26 maart, 2013

Het dwangarbeiderskamp van de Vrije Markteconomie

Het consumentisme vraagt om schizofrenie (als dat de juiste uitdrukking is, het is in ieder geval gepopulariseerde psychologie).
Een "buitenei" is een ei uit een megakippenstal waar een paar uren een klein raampje open staat, heb ik begrepen van Jonathan Safran Foer. Aan een scharrelei komt al helemaal geen scharrelen te pas - er gaan "gewoon" wat minder kippen op de oppervlakte van een LP-hoes en dat mag dan scharrelen heten.
Maar ja, scharrelei en buitenei, het klinkt wel goed, er staan zelfs drie sterretjes van de dierenbescherming op. Het geweten wordt gesust met een soort opiaat dat louter aan de etikettering ontleend is.
Dan maar geen ei?

Kant-en-klare kleding, en er is bijna geen andere, zeker niet als het betaalbaar moet zijn, wordt al anderhalve eeuw op zijn minst gemaakt in wat met het Engelse woord sweatshops wordt aangeduid. Ja, dat klinkt naar zweet en daar associeer je dat leuke jurkje van 19,95 nou juist liever niet mee. Staat er op het etiket, dat fliepertje dat vaak zo ongewenst en ongevraagd omhooggaat zodat het te zien is, omgekeerd, als je pech hebt - staat daar op waar het gemaakt is? Wat jaren geleden kwam ik voor het eerst in een WalMartwinkel, een keten die ik alleen van Naomi Klein's No logo kende tot dan. Daar waren de bakken t-shirts voor een prikkie, met een boze arend erop met de stars-and-stripes in zijn snavel: Proud to be an American. Het fliepertje vertelde mij dat het gemaakt was in Haïti. Het kan ook Honduras zijn. Het aangrijpendst, maar waarom ook eigenlijk, vond ik wel: Made in Cambodia. Van het moordkamp van Pol Pot naar het dwangarbeiderskamp van De Vrije Markteconomie. Alles is betrekkelijk.

It looks like déjà vu all over again, en een petitie haalt niets uit en we weten ook dat. Maar je moet toch iets... En ooit zal het toch zomer worden, hoe staat het met de garderobe?

H&Ms conscious collectie? Unconscious kledingarbeiders.
Schone Kleren Campagne en de Europese Clean Clothes Campaigns lanceren een campagne genaamd 'unconscious collapses'. Deze campagne richt zich op H&Ms nieuwe 'Conscious Collectie' en bekritiseert de arbeidsomstandigheden in Aziatische fabrieken. Alleen al in Cambodja zijn er sinds 2011 2900 kledingarbeiders flauwgevallen, een paar honderd van hen werkte bij toeleveranciers van H&M.

H&M is samen met Gap, Levi's en Zara één van de grootste inkopers van de Cambodjaanse kledingindustrie. Door hun lage loon, en daardoor hun tekort aan calorieën zijn veel arbeiders in H&M fabrieken continu ondervoed.

Vorige week waren er loononderhandelingen in Cambodja. Inzet van de lokale vakbonden was een verhoging van 89 dollar, naar 150 dollar per maand. Maar op 21 maart kondigde het ministerie van Sociale Zaken aan dat het nieuwe minimumloon 75 dollar per maand wordt. Volgens de Asia Floor Wage Alliantie heeft een Cambodjaanse arbeider en haar gezin 274 dollar per maand nodig om in basisbehoeften te kunnen voorzien. Dat is bijna 4 keer zoveel als het nieuwe minimum loon.

H&M behaalde in 2012 een omzet van bijna 17 miljard Euro en een winst van meer dan 2 miljard Euro. Het is hun verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat de vrouwen die de kleding maken een leefbaar loon verdienen waarmee zij in hun basisbehoeften, zoals voedsel, kunnen voorzien. H&M als leider in de kledingindustrie, kan een verandering in de industrie bewerkstelligen door zich te committeren aan een leefbaar loon.

Help nu mee de druk op te voeren op H&M, door de petitie te ondertekenen.

Wat actiesites uit de VS. De zweetateliers mochten niet gefilmd worden.


Geen opmerkingen: