De perceptie dat in mijn jonge jaren iedere winter sneeuw met zich meebracht is geen bijgekleurde herinnering Volg de verhalen over hoe in Amsterdam en de nieuwe buitenwijken met name de rails
sneeuwvrij gehouden moesten worden en je ziet dat het iedere winter raak was met sneeuw en ijs. En hoe moeilijk het organiseren - en hoe veel minder vaak voorkomend - het dezer dagen is. Er ligt wat sneeuw en de treinverbindingen vallen uit. "In Oost-Europa is dat allemaal toch veel beter geregeld," zegt de kapster terwijl een lange stoet combino's voor haar raam vast komt te staan wegens een in het ongerede geraakte wissel. Mooie zin. Misschien is daar het onderhoud van het openbaar vervoer ook nog niet wegbezuinigd subsidiair weggeprivatiseerd.
De Amsterdamse tram had decennialang twee sneeuwvegers en tenslotte zelfs twintig pekeltrams achter de hand. Een groot deel van het jaar stonden die trams natuurlijk maar te staan in de remise. En ze vergden onderhoud. Dat kon anders en anders is altijd beter. Weg er mee. Dan loopt de boel maar vast bij de eerste vlokjes. Bedrijfseconomisch gezien hebben "we" gewoon gelijk.
Ach, de terugverbouwde
330 - hoe kon ik in 2006 weten dat zijn truck wellicht zwaar was aangevreten door de pekel. Maar misschien valt het ook nog wel mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten