01 oktober, 2005

D66, eigenlijk altijd amateurs gebleven (en dit is niet beledigend bedoeld)

Een emailwisseling



Geachte mijnheer Dittrich,



Misschien is het interessant voor u te weten - ik ga
er van uit dat u dit niet weet -, dat er regelmatig
vluchtelingen van Cuba in het grenshospitium in
Nederland worden vastgehouden, ter terugzending naar
Cuba. Ik heb zelf met een van hen gesproken, die niet
per se negatief was over de verworvenheden van het
socialisme, maar die respect voor de mensenrechten
vraagt. Deze zijn hem noch door Nederland noch door
Cuba gegund. Ik weet het verdere lot van mijn
gesprekspartner niet.

Maar als regelmatig bezoeker van het grenshospitium zal ik
u graag op de hoogte houden. U moet voor dit gebouw
wel een paspoort meenemen, maar u heeft geen visum
nodig.


Met vriendelijke groet,


Andr� de Raaij



Binnen drie uur antwoord, toch mooi!



Beste Andre,



Nee, dat wist ik niet. Heb je daar meer gegevens over? Hoe vaak is
regelmatig? En wat is het relaas van deze asielzoekers?
Gelet op de situatie in Cuba vind ik dat een asielzoeker die
aannemelijk kan maken dat hij gegronde vrees heeft om door Fidel en de zijnen vervolgd te worden, recht heeft op asiel.

Ik ben benieuwd naar je reactie.



Met vriendelijke groet,


Boris Dittrich




Antwoord mijnerzijds, ter bescherming van bronnen hier geredigeerd




Beste Boris,



Bedankt voor de snelle reactie. Ik mag mij
vertegenwoordigd voelen!

(....)

In evenzoveel jaren hebben er twee Cubanen deze
inrichting gezeten. Aangaande een van hen moet ik zeker
zwijgen. De andere heb ik persoonlijk gesproken. Een aimabel man
die wel begreep dat Nederland hem niet wilde hebben,
maar niet begreep waarom hij als lid van een (het)
comit� voor de mensenrechten weer afgeschoven zou
worden naar Cuba. Hij voelde evenwel ook niet veel
voor de Verenigde Staten, althans Florida, omdat hij
niets zag in de rancuneuze ultrarechtse types die daar
wachten op hun kans.

Vermoedelijk is hij "geklinkerd", zoals het in
bewakersjargon heet, dus is hem de mededelling gedaan
dat hij binnen 24 uur het land moest verlaten - wat
neerkomt op een verheffing tot de status van illegale
dakloze. Zeker ben ik hiervan niet. Twee weken na de
ontmoeting was hij weg en uitzetting gaat maar zeer
zelden zo snel.

Zullen we afspreken dat ik het doorgeef als ik weer
verneem van een opgesloten Cubaanse dissident? De kans
lijkt mij gering aangezien Nederlands
gastvrijheid-nieuwe-stijl in het buitenland inmiddels
bekend is en Spanje, inmiddels voorzien van een
tamelijk fatsoenlijke regering, een behoorlijk
alternatief lijkt.



Met vriendelijke groet,

Andr� de Raaij


Op de dag dat de kranten klaagden over de emailberg van Kamerleden: toch nog een repliek



Beste Andre,

Hou me maar op de hoogte. Ondertussen zal ik laten uitzoeken hoe het
beleid is t.a.v. Cubaanse asielzoekers.

D66 vindt het beleid van Rita Verdonk over het algemeen te hard. Helaas
is er een rechtse meerderheid in de Kamer die onze voorstellen of die
van de PvdA of andere oppositiepartijen steevast wegstemt.

Spanje haalt momenteel de banden met Cuba juist aan. Asielverzoeken
daar zullen juist minder kans van slagen hebben dan onder Aznar.

Goed dat je "gastenbezoeker" bent. Het grenshospitium is niet een
verheffende omgeving.

Hartelijke groet,



Boris Dittrich







































Geen opmerkingen: