05 februari, 2010

Aka-Bo

Op de dag waarop ik een nadere theoretische verkenning wilde beginnen over de behoefte van de witte Europeanen enerzijds tropische eilanden als paradijselijk te zien en anderzijds aan deze toestand zo grondig mogelijk een einde te maken komt het nieuws dat Boa Sr, de laatste spreekster van het Aka-Bo, een taal van Groot-Andaman, is overleden.
Het artikel waarnaar in de vorige zin wordt verwezen heeft het over een van de oudste talen ter wereld. Dit is een slag in de lucht en het is niet terzake om de teloorgang van de taal, die samengaat met de teloorgang van het volk dat haar sprak, te betreuren.

De eilandbewoners zijn gemarginaliseerd op hun eigen eilanden. Deense kolonialen (daar zijn ze weer!) hebben de eilanden zonder in enige mate rechthebbend te zijn verkocht aan Groot-Brittannië. Deze kolonialen hebben de archipel ingericht als strafkolonie voor mensen uit India, waar de Britten ook al niets te zoeken hadden. De definitieve dolkstoot voor de oorspronkelijken, die intussen naar een soort reservaateiland zijn gedeporteerd, is de exploitatie van de eilanden als toeristenbestemming.

Meer over de mensen van Andaman hier en hier (mooie foto's die de schok over hun lot nog vergroten).

Geen opmerkingen: