Een daverende lach weerschalt: mijn BVD-dossier is binnen

Op aanraden van Buro Jansen & Janssen heb ik afgelopen december mijn BVD-dossier opgevraagd. Na de eerste januari, begreep ik, zou het een en ander vernietigd worden of niet meer zichtbaar gesteld worden. Eerlijk gezegd is het mij niet duidelijk. Vernietigen kan niet aan de orde zijn, want blijkens het Begeleidend Schrijven is er veel geschrapt want de Veiligheid van het Land vraagt dit van mij. Of ik daar maar even begrip voor wil hebben.

Een hoop "activisme" is buiten het geleverde dossier gehouden, omdat de activiteit van "bronnen" dit vraagt. Waarmee ik met de vraag blijf zitten: waren er nu speurneuzen bij betrokken of niet? Mijn "activisme" beslaat zo ongeveer een halve eeuw, de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst levert slechts twee onderdelen. Ik was niet volledig bij mijn opsomming aan de Dienst. De vraag blijft of andere genoemde activiteiten nog als "actueel" worden gezien of als niet bespied. Typerend. Eén agent provocateur bij Het Fort van Sjakoo is toch bepaald wel bekend geweest.
De door de Dienst vrijgegeven organisaties met bijbehorende bijeenkomsten:

1. Landelijke bijeenkomsten van de Federatie van Vrije Socialisten, in de eerste helft van de jaren zeventig de organisatie van anarchisten in Nederland. Tot en met de bijeenkomst in het Natuurvriendenhuis Krikkenhaar in Bornerbroek, december 1973, is niet onopgemerkt gebleven. Bij die gelegenheid, lees ik terug, heb ik ook nog een voorstel gedaan dat is aangenomen. Grutjes nog aan toe, wat een mens niet allemaal NIET onthoudt van zichzelf.
Het verslag van de "bron" is verder helemaal wit gelaten. Ter bescherming van "de bron". In die dagen zeiden nogal wat mensen dat het Tijd Was Voor De Gewapende Strijd, en zoals ook de geschiedenis van de RAF in Duitsland weergeeft: het is altijd de Staat zelf die met het idee van die wapens aankomt en met die wapens zelf. De "bron" kan ik dus in die hoek verwachten, maar ik heb verder geen idee.

2. Het Palestina Komitee. Dat dit zich in Speciale Belangstelling van de Dienst mocht koesteren is niet geheel verrassend. Dat de ledenlijst mij geheel witgemaakt wordt toegezonden, op mijn eigen naam na, kan ik schattig noemen. Ik zal die lijst nog wel zelf hebben ergens, als die zich al niet in het archief van het comité zelf bevindt. Wie o wie is "de bron"?
Op zeker moment in het gedenkwaardige jaar 1978 werd ik versierd in een café door een vrouw die niet lang daarvoor samengewoond had met een ander lid van het comité. Volgens mij totaal toeval, zij reageerde zelfs nogal paranoïde waarbij zij over het hoofd zag dat zij mij had versierd en verder niets van mij had geweten behalve dan dat het haar wel leuk leek de liefde met mij te bedrijven. Het omgekeerde was uiteraard ook van toepassing. Dit, lieve lezer(es) was het einde van mijn loopbaan bij het Palestina Komitee. Ik vond het bezwaarlijk die ander met wie zij had samengewoond onder ogen te komen. Al heb ik het wel een keer met hem over deze kortdurende verbintenis gehad. Onplezierig genoeg om het comité te verlaten.
Maar mijn dossier houdt al knap ver voor deze wederwaardigheden op. Het bestaat hoofdzakelijk uit witte vellen met mijn naam er op, het adres op een alweer lang geleden gesloopte studentenflat met telefoonnummer.
Mislukte actie rond Oman wordt tamelijk breed uitgemeten.
Tja, wie was de mol? De naam wordt uiteraard geheim gehouden, maar het Palestina Komitee van de jaren zeventig en een allang niet meer bestaand verband van anarchisten - dat daar een of meer "bronnen" rondliepen mag bekend zijn nu.

Er staan in dit stuk bijna meer woorden dan in mijn dossier.

Felixoord mag zowaar blijven

Zo is het met alle zogenaamde welzijnswerk gegaan: nationaliseren, centraliseren en dan onder het motto van privatiseren - winstoogmerk toekennen - opheffen.
Pas in verband met het lot van vegetarisch ouderenoord Felixoord - jawel, vernoemd naar Felix Ortt - kom ik er achter dat er niet meer zoiets is als zorg voor bejaarden.

Omdat indicaties voor verzorgingshuiszorg niet meer worden afgegeven, dreigde leegstand voor Felixoord.

Bron.
Felixoord ligt klaarblijkelijk bij een "Vegetarisch Woonpark Ommershof". Er komen nu huurappartementen voor vegetarische ouderen. "Het vegetarische karakter zal gehandhaafd blijven".
Maar het moet niet te gek worden. Terwijl vegetarisme en veganisme om zich heen grijpen wordt de ouderenzorg in feite afgeschaft. Waar mag ik nog verbaasd over zijn?

Beëindig je vriendschap met die racist

Best friend, The Beat


Racist friend, Special AKA


Racist friend, Selecter (zelfde nummer)

Verjaardag moord op Martin Luther King gevierd met Ploegscharenactie

Op de late avond van 4 april, de vijftigste verjaardag van de moord op Martin Luther King, zijn zeven katholieke Ploegscharenactievoerders een basis voor nucleaire onderzeeërs in Kings Bay, St. Mary's, Georgia binnengelopen.
Zij hebben er met flesjes gevuld met eigen bloed bepaalde plaatsen bespoten en leuzen geschilderd.
Ze zijn gearresteerd, hun verdere lot staat daar waar ik niet naar wens te verwijzen.

Het slot van hun verklariing:
"Kernwapens hollen de wet uit, leggen witte overheersing op, houden eindeloze oorlog en milieuverwoesting in stand en staan borg voor het straffeloos begaan van allerlei misdaden tegen de menselijkheid. Dr. King heeft gezegd: "De essentiële logica van het racisme is genocide." Een rechtvaardige en vreedzame wereld is mogelijk als wij gebed met actie combineren. Zwaarden tot ploegscharen!"

Elizabeth McAlister
Mark Colville
Clare Grady
Martha Hennessy
Stephen Kelly S.J.
Patrick O’Neill
Carmen Trotta

Uitgebreide verklaring en verslag.

19 april, Rotterdam: rechtszaak Poke-a-Cop. Kom ook!

- door Dhjana -

Donderdag 19 april 2018 om 13:30u: rechtszaak Poke-a-Cop bij de meervoudige strafkamer, Wilhelminaplein 125, Rotterdam. Laat je solidariteit zien en kom ook!

In november 2016 werden vreedzame demonstranten van de anti-zwartepiet demonstratie in Rotterdam met grof geweld door de politie gearresteerd. Beelden van dat geweld zijn op Youtube te vinden (link 1, link 2, link 3 en link 4) en zowel het politiegeweld als het onrechtmatige noodbevel van burgemeester Aboutaleb werden in de maanden daarna door verschillende instanties scherp veroordeeld (Amnesty, bezwarencommissie, rechtbank).

Ik zag de beelden en was laaiend. Het geweld was dan ook extreem: aan haren trekken, schouders verdraaien, wapenstokslagen, wurgklemmen en, bij de arrestatie van Jerry Afriye, uit het niets een vuistslag midden in zijn gezicht. Dus deed ik wat ik wel vaker doe als ik iets aan de kaak wil stellen: ik schreef er over op mijn website. Maar ik had geen zin in de zoveelste tirade, dus goot ik mijn schrijven in de vorm van een satirisch stuk – een nepadvertentie voor een fake app, genaamd Poke-a-Cop Go, waarbij je zogenaamd Poke-a-cops kon traceren om er vervolgens een brick naar te swipen. Een paar gefotoshopte plaatjes, een promotievideootje en hop, het geheel was zo geplaatst op mijn eigen website, m’n youtubekanaal en op indymedia. (Alsjeblieft, hier heb je m’n verklaring)

Scherpe satire leek me effectiever dan het zoveelste mopperschrijfsel. En met de humor kon ik een hoop van mijn frustratie, woede en verdriet kwijt. Om eerlijk te zijn: ik vond het zelf hilarisch. En om nog eerlijker te zijn: ik ben nog niemand tegengekomen die niet op z’n minst moest giechelen om het hele idee. Nou ja, op de politie na dan. Die waren not amused. Stel je eens voor, dat iemand tegen het heilige huisje van de politie schopt en ze ongezouten bekritiseert. Volstrekt ontoelaatbaar.

Nog geen vijf dagen later viel de politie ‘s avonds laat met zes agenten mijn huis binnen, arresteerden me, namen me mee naar de andere kant van het land en namen gelijk mijn pc, wat usb-sticks, mijn mobiel en de laptop van mijn zoon in beslag. Hier een verslag van de arrestatie, wat daarop volgde en mijn reactie op dat alles.

En alsof dat allemaal nog niet zwaar overtrokken en opgefokt genoeg was, bracht de politie een week na mijn vrijlating een persbericht naar buiten. De voltallige landelijke media stortte zich er hijgend op en ineens was ik een gewelddadige links-extremist die had opgeroepen om agenten op te jagen en dood te slaan met bakstenen (link 1 en link 2).

Het duurde zes maanden voordat ik mijn spullen weer terugkreeg. Waarbij bleek dat de politie eigenhandig de betreffende bestanden van mijn pc had verwijderd. Vreemd toch? Want vooralsnog ben ik niet meer dan een verdachte en is er nog geen sprake van een rechterlijke veroordeling.

Nou, die zaak gaat dan nu, bijna anderhalf jaar na dato, beginnen.

Ik heb een dagvaarding binnen gekregen om me op donderdag 19 april bij de meervoudige strafkamer in Rotterdam te vervoegen, waar de Poke-a-Cop zaak behandeld gaat worden. (Zo dadelijk meer over die dagvaarding)

Het is het OM er kennelijk veel aan gelegen om critici vakkundig de mond te snoeren, want ze zetten hoog in met de tenlastelegging. Bijzonder hoog. Absurd, waanzinnig en onvoorstelbaar hoog. Behalve opruiing wordt mij ook bedreiging met misdrijf tegen het leven en/of zware mishandeling verweten.

Ja, je leest het goed. Voor het schrijven van een satirisch stuk op internet.

Alsof een satirisch schrijfsel op internet ooit een daadwerkelijke bedreiging zou kunnen zijn voor agenten die een geweldsmonopolie hebben, daar herhaaldelijk misbruik van maken en voortdurend ongestraft wegkomen met moord. Alsof ik, in wie ik ben, überhaupt een bedreiging zou kunnen vormen voor wie dan ook.

En daarnaast staat de tenlastelegging vol met woordgesjoemel, waarbij de indruk wordt gewekt dat het allemaal veel erger is dan het was. Alsof ik dit niet alleen, maar ‘samen met anderen‘ zou hebben gedaan. Alsof ik dit ‘meermalen‘ en ‘telkens‘ heb gedaan, in plaats van een eenmalige plaatsing.

De manier waarop die dagvaarding werd afgeleverd was al net zo tenenkrommend. Ik heb er een klacht over ingediend, waarvan hier de tekst:

Op genoemde datum kreeg ik een dagvaarding voor een rechtszaak uitgereikt. Normaal gesproken gebeurt dat in een gesloten envelop door een koerier in burger van het OM. Dit keer gebeurde dat echter door twee agenten in uniform, die de auto demonstratief midden op straat hadden gezet. Ook zat de dagvaarding niet in een gesloten envelop, maar werd mij deze losbladig en zonder envelop uitgereikt. Voor zover mij bekend, was er geen reden om de dagvaarding op deze wijze (door agenten in uniform en zonder gesloten envelop) uit te reiken. Omdat in deze zaak de Nationale Politie zelf klager cq eiser is, rijst het vermoeden dat hier sprake was van een poging tot intimidatie en dat mijn privacy opzettelijk geschonden werd – de inhoud van de dagvaarding was immers leesbaar voor beide agenten. Ik wil weten wat de overwegingen zijn geweest voor de politie om de dagvaarding op deze ongebruikelijke wijze uit te reiken en of die overwegingen een dergelijke handeling rechtvaardigen. Verder wil ik de toezegging dat verdere correspondentie over deze zaak (vooruitlopend op dagvaardingen voor een hoger beroep) op de gebruikelijke wijze, i.e. door een OM-koerier in burger en in een gesloten envelop, worden uitgereikt.

Ik weet donders goed wat de overwegingen zijn geweest voor de politie om het op deze manier te doen. Gewoon, ff zieken.

Terug naar de aanstaande rechtszaak. Want ik ga jullie echt nodig hebben.

Bij deze roep ik iedereen op om donderdag 19 april samen met mij naar de rechtszaal te komen. De zitting begint om 13u30, Wilhelminaplein 125 in Rotterdam. En ik wil vooral de mensen van de anti-zwarte piet demonstratie in november 2016 in Rotterdam oproepen om te komen.

Waarom? Ten eerste omdat ik wel een steuntje in de rug kan gebruiken. Hoe het ook loopt en wat de uitspraak ook zal zijn, dit hele gebeuren zal mijn leven de komende jaren duchtig beïnvloeden. Zeker nu het OM ervoor kiest om met een volslagen buitenproportionele tenlastelegging te komen.

Laat me hier niet alleen in staan.

Maar ook omdat deze zaak veel groter is dan mijn persoonlijke dingetje hierin. Want datgene waar het hier werkelijk om gaat, is dat de politie en het OM activisten die openlijk het wangedrag van de politie aan de kaak willen stellen, de mond wil snoeren. Monddood wil maken.

In dit land gaan er ieder jaar mensen dood door politiegeweld. En iedere keer komt de politie er ongestraft mee weg. In dit land hoeven politieagenten – in tegenstelling tot andere landen over de hele wereld – geen zichtbare identificatienummers op hun uniform te dragen, waardoor ze niet of nauwelijks op hun wangedrag aangesproken kunnen worden.

Dit land neemt een wet aan waardoor politieagenten niet meer herkenbaar op internet mogen worden gezet. Dit land geeft politie en de AIVD bevoegdheden die de mensenrechten met voeten treden.

JUIST NU is het belangrijker dan ooit dat mensen zoals jij en ik de ruimte opeisen om wangedrag van de politie bloot te leggen. Dat we mensen, die hun frustraties met geweld botvieren op andere mensen, daarop kunnen aanspreken, of ze nou een uniform hebben of niet. Zeker als die andere mensen strijden tegen racisme en dus voor een betere wereld.

Tot slot: ik hoop dat je er op 19 april bij bent. Ik zal deze rechtszaak met rustig gemoed, opgeheven hoofd en rechte rug aangaan, in de wetenschap dat er over de hele wereld en door de hele geschiedenis heen activisten voor het gerecht zijn gedaagd omdat ze het waagden om kritiek uit te oefenen op machtsdragers. Als je komt, help me hier dan in door je frustratie en woede even thuis te laten. Laten we samen één zijn, in waardig en onverzettelijk protest.

Donderdag 19 april, 13:30u, Wilhelminaplein 125, Rotterdam.

Word wakker, mijnheer pastoor!

Alvíssaras, Brigada Victor Jara. Een lied voor de paastijd


Χριστός ανέστη - Irene Papas & Vangelis


De Heer is waarlijk opgestaan- Χριστός ανέστη - المسيح قام
Van deze Flashmob in een winkelcentrum in Beiroet kan ik geen genoeg krijgen


En traditie: Cat Stevens & Rick Wakeman, Morning has broken

Romance op de Noordzee

Vanwege Pasen zal ik maar zeggen


On the cooler side, Dave Davani Four
(Mark West op 270)


Romance on the North Sea, Alan Haven


Revenge, Ray McVay Sound (TW op Radio London)

Vrijdag 30 maart 2018, Amsterdam: benefiet voor Armina

Boomsspijker, Recht Boomssloot 52, Amsterdam

Wij zijn er voor Armina

Een half jaar geleden werd Armina, woonachtig in Amersfoort, zonder haar kinderen Howick en Lili uitgezet naar Armenië. Met de actie "Wij zijn er voor Armina" willen wij geld inzamelen voor haar.

Volgens de Nederlandse overheid is Armenië een veilig land om in te wonen, toch trekken vele Armeniërs er weg vanwege de armoede en corruptie. Het merendeel van de Armeniërs wordt onderhouden door familieleden in het buitenland. De werkeloosheid is officieel 37% maar ligt in werkelijkheid veel hoger. Alleenstaande vrouwen kunnen daardoor vaak niet genoeg verdienen om in hun onderhoud te voorzien. Maar liefst 90% procent van de kinderen in de Armeense weeshuizen zijn geen weeskind maar daarheen gebracht door alleenstaande moeders. Armina is helaas in een situatie geplaatst waarin zij als alleenstaande vrouw zonder enig netwerk niet voor zichzelf kan zorgen. Zij heeft dringend financiële hulp nodig.

Help haar svp, elk bedrag is zeer welkom.

Esther van Dijken – PvdA - Kinderpardon

Britt Borghaerts, Arno-Jan Boere – Maurosvrienden

P.S: Mocht een donatie niet lukken via de Go Fund Me Site, stuur dan even een email via de Go Fund me pagina of zoek contact met ons via Twitter; @vandijkenE en @brit_borg #WijzijnErVoorArmina

Go Fund Me-pagina

Russische anarchisten gearresteerd en gemarteld

- door Pyt van der Galiën -

In oktober 2017 heeft de Russische veiligheidsdienst FSB ( opvolger van de KGB) zes anarchisten gearresteerd. Volgens de FSB waren de zes lid van 'Set' ('Netwerk'), een anarchistische organisatie die van plan zou zijn geweest om tijdens de Russische presidentsverkiezingen en het WK-voetbal komende zomer een reeks bomaanslagen uit te voeren.

In de beste stalinistische traditie plaatste de FSB wapens en explosieven in de auto's van enkele gevangenen. Om de vergelijking met het stalinistische regime nóg passender te maken werden de arrestanten gemarteld, in de hoop hen op die manier 'bekentenissen' te ontlokken.

FSB officers planted weapons and explosives in the vehicles of some arrestees and tortured them in the pre-trial detention center, beating them, hanging them upside down, connecting electrodes to their bodies with which they electrocuted them, and threatening them with even worse. Using these methods, the officers forced the arrestees to agree to validate forged testimony professing that they are part of the alleged terrorist “Network.”

Eind januari werden nog eens twee anarchisten gearresteerd. Ook zij werden net zolang gemarteld totdat ze een bekentenis ondertekenden. Momenteel zitten zeven anarchisten gevangen, eentje staat onder huisarrest. De gevangenen kijken mogelijk tegen een gevangenisstraf van tien jaar aan. Nooit een pretje, maar in Rusland een veroordeling tot de hel.

Op solidariteitsacties met de gevangenen heeft de Russische staat gereageerd op de wijze die je verwacht: met nieuwe arrestaties. Een aantal antifascistische activisten uit Chelyabinsk werd opgepakt en gefolterd. Inmiddels heeft de FSB toegegeven enkele arrestanten gefolterd te hebben, maar dat was volgens de veiligheidsdienst noodzakelijk 'om te voorkomen dat ze zouden ontsnappen'.

Het getuigenis van de arrestanten wijst echter in een andere richting. Viktor Filinkov werd op 23 januari opgepakt door de FSB:

"Waar zijn de wapens?

"Welke wapens? Ik weet van niets", antwoordde ik, waarop ik een elektrische schok toegediend kreeg.

"Jij weet alles. waar zijn de wapens?", drong Bondarev K.A. aan.

De gemaskerde man diende me op verschillende plekken elektrische schokken toe: op de handboeien, de nek, de borst, in mijn kruis, maar vooral op mijn rechterbeen - hij drukte me tegen het raam, zette mijn lichaam vast, drukte de taser tegen mijn been en hield de knop ingedrukt. Ik kon mijn been niet bewegen. Ondertussen sloeg Bondarev K.A. me herhaaldelijk tegen achter het achterhoofd. Alles bijeen zeker een keer of tien.

Een verslag van de onderzoekscommissie die de arrestaties van Viktor Filinkov en Igor Shishkin onderzocht vind je hier. De onderzoekscommissie constateerde bij Filinkov o.a,:

- brandwonden op zijn been, veroorzaakt door elektrische schokken

- een bloeduitstorting op de rechterenkel

- brandwonden op de borst, veroorzaakt door elektrische schokken

Een uitgebreid verslag vind je bij Crimethinc.

De momenteel gevangen zittende Russische kameraden kunnen wel wat steun gebruiken. Het Anarchist Black Cross is bezig met een fundraising campagne om een paar goede advocaten in te kunnen huren. Details vind je hier. Uiteraard is ook elk beetje publiciteit meegenomen.

Proletariërs aller landen, verenig u en stop er mee!

Maatschappijkritiek is blijkbaar een ambacht, iets wat weinigen die de kans krijgen in de gevestigde media, beheersen. Hier is iemand aan het woord die het vooral opviel dat de Oostduitsers bij de val van de muur de verkeerde jeans aanhadden. En het belangrijkste dat zij begeerden was waarschijnlijk de juiste jeans. Nu heb ik de muur ook zien vallen op de televisie en laat mij dat nou totaal ontgaan zijn. Blauwe broek is blauwe broek voor mij, "de juiste" ken ik niet, voor mij is het 't uniform van het Marktconformisme. In feite is dat ook wat de schrijfster laat blijken al ontgaat het uniforme haar.

Dat Oost-Duitsland een bespiedersmaatschappij was wisten we al, en dat het niet geholpen heeft zou tot troost kunnen strekken: een regime dat alles van je wil weten of alles van je weet weet op den duur niets van zijn onderdanen. Heersers zijn als soort nooit slim genoeg om dat te beseffen, we zien het weer aan de sleepwet. Als de Grote Kladderadatsj moet plaatsvinden, vindt hij plaats. Helaas zie ik het in Nederland zeker niet gebeuren in afzienbare tijd. Maar dat is een ander punt.

Dat de juiste spijkerbroek op den duur toch niet het nastrevenswaardigste van het nastrevenswaardige is dringt ook door tot de schrijfster die Marx voor millennials zegt te verkennen. Marx maakt een renaissance door, meent zij - het treft dat dit zijn tweehonderdste geboortejaar is. Als marxisten van belang voert zij op: Ewald Engelen, Paul Mason en Slavoj Žižek. Dat is een vreemd gezelschap in een wereld die toch echt waarachtige marxisten bevat. Engelen zal het Communistisch Manifest gelezen hebben maar verder niets van Marx, Mason iets meer - hij moet trotskistisch geschoold zijn - en o hemeltje, Žižek - ik kan de man niet meer serieus nemen. Nou neemt hij zichzelf dat ook niet, zo te zien, maar in zijn onserieusheid laat hij zich wel als mediafenomeen opvoeren. Dat zal dialectisch verantwoord zijn. Echte marxisten doen het niet zo lekker op teevee, hebben misschien zelfs schone kleren (in twee opzichten?) aan. En zullen heel hegeliaans Das Ganze als Das Wahre zien. Dat de maaksters van de nieuwste trend in spijkerbroek die nooit zullen kunnen betalen en dat zij te lang voor te weinig geld werken, nu ook in Afrika, het is kritiek, maar kritiek die voorbijgaat aan de kern van de kapitaalsverhouding. Toch is die nog waar te nemen bij de opmars van de sweatshop in Afrika.

Beroof mensen van hun eigen middelen van bestaan, dwing ze te werken voor loon. In koloniale tijden werd dit afgedwongen door een overheid in te stellen die belasting eiste, en de postkoloniale staten vervullen die rol nog steeds - anders en eender. Die kolonisering begon dicht bij huis, oorspronkelijk.
Loonarbeid als vanzelfsprekend zien betekent al helemaal opgegaan zijn in de logica van het kapitaal.

Een lijk beheerst de maatschappij - het lijk van de arbeid. Alle machten wereldwijd hebben zich verbonden ter verdediging van deze heerschappij: de paus en de Wereldbank, (..), vakbonden en ondernemers, Duitse ecologen en Franse socialisten. Allen kennen zij slechts een parool: arbeid, arbeid, arbeid!

(Beginwoorden van het Manifest tegen de arbeid - ja, je moet er Duits voor kunnen lezen, wat toch wel uit zal komen als je echt Marx zou willen lezen, niet alleen dat ene Manifest, dat overigens in hoge mate nog steeds spreekt over de wereld van nu, maar dan moet je de vanzelfsprekendheid van die loonarbeid als discutabel leren zien).

Natuurlijk is het exploiteren van jonge vrouwen in Afrika ter promotie van Heinekens paardenpis een schandaal. Maar Heineken wist dat deze praktijk al jaren aan de gang was. Het is geen incident, het hoort er bij. Bij het kapitaal. Snap dat nou eens!

We kunnen de oproepen tot slot van de manifesten in elkaar schuiven: Proletariërs aller landen, verenig u en stop er mee!