02 december, 2007

Een afkeer die steeds moeilijker te bedwingen is


Het is een slecht punt in het jaar om een datsja in de aanbieding te hebben - vanuit kopersoogpunt. Vanuit verkopersoogpunt is het 't beste, omdat het hartzeer van het nieuwe seizoen waar je geen deel aan zult hebben wegvalt.
(Dat ik hiertoe moet overgaan is de reden dat ik niet het zonnetje in huis ben dezer dagen. Het dubbelzien wordt allengs minder, dank u, misschien hoef ik zelfs niet geopereerd te worden, denk ik nu. De feitelijk gedwongen verkoop is de manier waarop de Brits-Amerikaanse hypotheekcrisis bij mij persoonlijk terechtgekomen is.)

Ik begeef mij op weg, op de stormachtigste en regenachtigste dag van dit najaar. Mijn mobiele bak gaat af als ik in de tram stap. Daar zul je de mensen hebben die om twee uur zouden komen kijken - ze bellen af, zul je zien. Maar ik kan niet opnemen als ik mij bij de conductrice moet melden voor mijn stempels.

Inderdaad, ze staan op de voicemail. Ze hebben gekeken op een eerder tijdstip, de linkmiegels, en het is niets voor hun, zeggen ze. Op het tijdstip van de afspraak zullen ze er dus niet zijn. Ik heb laten weten dat ik per fiets moet komen en dat een tamelijk ernstige ziekte een van de redenen is dat ik tot verkoop moet overgaan. Service van de zaak dus van deze tiepjes van wie ik bij voorbaat weet dat ze geld hebben. Ik ga toch maar, om alsnog het water af te sluiten en de leidingen door te blazen, daar is het wel tijd voor, ook al is het zacht. En ook al zou ik uiteraard een andere dag gekozen hebben voor deze klus als ik niet een afspraak had met deze lui die natuurlijk alleen op zondag zeiden te kunnen.

Ach, de vele nieuwe rijken van dit land. Kijken VPRO en lezen de Volkskrant. Hun chipsvretende monstertje is natuurlijk leuk vrijgevochten als hij zijn voeten op de bank voor hem legt in de trein, keiharde rapmuziek in zijn oren toeterend. Het chipsetertje van de anderen, dat moet een stevige portie Normen en Waarden opgedist krijgen. En het is me toch wat, die radicale islam, nietwaar - de wijk waarin zij wonen is inmiddels zo gegentrificeerd dat zij niet weten over wie ze het hebben als ze over die godsdienst kwekken.

Ik kan ze negeren voor wat ze waard zijn. Ik bedenk een trefzekere Groucho of Kretenzer.
"Gezien uw gebrek aan manieren zou u uitstekend passen tussen de nouveaux riches op het terrein, lijkt mij. Groeten." Die sms kan er van af. Niet te weerleggen.

Het is even paradoxaal om mensen op hun tekort aan manieren te wijzen, dat besef ik ook wel.

Eigenlijk opgelucht dat ik mijn hebben en houwen niet hoef te laten zien of nog snel wat strijkwerk moet verrichten of zo kom ik aan uit de storm en regen.

Er komt een slaapvlucht kauwtjes over.

Het is onze datsja.

Geen opmerkingen: