07 augustus, 2008

Bekentenis van ongeloof


In een sprookje van Godfried Bomans wordt een als simpel afgeschilderde man ter dood gebracht omdat hij een verveelde koning op een tuin vol diamanten wijst.
Wat nou diamanten, het is gewoon dauw. Weg met die vent.
Zou die koning wel tevreden zijn geweest als de druppels diamanten waren gebleken?

Een aantal jaren geleden kwam ik, zonder het te weten, als vertegenwoordiger van "het christen-anarchisme" in een bekende underground-bioscoop in Amsterdam, waar onder andere de film van de Ploughshare-actie in de VS werd vertoond (ben maar een keer op de Pinksterlanddagen in Appelscha geweest, heb daar die film gezien en moest het nou nog een keer?!).

Ik kwam er met Frans, theoloog en lid van de klankbordgroep van het Jeanette Noelhuis (daar zal ik nooit voor gevraagd worden). Aan de kassa werden wij even bekeken - wij zullen er te gewoon uitgezien hebben - en werd ons gevraagd: geloven jullie in wonderen?

Want daarmee associëren Gewone Ongelovige Mensen degenen die zij het etiket christen kunnen opplakken. Ik heb Frans voorzover ik mij herinner niet de gelegenheid gegeven zijn zegje te doen. Ik deed het mijne.
"Wat noem je wonderen?" was mijn wedervraag. "Nou eh gewoon.." was het blijkbaar al meteen ontregelde antwoord.

"Ik neem aan dat jij het als een wonder ziet, dat als ik een bal laat vallen deze omhoogvliegt en blijft zweven.
Voor mij is het een dagelijks wonder dat hij naar beneden valt. Niet de eventuele uitzonderingen op de natuurwetten zijn wonderen, maar het feit dat alles gaat zoals het gaat, dat is een wonder." De jongen achter de kassa wist niets terug te zeggen, want dit antwoord viel buiten zijn denkraam.

Zo denken ongelovigen over geloof. En niet alleen zij: ziehier, een gelovige.
Mijn beste, niet dat God de Nijl in bloed veranderd heeft is een wonder. In de eerste plaats geloof ik helemaal niet dat dit een historische gebeurtenis is. Zouden de Egyptenaren het zodanig niet gemerkt hebben dat zij het nergens geboekstaafd hebben? Enige gepaste tegenwerping: "die teksten zijn verloren gegaan". Ik trek mijn schouders op.

Maar laten we pour besoin de la cause aannemen dat het waar is.
Wat is nu eigenlijk het echte wonder - die ene dag of zo een Nijl van bloed (wat voor bloed?) - of is het wonder dat de laatste zoveel jaren verkwanseld wordt niet de Nijl zelf, levenbrenger aan miljoenen mensen, planten en dieren in Noord- en Oost-Afrika? Denk de Nijl maar eens weg en sta dan stil bij wat de wonderen om u heen zijn.

De Nijl pas bijzonder vinden als hij in bloed is veranderd - als dat geloof is mag ik God danken dat ik niet gelovig ben.

Geen opmerkingen: