Het onpostmoderne Oranjefeestje

Vaste geluiden van het Oranjefeestje in de hoek van Amsterdam waar ik het de laatste jaren heb meegemaakt.
Wat ik niet begrijp, in de stad die nooit Oranjegezind is geweest, is die golf van in oranje gehulde mensen - het wordt met het jaar erger. Eerst dacht ik dat het een soort postmoderne knipoog was naar de onzin van de monarchie, maar dit is niet meer vol te houden. Beangstigend.
En mijn interesse in de "vrijmarkt" ben ik ook wel kwijt.


Ça plane pour moi, Plastic Bertrand


Hanging on the telephone, Blondie. Omdat tweemaal Blondie mij te veel is het origineel van I'm gonna love you too, Buddy Holly