En daar had collega Howard vanuit Houston TX mij te pakken. Folksy klinkende zangeres die in plaatsloos Engels uitlegt dat zij haar geliefde niet langer wil kwetsen en hem vrijlaat. Helaas is het weer en de tijd van het jaar ernaar dat ik vanzelf teruggevoerd word naar ongeveer het tegendeel, ach laat ik ophouden. Het is een lustrumjaar.
Het valt te vrezen dat u allang weet waarover ik het heb, maar ik houd mij in het geheel niet bezig met Nederlandse popmuziek en hoef al helemaal niet zoiets in het Engels te horen. Howard houdt er juist wel van en ik weet dat hij het met extra genoegen draait voor mij als Nederlandse luisteraar die juist veel meer Americana kent dan hij.
Anouk? Ik ga haar zeker niet hier plakken.
Maar toch.
Een droge samenvatting in het ochtendnieuws van het eerste jaar Kongo-Leopoldstad (achteraf denk je: waarom is die smadelijke naam nog zo lang gehandhaafd?). De met grote meerderheid gekozen premier Loemoemba (Lumumba/Loumoumba/nog een variant? hier staat hij afgebeeld in Cyrillisch schrift) heeft er net tien weken gezeten en is in evenveel stukken gehakt door Belgische militairen en in zoutzuur opgelost. Prettig ontwaken. Ook een lustrumjaar.
Als je het kort samengevat hoort in een bulletin vanwege de vijftigste verjaardag van de "Democratische Republiek Congo" (over smadelijke namen gesproken) gaat het bijna logisch klinken, wat er in dat eerste jaar onafhankelijkheid is gebeurd.
Om van de rest van zo'n honderdvijftig jaar geschiedenis van het Kongobekken (het is het enige land in Afrika waarvan de contouren terug te zien zijn op een natuurkundige kaart) maar te zwijgen.
En nee, de verjaardag van "Honduras" is niet vergeten. Dezelfde beelden van massa's op de been in de straten, velen voorzien van paraplu want het is de regentijd. Hoe alleen staat Honduras inmiddels?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten