29 juli, 2006

Sleutel tot een persoonlijk raadsel


Het terrein stond bekend als het zandlandje - de enige wegaanduiding die ik mij van de plaats herinner luidde Platanenweg. Ik weet niet of dit een bestaande weg is in huidig Amsterdam. Het was een bijzondere plaats om te gaan spelen, eigenlijk net iets te ver van huis, tussen Wibautstraat en spoordijk. Later werd er het gebouw van Het Parool neergezet.
Ik woonde nog wel aan de Weesperzijde, maar ging op school in de Indische Buurt, waar ook de winkel was die ons in leven hield. Het hoorde die dag bij het pendelbestaan: er was kermis op het zandlandje. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik op een kermis was, en dan nog wel op die heilige plek. Ik moet mijn ogen uitgekeken hebben, en zoals dat hoort, allerlei andere zintuigen kregen hun deel.
Het was al donker toen we naar huis terugliepen van de kermis. Er speelde bij de draaimolen een muziekje dat ik bleef horen op de weg naar huis, het werd ijler, maar het was hoorbaar - en het leek geheel bij de kermis te horen. Het zat voorgoed in mijn geestesoor gebrand.

De kermis kwam niet terug, en niet veel later verhuisde ik weg van de Weesperzijde - vaarwel buurt waar ik kind was geweest.
Het duurde een jaar of dertig voordat ik het muziekje weer hoorde. Als intro bij het nummer Private investigations van de Dire Straits. Ik heb een tijd gespeeld met het idee via een verzoekprogramma op BBC World Service te vragen hoe dit intro heette - maar het verzoekprogramma verdween en ik had mijn vraag niet gesteld.

Deze avond stelde ik de vraag aan het internet. Het intro heet Carousel Waltz, inderdaad - iets wat bij een draaimolen hoort - en enig verder zoeken levert op dat het van Rodgers & Hammerstein is. De musical Carousel is van 1945, You'll never walk alone hoort er ook bij, de film is van 1956 - wat aardig dicht bij de kermis aan de Wibautstraat ligt.

En zo lost het internet een intrigerend raadsel dat mij mijn hele leven begeleid heeft op, in korte tijd. En de muziek is zelfs als fragment te horen. Een vreemd gevoel. Maar het moest er tenslotte ooit van komen.

28 juli, 2006

En het beest van dit jaar is...


...de Russische rattenslang (Elaphe schrenki). Er kruipen er intussen tweehonderd van rond in de omgeving van Eelde. Het dier eet ratten en muizen en is dan ook volstrekt onschadelijk voor mensen. Maar ja, geen natuur zonder jammeren over overlast (op Schiermonnikoog is een baby door een paard gebeten!). Slangen zijn eng! [Dreigende muziek achter de televisiebeelden]. Het werd niet verwacht dat de slang zich in Nederland zou kunnen voortplanten. Mis...

De stadsecoloog weet het beter


Stadsecoloog Remco Daalder laat vandaag 28 juli in De Volkskrant weten dat de hormonen van de mensenaap bij het hete weer heel hoog opspelen. De ontbloting die in het straatbeeld zo goed te merken is eist haar tol!
Kom Daalder, is dit projectie van eigen lusten of sociobioloogje spelen?

Die ontbloting ontgaat mij ook niet, maar je moet er toch niet aan denken - het is veel te heet. (Of ben ik te oud inmiddels? dat misschien wel, maar heet is heet).
Een beschaafde temperatuur tussen twintig en vijfentwintig, vooruit... Maar verder laat ik het woord aan Ella Fitzgerald met de woorden van Cole Porter (Donald Jones heeft een aardige Nederlandse versie gedaan, Het is veel te heet).



It's too darn hot!
It's too darn hot!
I'd like to sup with my baby tonight,
Refill the cup with my baby tonight.
I'd like to sup with my baby tonight,
Refill the cup with my baby tonight,
But I ain't up to my baby tonight
'Cause it's too darn hot

It's too darn hot!
It's too darn hot!
I'd like to coo with my baby tonight,
And pitch the woo with my baby tonight.
I'd like to coo with my baby tonight,
And pitch the woo with my baby tonight.
But brother you fight my baby tonight
'Cause it's too darn hot

According to the Kinsey Report
Ev'ry average man you know
Much prefers his love-y dove-y to court
When the temperature is low,
But when the thermometer goes 'way up
And the weather is sizzling hot,
Mister pants for romance is not

'Cause it's too, too,
Too darn hot!
It's too darn hot!
It's too, too darn hot!
I'd like to coo with my baby tonight
And pitch the woo with my baby tonight
I'd like to coo with my baby tonight,
Pitch the woo with my baby tonight
But brother, you fight my baby tonight
'Cause it's too darn hot!

According to the Kinsey Report
Ev'ry average man you know
Much prefers his lovey dovey to court
When the temperature is low
But when the thermometer goes 'way up
And the weather is sizzling hot,
Mr. Gob for his squab,
A marine for his queen,
A G.I. for his cutie-pie is not

'Cause it's too, too,
Too darn hot!
It's too darn hot!
It's too darn hot
It's too darn hot
It's too darn hot
It's too darn hot!

Maak de knopen los


Het kapitaal-alpha-omega-logo ligt zo voor de hand als christen-anarchistisch signatuur dat ik er niet op zou zijn gekomen. Het wordt hier gehanteerd door een groep die zich speciaal beroept op Jesaja 58:6:
Is niet dit het vasten, dat Ik verkies: dat gij losmaakt de knopen der goddeloosheid, dat gij ontdoet de banden des juks, en dat gij vrij loslaat de verpletterden, en alle juk verscheurt?

O juist ja - eerlijk gezegd vind ik het niet een der meest inspirerende teksten, maar goed: een veelbelovend actieinitiatief wordt dit weekeinde besproken in de All Hallows Church in Leeds waar ik kort geleden nog was: de planning.

27 juli, 2006

Tot volgend jaar...?


26 juli, alsnog een hetere dag dan de heetste dag tot nu toe. De dag waarop plotseling vrijwel alle gierzwaluwen vertrokken waren.
En dat terwijl de bruidsvlucht van de mieren op deze dag in volle gang was. Boven de duinen had het zogezegd zwart vande gierzwaluwen moeten zien. Maar ze waren net een dag eerder klaar voor de tocht naar Afrika. Ik zag wel libellen, spreeuwen, heggemussen en zelfs een Vlaamse gaai er lustig op inhappen.

Verlangend kijk ik naar de cijfers op de internationale weerberichten op de televisie. Vijfentwintig graden in Port Moresby. Vijfentwintig! Wat doe ik hier nog in die tropische hitte?
Misschien wordt volgend jaar een goed mierenjaar (als dat nodig mocht zijn).

26 juli, 2006

Opa drinkt nog elke dag zijn koppie koffie

Twee liter water drinken, opa (oma).
Hoeveel denkt u dat het is?
Vier kopjes?
Wat is erger - het vooruitzicht zelf zo dom te zijn, zo behandeld te (moeten) worden, of het besef van dorst laat staan uitdroging helemaal te verliezen?

Loyaal Lid van de Internationale Gemeenschap

Israel dankt zijn bestaan aan een VN-resolutie. We kunnen ook denken aan de loyale houding van dit land verder - Folke Bernadotte, resolutie 242, Qana...
Kortom, Kofi, es ist nicht wahr. Weet je hoe wij mensen als jij noemen?

25 juli, 2006

De beuk eruit


In het jaar 2050 zullen jongeren niet meer tevreden zijn met zomaar langs een weiland fietsen. Ze moeten iets beleven!
Het is wel duidelijk dat wie zoiets beweert de lievelingetjes van de achterbank met hun privé-dvd-speler 44 jaar vooruitprojecteert op de fiets. "Ze willen kabelbanen, survivalen in de uiterwaarden of een nachtelijke boswandeling met lichteffecten." Zegt Vilmar Dijkstra van de Vereniging voor Zoogdierkunde.
Wat een treurigheid. Alsof er iets zinnigs te vertellen valt voor over vier jaar... Alsof MTV en dergelijke voorbeeldige televisiestations over 44 jaar pas echt goed hun invloed zullen doen gelden. Alsof we kunnen voorzien dat ze er over vier jaar nog zullen zijn, laat staan over 44.

Maar goed: Dijkstra somt ook nog op welke dier- en plantesoorten schaars of verdwenen zullen zijn in Nederland in 2050. Het gaat grotendeels om de ijstijdrelicten die het al een tijd moeilijk hebben en die zeker dit soort al te gewoon wordende zomers niet kunnen uithouden. Wezel, hermelijn en egel zijn nu hoofdzakelijk autoslachtoffers. Of het automobilisme ertoe in staat zal zijn geweest in 2050 met deze soorten af te rekenen in Nederland is ook maar de vraag: er wordt weer eens iets geëxtrapoleerd wat onmogelijk te overzien is. Deze drie soorten kunnen schielijk het point de non retour naderen, daar is geen 2050 voor nodig.

De wonderlijkste melding van schaarsworden of verdwijnen geldt de beuk. Deze boomsoort is in de meeste Nederlandse landschapssuccessies het eindstadium. Ik kan het dezer dagen waarnemen in een drooggevallen duinbeek, die langzaam volgroeit - met beuken vooral als spectaculairste soort.
Kijk, dat is nog eens een voorspelling voor 2050. En een waarvan ik schrik. maar ook een die niet verduidelijkt wordt en die ook niets met domme extrapolaties van wat nu gebeurt te maken lijkt te hebben.

De boodschap van de buitenaardsen


De korenvelden zijn al te ver heen om hun jaarlijkse portie te ontvangen.
Het voor de hand liggende had ik nog niet gedaan: hoeveel treffers krijgt men op "graancircels" in de meestgebruikte en meest geachte zoekmachine?
Het antwoord overtreft alle verwachtingen: 25.700. Graancirkels krijgt 111.000. Een trefkans van bijna een op vijf voor de analfabetenspelling.
De boodschap van de buitenaardsen is dus bovenal: misschien toch eens iets aan jullie onderwijs doen.

21 juli, 2006

Precisie

Is er nog iemand die twijfelt over de rol van de Mossad of Shin Beth bij de moord op Rafiq Hariri vorig jaar? Het karwei wordt nu afgemaakt - onder licht goedkeurend gemor van de Arabische bondgenoten en onder luid gejuich van de Reichstag in Washington.
Welke mogendheid trekt de streep in het zand?
Het antwoord verwaait in de wind, mijn vriend.

Caught up in a rapture


The Rapture - de plotselinge hemelvaart van uitverkorenen - moet ergens in de VS zijn uitgevonden de afgelopen jaren. Ik zou er ook geen Nederlands woord voor weten. Dat de gedachte geen schriftuurlijke basis heeft is maar beperkt ter zake. De uitverkorenen vliegen plotseling naar boven (waarheen? de hemel natuurlijk! waar deze zich bevindt hoeft niet uitgelegd. In ieder geval niet beneden.)
Het gangbare denkbeeld is dat de uitverkorenen plotseling van hun kleren ontdaan zijn en naar boven vliegen, de teruggekeerde Jezus tegemoet.
Deze afbeelding laat de omhoogvliegenden aangekleed, maar de seksuele frustratie van dit gelovige volkje en deszelfs rasse- en klassekarakter - komt dunkt mij in de illustratie toch wel tot zijn recht.

20 juli, 2006

NAQ


Voor het eerst sinds tamelijk lange tijd is er weer een boek van Wolfgang Pohrt verschenen, ook alweer twee jaar geleden trouwens. FAQ had wat hem betreft net zo goed NAQ, Never asked questions, mogen heten, omdat het naar zijn mening vragen stelt die nooit gesteld worden. Hij stelt openlijk de orthodoxie van de vrees voor toenemende vreemdelingenhaat en antisemitisme ter discussie: wat betreft de meeste Duitsers (en andere Westeuropeanen, mogen wij aannemen) is dit helemaal niet aan de orde. Het echte maatschappelijke schandaal in de ontwikkelde wereld moet met die opgeroepen vrees buiten beeld blijven: de grootschalig toegenomen dakloosheid, de behoefte van bestuurders daklozen het leven zuur te maken, het afschaffen van de sociale woningbouw. Een andere sterke observatie uit deze bundel artikelen: de armoede moet toenemen in de ontwikkelde wereld, omdat de rijken ook echt het gevoel moeten hebben rijk te zijn, en dit kan toch alleen bij de gratie van de aanwezigheid van vele armoedzaaiers. In de Verenigde Staten , waar menigeen moet beulen in twee banen - geen ziektekostenverzekering, geen vakantierechten, geen uitzicht op pensioen - om net (niet) rond te komen, is dit ideaal van de rijken al aardig verwezenlijkt. De ideologische greep van de zogenaamde markteconomie op de meeste mensen zorgt ervoor dat de armen in het algemeen hun armoede aan zichzelf wijten en dat zij denken dat er een wenkend perspectief op betere tijden is.
En de staat is zich niet eens meer langzaam maar wel zeker aan het afschaffen. De onzinnige manier waarop overheidsvoorzieningen hetzij volledig geprivatiseerd worden, hetzij onderworpen worden aan managementideetjes die bedoeld zijn winstgevendheid te bevorderen, leidt tenslotte tot het volledig uithollen van de staat. De overheid gaat terug naar pre-kapitalistische modellen: privatisering van belastingen (tolheffing), de politie wordt geprivatiseerd als beveiligingsdienst of onderworpen aan prestatiecontracten - in allebei de gevallen voert het tot legale openbare afpersing - de lijst kan nader uitgebreid worden.
Pohrt signaleert. Ten aanzien van een remedie stelt hij zich meer dan ooit geresigneerd op. De arbeidersklasse zal het kapitalisme niet ten val brengen, want zij bestaat nauwelijks meer in wat nog steeds de ontwikkelde wereld genoemd wordt.
Laat ik een voorzetje geven: doordat de meeste mensen toch nog steeds georganiseerd zijn in en door hun werkomstandigheden is het overnemen van productie, administratie en handel door de werkenden zelf nog steeds aan de orde. Op deze wijze en in deze zin is nog steeds het socialisme het resultaat van het kapitalisme, al zullen weinigen het nog zo noemen. En verder kan het hebben van de Geest (naar Landauer, naar de meeste christen-anarchisten) zeker geen kwaad. Geen heilig gloeiend morgenrood, maar het alternatief, berusting, vind ik bijna niet menselijk.

19 juli, 2006

Net als 1810-1813


Vijfendertig graden in de schaduw, voor het eerst in de geschiedenis van de Nijmeegse Vierdaagse is deze na een dag afgelast. 2006 wordt in Nederland het tweede jaar waarin een tweede hittegolf wordt geregistreerd. En de zomer is nog lang niet voorbij.
Het weerbericht van Trouw schreef dat Nederland steeds meer gelijk aan Frankrijk wordt. Frankrijk zoals het was, moet hieraan toegevoegd worden. Want Frankrijk wordt steeds meer als het vroegere Spanje. En Spanje krijgt Afrikaanse weersomstandigheden. Alles ten opzichte van weinige jaren geleden, maar de tendens is duidelijk.
Het is net als de eindkrak van het kapitaal: het broeikaseffect is niet iets wat er in een vage toekomst aankomt, het is nu volop aan de gang. Omdat de heersende klasse niet van plan is iets te doen aan de uitstoot van klimaatveranderende stoffen is op de korte termijn te hopen dat de mensen die zweren bij het idee van Peak Oil gelijk hebben - dan maar Verelendung.

De gijzeling en verkrachting van Libanon

Verschrikte Israelische jonge vrouwen die jammeren bij een vals alarm doen het in het zogeheten westen op de voorpagina beter dan verkoolde Libanezen die door een Israelische fosforbom zijn geraakt. Dit laatste dient niet geweten en derhalve niet vermeld te worden. Maar zelfs indien wel - arme donkere mensen zijn gewend en bestemd om slachtoffer te zijn van hoogtechnologisch martel- en moordtuig. Van dit front geen nieuws.
Zo wordt door de serviele media de woordvoerder in Jeruzalem of Tel Aviv met alle achting aan het woord gelaten om zijn zegje te doen. Eventuele woordvoerders van de tegenpartij (dit kan alleen een Palestijn zijn, Hizballah wordt zeker niet aan het woord gelaten) moeten altijd even toegeven dat het puur slecht is dat er zomaar Israelische soldaten krijgsgevangen zijn gemaakt (dit dient dan ontvoerd genoemd te worden) en dat er zomaar raketten worden afgevuurd op doelen in Israel. Ook hier geen nieuws.

Wel een beetje bijzonder was het een van die woordvoerders in Tel Aviv of Jeruzalem in levensecht Amerikaans te horen knauwen dat Hizballah het arme Libanon gegijzeld houdt en verkracht heeft. Namens een regime dat willens en wetens een net wederoplevend Libanon tot puin bombardeert, honderdduizenden mensen op de vlucht jaagt en zo een nieuwe burgeroorlog hoopt uit te lokken toch een zeer bijzondere formulering. Weet u hoe iemand genoemd zou worden die deze beeldspraak volkomen terecht op Israel toepast? U mag nooit meer raden.

Nu ik het er toch over heb: Arthur Silber, overtuigd belijder van de Griekse beginselen, heeft een beschouwing toegezegd over de seksuele uitstraling van de heren Bush en Blair. Ik ben wel benieuwd hoe iemand van deze overtuiging er over zou schrijven, maar ik waag mij er nog maar eens aan als heteroseksueel (waar is mijn emmertje?). Blair is eigenlijk al irrelevant - hoogstwaarschijnlijk zijn verreweg de meeste Britten deze figuur al jaren zat en hopen zij vergeefs van hem af te komen. Zijn gedoodverfde opvolger, Gordon Brown, heeft een mannelijker uitstraling, zeker - dat is ongeveer het enige verschil - in tegenstelling tot zijn landgenoot Blair komt hij ook nog wel Schots over. Maar Blair is en blijft mammies eigen papkindje dat toch al heel leuk uit zijn woordjes komt voor de televisie. Dit laatste kan van Bush niet eens gezegd worden. Het is mij werkelijk een raadsel hoe voor een grote groep VS-ingezetenen dit stamelaartje met zijn hoge stemmetje en zijn eeuwige leipe grijns een mannelijkheidsideaal zou kunnen uitstralen. Wat zegt dit over de Verenigde Staten? Kom op Arthur, waar blijf je!?

18 juli, 2006

Proportioneel


De ontruiming van Libanon voor de gerechtvaardigde zelfverdediging van Israel (we moeten tenslotte niet licht denken over de krijgsgevangenschap van wel drie Israelische soldaten!) wordt nu al afgeschilderd als de grootste onderneming op dit gebied sinds de Tweede Wereldoorlog.
Nu hebben er nogal wat verplaatsingen van mensen plaatsgehad toen, en de ontruiming van de Duitse gebieden ten oosten van Oder en Neisse en in het Sudetenland is numeriek moeilijk te overtreffen.
Maar toch - omdat dit wordt gezegd door een linientreue omroep als de BBC - zou de consequentie voor de NAVO duidelijk moeten zijn. Joegoslavië is om minder tot puin gebombardeerd.
Toch denk ik dat de stenen in Tel Aviv wel op elkaar zullen blijven staan. Van Damascus ben ik minder zeker.

Niets aan toe te voegen.
Nr. 500 overigens...

Serieus genomen deel II

Het nieuwste nummer van De AS bevat de tekst van een stuk van Bas Moreel dat beoogt af te rekenen met de dogma's van "het anarchisme". "Het" anarchisme wordt erin afgeschilderd als kerksheid.

Volgens de driedeling religie/geloof/godsdienst die ik vrijmoedig, naar Otto, hanteer, is het haast niet mogelijk te zeggen dat het streven naar overwinning van staat en kapitaal zonder geloof kan. Vandaar wellicht dat een religieus- of godsdienstig anarchisme meer uithoudingsvermogen of toekomst kan worden toegedicht dan een atheïstisch.
Een van de paradoxen van het anarchisme zoals dit ten volle tot uiting kwam in de Spaanse Burgeroorlog, die vandaag zijn zeventigste verjaardag viert, is dat ook atheïsten van een vurig geloof bezield kunnen zijn. Het geloof in deze zin zal overeenkomen met de Hoffnung van Bloch.

De nu beëindigde serie over religieus anarchisme van Bas Moreel bracht ook een verhaal van de schrijver over anarchisme als kerksheid mee. Ik was van begin af aan niet blij of tevreden met het verhaal, maar heb het loyaal aan de schrijver die zo zijn sporen heeft achtergelaten in "de beweging" geplaatst. Waar een ongepaste vermelding van mijn naam stond kon ik verwijzen naar het stuk waaraan Bas mijn lyriek over Somalië meende te mogen ontlenen. U oordeelt zelf wel, dunkt mij.

Plaatsing op deze site was de schrijver echter niet voldoende. Het werd vertaald in het Engels, en onder andere hier geplaatst.
De meeste commentatoren hier beseffen dat de schrijver op ongepaste wijze generaliseert. Hij handelt als de Marxweerlegger of de Islamdeskundige: eerst een karikaturale generalisatie aanbieden en dan net doen alsof je met de weerlegging van je eigen uitvinding iets zegt dat van algemene toepassing is op "het" anarchisme.

Laat ik zeggen waar het op staat. "Het" anarchisme bestaat niet. Er waren en zijn wel anarchisten. Er zijn anarchistische strevingen, of strevingen naar positieve anarchie (geweld- of staatloze orde). Deze karikatuur is een trap na tegen de Parijse Commune, tegen de Mexicaanse revolutionairen van 1910 en later, de revolutionairen in vele landen in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog, de revolutionairen uit de Spaanse Burgeroorlog, en wat Nederland betreft: tegen Domela en zijn volgelingen (hoezo - anarchisten hebben geen leiders?), de christen-anarchisten van Blaricum en erna, Provo en Kabouter, de "beweging van zeventig" en wat er na kwam en zovele anderen - en dus ook mijzelf, niet alleen om het quasi-citaat.

Bas Moreel zou bij uitstek moeten weten waarover en over wie hij het heeft. Hij heeft in een belangrijke periode de distributie verzorgd van allerhande meestal anarchistische geschriften. Hij heeft zelf boeken en bladen over het onderwerp vertaald of uitgegeven. Hij is medeoprichter van Boekhandel Het Fort van Sjakoo. Actief veganist. Actief geweest in de PSP en bij een internationale vrijwilligersorganisatie (ik meende de VIA, maar in eindeloze emails heeft hij verhaald dat dit dan ook weer eigenlijk niet klopt want - ja hoor, het is goed - ik wil het al niet eens meer weten).

Ik heb niet veel met Anton Constandse, maar van hem is er een mooi citaat ten aanzien van het anarchisme dat ik hier wil vermelden: "Ik heb niet gespuwd in de bron waaruit ik gedronken heb."
Als iemand met de staat van dienst van Bas Moreel een opsomming van zeven dogma's (jawel, dogma's!) van "het anarchisme" levert en deze vervolgens meent te moeten weerleggen, dan dient zich onontkoombaar de conclusie aan dat hij inderdaad niet wil spuwen in de bron waaruit hij gedronken heeft. Die bron is echter niet "de anarchistische kerk". Het gaat om een genootschap met waarachtige dogmata. Ite missa est - ga nu heen in vrede, wij danken God.

Als lid van de redactieraad van De AS vond ik het geen goed idee het desbetreffende artikel ook nog eens in dit zich serieus nemend tijdschrift te plaatsen. Het gebeurde niettemin, en André Bons heeft de moeite genomen er serieus op in te gaan. Bijna iedereen is geneigd en genegen Bas Moreel nog serieus te nemen. Alleen de schrijver zelf was niet tevreden en vond dat Bons er niets van begrepen had en te kwader trouw reageerde. Het houdt een keer op.

Juist om de man nog wel serieus te blijven nemen en dit alles niet aan de nukken van een vorderende leeftijd toe te schrijven denk ik dat het tijd is hem uit te wuiven. Hier staat hij, hij kon wel anders, maar wilde niet. Vaarwel.

17 juli, 2006

Wolven in Lausitz


Will the wolf survive? Het hoort tot de kleine lettertjes van de misdaden van het Bushregime, maar als het daaraan ligt: neen.
Evenwel: in Duitsland is vastgesteld dat er een hele roedel in Lausitz rondloopt, niet ver van Berlijn. Sinds de laatste "inheemse" wolf was neergeschoten in 1904 zijn er wel regelmatig eenzame zwervers waargenomen en in het algemeen gedood. De roedel in Lausitz wordt gekoesterd.
De foto is van het monument voor de laatste geschoten wolf in Munsterland.
Tom Bade betoogt in Trouw zaterdag 15 juli dat het geen pas geeft Nederland te vol en te klein te noemen voor wolven of lynxen, en intussen wel de zoveelste snelweg aan te leggen (door de Naardermeer bijvoorbeeld). Terecht.
Hoe lang zal het duren voordat ze uit Lausitz de Nederlandse grens bereikt hebben?

Tussendoor

De heldenrol van de Marxweerlegger is in grote mate overgenomen door de Kenner van de Islam. Om redenen die in laatste instantie een te groot beroep doen op welwillend begrip voor de waanzin van de heersende klasse is de Ideologische Vijand sinds enige tijd de imam, de baardige moslim, de vrouw met de sluier - de werkloze afgebeulde immigrant of diens kinderen, de gefrustreerde al even werkloze hoogopgeleide in Algerije, Iran, Pakistan enzovoort.
Ze zijn niet democratisch, ze zijn gewelddadig en van nature nog antisemitisch ook.
Een lid van het ouweheren-en-ouweklaregenootschap de KNAW (van mij als oud stuk wegwerppersoneel van deze instelling hoeft men geen Respect voor dit instituut te verwachten) maakte enige rimpeling los in de suffende vaderlandsche pers. Hij stelde striemend het antisemitisme in de moslimwereld aan de kaak, in zijn afscheidsrede als hoogleraar Nieuwe Testament in Utrecht. Een Islamdeskundige, geen twijfel mogelijk natuurlijk.

Een van de dingen die deze Van der Horst niet gezegd heeft was dat Van Agt en mevrouw Duisenberg griezels zijn. Van die eerte wist ik dat al 35 jaar. De tweede, verneem ik nu, moet voor de Nederlandse treurbuis gezegd hebben dat "ze" niet alleen de Palestijnse Gebieden geannexeerd hebben, maar ook de restaurants van Oud-Zuid.
Geen twijfel mogelijk, zo iemand is een griezel. Er moest een rechter aan te pas komen om te zeggen dat ze geen antisemiet is, want die restaurants zijn toch immers niet letterlijk geannexeerd.
Maar goed, dat deze mevrouw een griezel is wil nog niet zeggen dat deze Van der Horst, samen met alle Antizionisten en nieuwbakken Islamkenners, dat niet ook is.

Serieus genomen deel I


Het academisch marxisme heeft in Nederland - in tegenstelling tot wat ideologen graag beweren - nooit veel voorgesteld. Mensen die het werk van Marx en Engels kennen en aan de universiteit verbonden zijn, zijn van oudsher schaars. Marxisten zijn nog schaarser.
Zowel in Academia als daarbuiten is er altijd goed emplooi geweest voor de Marxweerleggers. Voor een goede Marxweerlegging is nu juist iedere vorm van eruditie of kennis overbodig en deze worden dan ook niet gewaardeerd.
Enkele mooie vaste punten voor de Marxweerleggers:




  • Godsdienst is opium voor het volk.
    Nou, je hoeft maar te kijken in Islamistan hoe al die jonge fanatiekelingen echt geen opdracht van hogerhand nodig hebben om hun godsdienst in praktijk te brengen.


  • De onderbouw bepaalt de bovenbouw.
    Wie neemt dat nou serieus? Je kunt net zo goed het omgekeerde beweren.


  • De rijken worden steeds rijker, de armen worden steeds armer.
    [Zowel Verelendung als de Tendentiële Daling Van De Winstvoet vallen onder dit hoofdje.]
    Nou, je kunt toch beter arm zijn in West-Europa dan rijk in een bananenrepubliek, zeg ik altijd maar. En wie woont er nog in een plaggenhut?


  • De proletariërs hebben niets te verliezen dan hun ketenen.
    A: Ze hebben toch allemaal maar mooi minstens een auto voor de deur, en een hypotheek.
    B: Er zijn geen proletariërs meer, er is alleen nog middenklasse.


  • De staat verdrukt, de wet is logen.
    Nou, die arbeiders hadden het maar wat goed met die verzorgingsstaat - dat kon op een gegeven ogenblik ook echt wel wat minder want het werd niet te betalen.


  • Van ieder naar vermogen, voor ieder naar behoefte.
    Zonder prikkels kom je nergens en stagneer je. Iedereen houdt zijn handje maar op en niemand doet meer iets. Resultaat: de economie loopt op de klippen. Afijn, kijk naar het voormalige Oostblok.


  • De vakbonden moeten de klassenstrijd preken.
    Samenwerking tussen werkgevers en werknemers heeft anders toch wel mooi tot vergroting van de nationale koek geleid en niet bepaald ten nadele van de vakbondsleden.

    Hiermee ben ik op het heilige getal zeven gekomen wat betreft borreltafelweerleggingen van Karl Marx die - als ze er al nog enige gedachte aan zouden besteden - bij ideologen van heden speciaal in Nederland bij de chips en pinda's mee op tafel zouden komen (alle zeven of minder of andere).

    Het kost meer moeite om het op zeven Weerleggingen te houden dan om er dezulke te bedenken. Het getal is legio, want zij zijn met vele!
    Lieve lezeres, lieve lezer, vermoedelijk interesseert het u niet en misschien verbaast het u niet eens: ik heb meer met Marx dan met om het even welke van de gangbare anarchistische kerkvaders en -moeders. Ik weet niet of ik behoefte heb mij marxist te noemen - als dit zo zou zijn, dan een die de gedachte van het inslapen van de staat als eerste consequentie van de marxistische analyse voorop wil stellen. Daarom noem ik mij ook zonder reserve anarchist. Libertair marxisme zie ik als een pleonasme maar je hebt al zoveel uit te leggen met betrekking tot de idee van anarchisme dat ik er niet ook even het marxisme bij neem.
    Maar de intellectuele ondergrond wordt bij mij gevormd door denkers die zich beslist als marxist beschouwen: Paul Sweezy, Erich Fromm, Theodor W. Adorno, Herbert Marcuse, Anton Pannekoek en contemporaine intellectuele vrienden als Wolfgang Pohrt en Robert Kurz. Voor een mooie dialectische analyse kun je mij midden in de nacht wakker maken. Wat zeg ik, het is nu midden in de nacht. Wordt derhalve vervolgd.
  • 14 juli, 2006

    De Ouwe met de Baard heeft nu eenmaal een helpend handje nodig...

    Een lezeres bericht mij dat de naaste omgeving van dit weblog geannexeerd is door Bushaanhangers die ongetwijfeld hun god onwelgevallige dingen verwachten op deze site. Een enkel tikfoutje in de adresbalk en je zit bij hen - en ze houden hun handje op voor geld.
    En dat nog wel terwijl de site in het Nederlands is, een taal die hun god toch hoogstwaarschijnlijk niet beheerst (het is zelfs maar de vraag of deze het Hebreeuws machtig is, of insulair Engels zelfs).
    Een eerbetoon! Het is moeilijk bescheiden te blijven, maar ik doe mijn best...

    Contre nous de la tyrannie


    14 juli zou ook nog de dag moeten zijn waarop de revolutie in Irak gevierd zou worden. Op 14 juli 1958 werd de gehate monarchie opzij gezet in een breed gedragen opstand. Op de straten van Bagdad zong men de Marseillaise. De koning en zijn premier werden gedood.
    Dit laatste was voor "het westen" natuurlijk schokkend. Met de dynastie van Hedjaz, de Hasjemieten, nazaten van de profeet, was door de kolonialen na de Eerste Werldoorlog nogal gesleept. De nieuw geschapen brokken Osmaanse Rijk Transjordanië, Syrië en Irak werden elk voorzien van een hasjemietische koning. De dynastie was immers zelf inmiddels verjaagd uit Mekka door de Saoedi's, die het ook goed konden vinden met de Britten, vooral met BP. In geen van de drie kunstmatig aangelegde landen zat men te wachten op een monarch van verre, die ook nog eens door de kolonialen was geïnstaleerd. Alleen in (Trans-)Jordanië heeft de dynastie het gehouden tot nu toe.
    Wordt de republiek nog gevierd nu Irak opnieuw door kolonialen overmeesterd is? Die het liefst de monarchie weer zouden willen installeren, evenals in Teheran, maar het zal niet lukken...

    Terwijl ik het schreef drong tot mij door dat Egypte en Jordanië betrouwbare VS- en dus Israelfreundliche regiems hebben. Maar de huidige oorlogsinspanningen van de Israelische junta - het scenario moet klaargelegen hebben - kunnen tot nieuwe Quatorze-Juillets leiden, later wellicht, in deze landen. De kolonialen zouden nog wel eens terug kunnen verlangen naar de seculiere republikeinen, inclusief Saddam Hoessein, in Irak en elders (de laatste erfgenamen zijn in feite het bewind in Damascus en de president van de Palestijnse Gebieden).

    De foto is uit Gaza, van Aljazeera.

    Vaarwel, niemand is onmisbaar

    Henriëtte Ortt (de zuster van Felix) en Frederik van Eeden leken bestemd voor elkaar in hun jonge jaren. En plotseling verloofde zij zich met een ander en trouwde met deze man. Ruim dertig jaar later kwamen zij elkaar weer tegen en moet Henriëtte gezegd hebben: "Je had wat meer moeite voor mij moeten doen" - daar kwam het op neer. Het was te laat, voor beiden.

    Aan dit verhaal moest ik denken toen ik een overlijdensadvertentie in de courant zag - waarom bekeek ik die toch steeds? - voor de gescheiden vrouw van X. De advertentie was getekend: "Ik houd zoveel van je, ik kan je niet missen.", getekend: X.
    Dit vond ik tragisch te laat. Wel mooi en ontroerend, maar erg openbaar te laat en o voorgoed te laat.

    Een flinke tijd daarna bracht ik het besmuikt en beschroomd tegenover X naar voren dat ik het mooi en ontroerend had gevonden. "Dat was ik niet," zei hij met opvallende kilheid, "[mijn ex-vrouw] is een afgedane zaak. Dat was mijn zoon." Die inderdaad de zelfde naam draagt. Een op verschillende manieren schokkende mededeling. Ik was te verbaasd om de voor de hand liggende vraag te stellen: is dat nou wel gezond?
    En hoe kil kan men zijn tegenover iemand met wie men samengewoond heeft en een kind in ieder geval een tijd op te voeden heeft gekregen? (Of dat wat geworden is was nu ook sterk de vraag).

    Ik kan mij eerder in de tekst van de advertentie indenken - hoe machteloos te laat ook - en het op deze manier ondertekenen - ook al is het niet rationeel, en waarom bij een ander op de mat - dan in deze onverschilligheid.

    Die achteraf omineus te noemen is geweest. X was medewerker aan christianarchy.org. Ik spreek uitdrukkelijk in de verleden tijd en kan dit natuurlijk autoritair en eigenmachtig bepalen omdat het mijn site is punt.
    Het kan met vorderende leeftijd te maken hebben, maar X is nogal opzichtig ruzie aan het zoeken met ongeveer alle mensen met wie hij in Nederland te maken heeft (gehad) de afgelopen tientallen jaren. Nu ben ik het mikpunt. Afgezien van opspelende ouderdomshormonen in combinatie met doofheid kan ik geen goede reden bedenken, maar de conclusie is eenvoudig. De desbetreffende artikelen zijn op andere plaatsen op het net ook te vinden, maar ik verwijder ze niet. We zijn hier tenslotte niet bij het Ministerie van Waarheid.
    (Het zal snel duidelijk zijn voor bezoeksters bij christianarchy.org over wie dit gaat - soit - hier is de naam in ieder geval niet genoemd).

    12 juli, 2006

    Kernenergie - daar waren we nog niet op gekomen


    Als er de komende miljoen jaar een dode per jaar valt bij een opslagplaats van kernafval, becijfert Monbiot, dan hebben de kernenergietypes toch in ieder geval een miljoen doden op hun geweten. Maar de echte cijfers zijn ernstiger. In het besef dat de Greens de enige echte oppositie zijn in Engeland zat een staatssecretaris van New Labour gisteravond te brullen in Newsnight tegen Caroline Lucas, Europees-parlementslid van de Engelse Groenen. Jullie zijn voor het bevorderen van het broeikaseffect, schreeuwde de man, volstrekt ongeprovoceerd, want jullie zijn tegen kernenergie. Weer een goede ilustratie dat de heersende klasse totaal geschift is - sinds wanneer, dat is een aardig onderzoeksobject voor historici - als we daar ooit nog aan toe komen.
    Enfin, New Labour wil kerncentrales, alleen moet "de markt" die financieren. Misschien was dit de bron van de woede van het New-Labourmannetje: Lucas zei dat dit natuurlijk nooit zou gebeuren, en dat de overheid, oftewel de belastingbetalers, voor de risico's (en dus voor verreweg de grootste kostenpost) zouden opdraaien.

    Een deur die niet open is


    Maar nu heb ik echt genoeg van de Nederlandse televisie gezien - tot de volgende crisis. "Dat hadden we toch nooit gedacht, dat we dat zouden meemaken - de vierhonderdste verjaardag van Rembrandt." De schilder moet zelf toch verbijsterd zijn daar ergens in zijn hoekje in het hiernamaals, dat hij onderwerp is van zoveel onbenulligheid - om van de commerciële exploitatie maar te zwijgen.

    Omdat ik vrees dat dit niet zomaar een open deur is: het idee Nederland is opgebouwd rond de zogenaamde Gouden Eeuw, waar de schilder Van Rijn dan weer de hoogste symboolwaarde voor heeft, sinds de dagen van Busken Huet. Niet andersom.
    Zucht.

    09 juli, 2006

    Enfin...nr. 10 dus


    MY FAVE RAVERS FROM SEA
    This list refers to my appreciation while these people were at sea – only #8 and #10 I can still hear/see regularly, but they are not deejays any more.

    1. Keith Skues
    2. Tony Withers/Windsor
    3. Paul Noble
    4. Andy Archer
    5. Simon Dee
    6. Alan West
    7. Emperor Rosko
    8. Johnny Jason
    9. Mike Allen
    10. Henk van Dorp

    Zoals geplaatst op radiolondon.co.uk. Ik veronderstel dat met de hier genoemde Dr. Demento niet Fer Abrahams op RVZ bedoeld is (oeps, had ik dit op dat andere blog moeten zetten?).

    I'll see you in my dreams


    Het was pionierswerk op radiogebied: nachtradio met gesproken woord en surrealistische grappenmakerijen. Oorspronkelijk was het een programma van Joost de Draaier en Henk van Dorp (Bongaarts), Help, er zit een olifant in de tram. Techniek: Adje Bouman. Regelmatige bijdragen kwamen van Ronald van Pareren (Nieuwsbrief uit het zuiden), Ad van Schaik en in vermomming Henk Terlingen (met wie Bongaarts "te ver gaande" programma's had gemaakt bij de Katholieke Radio Omroep met helden als Hullekie Dullekie en Harrie de Harige Aap). De Olifant, met onder andere zijn Oengaaaaa-wedstrijd was ruim drie jaar lang reden om 's nachts naar Veronica te luisteren, tot na de bomaanslag toe.
    Radio in de nacht was voor Nederland helemaal nieuw, laat staan met interviews, nieuws (de nieuwslezer aan boord las een bulletin voor halverwege) en "betere" popmuziek. De Olifant was de pleister op de wonde die het verdwijnen van Caroline achterliet. Henk van Dorp was voor mij zelfs reden naar een sportprogramma te luisteren: Sportief zijn, beter worden, zondagmidag een uur. Een hele prestatie, al zeg ik het zelf. Henk van Dorp is - met Joost de Draaier - ongeveer de enige Nederlandse radiodeejay die ik het navolgen waard vind: technicus Kees begreep meteen wat ik bedoelde toen ik eens naar de studio van Unique kwam met een draaitrommeltje waar een wat exotisch muziekje uit kwam: handelsmerk van de Olifant in de begintijd.
    En toen was er medepresentator Frits Barend, eerst alleen bij de sport, toen (Joost de Draaier was - terecht- boos vertrokken bj Veronica) ook bij de Olifant. En Barend en Van Dorp is het gebleven, tot vandaag. Van Dorp gaat met pensioen, Barend blijft nog even, bij het bij voorbaat gezonken schip Talpa. "Maar hij mag mij altijd bellen." Die kenden we al.
    Ik weet nog niet of ik naar hun laatste programma ga kijken, al was het maar om te kijken of ze weer afscheid nemen met Love van John Lennon. Dat ze al radiopioniers waren wordt eenvoudigweg onder het tapijt geveegd in dit interview. En in de praktijk.
    "De heren hebben ook hun hypotheek om op te letten," zei Ad van Schaik een tijd geleden toen ik de Olifant met hem besprak en vergeleek met hun toenmalige bezigheden. Hij was zich nog wel zeer bewust van het pionierswerk dat dit programma inhield en keek er met genoegen op terug. De Olfant hoorde bij de wereld van Hitweek en andere lichte opstandigheid van die zo gemakkeljk gemythologiseerde jaren zestig. Met het verdwijnen van Barend en Van Dorp begon de periode van irrelevantie van Veronica, waar maar geen echt einde aan lijkt te mogen komen. Talpa wordt zonder hen nog irrelevanter.

    08 juli, 2006

    Bericht van de dagelijkse dood


    Geen treinverkeer mogelijk ten gevolge van een ongeluk. We berichten u zo snel mogelijk over het vervolg.
    Het is mooi weer, niet zo liederlijk heet meer, en ik moet wel naar huis, maar heb ook weer geen haast. De toerist aan het loket dat meer op een snackbar lijkt bestelt een whisky-mixdrankje. Wat is er aan de hand, vraagt hij. Een ongeluk, zegt de snackbar-lokettiste. Hij maakt een gebaar van twee treinen op elkaar. Zo? Nee, iemand onder de trein. Hij bestelt nog maar een extra blikje.
    Het psychiatrisch ziekenhuis? werp ik op. Ja, dat zal wel. En ze moeten alles van die persoon bij elkaar zoeken, tot het laatste vingerkootje aan toe, dus dat kan duren.
    Een vertraging waarover je je moeilijk kunt beklagen. Degene die zich voor de trein wierp was beklagenswaardig. Toen werd de bestuurder het. Toen degenen die de resten bij elkaar moesten zoeken. En de nabestaanden.
    Er liggen in Nederland nogal wat psychiatrische ziekenhuizen bij een spoorbaan. Iemand uit de buurt van het traject Nijkerk-Harderwijk vertelde mij ooit dat het ongeveer eens in de twee, drie dagen raak was (het is moeilijk dit op te schrijven zonder het onbedoeld ironisch te laten klinken). Hoeveel bestuurders enzovoort worden misschien voor de rest van hun leven beschadigd door wat zij ongewild te doen hebben gekregen en niet konden voorkomen? En het onderwerp is taboe, al worden er bijna dagelijks mensen mee geconfronteerd, al was het maar in de vorm van vertraging.

    Komt het doordat er geen treinen rijden dat het bij mijn geliefde bankje in het bos niet ver van het station zo volkomen rustig is? Het tijdstip van de ringpoten breekt aan, maar zelfs voor hun is het te warm om heel lastig te zijn. En er komt een haas langs, zonder schrik, langzaam, scharrelt en verdwijnt tussen de brandnetels. Een haas in het bos - nog nooit gezien.

    Anderhalf uur later rijden de treinen weer alsof er niets gebeurd is.

    Blijft de wolf leven?


    De tekst gaat niet alleen over de wolf, als je hem leest is dat nog duidelijker. De groep heet niet voor niets zelf Los Lobos.
    Naar aanleiding van de jacht op die ene beer in Beieren draai ik hem nu "vast" voor het hooggeëerd publiek. Wie doet er mee? De versie van Waylon Jennings mag ook.


    WILL THE WOLF SURVIVE?



    Through the chill of winter
    Running across the frozen lake
    Hunters are out on his trail
    All odds are against him
    With a family to provide for
    The one thing he must keep alive
    Will the wolf survive?

    Drifting by the roadside
    Climbs each storm and aging face
    Wants to make some morning's fate
    Losing to the range war
    He's got two strong legs to guide him
    Two strong arms keep him alive
    Will the wolf survive?

    Standing in the pouring rain
    All alone in a world that's changed
    Running scared, now forced to hide
    In a land where he once stood with pride
    But he'll find his way by the morning light

    Sounds across the nation
    Coming from your hearts and minds
    Battered drums and old guitars
    Singing songs of passion
    It's the truth that they all look for
    The one thing they must keep alive
    Will the wolf survive?
    Will the wolf survive?

    06 juli, 2006

    Lopende en vliegende zaken


    Een zekere naïviteit ten aanzien van het duingebied als natuurreservaat koesterde ik klaarblijkelijk nog wel. Zeker, de onvermoeibare drift waarmee besloten wordt "natuurlijke landschappen" aan te leggen belooft niet veel goeds - plotseling wijken naaldbossen voor kale zandvlaktes waar dan weer paarden rondlopen om het nauwelijks aanwezige gras kort te houden.
    Maar klopt het nu echt dat tot in de jaren zeventig (voor deze keer dan: van de afgelopen eeuw) kauwtjes massaal werden vergast in het duin, in hun nesten in verlaten konijnegangen, zoals Henk van Halm laatst schreef?
    En al met al heeft de kauw maar korte tijd enige bescherming mogen genieten. Er mag nu op alle kraaiachtigen geschoten worden behalve op de raaf. Alsof de schietlustigen deze kunnen onderscheiden van de zwarte kraai.

    Morgen 7 juli treedt het herstigte kabinet Balkenende aan - het zal zich aan niet-controversiële zaken wijden. Zoals de verder privatisering en bureaucratisering van de energiesecetor (wonderlijk dat dit samen gaat - dat was toch niet de belofte van de zogeheten vrije markt?). Ook "lastenverlichting voor het bedrijfsleven" geldt als niet-controversieel. Vast niet. Welke partij is daar nou tegen?

    Controversieel is ongetwijfeld alles wat te maken zou kunnen hebben met het dempen van het broeikaseffect. James Lovelock's Gaia wordt merkwaardigerwijze nog wel eens weggezet in de new-agehoek. Vanwege de titel - Grieks voor "Aarde"? Terwijl het een zeer aannemelijke schets is van onze planeet (jawel, onze!) als cybernetisch biologisch systeem.
    Het wordt wat overschaduwd door zijn merkwaardige pleidooi voor kernenergie als remedie tegen de verslaving aan fossiele brandstoffen, maar Lovelock is zeer pessimistisch over het broeikasefect. Het point de non retour is in feite al gepasseerd, vermoedt hij. De terugkoppelingsmechanismen van Gaia vermoedende: smelten van de Siberische permafrost, vrijkomen methaangas, verdere versnelling- enzovoort - het zal waar kunnen zijn.
    De politici stellen de aanleg van een snelweg "aan de randen" van het Naardermeer maar even uit. Tot zover de bijdrage aan het behoud van de planeet. Het verdere vogelvrij verklaren van allerhande dieren zal waarschijnlijk als niet-controversieel gelden, vermoedt de Partij voor de Dieren.
    Ze hebben veel tegen. Verreweg de mooiste lijsttrekster van Nederland, voorzover ik kan nagaan. (Ik ben zo rechtlijnig dat afleidend te vinden - en reken maar dat het voor de gemiddelde kiezer niet uitmaakt - arme Marianne Thieme). Cliteur. Een te zeer op juristerij ingestelde dierenrechtenopvatting.
    Toch maar een mail gestuurd dat ik lid wil worden. Overwoog dat al enkele jaren zelfs. We zullen zien. Omdat het wel degelijk over controversiële zaken gaat.

    05 juli, 2006

    Nederlandse onsterfelijken


    Ten noorden van Amsterdam begint Friesland, heeft Gjalt Zondergeld ooit geschreven. Ik weet niet of men dit over de mensen kan zeggen - dit laat ik dan maar aan de Friezen zelf over - misschien (en daar doelde hij zeker ook op) geldt het wel voor het landschap.
    De Nederlandse onsterfelijken zoals Arjen Mulder ze noemt, lichte wolken in een blauwe hemel, weerspiegeld in een sloot of meer, koeien die in mist lijken te zweven - ze zijn er - ook al neemt het aantal sloten met een beetje waterstand af, en al worden die sloten duideljk niet meer zo trouwhartig onderhouden (met de voortschrijdende verdroging zullen de waterschappen daar wel niets meer in zien). Koeien in de wei zijn ook minder gewoon geworden. Toch is dit landschap met wat er bij hoort onvergankeljk zolang het niet door de zee wordt opgenomen.




    Geen gesomber! Maakt stadslucht vrij? Voor mij begint de vrijheid als ik de ruimte met de wolken erboven zie. Het kondigt zich aan bijvoorbeeld bij de Ringvaart om de Watergraafsmeer, of aan het IJ, maar het begint pas echt buiten de verfoeilijke snelwegring om Amsterdam heen in Waterland of de Zaanstreek.
    Reisgidsen voor Nederland zeggen dat het landschap "alle drama mist". Het drama, mensen, is horizontaal waar te nemen. Je kijkt niet van de berg af, maar er is vergezicht genoeg. Kerktorens markeren dorpen (vaak zijn het zelfs stadjes) verderop. Het is nog een eind fietsen. Huis- en gierzwaluwen zwalken bven je hoofd. Kieviten, grutto's en scholeksters laten zich zien en horen. Op een paal een tureluur. In de sloot kroos, waterranonkel, kikkerbeet, aan de oever lisdodden, zwanebloem, gele lis. En allerlei eenden, ganzen en meestal ook zwanen.


    Het is ook een magisch landschap. Wat jaren geleden ging ik er fietsen met het voornemen: "Ik heb nog nooit een salamander gezien. Nu wordt het wel eens tijd." Een dichtgegroeide sloot beantwoordde mijn wens: een watersalamander die om de een of andere reden op zijn rug even over het kroos schoof. Verder lezen over salamanders leerde mij dat ik ze waarschijnlijk wel eerder gezien zal hebben, maar voor visjes heb aangezien. Men ziet ze maar zelden boven laat staan buiten water.
    Wat er ook verkaveld wordt en vervinext, de wolken, het water en het groen zullen blijven. Vrijheid in Nederland...

    Godsdienstvrijheid in de VS


    Patrick D. Stewart mocht wel sneuvelen in Afghanistan en postuum onderscheiden worden met een purperen hart en een bronzen ster. Maar op zijn grafsteen het bijgevoegde pentagram - dat mocht niet. Het is een symbool van Wicca, de vooral in de VS enigszins bloeiende eclectische renaissancebeweging van Europees "heidendom".
    Om de kleingelovigheid van de zich noemende christenen in Nevada en elders in de VS nog eens te onderstrepen wordt er veel lawaai over gemaakt dat dit een satansdienst is en hekserij. Dat mag nooit zomaar als godsdienst gezien worden.
    Stewart is tenslotte niet voor zoiets als De Vrijheid gesneuveld, maar voor een oliepijpleiding. Hij en zijn nabestaanden dienen verder hun plaats te kennen.

    04 juli, 2006

    Onze Staatsloterij is ouder (Wim Kan)

    (W)ere it left to me to decide whether we should have a government without newspapers or newspapers without a government, I should not hesitate a moment to prefer the latter.
    Naar verluidt een uitspraak van Thomas Jefferson. Ik sta niet in voor de bron, maar als het niet waar is, nietwaar, is het mooi gevonden. Het wordt dezer dagen aangehaald in verband met de hetze tegen de krant van Sulzberger.
    "The government is best which governs least" wordt ook aan hem toegeschreven. Maar het is waarschijnlijk een citaat van Thoreau, uit The duty of civil disobedience..., die het aan Thomas Paine toeschreef om het meer gezaghebbend te laten klinken. (Paradoxaal - maar het hele anarchisme is paradoxaal).
    En "There is no government like no government", een bumpersticker die ik ken van de fietstas van een makker van de Catholic Worker - waar komt die vandaan? Zo'n mooie vondst moet van iemand zijn, dat kan niet anders - zal de gedachte zijn. Zoals ..it happens nu eenmaal van Forrest Gump is. Hoewel Ludo Abicht het serieus aan de Wobblies toeschrijft vind ik Gump bij gebrek aan betere auteur altijd nog de beste bron voor deze.
    Gedachten bij de vierde juli.

    De verplaatsing van de prehistorie


    Als scholier en als student kreeg ik te horen dat "de geschiedenis" pas begint als er geschreven bronnen zijn. Daarvoor was er de prehistorie, die slechts gereconstrueerd kon worden aan de hand van potscherven, pijlpunten en stenen bijlen en andere niet-geschreven zaken.
    De waterdichte schotten tussen de "leesbare" en de "materiële" bronnen werden intussen enigszins weggehaald. Al was het maar om het gebrek aan evenwicht in het beeld tussen boer en stedeling, tussen arme en rijke recht te trekken.

    En het bestuderen van de eigentijdse geschiedenis moest verdedigd worden - voorgeschreven was het boek van Barraclough, An introduction to contemporary history, waarin dit met verve werd gedaan.

    Maar wat wordt in vroege 21ste eeuw eigenlijk als geschiedenis gepresenteerd? Er is de onverdraaglijke onbenulligheid van het Historisch Nieuwsblad, die ik tot voor enkele dagen als een marketingtruukje zag. We hoeven niet ver terug te gaan hoor, en het moet vooral ook leuk zijn. Mies Bouwman is ook geschiedenis. Wat zeg ik: Mies Bouwman is geschiedenis. Neen: Mies Bouwman is DE geschiedenis. Voor haar ligt de prehistorie, met als hoogte- pardon dieptepunt de Bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog (de Eerste was voor De Anderen, dus die hoeven we niet te kennen, Mees).

    De Historischnieuwsbladerigheid is de norm. Ik zie een Ankeiler voor een nieuw geschiedenisprogramma op de Nederlandse treurbuis. Eerste publiekslokker: het allereerste Nederlandse naaktstrand. Zwart-wit-beelden van bleke blote mensen - en dat nog wel op de NCRV.
    En dat nog wel op de NCRV.
    Waar gaat dit om?
    Welnu - de diagnose is duidelijk. Geschiedenis is alles wat met bewegende beelden op en van de televisie te representeren is. Zowel in historische nieuwsbladen als op de loerdoos zelf. Dan komt opa die onder Frans bewind geleefd heeft vanzelf in de categorie prehistorie. En daar kunnen en hoeven we al zeker niets van af te weten.

    Opa, vertel eens...


    Omdat er toch iets crisisachtigs aan de hand heet te zijn in Nederland - misschien is het ook daarvoor te heet - luister ik weer een enkele keer naar de Nederlandse radio. Het eerste dat opvalt is dat het buitengewoon moeilijk is een actualiteiten/nieuwsstation te vinden. Als er op de middengolf iets van dien aard is weet het zich goed verstopt te houden. Op de FM woedt de terreur van de muziek die je niet wilt horen, op ongeveer ieder beschikbaar kanaal. Een enkel lokaal station weet nog iets aparts te bieden. Geen nieuws, of het moest het verdwijnen van het nieuws zijn - deze inhoud van de reclameverpakking heet tegenwoordig NOS-Journaal op de radio.

    Ha! gesproken woord! een quizje over geschiedenis.
    Het is eigenlijk te heet om mij de inspanning te getroosten hier aandachtig naar te luisteren. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik dacht dat de enige keer dat de twee kandidaten in de buurt zaten de overwintering van Barentsz op Nova Zembla was. De quizmaster stelt deze op 1496-1497. Da's kras. De kandidaten hielden het op ergens vroeg in de zeventiende eeuw. Dat meende ik ook te weten.
    Ach ja, de quizmaster kon toch ook niet alles weten. Het was toch in de gouden tijd van de Republiek: een eeuw later.

    Ontstellende antwoorden van mensen die toch niet vorige week de schoolbanken vaarwel hebben gezegd en dus nog enigszins weet van de geleding van het verleden zouden moeten hebben.
    De moord op Bonifatius door "de heidense Friezen" wordt in de vijftiende eeuw gesitueerd. Beide kandidaten wonen in West-Friesland.
    Maar het ongelooflijkst was de datering van de annexatie van de Noordelijke Nederlanden (zo werd het in de quiz natuurlijk niet gezegd, het werd maar alvast "Nederland" genoemd) door Frankrijk. Deze werd respectievelijk in 1890 en in 1870 geplaatst.

    Een van de kandidaten was gepensioneerd. Had hij zijn opa of oma horen praten over de Franse tijd? Geen idee zelfs van de politieke omstandigheden waaronder je eigen naaste familie leefde. Verbijsterend.
    Dit zijn de mensen die op 22 november een weloverwogen beslissing gaan nemen over waar het met Nederland verder naar toe moet.
    Enfin, het is te heet om me daar nu druk over te maken.

    02 juli, 2006

    Herkomst

    De doctoraalscriptie Onze god is een arbeider had ik oorspronkelijk Nog ruischt de regen genoemd, een mooi zinnetje van Louis A. Bähler. Het zinspeelde op alles wat de zon van een betere wereld tegenhield, en dat was en is heel veel.
    Tot ik met schriftuurlijke verwijzing en al de wonderlijke brug tussen de arbeidersbeweging en de Eeuwige tegenkwam.
    De verwijzing is van Felix Ortt. Omdat - citeren zonder bronvermelding is natuurlijk een hoge vorm van vleierij - elders (in België en Zuid-Afrika) een andere indruk gewekt wordt vermeld ik het nu maar even. Het is nodig, omdat beide mooie citaten verder niet in de scriptie voorkomen.

    De echo van Warschau


    Wie een mens redt, redt de hele mensheid. Deze talmoedische wijsheid heeft zijn tegenhanger in "Wie een mens doodt, doodt de hele mensheid." Een zin die ook in de Koran terug te vinden is.
    Dat Israel in feite wordt bestuurd door een militaire junta is nieuws dat de gelijkgeschakelde pers nu eenmaal niet mag brengen. Het leger maakt de dienst uit - een van de redenen waarschijnlijk waarom het regime het zo goed kan vinden met dat van Turkije. Dit leger is nogal vernederd door de ontvoering van een korporaal - een ontvoering die in verband staat met de leugens na de moord op het strand van Gaza, maar ook hier gaat de gelijkgeschakelde pers niet op in.

    Er komen allerlei parallellen in mij op in verband met deze zaak. Daar zal ik niet de enige in zijn. Virginia Tilley gaat de vergelijking tussen Gaza en het ghetto van Warschau aan. Daar laat ik het dan maar bij.
    Mijn contacten in Israel zijn de afgelopen jaren weggezakt. "Ik woon in een treurig deel van de wereld," was ongeveer het laatste levensteken van iemand die ik niet zal noemen.
    Het zal niet goed aflopen.