De laatste paar dagen heb ik heel wat gelezen, beluisterd en bekeken van de studentenprotesten in Italië, en in het bijzonder de grote demonstraties van 14 december, toen Rome in brand werd gezet door duizenden mooie, boze jongeren. Enkele uitzonderingen daargelaten hebben de Italiaanse media gedaan wat ze het best doen: aanvallen, verdraaien, vervormen, kleineren, LIEGEN. Daar is niets verrassends aan. Ik
kan geen reden bedenken waarom de Videocraat en zijn hof boze mensen op straat wil hebben, tenzij het de nieuwe generatie Zwarthemden zou zijn die ze de afgelopen jaren hebben gekweekt. Er zijn helaas ook aanvallen van andere zijden geweest. Roberto Saviano, de schrijver van de bestseller Gomorrah (u zult van de film gehoord hebben), heeft een brief geschreven naar de "linkse" krant La Repubblica, waarin hij de studenten aanviel met het zelfde oude liedje dat we al zo lang kennen: het geweld van de politie was vreselijk, maar het was de schuld van de gewelddadige demonstranten. Een paar zwarte schapen hebben de hele vreedzame beweging bedorven, enzovoort.
Een Italiaanse stem van de straat:
“De veertiende december is een historische dag geweest. Na jaren van passiviteit en terughoudendheid hebben duizenden jongeren besloten hun toekomst terug te veroveren en de straat op te gaan om hun motie van wantrouwen te uiten - tegen deze regering en tegen alle regeringen die door de jaren heen bijgedragen hebben aan de systematische vernietiging van sociale rechten. Voor ons, studenten, was het een voor de hand liggende keuze de straat op te gaan op die dag. Protesten tegen de hervormingen van Gelmini zonder bewustzijn van het ruimere beeld zou ons tot dezelfde fouten gebracht hebben als die wij gemaakt hebben tijdens de Golf van 2008. Alleen de uitbreiding van de strijd voorij die enkele hervorming kan echte verandering brengen.
Er waren meer dan honderdduizend mensen bij de demonstratie. Ondanks de kritiek van politici en zelfverklaarde intellectuelen weten we dat de werkelijkheid nogal anders is. Wij waren daar. We waren er, achter de schilden. We waren er, met onze helmen. We eisten de toekomst die ze dag na dag van ons aan het stelen zijn. En we herinneren ons duidelijk dat, telkens als we de politiebusjes in de Via del Corso aanvielen, en telkens als de busjes moesten terugtrekken, het hele Piazza del Popolo applaudisseerde. Mensen die niet in de voorste linie waren, mensen die op de Pincio stonden te kijken wat er aan de hand was, mensen op de obelisk: zij applaudisseerden, zij voelden allemaal dat dit ook hun momeent was.
We zijn geen deskundigen op het gebied van opstand en ook geen ultra-chaoten, zoals we wel beschreven zijn. We zijn evenmin naieve kinderen die geleid worden door slechte docenten. We zijn eenvoudig duizenden precaire werkers in restaurants en callcenters; wij zijn overtollige fabrieksarbeiders; wij zijn studenten die voortdurend hoger collegegeld betalen en de toegang tot het recht op studeren verliezen; wij zijn werkloze afgestudeerden die eindeloos onbetaalde baantjes vervullen die omschreven worden als "mogelijke formatieplaatsen" maar die niets anders dan uitbuiting inhouden. Als u ons allemaal het stempel "Black Bloc" wilt opdrukken, vooruit dan maar. We waren allemaal Black Bloc. Ze hebben de rellen als uitbarstingen van ongerechtvaardigd geweld afgewezen, maar zo is het niet. Deze woede komt voort uit het besef dat ondanks protesten en mobiliseringen onze eisen nog steeds genegeerd worden. Dat de straten, de enige mogelijkheid onze behoeften tot uitdrukking te brengen, gemilitariseerd, geblokkeerd, onderdrukt werden.
Tijdens die dag zijn velen staande gehouden en gearresteerd. Nu zijn 22 arrestanten vrij en er is er een onder huisarrest. Hoewel het gerecht heeft besloten de gearresteerden vrij te laten en de eerste verhoren op de agenda te zetten voor februari heeft minister van binnenlandse zaken Maroni verklaard dat hij het niet eens is met de beslissing. Volgens hem moeten de gearresteerden opgesloten blijven tot het parlement de uiteindelijke beslissing heeft genomen over de hervormingen van Gelmini, om te voorkomen dat ze dezelfde misdrijven weer begaan. We herinneren Maroni en alle anderen er aan dat voor 14 december er al volop radicale mobilisatie over het hele land was en dat tegenover 23 arrestanten er nog steeds duizenden buiten staan wier energie niet uitgeput is en wier woede niet gedoofd is, op de Piazza del Popolo.
We zijn niet langer toeschouwers, we eisen de hoofdrol!
Dit is pas het begin!
Rechten krijg je niet, die NEEM je!"
Zie hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten