Miljoenen, nee, maar goede opkomst bij demonstratie tegen massa-opsluiting

19 augustus 2017 zou demonstratiedag tegen de massaopsluiting zijn in de VS. Millions for Prisoners-March.
Hoe de dag ook georganiseerd was, de lopende acties in verband met Charlottesville vroegen de menskracht en de aandacht. Toch ziet het er goed uit, als actie.
Een kort beeld uit San José, Californië.



Een kiekje van de manifestatie in Washington DC. Het t-shirt links op de foto is naast mij geproduceerd...

Albert Woodfox van de Angola 3, Laura Whitehorn, ex-politiek-gevangene

Algemeen verslag op de SFBayView.




Spreker in San José vanuit de gevangenis

De Groene Gestalte komt!

De automobiel als (massa)moordwapen - het is niets nieuws. Ik bedoel dan niet de dekmantel of het middel van zogeheten terroristen, van de Parijse Autobandieten die voor anarchist doorgaan tot en met degene die op wellicht de beroemdste promenade van Europa mensen doodrijdt of zwaargewond maakt.
De automobiel heeft benzine nodig. Benzine wordt gemaakt van aardolie. Aardolie wordt gewonnen in Arabië, Irak, Iran, Libië, Nigeria, Angola, Venezuela, de Verenigde Staten, Rusland - om de landen met de grootste productie even te noemen. De aanslag op "het milieu" ter plaatse, alle levende wezens inclusief mensen, moet die genoemd worden? De bijdrage aan het broeikaseffect? De verwoesting van steden die dit zo handige vervoermiddel met zich meebrengt?

Het opmerkelijkste wat ik in verband met auto's heb gelezen de laatste tijd is juist dat die dingen aanzienlijk minder massamoord plegen dan nog niet zo lang geleden. De insecten die tegen de voorruit of de bumpers tot moes worden zijn aan het opraken. Het is een bijzonder stompzinnige reactie daarover de schouders op te halen of zelfs blij te zijn, want met-insecten-heb-ik-niks (tenzij u hipster genoeg bent om ze als knabbel aan de bar te bestellen). Ik ga er geen dubieus de laatste jaren opgekomen citaat van Einstein - is hij nu echt de enige Geleerde die bij de niet-geleerden gezag inboezemt? - tegen aan gooien.
Maar ook zonder dat ze worden doodgereden is er verband tussen het autootje en het insectensterven, dat deel uitmaakt van het Grote Uitsterven dat aan de gang is.

*
Het zijn merkwaardige treffens, die bijeenkomsten van het Anarchist Studies Network, niet alleen maar zeker ook de aparte club Academics and Students Interested In Religious Anarchism. De blik op het anarchisme verruimt tot zeventiende-eeuwse geestelijke-pamflettenschrijvers, Portugese mystici en middeleeuwse begijnen in de Nederlanden.
In het voorbijgaan stel ik Paul Cudenec de vraag of hij het met mij eens is dat een rivier een ziel heeft. Hij zegt niet meteen "ja" maar lang nadenken voor het bevestigend antwoord is ook niet nodig.
Ik ben blij dit antwoord ook terug te zien in zijn nieuwste boek, The Green One.
Een gemeenschappelijke liefde tussen hem en mij is bijvoorbeeld ook Eugène Marais, die zich verdiept heeft in het maatschappelijk leven van termieten en bavianen, om de conclusie mogelijk te maken dat mens en dier niet zo ver van elkaar staan als de schoolse wetenschap het graag wil. En dat een samenleving een ziel heeft, wat verder niets te maken heeft met wat nationalisten of zogenaamde patriotten er mee bedoelen.

Marais, getraumatiseerd door de oorlog en het plagiaat van Maeterlinck.

Diep Rivier

*
Uit de diepten die de dieptepsychologie en de bijbehorende studie van geloven (ik wil nog net wel religies zeggen, maar niet "godsdiensten" die immers hiërarchisch georganiseerd zijn) heeft Paul de verschijningen van de Groene Gestalte naar boven gehaald. De Groene Gestalte die de verbondenheid van de mens met de aarde en al het leven en het niet-leven uitdrukt. De Groene Gestalte (The Green One kan ik niet zomaar als De Groene vertalen, want dat is nu eenmaal een weekblad). Zijn evocatie doet denken aan de mystieke ervaringen die Martin Buber beschrijft in Extatische getuigenissen. Een fragment eruit heb ik hier vertaald. Groene Gestalte en Groene Verschijning zijn voor mij gelijk.

Een Groene Verschijning is de man in dit filmpje over het riviereiland Majuli, waar hij het verhaal van Jean Giono tot levende werkelijkheid maakt.
Of de tijgers, neushoorns en olifanten nu echt terug zijn - het zou een wonder zijn. Maar wonderen moet je juist van de Groene Gestalte verwachten.



Paul zou geen spiritueel anarchist zijn (de term komt van onze makker Peter Marshall, schrijver van Demanding the impossible) als hij niet ook het anarchisme als deel van de Groene Gestalte zou aanmerken. Hij noemt Proudhon, Malatesta, Emile Henry (daar ben ik niet blij mee), Goldman, Woodcock, Read. Los tussendoor ook wel Kropotkin en Bakoenin.
Ik ga er geen andere/meer namen tegenaangooien. De Groene Gestalte zegt:

Ik ben zowel de anarchie als de voorwaarde voor harmonie in samenwerking waarin je bestemd bent te leven als de kracht van gerechtigheid die nodig is om deze harmonie te herstellen in een maatschappij gebroken door hebzucht, uitbuiting en geweld.

- Paul Cudenec, The Green One. Sussex: Winter Oak Press, 2017. 197p. Bestel het hier.

De beloning voor moordenaars is een standbeeld in het park

Revelation Revolution 69, Lovin' Spoonful


We can swing together, Lindisfarne


The night they drove old Dixie down, Symbols. "Zwarter" kan het moeilijk bij deze vroege, zo niet de vroegste cover van dit nummer.

Beelden van de "Charlottesville"-demonstratie, Amsterdam 17 augustus 2017

Demonstratie, tamelijk inderhaast beroepen, op het plein bij het Lieverdje. De opkomst kan in "vele honderden" uitgedrukt worden.

De aanleiding

Achteraf moeten er allerlei mensen zijn geweest die ik had moeten (her)kennen, het bleef er bij een, en dat was misschien genoeg. Het wuiven van een bestuurder van lijn 5 moet ook even vermeld zijn.

Het schandelijke reclamebord, een Lieverdje anno 2017, benam het zicht op de sprekers en spreekster. Waarom mensen in de demonstratie bij voorkeur  "a tergo" zijn vastgelegd behoort u te begrijpen

Beetje apart spandoek, achterin de demonstratie. En dan bedenk ik dat ik een t-shirt met tekst van Dorothy Day aanheb: The only solution is Love...

Op het punt bij het Koningsplein waar ik afgehaakt heb stond de bereden politie klaar

Laat de fascisten dat graf eerst in gaan!

- door Joke Kaviaar -
De tijd van afwachten is voorbij. Als fascisten ter verdediging van een standbeeld aan het moorden slaan is dat al meer dan de laatste druppel. Ook ons land staat vol koloniaal Gouden Eeuw verleden verheerlijkende beelden. Reparaties voor slavernij nog altijd nul. De straat op! Om te beginnen morgen de demonstratie in Amsterdam!

De tijd van afwachten is voorbij. Uitbuiters en slavenhandelaren zijn helden zoals smerissen die mensen op straat doodschieten en wurgen omdat ze niet wit of westers (genoeg) zijn. Ook hier marcheren fascisten op straat en al mogen ze geen wapens dragen zoals in de VS, autorijden mogen ze wel. Ook hier neemt de invloed van fascisten toe, ook al wordt gedaan of dat niet zo is. Ook hier worden anti-fascisten op een hoop gegooid met neo-nazi's en hardcore fascisten en racisten. Allemaal even erg zijn we, omdat we niet Kumbaya zingend ten onder willen gaan.

De tijd van afwachten is voorbij. Terwijl fascisten ongehinderd de straten innemen draait intussen de deportatiemachine op volle toeren omdat witte suprematie niks aan kracht en aantrekkingskracht heeft ingeboet. De staat vind het wel best als we dat even vergeten. Niet dus! Vluchtelingen worden verjaagd alsof het vervelende muggen in je slaapkamer zijn. Verdrinken ze niet in de Middellandse Zee, dan mag het ook wel hier in een overvol zwembad waar iedereen toekijkt en achteraf gaat lopen roeptoeteren dat vluchtelingen geen zwemles mogen krijgen omdat het schoolzwemmen voor witte Neederlandse kinderen tenslotte ook is afgeschaft. Verdeel en heers werkt altijd. Zo wordt het nationalisme gevoed.

De tijd van afwachten is voorbij. In de VS namen anti-racisme activisten het heft in eigen hand en haalden in Durham zo'n standbeeld dat zegt dat alleen witte levens ertoe doen om. Het is maar een symbool, zo'n beeld, maar zonder symbolen en beeldvorming geen beïnvloeding. Zo'n actie is dus directe actie. Neerhalen al die glorificatie van de haat! Anders verandert er niks. Het besluit van Charlottesville om het beeld van zo'n smeerlap wel weg te halen, leidde ertoe dat fascisten met veel geweld kwamen binnenstormen en dat een van hen in een terroristische aanslag op een groep anti-fascisten inreed. Rest in power, Heather Heyer! En wij kunnen het hier niet bij laten.

Er zijn zoveel meer slachtoffers van racisme en fascisme. En de meesten vallen door staatsgeweld van smerissen die een vrijbrief voor moord hebben. Als de smeris het mag, mogen KKK en andere 'alt-right' het ook. Allemaal tuig van hetzelfde laken een pak trouwens. Trump bouwt zijn muur misschien nog niet letterlijk maar wel alvast met wetten en razzia's en hetze tegen migranten. Fort Europa sluit een deal met Turkije en bouwt muren en hekken waar dat ook maar enigszins kan. Het nieuwste is het EU plan om de bestrijding van vluchtelingen aan Libië over te laten waar vluchtelingen ook weer als slaven verhandeld worden en kinderen en vrouwen verkracht en misbruikt. De ene reparatie laat nog op zich wachten en er worden alweer nieuwe schanddaden verricht waarvan men zich misschien over drie eeuwen pas gaat realiseren dat het toch wel erg was allemaal. Veel te laat om dan pas te beseffen dat de geschiedenis zich herhaald heeft, en waarschijnlijk ook dan alleen maar omdat er activisten zijn die hun mond open durven doen.

De tijd van afwachten is voorbij. Deportatie na deportatie, moord na moord. Het wordt beraamd en het wordt uitgevoerd. Moeders en kinderen geen uitzondering. Een heel Hazara-gezin werd aan handen en voeten geboeid gedeporteerd naar Afghanistan en zwerft nu zonder onderdak ergens onveilig rond in Kabul zonder medicijnen voor de moeder die een hartkwaal heeft en aan psychoses lijdt. Er wordt niet naar hen omgekeken en zij zijn de enigen niet. In de VS dansen de fascisten op de dood van Heather. In Neederland zegt Klaas Dijkhoff dat een moeder die gedeporteerd is naar Armenië best met haar kinderen herenigd mag worden, maar dan wel alleen zonder toekomst in Armenië. Daar zijn we vanaf, zal hij denken maar niet zeggen. Als we er maar niks meer van horen, is het goed. Fascisme met een stropdas en een glimlach, verpakt in neo-liberale mooipraterij. Dat verdient een standbeeld!

Ik gooi het allemaal op de grote hoop hier, niet? Ja. Want er is wel degelijk een verband in de opeenstapeling van fascistische en racistische terreur die de laatste tijd in een eindeloze stroom van bloed en tranen en angst en woede van beeldscherm en televisie afspat. Ik zie weinig verschil tussen de ene terreur en de andere. Het is maar marginaal. Het verschil is de staat of de straat. De legale en wettig vastgelegde wegen van de staat worden gekenmerkt door verhulling en newspeak. Het straatfascisme toont de gedachte en het ware gezicht erachter. We moeten daartegen de strijdbijl opnemen en weten dat de strijd tegen racisme en fascisme ook strijd tegen seksisme en kolonialisme en meer is. Trump = Wilders = Baudet = Rutte = Dijkhoff. Kort door de bocht en natuurlijk zijn er ook verschillen maar dat maakt het in essentie niet minder waar. De rode lijn van het 'eigen volk eerst' loopt overal doorheen. Allemaal witte mannen die de dienst uitmaken, elk met hun eigen retoriek en leugens. In de aanval, schrijft ook Peter Storm en ik ben het er hartgrondig mee eens. De tijd van afwachten is voorbij. Niet meer wachten de straat op te gaan tot de nazi's het doen. Het initiatief aan ons!

Voorbij is het. Haal de symbolen en de beelden maar neer. Direct wordt er geroepen dat je zo'n beeld niet om mag halen want het is geschiedenis. Maar als die geschiedenis op een voetstuk wordt geplaatst terwijl de andere kant van diezelfde geschiedenis wordt verzwegen, dan is het verheerlijking en anders niet. Weg ermee dus en geen gedraal. Als je het vriendelijk vraagt gebeurt het niet en als het verwijderen wel wordt aangekondigd slaan fascisten aan het moorden om het tegen te houden. Dan maar zo, onaangekondigd en radicaal, en ik geef die mensen in Durham groot gelijk. Bravo!

Ik publiceerde op facebook naar aanleiding van de moord op Heather in Charlottesville een oud gedicht dat eindigt met de regel "Laat de fascisten dat graf eerst in gaan!". De eerste reactie was van iemand die vond dat ik beter 'fascisme' had kunnen schrijven in plaats van 'fascisten'. Te letterlijk? Moeten we beschaafd blijven in het licht van de moord op Heather? Moeten we ook beschaafd blijven terwijl vluchtelingen de dood in worden gejaagd en we meebetalen om hen als slaven te laten verhandelen in Libië? Om hen te laten opsluiten in kampen? Om ons van hen te ontdoen, geketend per KLM-vlucht? Defense for Children zei het al: een beschaafd land doet zoiets niet. Hoe kunnen wij, die ons tegen deze terreur willen verzetten, dan beschaafd blijven vragen of ze er asjeblieft eens mee willen ophouden?

Netjes en beschaafd blijven, dat is leuk gezegd als je zelf niet in de vuurlinie van al dat geweld staat of er getuige van bent geweest. Het is makkelijk praten vanuit je leunstoel, met je witte koppie en je paspoort op zak. Dat is kortweg ons privilege. Nee, we hoeven niet netjes en beschaafd te blijven en het is gemakzuchtig vooral om zelf maar niet je kop boven het maaiveld uit te steken en een stap verder te gaan. Een fascist mag je een rotschop verkopen. Dat geldt ook voor alle gewelddadige bedienden van de staat met een uniform aan in de uitoefening van hun taak op bevel is bevel. En daarbij mogen eveneens hun middelen kapot gemaakt worden omdat het wapens zijn. Auto's, vliegtuigen...

We hoeven de moraalridders niet te volgen in hun heilige verontwaardiging. De mensen die hen daarin volgen hebben niet opgelet. Verzet tegen onderdrukking is zelfverdediging. Mogen we ons niet verzetten omdat er mensen bang zijn dat de Wierd Duks en ander gespuis dan gaan roepen dat 'extreem links' hetzelfde is of erger? Dit zijn geen mensen om naar te luisteren, ze willen ons de mond snoeren. Als we boe roepen is dat volgens hen al geweld dus wat dondert het. De inzet moet zijn fascisme en racisme te bestrijden, met middelen die nodig en effectief zijn. De ene keer kan het een standbeeld zijn dat omver getrokken wordt, de volgende keer gooit iemand een mollie in een politie auto, een andere keer gaan passagiers in een vliegtuig niet zitten omdat er iemand wordt gedeporteerd, en ergens anders worden hekken doorgeknipt en muren omver gehaald. Voorbeelden van effectief verzet genoeg. Hoe dan ook en waar dan ook, de inzet moet zijn dat BLACK LIVES MATTER. Dat er geen doden vallen onder vluchtelingen, zwarte mensen, mensen van kleur. En ook niet onder vrouwen, queers, trans etc. want patriarchaat is ook nog zo'n hand op de dikke witte onderbuik die zelfvoldaan boert en bulkt dat alles bespreekbaar moet zijn en geaccepteerd moet worden tot verkrachting, moord en deportaties aan toe.

Laat de fascisten dat graf eerst in gaan, schreef ik. En daar sta ik nog altijd vierkant achter.

Demonstratie donderdag 17 augustus in Amsterdam om 20 uur !

WIE ER EERST SCHIET

Zouden we zwichten voor fascisten,
dan was ons leven nog minder waard
dan in het licht van hun volksgerichten
waarachter verstikking zich schaart

te staan voor vrijheid voor allen te lezen,
verdrukt in een tijdgeest als van een granaat
Wanneer gedwongen tot de kilte in ons wezen
met het toelaten van niets anders dan haat

zonder terugslaan we zouden liggen gaan
– al voordat we door geweerschoten vallen -
zo op de knieën voor 't razen van vazallen

die vanachter maskers hun toorn doen schallen
Dan werden we dit leven vermisten, dode getallen
Nee! Laat de fascisten dat graf eerst in gaan!

Waarom is er wel socialisme in de Verenigde Staten?

Misschien is het de dialectiek van de vooruitgang: de remmende voorsprong of de stimulerende achterstand. In de Verenigde Staten heb je zowaar socialisten. Heather Heyer was er een, en Cornel West hoort er bij: Democratic Socialists of America. Ook Bernie Sanders, blijkbaar.
Zij delen het symbool met de PvdA, maar daar blijft het dan bij.
En ik kan wel lekker steil gaan mopperen: stelletje reformisten, maar een andere, nu luidere stem in mij zegt: hadden we ze hier maar.
In het machtigste land ter wereld, waar de macht verdeeld wordt door twee in feite op sterven na dode partijen, is ruimte voor de stem van het socialisme, zich al dan niet democratisch noemend (voor mijn gevoel is het een pleonasme, maar misschien moet het toch, het "reële" socialisme indachtig).

"Hadden we ze hier maar". Als "we ze" hier hadden, dan zou het niet "ze" zijn, maar dan zou de zin anders worden misschien: "Hier zijn we!"
Een organisatie die de linksheid van de PSP, de groenheid van de Partij voor de Dieren en de strijdbaarheid van de SP of de CPN in betere dagen combineert... Ik lever mijn anarchistische partijkaart er wel voor in.
Kan dat alleen als er een fascistoïde warhoofd, die eigenlijk de hele politiek tot reality-tv maakt, staatshoofd is, met alle mogelijke verschrikkelijke gevolgen daaraan verbonden?
Een structureel racistisch politieapparaat dat dagelijks mensen "met een kleur" doodschiet?
Het grootste aantal gevangenen ter wereld, in absolute en in relatieve zin, gevangenen die bovendien op grond van het dertiende amendement op de grondwet officieel slaaf zijn?
Maar laat ik er geen requisitoir van maken, al zou het wel in een groter verband nodig zijn.

Waarom is er geen socialisme in de Verenigde Staten? vroeg de Duitse socioloog/econoom Werner Sombart zich in 1906 af. Mijn leermeester Ger Harmsen vond het een retorische vraag: we hebben het over de meest kapitalistische maatschappij ter wereld. Maar eigenlijk zag die vraag voorbij aan wat er wel aan beweging was. En is. De vraag is vooral: waarom is er geen tegenmachtsvorming van belang, zoals die in de meeste Europese landen wel kon? Maar de vraag blijft waarom er juist nu wel een levende beweging is, die de macht op straat uit kan dagen?
En dan kijk ik nog eens met vollopende ogen naar de beelden van het omvergehaalde beeld hier - niet van treurnis, maar van verwonderde blijdschap.

Er is geen garantie op het morgenrood. Maar het afgelopen weekeinde heeft het (weer eens) laten zien: het is socialisme of barbarendom.

Drie uur 14 augustus voor altijd

Een paar weken voor het einde was Tommy Vance nog overgestapt van Radio Caroline naar Radio London. In een gesprek met Paul Kaye, de veteraan onder de deejays van London, legde hij het verschil uit. "Het enige doel van dat andere station is geld verdienen."
Paul Kaye was zo verstandig om te zeggen dat het streven van Radio London niet anders was. Wat kon er op teruggezegd worden? Wie naar beide stations luisterde in die dagen kon het zonder problemen uitleggen: op Caroline werd de grootst mogelijke bagger geplugd omdat het op een label uit was dat door de directeur van het station gedistribueerd werd. De enige grote naam die dat geplug heeft opgeleverd is die van de Dubliners.


Seven drunken nights. Er zijn maar vijf avonden in het lied, de aankondiging is om het olala-gehalte aan te dikken.

Op Radio London moest men dit nummer wel draaien toen het een hit werd, maar Tony Blackburn, nota bene ex-Caroline, kondigde het voor de eerste keer aan met de woorden: "Er zijn mensen die zeggen dat de kwaliteit van de platen minder wordt tegenwoordig. En afgaande op dit nummer kan ik ze geen ongelijk geven."
Caroline had op zeker moment het goede format waarin veel ruimte was voor R&B/soul ingeruild voor de payola die het station in de periode tot het eind in maart 1968 kleurde. Het maakte het station niet prettig beluisterbaar en Vance en Kay(e), zie boven, moeten uitstekend geweten hebben wat er bedoeld werd. Radio London, Big L, was de vrijplaats voor psychedelica en soul. De nieuwe deejay John Peel moet - dat kan achteraf beter gezien worden - voor de keuze van zeker de eerste categorie een aardige rol gespeeld hebben.

Op 15 augustus 1967 zou het voor Britse burgers verboden worden te werken voor buitengaatse radiostations. Ze sloten, voorzover al niet eerder opgehouden, de dag ervoor, in het geval van Radio Scotland en Radio 270 (Yorkshire) net voor middernacht.
Caroline ging door. Helaas ging de payola ook door (dat had verboden moeten zijn, maar het viel niet te controleren). Maar er was niets anders meer. En na die derde maart 1968 moest je van ellende Veronica wel aanzetten - tot de komst van Radio Nordsee, twee jaar later.

Voor het fatale tijdstip 15 uur Britse zomertijd werd op Radio London het laatste nummer gedraaid, een nummer waarvan het station de primeur had gehad en dat als LP-track een week op nr. 1 in de eigen hitlijst had gestaan. De BBC had het in de ban gedaan, want het zou wel weer over drugs gaan. Het zijn eigenlijk die begintonen van het nummer, en daarmee geheel A day in the life, die de herinnering aan dat ogenblik levend houden voor wie het aan heeft moeten horen op die regenachtige maandag 14 augustus 1967.



Dit was wat er na het wegijlen van A day in the life kwam. Paul Kay (de eerste in beeld) geeft de tijd en kondigt de sluiting aan.
En dan stilte.


Het gevoel van leegte, van beroofd zijn van de muziek, blijft. Ook na vijftig jaar.

Een martelares van het nieuwe oude nazisme in de VS

En wat de ideologische achtergrond van 'tegendemonstranten' is zal krantlezend NL nooit weten. Her name: Heather Heyer. Her flag: IWW & DSA. pic.twitter.com/DOOC2INr0T

— Lode (@FeitenvanLode) 13 augustus 2017

Een dode in het land dat zijn bestaan dankt aan massamoord, een moordpartij die dagelijks doorgaat - op de landmassa die wij "Amerika" moeten noemen, en op zoveel andere plaatsen ter wereld.
Heather Heyer, lid van de Democratic Socialists of America en organisator bij de Industrial Workers of the World, verbonden aan een advocatenbureau. Ik aarzel om het portret te plaatsen, waartoe wij juist worden opgeroepen het te doen, met het vriendelijke gezicht - ontwaar ik een kruisje om haar hals? Nu ja, ik doe het wel.

Het lot belooft geen morgenrood

Doodgereden door een nazi in Charlottesville, Virginia, gisteren. Niet te classificeren als Marianne, want zij is dood. Van wat zij ter plaatse deed voor zij vermoord werd zijn wij tot nu toe niet op de hoogte gesteld. Haar dood heeft de feitelijke zegen van het Trump-regime, van eenendertig leden van de Nederlandse Staten-Generaal, en de stilzwijgende instemming van media die nazi's en demonstranten tegen nazi's gelijkstellen.

Het recept krijg je nooit meer

Turn around, look at me, eerste (kleine) hit van Glen Campbell, tevens origineel


Live-televisieuitvoering van Up, up and away


Het hoort niet bij Glen Campbell, maar omdat het van Jimmy Webb is ook weer wel. Kippevel bij MacArthur Park met het South Dakota Symphony [Orchestra]


En nog een wat onkarakteristiek nummer, beter verstaanbaar dan het origineel: Catch the wind

Wanneer komen de groene velden terug?

Wanneer komen de velden en het gras terug voor mijn kinderen? *

Telkens als iemand probeert te voorkomen dat een struweel wordt weggehakt of een weiland wordt geasfalteerd, zijn zij mij.
Wanneer mensen samenkomen om een rivier te beschermen en de wezens die er in en om leven, tegen de gevoelloze wreedheid van een dam. zijn zij mij.
Elkeen die "nee" zegt tegen schaliegasboringen, oliepijpleidingen, koolmijnen, afvalstortplaatsen, tegen GM gewassen of wapenfabrieken zegt "ja" tegen mij en mijn aanwezigheid in hen.

Als iets diep in je roert en je uitstuurt om te vechten tegen een nieuwe weg, een nieuw winkelcentrum, een nieuwe luchthaven of een nieuwe energiecentrale, dan is dat iets mij.
Als je ooit het gevoel hebt dat de wereld die je kent krankzinnig is en het waagt alles wat je hoogschat te verwoesten, dan moet je weten dat ik dit gevoel ben.
En als dat gevoel een mening wordt, een argument, een theorie of een filosofie, dan ben ik dat in weer een andere gedaante.
Soms komt dat gevoel in een bijkomstige vorm. Het zou een theoretisch vermoeden kunnen zijn, een ideologische gevoeligheid voor de manier waarop verzetsgedachten overgenomen kunnen worden door waar zij tegen zijn.
Maar die energie ben ik ook nog steeds, alleen moet ik nu de ondankbare taak verrichten alle filosofische verknopingen en puin die je pad blokkeren op te ruimen.

Ik bloei in het menselijk hart maar het menselijk hart moet mij wel toelaten. Ik moet het openstaan worden voordat ik het invullen en het naar buiten treden word.
Iets kostbaars verliezen is erg genoeg, maar wat als je vergeten bent dat het kostbaar was? Of dat je het ooit maar gehad hebt? Waarom zou je zoeken naar iets wat je niet waardeert? Hoe vind je iets waarvan je niet gelooft dat het er ooit geweest is?
Je velden en je groene gras zullen niet terugkomen tot je liefde ze weer te voorschijn roept.

* Lord Dunsany, “Nature and Time", Fifty-One Tales

- Fragment uit Paul Cudenec, The Green One, Winter Oak Press, Sussex, England, 2017.
De "ik" is de Groene Verschijning, waarover afzonderlijk meer binnenkort.