonesian independence, until this day insisting that this war was not a war but police action, politionele actie). The anarchists of all persuasions, united in the Internationale Antimilitaristische Vereeniging, were officially completely against colonialism, without regarding excuses about the development of the country of the colonized. Christian anarchists for this reason rejected missionary activities, because these were facilitated by colonialism. A rather special position is taken by the most prominent Dutch christian anrchist, Felix Ortt. He takes the opportunity of the publishing of Kartini's book for writing for the first time on Dutch colonialism in the East. Apparently, apart from the struggle against militarism and miltary service, Indië never played any role at the beginning of the last century. He represents an evolutionist point of view: on the growing understanding of “our” being the older brother who fosters the younger.

Even though you may reject the State, which we as Free Humans do, you cannot escape from being part of it, so part of the responsibility of behaviour and wrongs done by the state still rests upon us. And the same goes for the relation between the Netherlands and Indië and its peoples.
The happiness of the Javanese people will be served best with complete self-government, so there should not be any Dutch officials left and the flag has to be taken down. And then fraternal love will reign between those who are connected now. The time is not there yet, but we who feel that that should be the purpose, should be prepared for this situation.

He quotes Phil.2:12... continue to work out your salvation with fear and trembling, 13 for it is God who works in you to will and to act in order to fulfill his good purpose.

Some other important quotes on Kartini's ideas:

Let us try to feel with the life of their souls, to understand their spiritual life. Let us think ourselves in their place, in the situation of the simple native dessa-people, the core of the population, and ask what they would want their leaders to do and what the European Government should do. Let us see which circumstances make them suffer, which hinder their happiness: poverty, disease, drought, floodings, opium, addictment, needless waste and more, which might be completely or partially cured by wise taxation, good governance, good formal education, dedicated, loving treatment.


Zending is beautiful, but only when it is not forced. Zendelingen may go to all places of the earth, let them live loving, agreeable to God lives and let them work so that where there is no inner peace, so that bliss, peace, strength of faith may be part of the lives of those who watch the zendelingen.

For some time, De Vrije Mensch contains quotations by Kartini at spaces that otherwise would have been left empty.

Johannes Henri François, who spent some time on Java, writes for the Christian anarchist journal De Vrije Mensch (The Free Human) about what is going on in Indië, which he can actually reduce to Java. The School tot Opleiding van Inlandsche Artsen (School for the Education of Native Medical Practitioners) is founded in 1899 and may be seen as the birth place of nationalist resistance. The school exists of a course in nursing, one could easily be fooled by the name. Male nurses who passed their exams were called Doctor Djawa, Java doctor. The apparently all white colonial Society of Medical Doctors in the Dutch Indies would not accept that Indo-Europeans, the so-called half breeds, and Chinese, would get a full academic education as medical doctor. The real full blooded natives were excluded anyway. Women were educated to the function of midwives.
At this school the organisation Boedhi Oetomo, Our Aim, is founded in 1908, which in 1912 evolved into the Indische Partij, the first organisation of inlanders aiming at independence in some foreseeable future. The party is meant to call all living in Indië to patriotism and love for the country that feeds them. It more or less has its newspaper in De Expres, founded by Ernst Douwes Dekker, a relative of Eduard Douwes Dekker, Multatuli. This paper regularly notes what would nowadays be called racist remarks in the other newspapers, which were not specifically meant to be read by Inlanders.

The Indische Partij is refused incorporation and colonial circles utter the outcry that Our Nation's Prosperity is in Danger (the Netherlands are meant, to be sure). The party leaders were deported to faraway Banda without any form of due process. Its function is taken over by Sarikat Islam, not originally an islamic organisation but a guild of merchants, which however split into a Chinese and an Inlander, or Islamic, part. Sarikat Islam demands better education for the native population. The first, and in the colonial days only, medical faculty, is founded in 1927.

François states that Free Humans in the west hate armed violence, even for the defense of “the fatherland”. (This is published in January 1914, the Netherlands however managed to stay neutral in the Great War that was to follow that year). But François thinks free westerners should understand that those who are not free in this colony should be fighting for their country, which to them is worth fighting for (he especially refers to the people of Atjeh who were never really completely subdued). Some justification can be taken from the way the Europeans consider the Indo-Europeans as inferior, even though their existence is due to the European presence in Indië. The Indo-Europeans begin to understand that they cannot expect anything from the white colonials. His conclusion: We Europeans should stop thinking that the Inlanders are there for us. The era of taking is over, it is time to give, which actually amounts to nothing more than paying back.

Here unfortunately ends the interest of Dutch christian anarchists for Indië, which, I must say again, never is called Indonesia in those days. François, back in the Netherlands, will write the first instructive book for gay men, under the name of Een Hunner (One of Them), with a preface by Felix Ortt, That is an interesting story but different from the rather small intervention for the colonized people of the archipelago, which would be taken up again by a new generation, twenty years later.

Suggested reading:

  • Maia Ramnath, Decolonizing anarchism
  • Benedict Anderson, Under Three Flags: Anarchism and the Anti-Colonial Imagination
- Paper as presented at the Anarchists Studies Network Conference, 14 September 2016, Loughborough University. As ever, notes not included.

Portfolio 27: De eerste en enige sniff - Hoe komt de rijke stinkerd aan zijn naam? - Radio voor tussen de zerken

Aan LSD heb ik mij nooit gewaagd, bang als ik was dat naar buiten zou komen wat ik vreesde - en dat er dus toch wel inzat. Vreemde angst eigenlijk.
Maar een Populair Geestverruimend Middel hadden we gewoon in huis, het was misschien wel het meest geliefde van die dagen. Lijm!
Ik pakte een tube, schroefde hem open - zou ik durven? Moed scheppen en een heel flinke snuif nemen.
Het effect was zoiets als van scherpe mosterd, of ijskoud roomijs - iets wat door onbekende holten in je schedel giert. Is het een prettig gevoel?
Het werd gevolgd door een niesbui en zowaar prompt een week verkoudheid.
Een ervaring, maar of het de moeite waard is laat ik aan uw oordeel over.

*

Je hebt rijke stinkerds en arme sloebers. Terwijl de rijken heel wat te sloeben hebben (wat dat ook moge zijn) en de armen zich geen Chanulleke of Jopiepopie kunnen veroorloven. Hoe zijn die verwarrende namen ontstaan?

Ooit, lang geleden kwam een rijke sloeber een arme stinkerd tegen. "Hoe maakt u het?" vroeg de sloeber. "Ach, niet denderend. Arm hè, en stinken." De sloeber werd zoals dat kan gaan door compassie gegrepen. "Zeg stinkerd," vroeg hij, "zullen we ruilen?" Na enig nadenken gaf de stinkerd toe, misschien zou het leven aangenamer worden. Zo gezegd zo gedaan, en ieder ging na het lichten van hoed respectievelijk pet zijns weegs.

En zo is het gekomen dat we rijke stinkerds en arme sloebers hebben.

*

Peter had een pickup die de hebbelijkheid had steeds opnieuw te beginnen, als je hem niet zelf afzette.
Dus met één kant van Bob Marley's live-LP gingen we op pad om eens te peilen hoe ver onze zender reikte. Het was beter dat Marley steeds weer klonk en weerklonk, want dan was het signaal herkenbaar.

De flats in de buurt veroorzaakten al uitval of storing, maar verderop was de Noorderbegraafplaats. Een open ruimte met aan de rand de ringvaart van de polder, water geleidt ook radiosignalen.
Tussen de graven leefde het beoogde station - niks zendamateurs, wij gingen radio maken! - weer op.
Vermoedelijk hebben we op die begraafplaats dan ook onze grootste luisterdichtheid gehad.
Een dienstbetoon aan een vaak vergeten doelgroep.

Voor onze veiligheid: noodtoestand, demonstratieverbod, politiegeweld

- door Joke Kaviaar -

Tijdens de arrestatie van mij en een mede-activist afgelopen zaterdag in Rotterdam werd ons medegedeeld dat we het land moesten worden uitgezet. Door smerissen die naar eigen zeggen “alleen maar hun werk” doen. Befehl ist befehl. Twee dagen later stelt burgemeester Aboutaleb van Rotterdam, die niet wil onderdoen voor de racistische burgemeester van Den Haag Van Aartsen: “Je hoort je niet te verzetten tegen een order van de politie. Een politieopdracht is een politieopdracht.”

Juist. We horen ons niet te verzetten tegen racisme, tegen het schenden van het recht op vrijheid van meningsuiting en demonstratie en moeten ons op de koop toe laten mishandelen, beledigen, schofferen en opsluiten. Alles voor het heilige onschuldige blackface kinderfeest.

Al die repressie, volgens Aboutaleb, zou niet ingegeven zijn door het feit dat we geweldloos wilden demonstreren. Nee, het “hangt ook af van wat anderen doen”. En: "Daar komt extreem-rechts op af. Dan heb ik voor je het weet een enorm gevecht ter hoogte van het Willemsplein met duizenden ouders en kinderen in de buurt."
Met andere woorden: omdat anderen er met geweld op kunnen reageren, worden de beoogde slachtoffers van dat mogelijke geweld door de staat zelf op geweld getrakteerd. Aboutaleb hangt liever zelf de fascistische knokploeg uit met zijn ME dan dat ie het aan de 'bezorgde burgers' van NVU, Pegida of soortgelijken overlaat. In elk geval is dan nog steeds de staat de baas en daar gaat het om.

Achteraf is het: blame the victim, shame the victim, criminalisering, hetze, leugens en meer vuilspuiterij. De beelden van politierepressie worden op televisie amper getoond, tenzij het is om het te vergoeilijken. Het verspreiden van de ware informatie gebeurt alleen via social media. Op een in slowmotion afgespeelde video zie je hoe activist Kno'ledge Cesare door gretige smerissen te grazen wordt genomen, alsof het in Gouda nog niet genoeg was geweest. Andere beelden tonen witte smerissen die een zwarte vrouw met z'n vieren vasthouden en in haar gezicht stompen, en vele vele knuppelslagen, stompen in magen, wurggrepen, harentrekken en trappen en schoppen. Dan ben ik er zelf nog goed vanaf gekomen met beetgegrepen en voorover gedrukt meegetrokken worden. Verdomd wit voorrecht. Evengoed eindigde daarmee reeds om 1 uur 's middags een dag van achtervolgingen, ontsnappingen, opnieuw ingesloten worden door ME bussen en openbare straatrazzia's in een politiecel. En alweer had ik mazzel vergeleken met het overgrote deel van de gearresteerden die massaal in koude bussen werden gehouden. De verhalen van al die mensen komen nu naar buiten. Verhalen van vernederingen en haat, van pijn en ontzetting. Maar ook van volharding. En standaard zijn er opnieuw de commentaren vol doodsverwensingen en racistisch gal.

Een kleine groep slaagde er ondanks alles in de intocht te bereiken en daar met een spandoek te staan met de tekst “Listen to black voices – Don't make blackfaces”. Dat te voorkomen was het Aboutaleb waard om er met grof geweld op in te laten hakken. Je reinste dictatuur. Daar hadden ook 400 mensen kunnen staan. Mensen die zijn tegengehouden en gegijzeld om het voortbestaan van die koloniale blackface figuur te garanderen. Zwarte Piet wordt nog meer beschermd dan president Obama tijdens zijn bezoek in Griekenland!
En dat voor een karikatuur. Voor een sprookje. Alles om kinderen voor het karretje van volwassenen te spannen. Alsof hun identiteit en hun bestaan afhangt van het je een keer per jaar laven aan het meest groffe en ongeneerde vertoon van racisme. Alles voor het sprookje van de Neederlandse 'vrijheid'. Het protest tegen Zwarte Piet laat door de onderdrukking ervan telkens weer zien hoe noodzakelijk het is om dat masker af te trekken. En daarom zal het verzet doorgaan tot er geen blackface meer de straat op gaat. Want die blackface werpt een drempel op voor structurele verandering van een samenleving die doordrenkt is van racisme, dronken van witte hoogmoed. En elk jaar zal er meer politie worden ingezet om die verandering tegen te houden.

Laten ze dat vooral doen. De keus is tenslotte simpel: beleven we een jaarlijkse steeds zwaarder beveiligde intocht, compleet met explosieven opruimingsdienst, ME, helicopters, noodtoestand en kooien vol gevangen tegenstanders of wordt Piet eindelijk eens afgeschminkt en omgetoverd tot de sympathieke kindervriend die het zou moeten zijn voor alle kinderen? Voor wie echt in sprookjes gelooft: het laatste. Tot die tijd leven we in de keiharde realiteit van een apartheidspolitiestaat waarin smerissen zich zelfs vermommen als blackface om demonstranten met veel geweld op te kunnen pakken.

Genoeg. En niet alleen tot hier en niet verder, want 'hier' is al te ver. Elke blackface op straat is al een stap teveel. Stop de Zwarte Pieten parade! En daarover vallen inderdaad geen afspraken te maken, Aboutaleb. Het moet gewoonweg afgelopen zijn.

Fascisme van de staat en fascisme op straat: verzet is meer dan ooit noodzaak!

- door Joke Kaviaar -

Edwin Wagensveld, de voorman van Pegida, joeg afgelopen zomer nog samen met Bulgaarse neo-nazi's op vluchtelingen aan de Bulgaarse grens met Turkije.

Weer terug in Neederland doet hij zijn uiterste best om van dat imago af te komen door met een pluche varkensmuts op zijn hoofd de straat op te gaan en zich expres steeds te laten arresteren. Zo wil hij zich de slachtofferrol aanmeten en doen alsof hij slechts een man is die voor zoiets als “zijn land” vecht. Zijn aanwezigheid als hoofdspreker bij een demonstratie van neo-nazi's in Dortmund (Duitsland) op 8 oktober 2016 verraadt echter opnieuw zijn ware aard.

Feit is dat de zogenaamde demonstraties van Pegida regelrechte haatmanifestaties zijn tegen iedereen die niet-Neederlands is. En dat roept geweld op dat zich weliswaar niet direct uit, maar getuige het toenemend aantal gewelddaden tegen migranten, met name moslims, wordt dat doel wel degelijk bereikt. Dat Pegida een fascistische organisatie is, bleek eerder al uit de welkome deelname van mededemonstranten uit clubs als de NVU die openlijk de hitlergroet brengen en met fascistische symbolen rondlopen.

In een post op de facebookpagina van 31 oktober 2016 spreekt Pegida “grote dank” uit aan onder andere de “Dutch Self Defense Army”, kortweg D.S.D.A. In dat dankwoord spreekt Pegida van “een gemeenschappelijk doel”. Getuige hun facebookpage is D.S.D.A. een knokploeg van neo-nazi's die massamoordenaar Breivik idealiseren en sympathiseren met de fascisten van het Griekse Golden Dawn. D.S.D.A. heeft zich opgeworpen als beveiliger van Pegida demonstraties en adviseert om wapens als vechtstok, pepperspray en taser aan te schaffen. Ongetwijfeld te koop in de webshop van Wagensveld.
De facebookpage van D.S.D.A. is er niet meer, maar deze zelfbenoemde “burgerwacht” is dus nog springlevend. Pegida functioneert in samenwerking met dit soort knokploegen als voorhoede en stoottroep van Wilders, die op zijn beurt internationale samenwerkingsverbanden onderhoudt met onder andere Le Pen van Front National, en Filip de Winter van Vlaams Belang. En Wilders? Die kijkt verlekkert naar Trump die met zijn overwinning wordt gefeliciteerd door voormalig Ku Klux Klan voorman David Duke, en twittert: “De Amerikanen pakken hun land terug, dat gaan wij ook doen”.

Fascisme is haat. Fascisme is geen mening. Het is alleen wel zo simpel om niet de werkelijke oorzaken van woningnood, lage lonen, werkloosheid en slechte zorg uiteen te hoeven zetten. En het is zoveel makkelijker om mensen die het slachtoffer zijn van de Westerse wapenhandel en oorlogsvoering in het Midden-Oosten tegen te houden, dan om die wapenhandel en die oorlogsvoering tegen te houden. Er moet nu eenmaal geld verdiend worden aan al dat oorlogsgeweld dat ver van ons bed plaatsvindt. Geld in de zakken van multinationals. Oorlog zogenaamd om onze vrijheid te verdedigen. Vrijheid die vooral niet gedeeld mag worden met de vluchtelingen die voor dat oorlogsgeweld vluchten.
Hoeveel duidelijker moet het nog worden? Denk je eens in dat vandaag Den Haag wordt platgebombardeerd, dat je vlucht en asiel aanvraagt in het land dat die wapens heeft geleverd. Denk je eens in dat je daar wordt opgejaagd en opgesloten in kampen, dat je kinderen verdronken zijn op weg naar die niet gevonden veiligheid. Denk je eens in dat buiten dat kamp waarin je opgesloten bent fascisten je met geweld bedreigen en zeggen dat jij de bedreiging bent. Denk je eens in. Dat is Pegida. Dat is Wilders. En degenen die je opsloten, dat zijn de Ruttes, de Samsoms en al die hen voorgingen. Zij die synoniem zijn voor institutioneel racisme.

Het is door decennialange hetze door die gevestigde politiek, in samenspel met de media, al te lang te gewoon geworden om vluchtelingen en migranten overal de schuld van te geven terwijl het de opeenvolgende neo-liberale regeringen zijn geweest die afbraken wat eens zo vanzelfsprekend was: bestaanszekerheid. En nu zouden het de vluchtelingen zijn die de bestaanszekerheid bedreigen? Op het Koekamp waar Pegida zo graag demonstreert, stond in het najaar van 2012 een tentenkamp van vluchtelingen. Als je daar kwam, was er altijd wel iemand die je in een tent welkom heette en je thee en wat te eten aanbood. Burgemeester van Aertsen van deze stad van zogenaamd Recht en Vrede liet met veel politiegeweld dat vluchtelingenkamp ontruimen. Nu is het dezelfde burgemeester, hoofd van het meest racistische politiekorps van Neederland, die op datzelfde Koekamp en andere plaatsen in Den Haag ruim baan geeft aan de extreem-rechtse hetzers van Pegida onder het mom van vrijheid van meningsuiting. Dat is collaboratie. Andermaal is het de gevestigde politiek die functioneert als wegbereider voor het fascisme!

Wij zeggen: nooit meer! Stop de zondebokkenpolitiek. Stop Fort Europa. Laat Pegida niet lopen. Stop de nazimarsen. Ga in de weg staan. Hou ze tegen. Zorg dat ze niet gehoord kunnen worden. Het enige dat vanzelfsprekend hoort te zijn is verzet tegen fascisme, in welke verschijningsvorm dan ook. Het kan een stropdas dragen en in het parlement zitten, het kan op straat vaandels en haat dragen of een politie-uniform. Maar het moet hoe dan ook gestopt worden. Fascisme is een bedreiging. Voor ons allemaal.

Toen niet, nu niet, nooit meer fascisme!

Zwarte Pieten zwartepieten en nog zien witten geen racisme

- door Joke Kaviaar -

Aanstaande zaterdag [10 november 2016] zal de zogenaamd goedheiligman, ook wel Sinterklaas genoemd, zijnde een witte vent met een witte baard op een ook al wit paard, zijn intrede weer doen in Neederland. In zijn kielzog de nog altijd niet gekielhaalde 'Zwarte Pieten'.

Zie ginds komt de stoomboot terwijl de wind door de bomen waait en makkers hun wild geraas nog altijd niet staken. Het gaat allemaal gebeuren in Maassluis om vervolgens als een virus door het hele land te waren, op de voet gevolgd door televisie en radio en beschermd en gefinancierd door de politiek en de staat en de gemeenten die in hun volharding deze racistische gewoonte in stand te houden steeds meer hun racistische ware aard laten zien. En die ware aard, die is besmettelijker dan de vogelgriep.

Na vijf jaar recente strijd tegen de top van de ijsberg van oergezellig Neerlands onderbuik racisme ligt de drek duidelijker dan ooit op straat. Hier en daar zwicht een organisatie of een gemeente onder druk, besluit een winkelketen het voor gezien te houden, maar de tegenstand kan bepaald niet worden gestaakt. Integendeel. Deze is harder nodig dan ooit. Omdat het niet alleen over Zwarte Piet gaat.

Dan weer horen we gejammer dat de verandering te snel gaat. Ach arme Gelijdelijke Halbe. Dan weer maakt een radio DJ zogenaamd grappen en is dat natuurlijk hartstikke leuk. Nietwaar, Apengeluid Giel? Dan weer horen we dat de smerissen die Mitch Henriquez hebben vermoord er goed mee wegkomen, hun loon, hun baan en hun extraatjes zelfs mochten behouden. Dan weer trekt de EU zich er niets van aan dat het de oplossing van 'het vluchtelingenprobleem' aan de fascist Erdogan overlaat die steeds meer zijn ware gezicht laat zien.
Afgelopen week waren we weer getuige van onversneden justitieracisme toen het OM tegen rapper Insayno de racistische eis van een jaar cel op tafel smeet, zogenaamd wegens onder andere... opruiing. Hij zou de opstand in de Schilderswijk geheel en al alleen hebben doen ontstaan. Net alsof een enkel persoon daar leidend in zou kunnen zijn en al die mensen die daar waren daar alleen maar waren om hem een plezier te doen. Politie en justitie liegen weer eens dat het gedrukt staat.

Ter vergelijking: al die Pegida en PVV racisten die oproepen om moskeeën in de fik te steken komen weg met een boete, of worden zelfs helemaal niet vervolgd. Check deze berichten maar even:
OM: “Schikking voor aanzetten tot geweld tegen moslims en moskeeën” : “Acht personen die afgelopen januari discriminerende en opruiende uitlatingen hebben gepubliceerd op de Facebookpagina ‘Steun de PVV’ zullen worden beboet. Dat meldt het Openbaar Ministerie. Ze moeten een transactiebedrag betalen dat varieert van 350 tot 450 euro.”
En:
OM onderzoekt oproep brandstichting moskee: “De brand erin, in de moskeeën. Kom maar op politie, arresteer me maar”, daagt ze uit. Bij de politie is volgens Van Zanen aangifte gedaan van een oproep tot geweld.”
Dat laatste heb ik eens verder op internet onderzocht: nergens wordt melding gemaakt van de daadwerkelijke vervolging, laat staan veroordeling, van de tot brandstichting oproepende Nel Stins tijdens een Pegida demonstratie. Intussen mag het Pegida van nazi-vluchtelingenjager Wagensveld maandelijks van de met deze fascisten collaborerende burgemeester Van Aertsen van Den Haag de straten van die stad bevuilen. De burgemeester zorgt ervoor dat de antifascisten die hiertegen in het geweer komen preventief worden opgepakt en worden geconfronteerd met gebiedsverboden en meldplicht.

Het OM is overduidelijk racistisch. Het hele strafrechtsysteem is racistisch. De politiek en de politie zijn racistisch. Racisme is diep ingebed in de samenleving en is institutioneel. Dat gaat niet alleen over de PVV en Pegida. Het racisme is zo diep geworteld in onze samenleving dat het niet alleen is voorbehouden aan 'rechts'. Nee, menig zich links noemende partij, politicus of do-gooder denkt nog altijd te kunnen beweren er niet mee besmet te zijn. En nee, je moet ook er niet raar van opkijken als al die zondebokkenpolitiek de 'gewone' burger het gevoel geeft dat racisme de gewoonste zaak van de wereld is en erger nog: een mening. Een 'mening' die vrijelijk geuit kan worden onder de vlag van de vrijheid van meningsuiting terwijl intussen zwarte activisiten worden bedreigd en aangevallen, gearresteerd, geslagen, vervolgd, veroordeeld en opgesloten om hen de mond te snoeren. Het is beslist geen toeval dat twee activisten die bekend staan als voorvechters voor de afschaffing van blackface Zwarte Piet juist degenen zijn die met zoveel fanatisme vervolgd worden. Het OM denkt als altijd: dat zijn leiders, die pikken we eruit en die stellen we ten voorbeeld. Eerder ging het OM ook al in beroep tegen de vrijspraak van de vals beschuldigde Kno'ledge Cesare en laat zo het zwaard van Damocles andermaal boven zijn hoofd zwaaien.

Het aanwijzen van zondebokken is een kenmerk van fascisme. De zwarte activisten tegen Zwarte Piet zijn een duidelijk voorbeeld. Maar vergeet niet de talloze vluchtelingen en migranten die aan de buitengrenzen en overal in de EU, in steden en kampen en detentiecentra, en in wijken als de Schilderswijk in Den Haag voortdurend blootstaan aan de terreur van het geweldsmonopolie van de staat. De slachtoffers van dat staatsgeweld dragen vervolgens altijd schuld als ze zich verzetten, al is het maar door te protesteren. En om terug te komen op Zwarte Piet: zo meent de goegemeente ook dat juist diegenen die tegen Zwarte Piet protesteren zelf schuldig zijn aan het racisme dat uit de vuilbekken van de verdedigers van de racistische karikatuur komt. Je reinste chantage: hou je kop erover of we maken ons racisme nog erger, dreigen en roepen op tot moord en brandstichting, en dat is dan allemaal jullie eigen schuld. 'Zwartepieten' heet dat, naar het kaartspel. Niet geheel toevallig is het, dat de fictieve figuur 'Zwarte Piet' ook hier weer een negatieve connotatie heeft. Kijk maar naar deze definitie:

= 'zwartepietenspel': Een spel waarbij degene verliest die aan het eind de kaart met de zwarte piet heeft / Het afschuiven van de schuld naar anderen, een geliefde bezigheid in het bedrijfsleven en de politiek =

Witte mensen, geef nu eens toe: het is toch overduidelijk dat de blackface Zwarte Piet een racistische karikatuur is? Het is toch overduidelijk dat Zwarte Piet nog maar het topje van de (witte) ijsberg is? Zwarte Piet is niet los te zien van onze geschiedenis van kolonialisme en de handel in tot slaaf gemaakten. Dit land is groot geworden van landroof door als helden vereerde veroveraars en handelaars van WIC en VOC. Bezettingen, genocide, all in the game. En dat moet gevierd worden, elk jaar weer!

Nee toch?!

Hier is nog een definitie:

= witwassen: Een kwalijke zaak vergoeilijkend trachten voor te stellen =

En dat is wat er gebeurt: de geschiedenis wordt witgewassen. Het racisme wordt witgewassen. En de gezichten worden tenslotte in de maanden november en december zwartgeverfd, want het is toch heerlijk om te lachen om die malle zwarte knecht. Het is heerlijk om de spot te drijven met hen die traditioneel naar onder getrapt dienen te blijven.

Witte witwassers, ik zeg het nog maar weer eens. Ik doe er niet aan mee en sta zij aan zij tegen racisme, koloniale verheerlijking, ontkenning van genocide. Als alles wat naar voren is gebracht om duidelijk te maken dat Zwarte Piet racisme is, en dat racisme geen mening is en simpelweg niet hoort, nu nog altijd niet genoeg is geweest, ga dan eens bij jezelf te rade hoe jij het zo vinden als je voortdurend mikpunt was van spot, discriminatie, ontkenning, arrestaties, valse aanklachten en geweld. En niet alleen jij, maar ook je kinderen.

En als je dan nog niet bereid bent om die zwarte schmink af te doen, dan wordt het tijd dat we al die blackfaces maar eens in de grote wasmachine van dekolonisatie stoppen voor een wasbeurt op 80 graden. Om ze wit te wassen. Letterlijk. En daar stopt het niet. De grauwe koets, de racistische karikaturen op de Efteling, de verheerlijking van koloniale machtswellustelingen, etnisch profileren...

Een pleister kun je het beste snel aftrekken, dan doet het minder pijn.

De spelshow als oefenplaats voor fascisten

De kandidaten lijken opgescharreld uit wat in Nederland HEAO heette, of een universiteit die volkomen ten onrechte universiteit wordt genoemd als Nijenrode (en dat moet je nu als Nyenrode schrijven om redenen die my ontgaan). Dit klinkt onaardig maar zo bedoel ik het niet helemaal. Ik ben zo eerlijk te zeggen dat ik gesolliciteerd heb bij Nijenrode, er zouden vijf mensen worden aangenomen en ik werd nr.6, wat toch een gevoel van niet helemaal verslagen zijn geeft, al is de reservelijst niet aangeboord. Het was trouwens een essaywedstrijd waarbij een Economische Probleem Opgelost moest worden binnen een uur of daaromtrent. Zou ik er hebben willen werken? Wat dacht je, ik heb mijn best gedaan. Een fraai slot in de Vechtstreek, daar wil je wel werken.

Er was geen pummel die mij de deur wees. Die krijgen die kandidaten wel. Ze schrijven geen essay naar beste kunnen, ze krijgen malle opdrachten die geen enkel verband houden met wat ze eventueel te doen krijgen als ze gewonnen hebben. Zoiets als: koop honderd kilo uien in en verkoop ze tegen zo groot mogelijke winst als standwerker, binnen drie dagen. Het voorbeeld is zelf denkbeeldig maar geeft het niveau aan. De in (mantel)pak gestoken HEAO-kandidaten werpen zich op de Taak die natuurlijk wel televisiebeelden moet opleveren. Er wordt samen- en medewerking verwacht van de kandidaten die elk voor de helft met de taak bezig zijn, waarbij telkens een De Leiding heeft. En er moet natuurlijk geconcurreerd worden.

De opdrachtgever is een selfmade man (die uitdrukking hoor je nooit meer trouwens) die op tijd zaken heeft gezien in digitale technologie en daarmee rijk is geworden. Zo rijk dat hij een adelstitel heeft gekregen, en verder, als volkse vent, was hij lid van Labour. Maar dan wel van New Labour, van Corbyn moet hij niets hebben.

Je ziet de spanning aan de hoofden van de HEAO-kandidaten als zij de zaal binnenkomen waar het vonnis geveld wordt. Aardige woorden heeft de oude brombeer bijna nooit. En het eindigt met het totaal afbreken van de leidinggevende kandidaat (en eventueel een medeverantwoordelijke ander) die de taak niet volbracht heeft en die met het vingertje wordt aangewezen: you're fired! Zo tweelettergrepig kan het niet in het Nederlands, godlof.

Ik heb enkele afleveringen met lichte verbazing bekeken, The apprentice. In Groot-Brittannië begonnen met Alan Sugar, de beschreven brombeer, in de Verenigde Staten ongeveer tegelijkertijd met Donald Trump. Wat zou ik het eens mooi gevonden hebben als zo'n gekoeioneerde kandidaat v/m gewoon eens terugzei: lompe kinkel, denk je nou echt dat ik een kutbaan bij jouw kutbedrijf wil als je zo met mensen omgaat? Maar neen. Het is televisie, dat is één. En dan, ze doen mee omdat ze een baan bij Sugar/Trump ambiëren. Ik zie Sugar nog niet campagne voeren als tegenkandidaat voor Corbyn, afgezien van het feit dat hij dan eerst parlementslid moet worden. Maar Trump - we weten het nu.

Ik heb geen VS-versie gezien van het programma, maar ik veronderstel dat de ontslagen kandidaten al evenmin een weerwoord hebben anders dan "bedankt voor de kans" of iets van dien aard.

Fascisme anno 2016 is aangeleerd via een televisieprogramma dat quasi-realistisch moet zijn. Niet alleen voor de presentatoren, die godbetert misschien echt gaan denken dat ze zomaar "you're fired!" kunnen zeggen en dat daarmee de kous af is. En dat ze geen tegenspraak krijgen. Zoiets als Go fuck yourself! *) - alweer een grofheid die niet zomaar een Nederlands equivalent heeft, en alweer godlof. Maar het is geboden dit nu in het echt, massaal te zeggen. Zowel tegen New Labour en de Tories als tegen de DemoRepublikeinen en hun Trump.

*) Het stuk waarnaar gelinkt wordt is uw volle aandacht waard.

Fascisme groeit exponentieel

Drie jaar geleden was ik voor het laatst in de VS, Californië om precies te zijn - de staat waarvan meteen na de "overwinning" van Trump gezegd werd dat die zich onafhankelijk moet verklaren. In een antiquariaat in een suffig heet stadje (en er zijn heel veel suffige hete stadjes met Spaanse namen in dit geannexeerde stuk México) kocht ik het boek It can't happen here van Sinclair Lewis. Een roman die speelt in 1936, een jaar nadat het geschreven is, hoe het fascisme tot stand komt in de Verenigde Staten.

Het hoorde bij "de boeken die nog wel komen" en plotseling is het de actualiteit voorbij. Het is tachtig jaar later en het is zover. Ik heb het gisteravond alsnog uitgepakt en ben gaan lezen. "Wat gaat dat fascisme hard," zegt een van de figuren, liberal, naar aanleiding van een verbod op een school om minachtend te praten over het leger. En wat een herkenningspunten. Werd Sauerkraut tijdens de Grote Oorlog echt Liberty cabbage gedoopt?

"Wat gaat het hard". Plotseling voelt een negenderangsartiest zich in het kader van de carnavalsleut gerechtigd om Sylvana Simons in een clipje op te laten hangen omdat zij tegen zwarte piet is. Zou dat meneertje zich vrij hebben gevoeld zich zo te uiten als een aanstaande president van de Verenigde Staten zich niet voluit racistisch, seksistisch en noem de discriminatie-ismen maar op, uitte, ongestraft en nog beloond met het presidentschap toe? Het gaat hard. Het gaat exponentieel.

Op de dag waarop ik Lewis ter hand nam, u krijgt nader verslag als ik het uit heb, werd ik geattendeerd op een eenvoudige reeks tweets die het exponentiële uiteenzet.

1) Het punt met fascisme is dat het een in het echt plaatsvindend exponentieel proces is, en mensen kunnen dergelijke snelheid niet verwerken.

2) Denk aan lelies aan de oppervlakte van een vijver, die exponentieel groeien. De eerste drie weken is alles in orde. De vierde week bedekken ze de hele vijver. [Juist dit beeld werd gebruikt toen de milieucrisis voor het eerst aan de orde werd gesteld, vijfenveertig jaar geleden. Exponentiële groei gaat onze menselijke verbeelding te boven.]

3) In het begin lijkt fascisme een grap. Niemand neemt het serieus terwijl het versnelt.

4) 80% van het versnellingsproces lijkt het alsof er weinig gebeurt, en men kan het nog steeds als een grap zien.

5) Tenslotte wordt het exponentieel afglijden zichtbaar, en halverwege de grap wordt het overstelpend en alom aanwezig.

6) In de vroege stadia lijkt het alsof je het met een grap kunt tegenhouden. Of dan met een beschaafd argument in een debat.

7) Tegen de tijd dat je beseft dat grappen het niet tegenhouden is het al voorbij het punt waar debat het kan tegenhouden.

8) En tegen de tijd dat je besluit dat je erover moet discussiëren is het te laat.

9) Je merkt in het algemeen fascisme niet op tot het op 80% van zijn voltooiing is.

De stappentweet in het origineel.
Mannetjes met malle kapsels die nauwelijks een coherente, maar wel racistische, zin kunnen uitbrengen en dan plotseling dictator zijn.
"Hier kan het niet gebeuren".

De tekenen des tijds

Tot voor kort maakte ik er een erezaak van, zoals het een weblogger betaamt, dagelijks een post te maken. En nu is het de laatste tijd nogal brokkelig en onregelmatig, met grote pauzes tussendoor, zoals de hieraan voorafgaande (ik zal de zaterdagsessies alsnog invullen).
Dit weblog ben ik begonnen als opvolging van het radioprogramma Transkul, maar dan op de nodige andere manier. En na het vervallen van de zaterdagmatinee die ik een tijd in de nullies (mede) verzorgd heb in een echte clubachtige omgeving kwam ook de muziek weer boven. Maar goed, het log is allang niet meer die vervanging.
Ik vertel u niets nieuws als ik verwijs naar de ernst van de situatie, eerst met de dreiging en toen de realiteit van een echte fascist als staatshoofd en opperbevelhebber van de Verenigde Staten. Ja, it looks like déjà vu all over again, en ik vrees dat deze herhaalde geschiedenis niet een komedie wordt in plaats van een tragedie.

Veel van mijn werktijd, en dat is veel, en energie derhalve, gaat in de gezamenlijke onderneming Krapuul zitten, waar ik sinds anderhalf jaar (mede-)hoofdredacteur ben. Hoewel de bezoekcijfers van Christianarchie verbazingwekkend hoog zijn de laatste maanden, ook zonder dagelijkse nieuwe posten, vermoed ik dat ik via Krapuul meer mensen bereik. En, noem het een illusie, het zoveel mogelijk wijzen op en sensibiliseren tegen het fascisme van deze tijd lijkt mij nog steeds een belangrijke taak. Al zal organiseren al evenzeer van belang zijn.
En, zoals de Saint-Simonisten en de Christelijke Broedergemeente van bijna twee eeuwen terug: de tekenen des tijds waakzaam volgen.

Nog dit voorjaar ontleende ik volop hoop aan Nuit Debout. Nog steeds een teken van de zachte krachten die zullen winnen, in het eind. Maar het kost een hoop moeite om optimistisch te zijn althans niet te zeer ontmoedigd. Ik zal mijn best doen het gangbare ritme hier te herstellen, maar mocht het niet altijd lukken en als u mij mist, kijk dan hier. Allez, ik zal de laatste twee grotere stukken hier herplaatsen, en zoveel ander achterstallig onderhoud doen.
Vrede met u allen.


02 november, 2016

De tweede of derde wolf van Nederland sinds de uitroeiing


Is het pas een beetje nieuws als de wolf alweer weg is? Bij Beuningen, Overijssel - ik had nog niet van de plaats gehoord zelfs, wist niet dat er daar ook een ligt - heeft er begin september een rond gelopen.
Onderzoek wijst uit dat het inderdaad een wolf was en een die van behoorlijk ver was komen aanlopen.

01 november, 2016

Allerzielen: herdenking van verdronken vluchtelingen

Vluchtelingen nemen de barrière rond Ceúta
Wat het is weet zo goed als niemand, maar je moet in Nederland sinds enige tijd aan “halloween” doen. Een aankondiging omtrent echte doden wier zielen aan een verlaten hoekje aan de Amstel herdacht worden. Op zondag 6 november 2016.

– Aan de grenzen van Europa spelen zich dagelijks drama’ s af. Mensen die op zoek zijn naar een beter en veiliger leven, verdrinken in zee of komen op andere manieren onderweg om. In 2014 en 2015 waren er meer dan 3.000 per jaar te betreuren. Maar 2016 is nu al het dodelijkste jaar met meer dan 3.500 doden.* Het gaat om mensen die meestal naamloos, in stilte sterven. Aan hen denken wij en hun namen worden genoemd zodat zij niet vergeten worden.

(* telling eind september 2016 bron: missing migrants IOM)

Voorafgaand aan de herdenking is er op de zolder van de Protestantse Diaconie in de Van Limmikhof (enkele minuten lopen van Amstelhof) een voorprogramma. Sebastiaan van der Zwaan (directeur Justice and Peace Nederland) houdt een introductie over migratie over zee en Geesje Werkman (beleidsmedewerker vluchtelingen bij Kerk in Actie) wordt geïnterviewd over haar reizen langs de grenzen waar vluchtelingen sterven tijdens hun reis.
Programma

15.15 uur: Inloop, zolder van de Protestantse Diaconie, Nieuwe Keizersgracht 1A

15.30 uur: Welkom

15:35 uur: Introductie door Sebastiaan van der Zwaan (Justice and Peace)

15.50 uur: Interview Geesje Werkman (Kerk in Actie)

17.00 uur: Start oecumenische herdenking op steiger voor Amstelhof, Amstel 51, onder leiding van Janneke Stegeman (theoloog van het jaar 2016)

In het licht van de huidige vluchtelingencrisis is de herdenking schrijnend actueel. Aan de buitengrenzen van Europa spelen zich dagelijks drama’s af. Mensen die op zoek zijn naar een beter en veiliger leven, verdrinken in zee of komen op andere manieren onderweg om. Naamloos, in stilte. Volgens cijfers die zijn verzameld door ‘United Against Racism’ gaat het al tientallen jaren om duizenden doden per jaar. Meer dan 20.000 doden zijn tot nu toe gedocumenteerd. Er zijn echter velen die ongezien sterven. Ze verdrinken in zeeën of rivieren of komen om door honger en ontberingen tijdens hun tocht. De rechten van vluchtelingen zijn vastgelegd in de Geneefse Conventie uit 1951; het gaat niet om zomaar een aantal waarden en principes, maar om internationaal recht. Ten aanzien van oorlog, onderdrukking, armoede en de gevolgen van klimaatverandering reageert Europa (en Nederland) echter door praktisch de grenzen te sluiten. In hun wanhoop zien veel vluchtelingen zich daarom genoodzaakt om moeilijke en gevaarlijke routes te nemen, waardoor ook de risico’s toenemen. Elk jaar herdenken we de vluchtelingen en migranten die zijn overleden aan de Europese buitengrenzen, tijdens een publieke viering tijdens de week van Allerzielen.

Allerzielen.eu.