Zuid-Afrika wacht nog steeds op democratie

Toen Biafra gecapituleerd had riep de "aartsvader" van het Biafra Actie Comité, Emiel Wennen ons er toe op de steven naar Zuid-Afrika te richten, omdat dit nu de ergste plaats van het continent was. Hij kon gelijk hebben maar de groep mensen die zich ingezet had voor Biafra was hiervoor niet bijeen te houden. Wij kregen een onvergetelijk toespraakje van het Kamerlid van het Gereformeerd Politiek Verbond in de zendtijd voor zijn partij ter gelegenheid van de nederlaag. Hij prees de apartheid aan als probaat middel tegen "stammenstrijd" en daar mocht in Nederland wel eens bij stilgestaan worden. De voorloper van de ChristenUnie. Dat was 1970.

De dood van Nelson Mandela lijkt een nieuwe stap in het proces van verknuffelbering van een "zwarte" voorman te zijn, na Martin Luther King. Ik moet denken aan de tekst van Neerlands Hoop

Wat had je een bewondering voor Martin Luther King
Je had zelfs echte vrienden in je negerkring
Als hij een fractie had vergolden van wat hem was aangedaan
Had hij niet in een lijstje op je bureau gestaan
Je wilt graag zelf bepalen hoe ver een vriendschap gaat....

Ook Mandela heeft die fractie niet vergolden. Zuid-Afrika is naadloos overgegaan naar een door "zwarten" met de juiste partijkaart bestuurd land dat in de eerste divisie van kapitalistische mogendheden paradeert (de BRICS). De echte bevrijding moet nog komen en de consensus is gebaseerd op de opluchting dat die bevrijding niet echt is doorgegaan.

Bij de voorbereiding van het Afrikanummer van De AS (waarvan hier en hier de sporen op deze site) ontmoette ik Lucien van der Walt, die ik om een bijdrage had gevraagd, in Amsterdam. Hij beoordeelde de situatie in Zuidelijk Afrika, meer precies Zimbabwe en Zuid-Afrika, als prerevolutionair. We zijn dertien jaar verder, ik denk dat het nog steeds zo is.

Zie de site van de daklozenbeweging Abahlali baseMjondolo, de pendant van de MST in Brazilië. Er is geen liefde voor het ANC. Het ANC is "de partij" zoals je "de partij" had in Oost-Europa. Wie de overleden voorman bewierookt en vergeten is hoe deze verguist werd voor zijn vrijlating zou nog wel eens kunnen opkijken bij hoe het verder gaat in Zuid-Afrika.

Hoor wie klopt daar, Teeven?

- door Joke Kaviaar -

Het is weer december en alvorens over een paar weken met reces te gaan, voor wintersport vakantie, warme feestdagen vol van dure cadeaus, glühwein, copieuze maaltijden, champagne, het afschieten van vele duizenden euro's aan vuurwerk en meer van al dat soort verkwisting, wordt nog even korte metten gemaakt met de ongewensten.

De toon is gezet. En wát voor een toon! Zingt allen mee:

“Hoor wie klopt daar, Teeven?
Hoor wie klopt daar, Teeven?
Hoor wie is dat in de kou zo laat?

...'t Is een vreemd'ling zeker?
Die zo ziek is zeker
Zal eens even vragen naar zijn staat

Een illegaal, een illegaal
brengt ons vanavond een bezoek
En sterft van ellende in d'een of and're hoek”

Dit lijkt me wel een aardige samenvatting van de NEEderlandse volkscultuur, geheel in stijl voor deze tijd van het jaar. Hierbij kan overigens 'Teeven' worden vervangen door 'Van der Laan' of 'Van Aertsen', en net zo goed door bijvoorbeeld 'Rutte', 'Samsom' of 'Asscher'. Het zijn allemaal marionetten van het kapitalisme, inwisselbare vertegenwoordigers van een democratie die niets anders dan een dictatuur is, en die steeds meer de ware aard laat zien. Het gezicht van institutioneel racisme. Een volwaardige dictatuur voorzien van brood en spelen, omarmd door het gepeupel dat zich graag laat afleiden van de harde realiteit door lieden die het met racisme bij wijze van humor (Gorden met zijn 39 met rijst) niet zo nauw nemen, en door een kinderfeest (Black Face Zwarte Piet) dat steeds duidelijker niet langer smaakt naar pepernoten maar naar slavernij. En ook dit is weer een samenvatting van de huidige stand van zaken in dit vlakke NEEderland.

Natuurlijk zijn niet alle burgers even beroerde mensen, er is nog heel wat liefdadigheid te vinden bij kerkelijke organisaties die vluchtelingen graag helpen huisvesten in een voormalige gevangenis, zijnde een plek die je écht niet meer wilt zien als je al zo vaak vanwege het ontberen van de juiste papieren bent opgesloten. Maar wat is het alternatief? Een leven lang ballingschap.
En zo raakte, met dank aan de christelijke lobby, de vele ultimatums en druk van de gemeente Amsterdam, en de uitputtingsslag van het uitrookbeleid, de actievoerende groep vluchtelingen in Amsterdam afgelopen week opgesplitst in degenen die wèl het 'voorrecht' kregen, en die niet het 'voorrecht' kregen, om zich voor zes maanden achter de verfoeide tralies te vestigen, onder voorwaarde 'vrijwillig' mee te werken aan 'vertrek'.
Eindelijk is het Teeven, met dank aan de zich als sociaal bewogen voordoende Van Der Laan, gelukt om de groep die ooit een tentenkamp opzette aan de Notweg en daarna bij herhaling groeide, maar ook mensen verloor door opsluiting en zelfs de dood, en anders wel door moedeloosheid en een hervatten van het schuilhouden en individueel een poging tot overleven wagen, uiteen te slaan. Niet door zichtbaar geweld, maar door afmatting. Maar feitelijk is ook dat geweld.

Wat er van de anderen moet worden? Opjagen, die handel. Het zijn immers geen mensen. Eén van de volhardende activisten, Mouthena, werd onlangs in Duitsland opgepakt en wordt daar nog steeds vastgehouden. Zo wordt getracht internationaal het verzet van vluchtelingen te breken. En Teeven blijft erbij: het vangstquotum voor 'illegalen' à 4000 per jaar moet opnieuw worden ingevoerd en gehaald, en we moeten het die zwervers vooral nog moeilijker maken door ons niet te bekommeren om de zieken. Immers, zo stelt Teeven: “Het leven in de illegaliteit brengt risico's met zich mee, waaronder gezondheidsrisico's. Daarom ontmoedigt het kabinet illegaal verblijf en zet het sterk in op terugkeer.”

Laat me dat even vertalen, door het in de juiste volgorde te zetten: “Het kabinet zet in op terugkeer. Daarom zorgen we ervoor dat illegaliteit risico's met zich meebrengt. Zo ontmoedigt het kabinet illegaal verblijf.” En alsof ziek worden niet een voldoende groot risico is, geven we onze agenten ook nog carte blanche om er op los te schieten. Dit goede nieuws kreeg de smeris die op 4 april een wanhopige vluchteling bij het AZC in Utrecht neerschoot, nog even fijn voor de feestdagen te horen: hij wordt niet vervolgd, want “omdat de agent geen direct gevaar liep had hij eigenlijk niet mogen schieten, maar justitie ziet in de omstandigheden rond de schietpartij vervolging niet op zijn plaats.”
De smeris mócht verwachten dat de vluchteling nog meer gevaar zou gaan opleveren, het was immers een buitenlander, en je weet wel, etnisch profileren is beleid dus die redenatie mag je volgen, en dus uit voorzorg: knallen maar.
Wie is de volgende die de kogels om de oren mag horen suizen en die dan blij mag zijn als hij niet is geraakt en als hij nog leeft? Eén van de onlangs stiekem vanuit het AZC in Drachten op straat gezette Irakezen misschien?

Bovenstaande ontwikkelingen en berichten kwamen de afgelopen week voorbij. Zo hoeven we het er verderop in deze feestmaand niet meer over te hebben, wat 'we' toch aanmoeten met al die hongerige, dakloze en zieke 'illegalen'. Amsterdams burgervader Van Der Laan doet zekerheidshalve de overgebleven groep vluchtelingen, die het gekraakte Vluchtkantoor nu onder dreiging van ontruiming, arrestatie en vreemdelingenbewaring hebben moeten verruilen voor de straat, waarschuwen: “Als ze weer in een kraakpand trekken, zal de burgemeester sneller ingrijpen. De gemeente vreest dat anders straks honderden, zo niet duizenden uitgeprocedeerde asielzoekers zich zullen melden.”

Daar hebben we de spookbeelden van de massa immigratie weer, het speeltje van extreem en populistisch rechts,dat de keurige liberalen en de keurige sociaal democraten hen steeds weer lopen af te pakken, ruziënd over een kinderpardon waarvan meer of minder kinderen gebruik mogen maken, waarbij het dan om honderden gaat die al teveel zouden zijn. Zo diep is dit land gezonken. Teeven wordt er moe van, zegt hij.

Wel... Ik weet zeker dat een heleboel mensen moe worden van Teeven, van al zijn voorgangers, van al zijn loyale collega politici, van al zijn ambtenaren die het beleid uitvoeren, van al de mensen en de bedrijven die op één of andere manier een graantje meepikken van de deportatie-industrie. Het zou daarom wel eens een heel andere december kunnen worden dan Teeven voor ogen heeft. Persoonlijk gun ik die man nog geen dag rust om pakjes uit te pakken. Geen moment rust om zijn kalkoen op te vreten. Geen nacht om te slapen omdat hij moet denken aan gevangen gezette kinderen. Rond de klok bewaking nodig te hebben uit vrees voor donkere mannen met kleine mesjes op de stoep. Geen vuurwerk durven af te steken omdat er misschien een te harde knaller tussen kan zitten.
En ik gun het NEEderlandse klootjesvolk dat Gordon van zijn voetstuk struikelt, Zwarte Piet in een emmer bleekwater valt, en dat Sinterklaasliedjes nooit meer hetzelfde zullen zijn.

“Hoor wie klopt daar, Teeven?
Hoor wie klopt daar, Teeven?
Hoor wie is dat in de kou zo laat?

...'t Is een vreemd'ling zeker?
Die zo boos is zeker
Zal eens even vragen of ie gaat

Een illegaal, een illegaal
brengt ons vanavond een bezoek
En weigert te verrekken in d'een of and're hoek”


FREE MOUTHENA!

Occitaans, wasda?

Metempsicòsa (Ua broisha soi estada), Marilis Orionaa

Ga mij niet vertellen dat er ruzieachtige toestanden zijn waardoor er twee Instituts d'Estudis Occitans zijn, een zonder toevoeging en een, elementairder uitgevoerd, hier, met de cryptische toevoeging 06. [Ach nee, het cijfer verwijst naar het departement waarin Niça ligt - toevoeging na ingeving... Er is dus geen splitsing].

U bent op beide attente gemaakt bij dezen. En er is geen excuus meer om geen Occitaans te leren dankzij de tweede genoemde site.

De witte stad, zozeer in verval

Ach mijn Lissabon, de tram mag niet eens meer eléctrico heten na een spellingshervorming die met etymologie afrekent.
Een opname van lijn 28 door straten die het beeld opleveren van een stad en land, opgegeven door het kapitaal, maar nooit zal het toegestaan worden dat het alsnog de weg van het socialisme opgaat, zoals de grondwet na de revolutie van 1974 zelfs stelde.



Het materieel dat de heuvels trotseert is de afgelopen jaren nota bene gemoderniseerd. Het viel mij de laatste keren op dat automobilisten moedwillig de tram in de weg stonden.

Kijk zolang het kan naar Dans la ville blanche van Alain Tanner:


Carlos do Carmo over het geel van de Lissabonse tram

O amarelo da CARRIS dus

Lockdown voor afscheidsborrel Menno Buch-in-de-bajes

- door Joke Kaviaar -
Alles zullen ze er aan gedaan hebben om voor de derde reeks van het TV-programma 'Buch in de bajes' de vrouwenbajes 'Ter Peel' zo vriendelijk mogelijk te presenteren. Niet voor niets viel om te beginnen de keuze niet op Zwolle, Breda of Nieuwersluis: deze zien er op het eerste gezicht sowieso naargeestiger uit.

Toen ik hier kwam op zaterdag 23 november viel één ding me als eerste op: het is een bajes zonder tralies. De Bijlmerbajes was in het begin ook zo, tot er een aantal mannen een ontsnappingspoging deden door een biljarttafel door het raam te beuken: er zijn grenzen aan onbreekbaar glas. Enfin, je hebt hier geen biljarttafels en voorzover ik heb kunnen zien, zitten de meesten hier korte straffen uit. Heel veel van hen zijn vrouwen die worden gegijzeld omdat ze een verkeersboete niet kunnen betalen. Ik vraag me af of onze grote 'vriend' Menno aan dit fenomeen aandacht heeft besteed: hoe de bajes wordt gebruikt om van arme mensen voor het betalen van boetes geld af te persen dat ze niet hebben, zonder dat daarvoor een afbetalingsmogelijkheid is bij het CJIB (Centraal Justitieel Incasso Bureau). Als je argumenten zoekt om de bajes af te schaffen, moet je hier komen! Het is je reinste chantage.

Maar daarvoor zal Menno Buch hier niet geweest zijn. Zijn uitzendingen vormen één grote vergoeilijking en verheerlijking van het strafrechtsysteem. In zijn interviews met gevangenen stelt hij zich neerbuigend en belerend op, waar hij het personeel benadert als verstandige mensen die een moeilijke klus te klaren hebben, en dat zo humaan mogelijk doen.
In de afdelingen in de bajes hangen briefjes met telefoonnummer en e-mailadres van het programma, zodat je contact kunt opnemen als je met Menno wilt praten, als je iets wilt vertellen. Dan zal er eerst een voorgesprek plaatsvinden. Bellen? Zonde van je magere beltegoed, want de telefoonkaarten van Telio (=vervanging van KPN telefoon, waardoor gebruik van goedkope kaarten als jailphone en cobra is geblokkeerd) zijn zó op hier. En e-mail? Get real!

Er waren natuurlijk wel gelegenheden om de heer Menno aan te spreken, maar dan stond hij opnames te maken. Niet echt dus. Zo kwamen we hem twee keer tegen. De eerste keer werden we gewaarschuwd allemaal zachtjes langs te lopen om niet te storen, want Menno was een interview aan het opnemen met één van de vertegenwoordigers van deze prachtige inrichting. “Stt!” “Ssssst!” “SSST!” sisten we tijdens het langslopen, en ik moest denken aan die demonstraties waarbij we dat ook doen, maar dan om stillen te verjagen.
Een tweede maal stond meneer Buch pontificaal in de gang bij de ingang naar de luchtplaats te filmen. Je kon er niet omheen. Alweer filmde men een medewerker van deze fantastische bajes. Probeer dan maar eens níet in beeld te komen!

“Ja, maar we maken jullie onherkenbaar” had de filmcrew gezegd toen ze op de voorlaatste opnamedag in de bibliotheek wilden filmen,“daar zijn we nog niet geweest”. Zekerheidshalve ben ik maar ver achter de camera gaan staan met mijn boeken, om daar vervolgens te worden aangesproken door de opnameleidster, wijzend op mijn boeken: “Zo. Jij bent heel wat van plan!” Alsof je een kind aanspreekt. Het tekent de houding waarmee Buch met zijn crew de bajes binnenkomt.

Het heeft dan ook totaal geen zin om te proberen in een interview voor dit programma iets kritisch over het strafrechtsysteem en de bajes te gaan zeggen, zoals een aantal vrouwen voorstelden te doen. Dat knippen ze er toch maar uit. Nee, ze willen zielige gedetineerden die een vreselijke misstap in hun leven hebben gemaakt, of mensen die heel erg goed kunnen worden weggezet als gevaarlijke gek of harde crimineel. Mensen die prima in de formule van het programma passen, en dat programma, dat is uniek in Nederland. Bij u gebracht door de grote Menno Buch, de man achter de 06 sexlijnen, de uitvinder van de ultieme vorm van exploitatie van vrouwen, die nu een kijkje hier in een vrouwenbajes is komen nemen. Hem gaat het om de handel, zoals hij ook zegt in dit interview uit 1998, en hij wil scoren. Of dat nu is met een programma over sex of over de bajes. Het gaat dan ook vooral over de persoon van Buch, en niet over de mensen die door het bajessysteem nog verder naar de klote worden geholpen.

Donderdagmiddag 28 november 2013, gisteren: de opnames zijn afgelopen dinsdag afgerond. Ik heb op het moment 'rapport' wegens werkweigering en zit 24/7 achter de deur behoudens een uurtje luchten in een luchtkooi van twee bij vier meter. Ineens hoorde ik de vrouwen al om drie uur op de afdeling terugkomen van 'arbeid'. Was het inpakwerk voor de Action 'op'? Ik legde mijn oren te luisteren aan de deur. Nee, het werk was niet op. “We nemen afscheid van Menno Buch” hoorde ik een piwi zeggen. Er was dus een afscheidsreceptie voor de grote heer Buch, en daarvoor moest dus de hele bajes in lock-down, om de bewakers, piwi's en al die andere aan opsluiting geld verdienende profiteurs de gelegenheid te bieden om te gaan borrelen met Buch. Allicht waren de gevangenen niet uitgenodigd, die werden zorgvuldig opgesloten. Zij mogen slechts figureren in de egotrip van Menno Buch. Ze mogen het inkijkje zijn in de wereld achter de deuren, de hekken, de muren, wij zijn niets anders dan leveranciers van kijkcijfers. In het zojuist door mij al aangehaalde interview zegt Menno Buch tot besluit: “Ik ben niet geïnteresseerd in mensen. Ik houd niet van mensen.”

Binnenkort te zien op TV: Menno Buch-in-de-bajes vanuit deze bajes Ter Peel. Zouden ze voor Menno het schrikdraad bovenop de hekken hebben verwijderd? Het zal er niet lang geleden nog op gezeten hebben, getuige het feit dat de bevestigingen daarvoor er nog op zitten. Zouden ze voor hem ook de luchtplaats hebben opgeknapt? Is Menno op de isoafdeling geweest? Heeft hij daar gefilmd? Hoe selectief heeft hij de vrouwen uitgekozen, die aan zijn programma hebben mogen meewerken?

Het toeval wilde dat ik op mijn beurt een klein kijkje achter zíjn schermen heb kunnen nemen, en Menno Buch is niets anders dan de zoveelste profiteur van de ellende van andere mensen! “Als je gevoelloos door het leven kan gaan, heb je nergens last van” zegt hij. Ik hoef de schijnheilige directrice en haar personeel niet terug te zien op televisie. Ik hoef Menno niet aan kijkcijfers te helpen. De bajes is big business. Zoveel is duidelijk. Proost, Menno!

[Vanuit de gevangenis, 29 november 2013]

Over het weigeren van 'arbeid' in de bajes

- door Joke Kaviaar -   
Het bleef enige tijd onduidelijk: is werk in afdeling 3 van de vrouwenbajes in Ter Peel nu verplicht of niet? Feitelijk doet het er weinig toe. Ik werk niet voor de staat. En als het verplicht is, dan is dat reden te meer om deze uitbuiting te weigeren!

Dat laatste zei ik ook tegen de directrice van wat veel vrouwen, die de Nederlandse bajesen met elkaar kunnen vergelijken, noemen: “de beste vrouwenbajes”. Ze vergeten echter één ding: regels zijn ook hier: regels, en bevel is ook hier: bevel. En een cel is een cel is een cel is een...

De vrouwen hier konden mij een paar dagen geleden niet vertellen wat ze eigenlijk moeten maken tijdens het werk. Op de vraag van hen aan 'piwi's' voor welk bedrijf er wordt geproduceerd, komt het antwoord dat “dit niet bekend is”. Zo kunnen de uitbuiters van gevangenen hun gang gaan!
Nu had ik de directrice een heel betoog kunnen voorleggen over de reden van mijn werkweigering, maar dat leek me tijdverspilling, parels voor de zwijnen... Jaja, ik heb 'rapport' en kom maar op met die straf dan. En nee, ik geef géén hand, en dat ga ik ook niet verder uitleggen.

Standaardstraf: “drie dagen uitsluiting van alle activiteiten.” Niet dat dit er zo veel zijn, want hoewel deze afdeling officieel een gevangenisregime [over het algemeen is gevangenisregime: hele dag deur open] heeft (waaronder ook werkplicht valt), zijn de 'activiteiten' op weekbasis: totaal 6 uur 'recreatie', 1 uur luchten per dag, 2 x 45 min. sport en 1 x 45 min. naar de bieb. O ja, om de week mag je naar de kerk. Volgens mij is dit één van de nieuwe regimes voor 'arrestanten' van Teeven: 'sober'. Hier zitten veel vrouwen voor boetes, met name gijzeling wet Mulder (verkeersboetes) of gijzeling schadeclaims/schulden.

Nee, ik werk niet voor justitie. Ik werk niet voor bedrijven die van dit werk hier profiteren. Ik doe dit nú niet en zal dit ook niet doen als ik hier langer zou zitten dan deze 10 dagen.
Het gaat er niet om of het werk zwaar is of niet. Het heeft niets te maken met het gezelschap van de andere vrouwen. Feitelijk trof ik hier een groep vrouwen op de afdeling die lol maakt met elkaar en een huilende vrouw troost, vrouwen die dingen weggeven die ze niet nodig hebben. Nee, hun gezelschap zou me juist kunnen verleiden om wel te gaan werken, ware het niet dat ik dat eenvoudigweg vertik. Deze weigering heb ik aan hen wèl uitgelegd. "Eigenlijk heb je wel gelijk”, zeiden degenen die ik erover sprak. Maar zij gaan wèl. Dit is hoe het systeem werkt: sluit mensen op in een cel en ze zullen álles aangrijpen om daar even uit te kunnen. Over het werk zeggen ze hetzelfde als over alle andere 'activiteiten': “Is toch gezellig?” Mensen hebben nu eenmaal behoefte aan gezelschap. De bajes reguleert dat gezelschap. Hier wordt bepaald wannéér, hoe lang, hoe vaak, en onder welke voorwaarden je in gezelschap mag verkeren en het afnemen van dat gezelschap is het drukmiddel waarmee alles kan worden afgedwongen met een wirwar aan regels die soms duidelijk zijn, maar vaak ook onduidelijk. En hoe vriendelijk dat bajessysteem zich ook probeert voor te doen, van enige vorm van zelfbeschikking is geen sprake, het is alleen de illusie die in stand wordt gehouden, de illusie dat je iets te kiezen of te beslissen hebt.

Feitelijk zijn we hier allemaal een speelbal van bewakers, 'piwi's' en directie. We kunnen ons aan deze omgeving niet onttrekken. Aan de dwang om te werken onttrek ik me wèl, ik hoef slechts 'nee' te zeggen. Dat op deze weigering sancties staan, die vermoedelijk in lengte en ernst zullen toenemen indien deze weigering langer moet worden volgehouden (met 'moeten' bedoel ik: indien ik tot langer verblijf zou worden gedwongen), ligt in het verlengde van de sancties die in de buitenwereld staan om orders op te volgen.
Eerst was er de order om de actie in de gemeenteraadszaal van Soest te beëindigen, hetgeen wij weigerden zolang de gemeente Soest een vergunning voor de nieuwbouw van Kamp Zeist handhaafde. En zolang er grenzen bestaan, en centra bestaan om mensen zonder papieren in op te sluiten, zullen we door actie druk blijven uitoefenen om die praktijk te beëindigen.
Toen volgde de veroordeling voor deze actie. We zouden een werkstraf moeten doen. Deze beschouw ik als dwangarbeid en heb ik geweigerd te doen. Overigens hebben meer mensen deze geweigerd: die moeten ook allemaal tien dagen 'zitten', of hebben dat al gehad.
Zo kwam ik dus op deze plek, waar men op zeker moment de deur open doet en enkel zegt: “arbeid”, alsof dat vanzelfsprekend is.

Welke bedrijven zijn dit toch, die daarvan profiteren? In de 'wandelgangen' hoor ik wel wat namen voorbijkomen: Action, Wibra, Halfords. Dat verklaart waarom ze zo (relatief) goedkoop zijn. De 'arbeid' hier wordt betaald met zo ongeveer 12,50 per week (dat is voor zo'n 3,5 uur per dag). Wie profiteert daarvan? De bedrijven en zogenaamd de 'consument' die wij allen geacht worden te zijn. Ook hierbinnen, waar de prijs voor zoiets als bananen bijna 3 euro per kilo (!) is. Laag loon. Hoge prijzen. De bajes is in vele facetten een vergrote gecondenseerde afspiegeling van de maatschappij 'buiten'.
Ik had dit alles tegen de directrice kunnen zeggen, ja. Dan had ik een discussie moeten aangaan met een vertegenwoordiger van de Nederlandse neoliberale strafstaat die dan met de bekende systeembeschermende 'argumenten' zou zijn gekomen.

“Maar je krijgt hier kost en inwoning”

... Alsof ik daarvoor gekozen heb. Alsof iemand hier daarvoor gekozen heeft!

... en wát voor een 'kost'! Karig en minimaal en smakeloos voedsel zul je bedoelen!

... en wát voor inwoning! We beschikken niet over sleutels! We hebben 'buiten' een eigen huis achtergelaten waarvoor huur moet worden betaald! Mensen raken daarvoor inkomsten kwijt omdat ze hier zitten in deze zinloze strafexercitie die mensen nóg verder de grond en de schulden intrapt!

En dan zouden wij genoegen moeten nemen met deze dwangarbeid, voor een fooi om een telefoonkaart van te kopen die zo op is (Dankuwel, Telio), en verse groente en fruit tegen afzetprijzen!

Ik weiger! Nu en ook in de toekomst!

NOTABENE! Teeven en zijn ministerie van 'veiligheid en justitie' hebben plannen on gevangenen te laten betalen voor hun 'inwoning'. Zulks staat in het regeerakkoord en óók in de begroting van het ministerie: 12,50 per dag. Ik noem dat: 'celhuur', en dat is net zo veel per dag als je hier kunt 'verdienen' per week!

Sloop de bajes!

[vanuit de gevangenis, 27 november 2013]

Racisme? Doe effe normaal!

- door Joke Kaviaar - 'Doe effe normaal' stond er op het rode potlood dat ik te gebruiken kreeg. Als ik er maar niet mee op de muren zou schrijven, zo luidde bijgevoegde waarschuwing. Nee, natuurlijk zou ik dat niet doen! Waarom zou ik dat doen, voor al die na mij komen? Zoiets als “NO BORDERS, NO NATIONS, STOP DEPORTATIONS” en een omcirkelde A achterlaten, zodat zij weten dat er mensen zijn die er (ook) zo over denken. Waarom zou je dát nu doen?

Het potlood met de belerende slogan, bekend van de campagne 'Radicaal? Doe effe normaal', kwam mij de volgende ochtend vroeg goed van pas.
Net een beetje ingedommeld, was ik wakker geschrokken van een plotselinge dreun die de muren deed meetrillen. Ik had al niet veel geslapen deze eerste nacht. Deuren die dichtslaan, bewakers die met elkaar kletsend langslopen, de bewaker die op je deur tikt tot je beweegt, nieuwe arrestanten die worden binnengebracht...

Nóg een dreun. En nóg één. En nog één. Ik kon het slapen verder wel vergeten. Buiten leek het nog donker te zijn. Dreunen werd rammen werd roffelen en de man die het lawaai veroorzaakte raasde en tierde en ik kon alleen zijn hartstochtelijk schelden daaruit verstaan, “Kankerhoer”, en na enige tijd kon ik ook verstaan: “Ik heb niets gedaan! Niets!”
Zo goed en zo kwaad als het kon – dan weer ingespannen luisterend met één oor tegen de kier tussen deur en deurpost, dan weer snel opkrabbelend wat ik kon opmaken uit de flarden die ik in de galm kon verstaan – legde ik vast wat ik hoorde. De bewakers negeerden de man volkomen en zo ging hij onvermoeibaar door tot het licht begon te worden. Het moet zeker een uur geduurd hebben voor ik het deurklepje hoorde open gaan. Ik hoorde de stem van de man de gang op komen. Samengevat is dit wat ik kon verstaan:

“Ik heb niets gedaan! Dertien jaar ben ik in deze land, want hier kun je nog werk krijgen. Ik ben nooit opgepakt. Je kunt 't nakijken! Jullie pakken me zomaar op. Ik heb niets gedaan! Ik ben geen dief, geen dealer, geen pooier! Ik wil mijn vrouw bellen, die weet niet waar ik ben. Waarom pak je mij? Ik stopte bij het station en werd opgepakt! Voor diefstal of zoiets. Ik heb niets gedaan! Echt niet! Hoe moet het nu met mijn kind? Mijn werkgever? Ik heb niets gedaan!”

Het antwoord van de bewaker bestond er slechts uit herhaaldelijk te zeggen:

“Doe es rustig. Doe effe normaal. Gedraag je. Doe es volwassen. Doe niet zo kinderachtig.”

“Ik wil bellen!”

“Dat kan niet.”

Zo ging het een tijdje heen en weer. Tenslotte sloeg het luikje weer dicht. De man zette zijn tirade voort, bonkend, rammend, schreeuwend. Opnieuw verstond ik enkel zijn schelden - “kankerblondje!”, doelend op een bewaakster die hem, zo bleek later, geweigerd had water te geven. Dit herinnerde me aan één van de vele keren dat we voor acties tegen de bajesboten op dit bureau waren beland. Ook toen werd protest beantwoord met de weigering om water te verstrekken. Een terecht protest. Dat van deze man leek mij dat nog wel meer! Typisch geval van 'ethnic profiling', als je het mij vraagt. Van straat geplukt door een diender onder het motto “Zoeken we een dief en zien we een Marokkaan of zo, dan zal die het wel zijn.” Ja, hartstikke verdacht natuurlijk!

Na enige tijd ging blijkbaar opnieuw het luikje van 's mans cel open. “Ik wil water!” noteerde ik weer met de rode pen. “Als u zich gedraagt, krijgt u water” was het antwoord van kennelijk opnieuw de blonde bewaakster, die officieel overigens “arrestantenverzorger” heet. Luikje weer dicht.

“Doe effe normaal” zeggen zij, die mensen op hun uiterlijk oppakken en dan heet degene die protesteert 'kinderachtig' en heeft hij of zij zich te gedragen.

Racisme? Doe effe normaal!

Herfstbeeld 2013 - 4

Eenzaam kastanjeblad

Ook eenzaam staand, het mycelium moet er zijn...

Zeker twee soorten bij elkaar (?)

De ethische identiteit van bolsjewisme en "neoliberalisme"

Het boek op brochureformaat is een typische uitgave van de Werkgroep 2000, waarover ik verder eigenlijk niets informatiefs op het net kan vinden. Hits van de uitgeverij waren Inclusief denken van Feitse Boerwinkel en de eerste druk van de Nederlandse vertaling van One dimensional man van Herbert Marcuse, en ik voelde mij als medestrijder bij het Biafra Actie Comité speciaal betrokken bij de uitgave Spanningsveld Afrika - trefpunt Biafra door Karel Roskam, Wim de Berg en Johan van der Meulen (ik herinner mij de laatste in het geheel niet, misschien ook nooit ontmoet). Als ik het oppak in het antiquariaat en aarzelend doorblader - heb ik hier drie euro voor over? hoe geïnteresseerd ben ik in J. de Graaf? - en wil terugzetten valt het verticaal op de grond en ligt het binnenwerk uit de band. Ik besluit dit als een teken op te vatten dat ik verantwoordelijk ben voor het lot van dit boek en koop het in het antiquariaat, dat het mij dan toch weer niet in rekening brengt.

Eigenlijk was ik, ook bijna vijftig jaar post festum, bang voor het mogelijke fellowtravelerschap uitgedragen in Moraal, marxisme en ethiek in de Sowjetunie - ik had beter moeten weten. De Graaf verdedigt Marx, vooral de in die dagen "ontdekte" jonge Marx tegen de lege ethiek zoals uit gedragen door Sowjetideologen. Die er in feite op neerkomt dat de blijde arbeider beseft dat hij zijn eigen vaderland heeft in de Sowjetunie en dat hij daarom deze blijmoedig dient (of behoort te dienen). En dan: wie niet werkt zal ook niet eten. We waren hier zeer ver verwijderd van waar Marx voor stond.

De lege ethiek van die Sowjetideologen, die door de kloof tussen beleden nepethiek en praktijk in de Sowjetunie zijn weggespoeld, brengt mij het verhaal tebinnen van de macht in Nederland die ook iets te vertellen heeft. De spookachtige crisis van dezer dagen laat de totale ethisch-morele verwording van de zogeheten neoliberalen wel erg duidelijk zien.

Nederlandse minister-president Mark Rutte over de Europese samenwerking:

Samen lekker veel geld verdienen.

Nederlandse minister-president Mark Rutte over "Nederland in de West":

We moeten er energie in steken om samen heel veel geld te gaan verdienen.

Nederlandse staatssecretaris van sociale zaken Klijnsma laat het lege lelijke gezicht wel heel duidelijk zien met deze:

Er blijft altijd een groep waar geld bij moet

Ik aarzel verder te gaan dan de vergelijking met de Sowjetmoraal, waar "de mens als mest voor de toekomst" werd beschouwd, maar waar dan weer niet een eugenetische politiek werd gevoerd. De "neoliberalen" vertrouw ik in dit opzicht stukken minder. Niemand wordt als "mest voor de toekomst" gezien, want het kapitalisme heeft geen toekomst en heeft ook geen mensen nodig - en nodigheid voor lekker veel geld verdienen is het enige criterium waaraan voldaan dient te worden.

Mystiek en science fiction

VALIS moet de weerslag zijn van Philip K. Dick's ontmoeting met wat het transcendente genoemd zou kunnen worden. Het is verreweg het bizarste "mystieke" boek dat ik ooit gelezen heb. Ik zou willen dat ik er meer over kon schrijven maar ik leg mij neer bij het stripverhaal dat Crumb er over gemaakt heeft, hier vermeld.
Achter alles wat gebeurt schuilt een diepere verborgen betekenis. Het verhaal zelf is een meta-verhaal, de hoofdrol wordt gespeeld door een film die de titel van het boek vormt.
Ik denk dat ik het verder bij die andere vormen van mystiek houd.