De Rode Lijst van bedreigde diersoorten in Nederland is opgesteld in 1997. Destijds werd er een boek aangekondigd waarvan ik niet zou weten of het ooit verschenen is. Het wilde betogen dat de meerval geen zeldzame en dus ook niet een bedreigde diersoort is. De meerval zou vrij gevangen moeten worden, het dier kwam langzamerhand overal voor (uitgezet meestal).
Het 'oorspronkelijke' woongebied van de meerval, de vooruitgeschoven westelijke post, geïsoleerd van andere woongebieden, was de Ringvaart van de Haarlemmermeer en de wateren die er op uitkomen. Inderdaad, bekijk een kaart van Nederland, niet eens een gedetailleerde, en je zou je kunnen afvragen waarom de meerval alleen daar zou blijven.
Zeldzaam, bedreigd, of niet: sportvissers zullen het wel spectaculair vinden: een vis die twee meter lang kan worden en die ongetwijfeld hard zal vechten voor zijn of haar leven. Is gebrek aan zeldzaamheid dan weer een vrijbrief om aan het moorden te slaan?
In Jos Rutings Welke vis is dat? werd nog betwijfeld of het dier nog leefde in deze streken. Ergens in de jaren vijftig was er een partijtje doodgemept in een drooggevallen watertje bij de Westeinder Plas, en sindsdien was de meerval niet meer waargenomen.
De Volkskrant, lang niet meer gezien, en al een tijdje ook niet meer gemist, werd per ongeluk bezorgd zaterdag. Daarin een stuk over de wenselijkheid of onwenselijkheid van het beschermen van de meerval. Maar het aardige eraan was dat het door Fanta Voogd was geschreven, oud-collega van de allerlaatste dagen van De Waarheid. De enige van die laatste generatie die het tot de Plaag van het Gezin, ook wel de Papieren Drol genoemd, heeft gebracht? Dat is - zonder ironie, ondanks mijn gevoelens ten aanzien van die courant - een felicitatie waard! Go Fanta go!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten