31 december, 2010

Honger en dode koeien


De Messias van de soeplijn - ik heb Hem ontmoet, van het voorjaar, in Las Vegas. Het lijkt mij een samenvatting van het jaar: Honger in het land van de Big Mac.
De Berner Zeitung wist ook een foto te plaatsen van het Catholic Workerhuis in Cleveland.

Juist in het land van de Big Mac hoort honger te heersen - kapitalisme, nietwaar.
Tot en met 2010 in ieder geval.

Een gezegend en strijdbaar 2011.

Opstand tegen de monarch van India


Als een staat wordt geprezen als een geweldige democratie, vooral vanuit Washington, is uiterste waakzaamheid geboden. En we horen te veel over India als gewenst leverancier van "kenniswerkers" - brain drain is in het vergeetwoordenboek gestopt - en over de o zo "snel groeiende economie". Die, evenals in dat andere toonbeeld, dat tot nu toe niet uitgebreid geprezen wordt om zijn democratie, China, "groeit" ten koste van honger en verpaupering van honderden miljoenen mensen die van huis en haard verdreven worden.

Opmerkelijk genoeg worden degenen die hiertegen in opstand zijn in India maoisten genoemd. Ik koester een groot wantrouwen tegen deze kwalificatie maar moet tegelijk bekennen niet genoeg op de hoogte te zijn om het te kunnen weerleggen. Vooralsnog is het ook niet terzake - het allerdemocratischste regime besluit voor ons allen dat het maoisten zijn, punt (ja, er zitten nog wel maoisten in de federale regering - dezer dagen is niets te gek). En hulp aan maoisten, weten we sinds een week, komt neer op opstand tegen de monarch - jazeker, haar meest Britse Koninklijkheid Elizabeth die evenwel verhinderd is haar plichten als keizerin van India te vervullen.
Vindt u deze zin absurd klonken? Voor de Indiase rechtbank is hij dat niet.

De kinderarts Binayak Sen is tot levenslang veroordeeld wegens juist dat: opstand tegen de vorst. De opstand bestond volgens de aanklacht uit het doorgeven van post van een "maoistische" gevangene. Dr. Binayak Sen is nog net niet ter dood veroordeeld wegens "opstand tegen de staat", hetgeen in de grootste democratie ter wereld blijkbaar ook tot de mogelijkheden behoort.

Binayak Sen wordt door degenen die de campagne tegen deze veroordeling voeren juist een volgeling van Gandhi genoemd en tegenstander van alle geweld, dus zeker geen sympathisant met "de maoisten". Hij heeft zich nogal uitdrukkelijk uitgesproken tegen de plundering van minerale rijkdommen in Chhattisgarh in het bijzonder en in India in het algemeen. Een soort kritiek die gevaarlijk is in een beetje democratie dezer dagen.

Sites gewijd aan Binayak Sen.
Chris Floyd plaatst de zaak in internationaal perspectief.
Online petitie.

30 december, 2010

Ober!


Het is weer tijd om de enige echte vorstin te gedenken.

29 december, 2010

Willem H. Vanderburg


In verband met Jacques Ellul - om precies te zijn: als vertaler - valt de naam Willem H. Vanderburg. Nederlandsklinkende naam, maar geen Nederlander - iemand die zich in geschrifte en waarschijnlijk in de geest van Ellul verdiept in technologie.
Een postuum verschenen bundel van Ellul is door hem in het Engels vertaald, ben er in begonnen, u hoort er van. Er is geen originele Franse boekuitgave van.

28 december, 2010

piep piep piep piep piep piep het is nu precies elf uur


Herbert Marcuse, zoals hij was in zijn laatste ruim tien jaar, zou ongetwijfeld verwonderd en ook een beetje blij gekeken hebben naar iemand die in een demonstratie als bord One dimensional man ophield. Ook het idee van het doorbreken van de lineaire tijd, zoals meermalen geopperd door de studentenbeweging van Italië en Engeland, zou hij herkend en gewaardeerd hebben.
Adorno begreep de studentenopstand van de late jaren zestig niet. Hij is er ook niet netjes bij behandeld, heb ik altijd gevonden. Het onbegrip was wederzijds.

Hier is een auteur van een boek, die oprecht verrast en blij is haar titel te zien. Ik ken het niet, Pip pip van Jay Griffiths.
Hopelijk is men nooit te oud om te leren.
De voorzitter van de grootste vakbond in Groot-Brittannië, Unite, hoopt samen te kunnen strijden met de studentenbeweging. Een gedroomd bondgenootschap dat zo'n veertig jaar geleden niet kon bestaan zou wel eens tot stand kunnen komen.

Das Prinzip Hoffnung heb ik nog niet zien lopen. Ik schilder de titel nu even virtueel op een karton.

27 december, 2010

Een visioen van gebroken klokken


Je hebt geen weerman nodig om te weten waar de wind vandaan komt: bezetting van universiteiten overal in Europa, blokkade van de binnensteden, wilde manifestaties, woede. Dit is het antwoord van een generatie voor wie zij de toekomst willen afsnijden met schulden voor het studeren, snijden in de verzorgingsstaat en verhogen van collegegeld.

De vastbeslotenheid van duizenden studenten in Londen, de woede van degenen die de Italiaanse Senaat bestormd hebben tegen de bezuinigingen en het snijden in onderwijs heeft de tijd opengebroken: de toekomt is iets om te winnen en hij begint als je collectief besluit het risico te nemen en te strijden.

De buitengewone strijd die we beleven biedt de mogelijkheid een heden te laten zien dat de lineariteit van de tijd te buiten gaat, dat onze precaire omstandigheden ontkent: het is een aanval op de toekomst!

Wij willen niet gebonden worden door schulden, wij willen niet meer collegegeld betalen om te studeren, niet in Londen, niet in Parijs, Wenen, Rome, Athene, Madrid, Dublin, Lissabon. Deze Europese beweging gaat om het afwijzen van de bezuinigingen, om het weigeren schulden op te lopen voor deze miserabele politici. ¡Que se vayan todos!

Wat er nu gebeurt in Rome heeft zich verspreid naar Athene en Parijs, toen naar Dublin en Londen: het is het uitbreken van een beweging die een gemeenschappelijke taal spreekt, dezelfde jonge generatie in opstand, die in verschillende steden woont maar dezelfde vastbeslotenheid om te strijden heeft, fladderend als een vlinder en stekend als een bij.

Wij moeten elkaar ontmoeten en een nieuwe politieke grammatica vinden tegen de zwakheid van de natiestaat en hun strategie om de crisis te bestrijden: hun recept komt neer op alleen bezuinigen, hakken en schulden.

In Italië hebben we niet alleen universiteiten bezet, maar ook autowegen geblokkeerd en het verkeer in het land stilgelegd om de strijd te laten rondgaan buiten de nationale grenzen, naar Europa en verder. De uitbreiding van de strijd leeft in het Boekenblok en de wilde demonstraties in Londen, Parijs en Rome.

Deze herfst beleven we een echte Europese studentenbeweging, veelkleurig en radicaal, werkelijk heterogeen. Haar gemeenschappelijke eis komt voort uit het midden van de crisis en houdt het moedigste antwoord in. Het is een strijd die bestaat uit verschillende delen, verschillende tijdlagen, waarin tegelijk beurzen voor studenten worden geëist en toegang tot de universiteiten voor iedereen.

Binnen het Boekenblok heeft een nieuwe generatie zich herkend en ontdekt in het protest. Op dit ogenblik toont de studentenbeweging in Italië meer dan alleen solidariteit: jouw strijd is onze strijd en in geheel Europa zijn studenten tegen het hoge collegegeld, tegen de privatisering van de universiteit en het snijden in het onderwijs. Wij hebben de kracht om de wereld te veranderen en wij zijn er intelligent genoeg voor. Dit is pas het begin!

Wij stellen studenten, onderzoekers, precaire werkers en promovendi voor om voor het begin van 2011 een Europese bijeenkomst te organiseren, om de strijd voort te zetten, om deze wind in een storm te veranderen!

Bron.

26 december, 2010

De staat is gegrondvest op massamoord


Het is altijd zo'n merkwaardig terloops meegedeeld "feitje": de Normandische Willem verovert Engeland bij de Slag bij Hastings, 1066 - maar net aan de overkant.
Zou het echt zo eenvoudig zijn gegaan?

Een losse opmerking in de quiz QI, waar fors doorheengelachen moest worden, trok mijn aandacht: the harrying (harrowing) of the north.
De verovering door Willem de Veroveraar kreeg in Noord-Engeland genocidale trekken. Ontvolking op grote schaal. Het aantal geschatte doden bedraagt honderdduizend.
Is een genocide in "eigen land" geen genocide als het maar lang geleden genoeg gebeurd is? Het lemma in Hutchinson online:

Ruthless Norman repression of the Anglo-Saxon rebellion in the north of England (1069–70). After his victory at the Battle of Hastings, William the Conqueror faced a series of revolts against Norman rule across England which he suppressed effectively but ruthlessly. The rising in the north was led by Edgar the Aetheling, an Anglo-Saxon prince, and Earl Waltheof, assisted by a Danish invasion. William first devastated the areas around York to isolate his enemies; the revolt was quickly suppressed and the Danes driven off. William continued his campaign around the north of England to deter further risings and in 1070 attacked parts of Mercia as well. The ‘harrying’ was effective in deterring potential rebels but famine followed his military campaign and even the Norman writer Ordericus Vitalis described it as ‘barbarous homicide’. The Domesday Book survey of 1086 recorded that large areas of the north were devastated.

De oude Keltisch-Romeinse stad York werd vlak voor Kerst 1069 met de grond gelijkgemaakt.
Als om mij te verwijten dat ik beter had kunen en moeten weten welt speciaal een boek omhoog uit de stapel nog-te-lezen, geschreven door een makker van jaren her, Leo Adriaenssen. Heb ik er hier niet eerder over geschreven? Ik vond niets terug. Misschien dacht ik dat het moest gebeuren als ik een weloverwogen oordeel over zijn dissertatie kon hebben: Staatsvormend geweld - overleven aan de frontlinies in de meierij van Den Bosch, 1572-1629.

Een voorproefje (het boek is alweer van 2007):
Rond de strijd om het 'Spaanse' Den Bosch, moeten zich verschrikkelijke taferelen hebben afgespeeld. Tientallen dorpen werden platgebrand. Soldaten lieten hun paarden grazen in het opkomende graan, waardoor de oogst verpest werd, en ook reeds gerooide oogsten werden in beslag genomen. Om de bevoorrading van Den Bosch te blokkeren, werd de Meierij stelselmatig verwoest. Tussen 1580 en 1605 nam de Meierijse bevolking met maar liefst 68, 5% af.

Volgens Adriaenssen mag men gerust spreken van de tactiek van de verschroeide aarde. Een tactiek die in het krijgsbedrijf van de zestiende en zeventiende eeuw overigens niet ongebruikelijk was. 'De vernietiging van de lokale bevolking was geen doel op zich, maar een middel'. Daartoe werd ook bewust besloten door de Staten Generaal en door Willem van Oranje. 'Als stadhouder was de prins toonaangevend in de beleidsvorming- en uitvoering, en hij stemde volmondig en doelbewust in met de verschroeide aarde-campagnes', aldus Adriaenssen.


Bron. Waarschijnlijk heb ik er oorspronkelijk over vernomen via Wim de Bie.
Ook hier: is genocide grappig als het maar lang genoeg geleden is?
Gerrard Winstanley had een levende herinnering aan de moorden door de Normandiërs, in 1649, bijna zeshonderd jaar later!
De usurpatie van de bezetter en de landroof moest ongedaan gemaakt worden, was zijn oordeel.
De staat is gefundeerd op massamoord.
Beëindig de moord, beëindig de staat.

Die wist ik toch eigenlijk al een tijd.

25 december, 2010

Twee precaire werkers - een kerstverhaal


"Black Friday" is de dag na Thanksgiving. Het betekent het begin van het winkelseizoen voor Kerstmis en het is een van de drukste winkeldagen van het jaar, wanneer de detailhandel het grote vakantieseizoen groot wil openen om de boeken weer "in het zwart" te krijgen.

Twee jaar geleden kreeg Black Friday een andere betekenis toen een vierendertigjarige arbeider bij Wal-Mart in Long Island, New York, door een meute kooplustigen onder de voet werd gelopen. Meer dan tweeduizend mensen stonden in de rij op donderdagavond bij de Wal-Mart in Valley Stream, waar DVD's, platteschermtelevisietoestellen en vele andere producten met korting te koop werden aangeboden om koopjesjagers te trekken.

Jdimytai Damour werkte als klusjesman bij Wal-Mart voor het seizoen. Hij had geprobeerd de winkelende menigte tegen te houden, die tegen de dubbele glazen schuifdeuren van de winkel aandrukte. Vlak voordat de winkel zou opengaan on vijf uur begaven de deuren het onder het gewicht van de menigte. Damour, een grote sterke man, werd tegen de grond gedrukt. Honderden dolgeworden winkelaars stapten over, om en op hem terwijl zij de winkel binnenstormden.
Hij werd dood verklaard om zes uur 's ochtends.
Ooggetuigenverslag.

*


Zondag 19 december is de 32-jarige, uit Egypte afkomstige, Emad Aziz van de derde verdieping van een gebouw van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, midden in Athene, gegleden. Emad, die op dat ogenblik de buitenramen aan het lappen was, werkte zonder enige sociale verzekering. Hij werd direct overgebracht naar het ziekenhuis waar hij overleed.

Vlasia Papathanasi, de algemeen secretaris van de Bond van Schoonmakers en Huispersoneel, beklemtoonde dat het schoonmaken van het gebouw was uitbesteed aan een uitzendbureau dat een gat in de wet gebruikte om Emad in dienst te hebben zonder sociale verzkering.

Emad was vader van vier kinderen. De Schoonmakersbond roept op tot een bijeenkomst op woesndag 29 december om 18 uur bij het gebouw waar hij stierf, Morai Straat 4 in Athene.


Athene, 15 december, algemene staking

24 december, 2010

Hoera hoera Kerstavond


In dulci jubilo, Mike Oldfield


Gaudete gaudete, Steeleye Span


Christmas is the saddest day of the year, Jill Sobule (ze bestaat nog)

Christmas Eve can kill you.

23 december, 2010

De toekomst in het heden


In dagen waarin op straat gedacht wordt aan en gesproken over revolutie is dit een speciaal bemoedigend verhaal, in de geest van Kropotkin of C.L.R. "The future in the present" James.

Uit een online archief van artikelen van James kiezen wij voor deze dagen speciaal dit.

22 december, 2010

14 december 2010, het keerpunt


De laatste paar dagen heb ik heel wat gelezen, beluisterd en bekeken van de studentenprotesten in Italië, en in het bijzonder de grote demonstraties van 14 december, toen Rome in brand werd gezet door duizenden mooie, boze jongeren. Enkele uitzonderingen daargelaten hebben de Italiaanse media gedaan wat ze het best doen: aanvallen, verdraaien, vervormen, kleineren, LIEGEN. Daar is niets verrassends aan. Ik
kan geen reden bedenken waarom de Videocraat en zijn hof boze mensen op straat wil hebben, tenzij het de nieuwe generatie Zwarthemden zou zijn die ze de afgelopen jaren hebben gekweekt. Er zijn helaas ook aanvallen van andere zijden geweest. Roberto Saviano, de schrijver van de bestseller Gomorrah (u zult van de film gehoord hebben), heeft een brief geschreven naar de "linkse" krant La Repubblica, waarin hij de studenten aanviel met het zelfde oude liedje dat we al zo lang kennen: het geweld van de politie was vreselijk, maar het was de schuld van de gewelddadige demonstranten. Een paar zwarte schapen hebben de hele vreedzame beweging bedorven, enzovoort.

Een Italiaanse stem van de straat:

“De veertiende december is een historische dag geweest. Na jaren van passiviteit en terughoudendheid hebben duizenden jongeren besloten hun toekomst terug te veroveren en de straat op te gaan om hun motie van wantrouwen te uiten - tegen deze regering en tegen alle regeringen die door de jaren heen bijgedragen hebben aan de systematische vernietiging van sociale rechten. Voor ons, studenten, was het een voor de hand liggende keuze de straat op te gaan op die dag. Protesten tegen de hervormingen van Gelmini zonder bewustzijn van het ruimere beeld zou ons tot dezelfde fouten gebracht hebben als die wij gemaakt hebben tijdens de Golf van 2008. Alleen de uitbreiding van de strijd voorij die enkele hervorming kan echte verandering brengen.

Er waren meer dan honderdduizend mensen bij de demonstratie. Ondanks de kritiek van politici en zelfverklaarde intellectuelen weten we dat de werkelijkheid nogal anders is. Wij waren daar. We waren er, achter de schilden. We waren er, met onze helmen. We eisten de toekomst die ze dag na dag van ons aan het stelen zijn. En we herinneren ons duidelijk dat, telkens als we de politiebusjes in de Via del Corso aanvielen, en telkens als de busjes moesten terugtrekken, het hele Piazza del Popolo applaudisseerde. Mensen die niet in de voorste linie waren, mensen die op de Pincio stonden te kijken wat er aan de hand was, mensen op de obelisk: zij applaudisseerden, zij voelden allemaal dat dit ook hun momeent was.

We zijn geen deskundigen op het gebied van opstand en ook geen ultra-chaoten, zoals we wel beschreven zijn. We zijn evenmin naieve kinderen die geleid worden door slechte docenten. We zijn eenvoudig duizenden precaire werkers in restaurants en callcenters; wij zijn overtollige fabrieksarbeiders; wij zijn studenten die voortdurend hoger collegegeld betalen en de toegang tot het recht op studeren verliezen; wij zijn werkloze afgestudeerden die eindeloos onbetaalde baantjes vervullen die omschreven worden als "mogelijke formatieplaatsen" maar die niets anders dan uitbuiting inhouden. Als u ons allemaal het stempel "Black Bloc" wilt opdrukken, vooruit dan maar. We waren allemaal Black Bloc. Ze hebben de rellen als uitbarstingen van ongerechtvaardigd geweld afgewezen, maar zo is het niet. Deze woede komt voort uit het besef dat ondanks protesten en mobiliseringen onze eisen nog steeds genegeerd worden. Dat de straten, de enige mogelijkheid onze behoeften tot uitdrukking te brengen, gemilitariseerd, geblokkeerd, onderdrukt werden.

Tijdens die dag zijn velen staande gehouden en gearresteerd. Nu zijn 22 arrestanten vrij en er is er een onder huisarrest. Hoewel het gerecht heeft besloten de gearresteerden vrij te laten en de eerste verhoren op de agenda te zetten voor februari heeft minister van binnenlandse zaken Maroni verklaard dat hij het niet eens is met de beslissing. Volgens hem moeten de gearresteerden opgesloten blijven tot het parlement de uiteindelijke beslissing heeft genomen over de hervormingen van Gelmini, om te voorkomen dat ze dezelfde misdrijven weer begaan. We herinneren Maroni en alle anderen er aan dat voor 14 december er al volop radicale mobilisatie over het hele land was en dat tegenover 23 arrestanten er nog steeds duizenden buiten staan wier energie niet uitgeput is en wier woede niet gedoofd is, op de Piazza del Popolo.

We zijn niet langer toeschouwers, we eisen de hoofdrol!

Dit is pas het begin!

Rechten krijg je niet, die NEEM je!"

Zie hier.

Nog geen vakantie voor Italiaanse studentenrevolte


In tientallen steden in Italië zijn strategische punten of gebouwen bezet door demonstrerende studenten, op de bovenste foto wordt het beleg geslagen voor het provinciaal regeringsgebouw in Palermo.
Er is nog geen zicht op een einde aan de beweging.
De onderstaande foto is al een "ikoon" van de studentenopstand aan het worden: "wie is er hier nu eigenlijk bang?"

20 december, 2010

19 december, 2010

Anarchie als sprankje hoop


Mick Jagger vindt de anarchie het enige sprankje hoop voor deze tijd, doen "we" iets goed of fout?

18 december, 2010

Bloeddorstige teksten


Blue yodel #1, Jimmie Rodgers


Parchman Farm, Georgie Fame


Folsom Prison Blues, Johnny Cash

17 december, 2010

Algemene staking in Griekenland


Algemene staking in Griekenland - hier is een/de machtsvraag aan de orde.
Volgens de parlementaire procedures is de aanval op de arbeidersklasse en de werklozen "democratisch" gelegitimeerd. De protestbeweging stuit op haar grenzen, dat doet zij al snel. Ook in Ierland, Engeland, Italië...

16 december, 2010

Was nou toch eens onze auto!


Om te illustreren hoe het bankkapitaal generaties tegen elkaar uitspeelt, en hoe klassebepaald al het gekakel over babyboomers is...
Screenshot van een advertentie die alle "kwaliteitskranten" op het internet teistert.
Wie zijn de verwende krengen - de kinderen of de ouders?
U weet het antwoord.
(Foto aanklikken voor volledig overzicht)

15 december, 2010

School ja, oorlog nee


Zo ver zijn we, ruim twintig jaar na het einde van de Koude Oorlog: scholieren in Italië gaan de straat op onder het bovengenoemde motto.
Terwijl de aandacht van de "internationale media", dat rottende lijk, gevestigd was op Berlusconi en zijn privéschandaaltjes - ach, hij overleefde weer eens twee moties van wantrouwen - gingen de scholieren en studenten van Italié de straat op tegen de privatiseringsplannen van zijn regime.
In sommige steden bleef het 's avonds nog lang onrustig.
Een overzicht.

14 december, 2010

Opspringen in plaats van verduisteren van het hart


Wat brengt een jongen van nu op het idee om op een karton iets te schrijven over Bonnie Tyler en "total eclipse of the heart"? En daarmee in een polonaiseachtige demonstratie te gaan lopen?
Het Anything-goes van de studentenbeweging in Engeland dezer dagen.
En in deze wonderlijke optocht staat er dat mooie meisje, net een beetje buiten de rij, t-shirt met verticaal CUTS (en nog wat ongetwijfeld) erop en in haar hand een zwarte vlag met een omcirkelde A.
Tenminste, zo zie ik het bij eerste en tweede blik.
Het is ook niet uitgesloten dat het mooie meisje een mooie jongen is...

Want in de vroege winterse schemering van Bradford 9 december kan de stok van die vlag ook verderop geplant staan hoe onwaarschijnlijk het mij ook lijkt. En alles is anders dan het lijkt op het eerste gezicht misschien.

Bij ons ouderen springt het hart op bij dit alles -
wat denk je bij Bonnnie Tyler?
Niet veel goeds kan ik zo al zeggen.

13 december, 2010

...three dead in Chittagong...


Omdat zij aan het staken waren en de straat opgingen voor het wettelijk minimumloon van een euro per dag. Speciaal bij de leveranciers van H&M en Levi-Strauss, altijd goed om die namen er meteen even bij te noemen, die vinden dat ze al meer dan teveel betalen. Meer nieuws later?

De illustratie is van augustus; merk op dat de demonstranten zich de kleren die zij maken blijkbaar niet kunnen veroorloven of - dat kan ik mij heel goed voorstellen - er nog niet dood in gezien willen worden.

12 december, 2010

AmeriKKKa wacht...


The ballad of Julian Assange, Emmaus Children

En hoe nu verder


De manier om de Nederlandse studentenbeweging tot zwijgen te brengen was de collegeldverhoging tot duizend gulden. Het gaf de CPN de ruimte om POEN het belangrijkste actiethema te maken. Einde van een toch al schamele intellectuele oefening (1966-1971, de levensjaren zo'n beetje).
In Londen liepen boektitels op karton in de demonstratie van 9 december. Het was opmerkelijk een smeris te zien inrammen op de Negatieve Dialectiek van Adorno. Zo kwam dit dus.
En laat ons de lof zingen van de sluier...

11 december, 2010

Belladonna maneschijn

Get into the LA habit, you'll find it's a happy way...

Geen idee wat Life on Mars is, nou ja, een vaag idee dan
A little bit of love, Free


Belladonna moonshine, Audience


Blind eye, Wishbone Ash

In (vermoedelijk) de nadagen van DE griep - dit stuk eigenwijs had DE prik ertegen niet genomen - komt hij uit de kast met muziek waarvan hij niet gaat ontkennen dat hij het goed vond in zijn tijd.
Maar daar is een behoorlijke griep voor nodig.

10 december, 2010

Zo is nooit gezongen editie 2010


"Revolutie". Het woord is vaak gevallen de afgelopen weken in Engeland - het weerspiegelt iets wat zich in de hoofden afspeelt van de studenten op straat. Het duidelijke besef verraden te zijn door de oppositiepartij die beloofde het collegegeld af te zullen schaffen en die er nu borg voor staat dat het verdrievoudigd wordt tot negenduizend pond. "We hopen natuurlijk dat iedereen het minimum van zesduizend pond aanhoudt" piept een farizese liberaal-democraat op de treurbuis. Zesduizend, alsof dat een schijntje is. De Engelse studenten zijn door een snel veranderingsproces heengegaan - vooral de confrontaties met de skinheads in uniform die namens het regime optreden heeft radicaliserend gewerkt. En dan verneem je op de vertrouwde radio en televisie dat je gewelddadig bent geweest tegen waarachtige helden.
Ik ken het proces uit eigen ondervinding maar overzie het dan ook beter. Wat bedoelen jullie met "revolutie", lieve jongens en meisjes - het is de machtsvraag en die speelt zich toch elders af.

En als ik mij afvraag wat het symbool van gevangenschap is waar de machtsvraag bij uitstek tot uitdrukking komt - de Bastille, Caxias, Evin,Loebjanka - dan neemt het Regime de man en het gezicht achter Wikileaks gevangen zonder aanklacht en zonder de mogelijkheid van borgtocht.
"Over tien minuten pakken we Visa" wordt er op twitter aangekondigd. En Visa ia gekraakt na tien minuten. De Bastille wordt bestormd. De sites van de idiootste machtige en rijke praatjesmakers, Joe Lieberman en Sarah Palin, worden platgegooid. Paypal buiten dienst.
Men zal het weten.

*


Ik sta aan het begin van de Vijzelallee, ik weet niet precies wie er zich in mijn gezelschap bevinden of bevindt. Maar telkens komt er uit mij een instemmend geluid waarmee ik enerzijds weer bij bewustzijn ben en anderzijds weer op het punt van vertrek. Ik oreer iets over het doel, aan het begin van de allee.
Dan verhef ik mij op mijn achterpootjes en zeg tegen de schare dat ik ze ga vertellen over de Barmhartige Samaritaan.
Mij ervan bewust dat in dit interenationale gezelschap de man in het algemeen bekend staat als "goede Samaritaan" leg ik uit hoe het komt dat we in het Nederlands zo'n uit het Hoogduits geleend adjectief gebruiken. "Dat komt door het schilderij van Rembrandt".
Als kakkerlak weet ik toch de menigte te bespelen merk ik. Ook al breek ik om de paar woorden in een daverende hoestbui uit. Het hoesten geeft ook tijdwinst, want het slot van het verhaal is altijd wat pijnlijk. Als dat gemeste kalf geslacht wordt en de broer van het slachtoffer verongelijkt komt klagen bij de Samaritaan dat dat toch geen manier van doen is.

Uh-uhm zegt de luchtpijp en ik sta weer in de Nieuwe Vijzelstraat, als mens geloof ik.

*


Een voor altijd verloren wereld: gewoon maar wat ziek zijn, naar, maar het heeft zijn prettige kanten. Af en toe naar de radio luisteren. Nu echt eens helemaal dat natuurlijke-historieboek lezen (het is nooit uitgekomen - waarom zou ik het nu ter hand nemen?). Wanneer was het voorbij? Toen ziekzijn niet meer consequentieloos was, dus op de middelbare school.
Het leven werd ernstiger. Alleen de radio bleef (bij ziekte kon je programma's horen die je ontgingen doordat je op school zat).

Het vreemde is: griep, waarom duurt het zo lang? Iets echt ernstigs, als Graves, daar ben je niet van uitgevloerd op de manier waarop de griep je klein krijgt, in vreemde staten van bewustzijn of bewusteloosheid, hoestend als het niet uitkomt niet hoestend als je overdag uitgevloerd bent maar niemand hindert met geblaf.

*


Hoe verder, studenten in Engeland?
Wijsheid en strijdbaarheid toegewenst.

09 december, 2010

Mijn mooie Lijfland

En zonder dat het groot nieuws was stierf vorig jaar de laatste spreker van het Lijfs, die dan ook nooit de laatste spreker van het Lijfs kan zijn geweest - tenzij het de laatste persoon was die het als eerste taal sprak.
Het heeft nog net in de EU mogen bestaan, nou ja, mogen is een groot woord.

08 december, 2010

Bastille, 8 december 2010

...waar Julian Assange en Bradley Manning zijn...

06 december, 2010

Toveren klinkt Keltisch


Officieel tot bedlegerig verklaard - wat ik in vele jaren niet heb meegemaakt - zijn het tijden om niet al te diepgaande tv op mij in te laten werken.
Merlin weet de juiste spanningsopbouw te presenteren. Gwinevere en een van de ridders van de Tafelronde zijn zwart, Afrikaans zwart, al zou ik Gwinevere eerder ergens in een Zuidzeeland gesitueerd hebben. Moet kunnen.
Nu ook nog eens bij de schurken graag wat zwarte acteurs.

"Merlin komt terug" was de eerste aftiteling bij de laatste aflevering.
Hoe is het om spanning op te bouwen als je weet hoe het verhaal verder gaat? Of is het niet de bedoeling dat men op de hoogte is?
In de laatste aflevering werpt Lancelot al een jaloerse blik naar Gwinevere die duidelijk de gunsten van de kroonprins Arthur heeft gewonnen.
In Couperus' Zwevende schaakbord gaan zij met elkaar en vindt Arthur het wel best, hij is toch impotent. Dit is klaarblijkelijk een wat apokriefe lezing.

"Je weet dat het goed afloopt," wordt er hier gezegd. "Met David Cameron en Nick Clegg."
Ik ben bang dat lachen een beetje pijn doet aan de luchtwegen...

05 december, 2010

Verdere verkenningen in Griepland

Een van de laatste nr. 1 hits van RVZ:

Joburg City Stars, Grooving jive no. 1
had niet verwacht het op YT aan te treffen.
De versie die gedraaid werd was een 12" die nog voor verkoop bestemd was en waarvan er in Amsterdam maar 1 exemplaar was.

04 december, 2010

Zolang je nog in het roze bent

Extra tractatie voor mijn griepige zelf...
U merkt het misschien wel meteen, maar pas deze week drong tot mij door waarom deze van Eydie Gormé zo vaak op Caroline te horen was in 1964 en tevens waarom ik hem zo leuk vind - iets onberedeneerbaars.

I want you to meet my baby, een singletje dat ik uit die tijd zelf heb.
Sommige dingen ontdek ik toch tamelijk laat, denk ik dan.
Laat u niet foppen door het knap irritante filmpje.


Enjoy yourself, Prince Buster
Heeft u hem al door? Doris Troy's What'cha gonna do 'bout it was ook lang een sureshot op Caroline.


Het station bediende het tamelijk nieuwe Jamaicaanse volksdeel van Engeland tamelijk goed. Daar hoeft geen idealisme bij gezeten te hebben, dit label was eigendom van de programmaleider.
Maar het gevolg hiervan is dat ik als vroege tiener al volledig ingewijd was in de ska of blue beat.
What a life, Sugar 'n' Dandy.
Knap er toch een beetje van op.

03 december, 2010

Alles gewoon in Honduras


Op 3 november jongstleden waren de straten van Tegucigalpa geblokkeerd door stakende docenten en studenten.
En op 15 november werden verscheidene leden van de boerenorganisatie van Aguán vermoord en nogal demonstratief aan de openbare weg achtergelaten. Middenamerikaanse traditie, speciaal opnieuw ingesteld na de staatsgreep die door alle regeringen in Amerika als zodanig wordt gezien behalve door de VS. Wikileaksdocumenten wijzen uit dat het ministerie van buitenlandse zaken van de VS zelfs het etiket "militaire staatsgreep" introk na ruim een maand.

Het gaat alles zijn hemisferale gang.
Twee belangrijke en informatieve sites over de ontwikkelingen in Honduras.
De eerste draagt het stempel van de afgezette grootgrondbezitter-liberaal Zelaya, nog steeds wettig president dezer dagen.

02 december, 2010

De volksuitgave komt er aan....



...en dit is de gelegenheid om de "te bestellen"-knop aan te passen.
Als Antiwar.com al breekt met Amazon vanwege het onaangekondigd afknijpen van de Wikileaks-site, dan mag ik het zeker doen, omdat ik er geen cent voor krijg.
En een sympathiek leverancier biedt de volksuitgave van Alex Christoyannopoulos' Christian anarchism bij de voorbestelling met een mooie korting aan.
Zegt het voort. Grijpt uw kans. Klik hiernaast.

Nooit zo bedoeld

De draaitafels zijn ondergesneeuwd, opgesloten in verkoudenheid zoek ik naar de juiste nummers die bij mijn sentimentaliteit passen: huil de koorts weg...
Dan zoek ik toch vooral country. Op YT vond ik niet de versie van Hank Locklin, maar bijvoorbeeld deze van Phil Everly, opgedragen aan zijn vrouw die van hem wilde scheiden.
Wie het hier droog bij houdt heeft geen hart.
Nooit uitgebracht, of heb ik iets gemist?

Tom Paxtons Last thing on my mind

Goedenacht

01 december, 2010

30 november, 2010

Hete herfst gaat over in wintertij van tegenzin


In Engeland en Wales staan verhogingen van het collegegeld tot negenduizend pond per jaar op de agenda. Er zijn een kleine twintig universitaire gebouwen bezet op het ogenblik.
De actiedagen in Italië zijn vanavond besloten met het aannemen van de wet die beoogt het onderwijs te vermarkten. Of het regime-Berlusconi het einde van het jaar haalt doet er niet toe.
Dit wordt of is al een machtsvraag.
Laten we de tekening voltooien en de plaatjes kleuren.
Foto: Cambridge vanmiddag 30 november 2010.

29 november, 2010

Lieux de mémoire in demonstraties

Zoals hier vermeld, de emotionele betrokkenheid bij plaatsen waar ik geweest ben is groter dan waar ik niet geweest ben. Vooral als "er iets gebeurt". Twee studentendemonstraties in plaatsen die ik bezocht heb.

De tocht heuvelaf van de campus van Loughborough naar het stadje heb ik meermalen afgelegd, het schiet mij nu te binnen dat ik toegerust was met een mitella toen. In Loughborough was de Anarchist Studies Network Conferentie waar ook een apart onderdeel religieus anarchisme was. Twee jaar geleden - er had wel eens een vervolg op mogen komen dunkt mij.
Maar goed, ik kijk niet op van zo'n demonstratie. Voor Loughborough heet het wel zeldzaam te zijn. Hoeveel aanstaande politicologen die zich in het anarchisme verdiepen zijn er bij?

Deze wijde allee is ongeveer precies wat ik mij van Sassari herinner. Niet zo'n grote demonstratie trouwens - meer wijd dan lang. Vandaag zijn er dan voor het eerst sinds lang ook wat studentendemonstraties in Nederland geweest. Hier wordt in internationaal perspectief gedacht, bij uitstek nodig in Nederland.

In Dublin, waar een aantal van honderdduizend demonstranten wordt genoemd, was het hoofdpostkantoor met zijn grote symboolwaarde het hoofddoel zaterdag 27 november 2010. Hoe het verder gaat nu het gevallen kabinet nog net even geregeld heeft dat de armen de schulden van de banken gaan betalen vertelt het verhaal nog niet. Zaterdag was er nog geen alomvattende opstand.

28 november, 2010

Barricaden van doodskisten


Laat ik eerlijk zijn: de straten van Dublin, Londen, Lissabon, Athene, Parijs, Rome zijn mij bekend. Als er "iets gebeurt" in deze vertrouwde omgeving zegt het mij meer dan Cap-Haïtien of het Dal van Aguan in Honduras.
Ook komt het nieuws over verzet in Europa bemoedigender over, al is het de vraag waar het allemaal toe zal leiden.

Haïti, waar barricaden van doodskisten worden gebouwd tegen het bezettingsleger.
En de hoofdschuldige wordt in karton aangesproken op de nieuwe ziekte waar hij geen last van zal hebben.
Op de BBC werd heel sluw - verdeel en heers - gesuggereerd dat de Nepalese bezettingstroepen ervan verdacht worden de cholera geïntroduceerd te hebben in Haïti.
De Haïtianen willen van alle bezetters af.
Site van een IPS-verslaggever ter plaatse.
Ook hier: stemmen in karton.

27 november, 2010

Op avontuur met de Markt - 1


We zaten, zoals dat voorkwam (voorkomt neem ik aan) op een studentenflat, allerlei dingen aangaande het leven te bespreken en ik weet niet wat mijn gesprekspartner, die ik zelfs maar niet bij een enkele voornaam zal noemen, en ik voor vibraties teweeg hadden gebracht bij onszelf en elkaar maar hij sprak mijn gedachte uit: "Weet je waar ik aan denk? Ik heb zin om naar de stad te gaan en zomaar een meisje te versieren."
Zijn vaste relatie die juist wat problematisch was, was mede onderwerp van het gesprek geweest.
Maar ik was geenszins geschokt, ik had hetzelfde gevoel en hij sprak het uit.
Hij had een auto, we konden snel in de stad zijn. Hoe het daarna verder zou gaan - dat was geen punt van overweging.

Het was een doordeweekse avond en het was al een uur waarop er niet veel gelegenheden meer open waren. Ik wist er nog een, die had echter wel een zeker warmetafelkleedjesgehalte.
Mis. De loop was er in gekomen. Een kale, volle ruimte. Enerzijds een pre - grote hoeveelheid mensen, staanplaatsen, keuze als je de aanleiding tot onze reis naar de stad voor ogen hield. Anderzijds - opgaan in een massa die geen ruimte bood voor een openingsgesprek.
Merkwaardigerwijze trof ik er een goede vriend aan die mij bozig-nerveus toevoegde dat ik echt niet moest denken dat hij homo was. Dacht ik dat dan? Maar we hadden elk ons eigen gezelschap. Hij heeft het later uitgelegd.
De drukte werkte als een koude douche en we vergaten waarvoor we naar de binnenstad waren gereden.
(Ik heb het café nadien nog een keer bezocht in gezelschap van een meisje dat bij sluitingstijd - knap laat dus al - zei dat zij "thuis nog wel een borrel had" - maar we kenden elkaar al een beetje. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat van mijn kant de intentie op avontuur uit te gaan nog nooit gehonoreerd is, en het zal er wel niet meer van komen - ach onachterhaalb're tijd -, de ander was mij steeds voor. De tent is intussen al jaren een gelegenheid voor Zeer Geslaagde Mensen dus ik kom er niet.)

Het is flauwekul, maar de uitdrukking is nog steeds gangbaar - "we leven in een risicomaatschappij".
Maar ik struikel nu juist voortdurend over reclame die suggereert dat het risico van een onverwachte ontmoeting, een teleurstelling, een blauwtje, helemaal niks - uitgesloten kan worden.
Het avontuur van liefde en erotiek en daarmee het risico kan vermeden.
Of beter - aan de Markt uitbesteed worden. Tel geld neer en je krijgt het.
Maar geen versieren, spannend afspraakje of wat dan ook meer - een "date". Geen onduidelijkheid of de ander nu iemand anders heeft of niet, je hebt een date met een "single". Het garantiekeurmerk verzekert je dit.
Omdat de single in de oude betekenis inderdaad oud is, zo goed als verdwenen, is er mooi ruimte voor deze penetratie van de Taal van Biznuz op de Markt van Liefde en Geluk.

Wordt vervolgd.
Zie ook hier.
De reclame verscheen ongevraagd en ongewenst in een emailbox.

RG de 50quidman zal niet luisteren

Ach, het is even zoeken maar je bespaart Nederland - eh, toch niet - de schande van weer Bohemian rhapsody tegen middernacht op 31 december.
Waarschijnlijk heb ik bij een eerdere kansloze bijdrage het eerstgenoemde nummer op de lijst weten te krijgen. Onnodig te zeggen dat de meeste genoemde nummers zeker niet in mijn "top-15" staan. Tommy Dorsey en misschien Poco en Booker T zijn de uitzonderingen.

Dit zijn de keuzes van RG de 50quidman voor de Top 2000:
Zijn favorieten uit de lijst
Tommy Dorsey & Sentimentalists - On the sunny side of the street (1944)
Harry Belafonte - Island in the sun (1957)
Booker T. & The MG's - Green onions (1962)
Donovan - Colours (1965)
Arlo Guthrie - City of New Orleans (1972)
Detroit Emeralds - Feel the need in me (1973)
Strawbs - Part of the union (1973)
Poco - Rose of Cimarron (1976)
Bots - Zeven dagen lang (1976)



David Bowie - Heroes (1977)
Kate Bush - Wuthering heights (1978)
Clash - London calling (1979)
Joe Jackson - Steppin' out (1982)
Massive Attack - Unfinished sympathy (1991)
Oasis - Don't look back in anger (1996)

Zijn vrije keuzes:

Fairouz - Atini nai


Oum Khalthoum - Alf laila wa laila (eigenlijk een compleet album)
Daouda - Mon coeur balance
Jacmelina - Calabrun
José Afonso - Viva o poder popular

De vrije keuze mocht toch echt geen Engelstalig nummer bevatten, en met vijf nummers ben je gauw klaar.


Jacmelina staat niet op YT (zou ik het wagen?), maar een Duits ensemble Calabrun genaamd heeft haar Guerra op zijn repertoire. En op deze wijze verneem ik dan dat zij ook alweer niet meer leeft. Werd aangereden, kreeg een bloedtransfusie en daarmee een besmetting met aids - een alweer vergeten schandaal in Frankrijk.
Rust zacht, kwetsbare gitariste/zangeres, kwetsbaarder nog dan ik u gezien en gehoord heb.

26 november, 2010

Meer in karton of anderszins


Stakingspost bij de Gele Gids in Lissabon...











De schreeuw in Nederland van 20 november kan in internationaal perspectief gezien worden. Een "micropost" tegen bezuinigingen op cultuur, iets waar de barbaren graag op inhakken.









Dezer dagen zou het toch mogelijk moeten zijn om de gitariste/zangeres ook te horen.
Lissabon, 24 november 2010, toen Portugal niet stilstond, maar anders dan het regime beweert.






Heden 26 november heeft het Portugese parlement de loonsverlaging, bevriezing van pensioenen en btw-verhoging aangenomen, waartegen de staking gericht was.

De opdracht te leven alsof God bestaat


Hierbij geef ik even het hoerenjong weer dat pagina 4 vormt van dit verhaal
Voor en met God leven zonder God. Korter gezegd: God bestaat niet en houdt van mij.

Voormalig hoofdredacteur Arie Kuiper van De Tijd, een blad dat in zijn huidige vorm zijn artikel niet kon bergen, heeft het moeilijk om in God te geloven naar aanleiding van een zeker verhaal. Merkwaardig breekpunt. De kinderen van Biafra, Bangladesj of Kongo zijn hem onbekend en hoeven zelfs niet genoemd te worden.
Ze zijn donkerder maar vooral door de witten van Europa en Noord-Amerika meer vergeten dan de slachtoffers van Pinochet of Galtieri. Ik verwijt hem dit niet, ik heb deze miljoenen ook niet gekend, het zou nog een karwei zijn namen en verhalen te verzamelen. Ik weet bij benadering hun getal, ik weet hen op de achtergrond bij wat mij persoonlijk drijft.

Dagelijks sterven vele duizenden mensen aan nodeloze honger of gemakkelijk te bestrijden ziekte. Zij hebben geen naam voor de nieuwsconsument, ze zullen nooit "Sonja" zijn dan voor hun nabestaanden. Hier is uw God. Dagelijks sterft Jezus in Niger, in het India dat voor "kenniswerkers" in "het westen" moet zorgen, en elders.
Misschien wordt Zijn komende dood aangezegd in Ierland dezer dagen, Hij stierf er twee eeuwen geleden volop, Ierland is er door getekend tot op heden. Mogelijk zal "men" dit nu niet laten gebeuren. Te dichtbij...

Niet toevallig wordt God eerder voorgesteld als kwetsbaar en vernederd, machteloos en lijdend, meer zoals de vervolgde volgelingen van de nieuwe beweging.

Een antwoord aan Kuiper.

Tot zover deze korte exegese van "er valt geen musje ter aarde zonder uw Vader".

25 november, 2010

Kartonnen woorden


Cambridge, 24 november 2010
Geen uitleg nodig hopelijk











Londen. Ook docenten moeten zich kenbaar maken met karton.











Toegift: Corcaigh, 22 november 2010

Huize Uitvaart met zicht op de Zuiderzee


Het had ook een studentenpakhuis kunnen zijn. Tenslotte keek resepectievelijk kijkt de Zilverberg of beter nog de toren van de H. Cleyndertweg in de Buikslotermeer uit op de Noorderbegraafplaats. En op diverse bejaardenpakhuizen. Zie - uw voorland!
Mensen opbergen in een te isoleren toren met uitzicht op - in dit geval, voor de bejaardenverwerkingsfabriek Het Flevohuis, op het hier vakergenoemde Jodenmanussie.
Het zwarte kader om de archieffoto symboliseert alvast de onvermijdelijke overlijdensadvertentie.

Pas op één site met deze foto gecombineerd valt mij op wat het raarst is aan deze verbeelding van het wegens bezuiniging afgeblazen Nationaal Historisch Museum, gepland in een lommerrijke omgeving in Arnhem.
Zie hoe ordelijk de groepen zich bewegen of neergezet hebben voor de apenrots die mij sterk doet denken aan het kunstmuseum in Nijmegen.
Dit is Nederland, hoor!
Nou ja, het gaat toch niet door.

Op beide bekende beelden ben ik geattendeerd door het weblog van hoe-zal-ik-hem-kwalificeren-misschien-moet-dit-het-maar-zijn Tjebbe van Tijen, net ontdekt via de gebruikelijke internetserendipiteit.
Met zijn betoog over het klein-criminele PVV-Kamerlid Lucassen kan ik slechts instemmen.

24 november, 2010

Grootste algemene staking aller tijden in Portugal


Zijn er gradaties in algemeen staken? Blijkbaar. De twee vakcentrales CGTP Intersindical en UGT melden dat er drie miljoen mensen gestaakt hebben op 24 november 2010, de grootste staking aller tijden in Portugal.
De sociaal-democratische regering ontkent dat het zo'n grote staking was en de hak- en bezuinigplannen gaan "gewoon" door.
Boven: Porto - het kartonnen woord...
Onder: Lissabon, op weg naar de antikapitalistische manifestatie.

Reeks bezettingen universiteiten Groot-Brittannië


Omdat er een ruitje gesneuveld is bij de bezetting van het hoofdkwartier der Tories onlangs gelden de studenacties in Groot-Brittannië als niet-nieuwswaardig.
Toch zijn over het hele land universiteitsgebouwen bezet, met de bedoeling te blijven, en er zijn grote demonstraties georganiseerd.
In Schotland (Edinburgh) was het beter weer dan in Portugal, mirabile dictu.

Onderwijsstaking in Italië



Hier rust in vrede de openbare school (publieke school), 1859-2010
Terwijl ik dit tik heeft de politie te Rome juist aangevallen tegen deze en andere demonstranten. "Een gewonde. WRAAK!" meldt de tijdlijn.
Het onderwijs in Italië is stilgelegd.

U bent genoteerd


De nieuwste gangbare truc tegen actievoerenden: "Ausweis!" (bitte hoort er niet achter, dat is te beleefd).
De post bij de Faculteit voor Humaniora en Sociale Wetenschappen in Lissabon moet papieren tonen.
Meer over de algemene staking in Portugal later.
Zie mede bij Precári@s inflexíveis.

23 november, 2010

De giftige taal van het "neoliberalisme"


Er is nog steeds het archimedisch punt waarvandaan de moord op de taal en daarmee op de mogelijkheid gedachten te vormen of uit te drukken aangepakt kan worden.
Bellaciao heeft een korte inleiding en een schema (pdf). En nee, ik ben Herbert Marcuse niet vergeten.

In Nederland ge(re)activeerd: GifTAAL, gewijd aan de giftige taal van het hedendaagse culturisme/racisme. Merkwaardig dat de parallelle citaten uit de nazihoek in het Engels worden gegeven...

Onze tegenwoorden passen op karton en op websites. In alle mogelijke talen.