Toen ik dit nummer voor het eerst hoorde, diep in de nacht, was ik zelf op slag levensmoe. Really wanted to fade away. Ik kan Eric Clapton dan ook eigenlijk niet goed vergeven wat hij de laatste vele jaren heeft gedaan, ook niet voor zijn tranen in de hemel.
Bell bottom blues, Derek and the Dominoes.
Het is in orde gekomen, zoals u merkt.
Funeral for a friend/Love lies bleeding - mijn nachtelijke binding hiermee heb ik eerder beschreven.
Afschuwelijke video overigens.
Zaterdagochtend heel vroeg, ik was net thuisgekomen van mijn eigen nachtprogramma en luisterde naar mijn opvolger, Marcel (v/h Freek Frituur). Ik moest eigenlijk gaan slapen. Een nummer dan nog voordat de radio uitgaat. Dat was dit.
Song to the siren, This Mortal Coil. Diezelfde zaterdagmiddag nog gekocht en vervolgens zelf op de radio gaan draaien. Het is nog een hitje geworden in Nederland ook, onwaarschijnlijk genoeg. Dit is de eerste keer dat ik er een filmpje van zie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten