Als we het toch over de spektakelmaatschappij hebben:
When I'm drinking my Bonaparte ShandyHet schouwspel van Biafra was voorbij, Bangladesj was zich "aan het ontwikkelen" als drama. In beide gevallen heb ik gedaan wat naar mijn gevoel in mijn vermogen lag vanaf de plaats waar ik was "iets te doen" en dat was niet zwaaien met de collectebus, al is het niet mijn bedoeling hier geringschattend over te doen. En het was al helemaal niet klagen over "het spektakel". Tot zover deze aantekening uit het ondergelopen land der herinnering (Bangladesj "dankt" mede zijn bestaan aan de overstromingen die zoveel mensen op de vlucht joegen en waar het Pakistaanse regime niets aan/voor deed).
Eating more than enough apple pies
Will I glance at my screen and see real human beings starve to death
Right in front of my eyes
Eén wat klagerig nummer was mooi, maar Gilbert O'Sullivan bleef aan de gang. Nothing rhymed was wat mij betreft voldoende.
The luck of the Irish, John & Yoko
Political science, Randy Newman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten