Dood van een meester

Vanaf waar ik mij nu bevind kan ik slechts vermelden dat het niet onopgemerkt is gebleven: John Kenneth Galbraith is op 29 april overleden op 97-jarige leeftijd, misschien de laatste (intellectueel) integere grote "burgerlijke" econoom. Joop den Uyl, waarschijnlijk ook een van de laatste integere Nederlandse politici op de hoogste post, was een leerling van hem.
Hij kon het weten, want hij was als Canadees betrokken bij de oorlogsinspanning van de VS in de Tweede Wereldoorlog - de laatste woorden van zijn laatste boek als ik het uit mijn hoofd goed reproduceer: oorlog is het ergste menselijk falen.

*

The economics of innocent fraud uit 2004 was dus zijn - mild-kritische, ironische - zwanezang. Onder de intellectuele fraudeurs over wie hij het had werd hij officieel en luidruchtig niet serieus genomen. Uit zijn werk valt veel mooie ironie te halen, waaronder deze "If you feed enough oats to the horse, some will pass through to feed the sparrows" - over het zogenaamde doordruppel-effect. Deze dodelijke ironie zegt voldoende waarom ideologen van het huidige bestel iets tegen hem hadden. En dat terwijl hij geen ver gaand maatschappijcriticus was, geen tegenstander van de waren- of de loonarbeidmaatschappij dus, meer een beschijver van hoe het eigenlijk in elkaar steekt. The great crash, 1929, The affluent society en The new industrial state wil ik noemen als belangwekkende boeken die een zeker inzicht verschaffen hoe het kapitalisme van de twintigste eeuw in elkaar steekt, met zijn eerder genoemde zwanezang als toegift voor de eenentwintigste eeuw.

Negen uur op een plastic kuipstoeltje met 1 sanitaire pauze

Negen uur lang bezoek in een gevangenis in de VS, Carson City Michigan. Ik ben het afgelopen jaar direct getuige geweest hoe de campagne voor Harry Bout, de langstzittende Nederlandse gevangene in het buitenland, en in het algemeen overigens, ontwikkeld werd. Tot op het punt waarop de kern van de steungroep voor Harry Bout uitgeleide gedaan werd door een filmploeg van SBS6, afgelopen donderdagochtend.
Harry is een zeer Indisch aandoende man met zachte stem (wat er ook bij hoort) die voortdurend zijn woede uitdraagt over het onrecht dat hem is en wordt aangedaan. Als het Nederlandse ministerie van buitenlandse zaken niets of zo goed als niets voor hem wil doen kan dit onmogelijk gerechtvaardigd worden met het verhaal dat hij geen binding heeft met Nederland. In de eerste plaats - en tamelijk verrassend voor iemand die op zijn tweede geëmigreerd is - spreekt hij Nederlands. Zijn Amerikaans-Engels heeft een sterk Indisch-Nederlandse kleur, ik zou het zelfs een fors accent willen noemen...
Ten tweede: hij doet regelmatig mee aan Nederlandse verkiezingen. Hij heeft tijdenlang GroenLinks gestemd, maar deze partij heeft het geheel laten afweten in zijn zaak, dus die stem zijn ze kwijt. En verdiend. Maar iemand die in zijn VS-cel regelmatig verkiezingsbiljetten krijgt geen echte Nederlander noemen is uiteraard volstrekt ongeloofwaardig.
Harry gaf een glasheldere omschrijving van wat hij anarchisme ziet en waarom hij dit streven geheel onderschrijft. Een bekering die geheel in deze omgeving heeft plaatsgevonden. Het maakt niet uit voor de mate waarin hier en in aanpalende gewesten voor zijn zaak gewerkt wordt maar het is een aardige bijkomstigheid.
Bij het afscheid moest hij een beetje huilen. Ik geloof dat ik de enige in het gezelschap was die dit ook deed - de andere drie aanwezigen waren vrouwen. Uitleg en verder verhaal volgen nog.

Onze god is de grootste

Radio aan in de badkamer, tevens het toilet. Decadentie, uw naam is Verenigde Staten van Amerika. Op staat een "christelijk station" dat adverteert met de 29 dimensies die van belang zijn om iemand echt te leren kennen voordat je hem of haar kent. God kent die dimensies natuurlijk. En dan start weer een Skyradio-achtig deuntje. "God is greater".
De god van deze mensen is een witte middle class automobilist. Succes is zijn lijfspreuk. Een verbond met hem is een winstgevende investering.
O, de sensatie - op de radio kwelen ze dat hun god groter is en zal leiden in het gevecht met de vijand die de satan achter zich heeft. Bedoeling overduidelijk.
En onderwijl een knallende wind laten, want daarvoor ben je tenslotte in die ruimte.

Repos ailleurs

De eerste gierzwaluwen van Amsterdam melden zich altijd - voorzover ik weet - boven de Zuid-Jordaan. Het eerste paar vloog vandaag boven de buurt. De volgende dagen volgen de andere - niet opvallend vroeg. En terwijl de binnenstad al volloopt met wat ik als geboren en getogen Amsterdammer gezien hun gedrag alleen al als boeren en overal op de stoepen al Bezet geschreven staat en lichtborden aankondigen wie Koninginnedag mede mogelijk maken voel ik weinig spijt even weg te zijn. Voor een weblog maakt dit niet veel uit.
Koninginnedag was ooit leuk - wanneer is het opgehouden?

Het huisvestingsproject van de VS

Het geval van Bernard Baran, vals beschuldigd van het molesteren van kinderen toevertrouwd aan zijn zorg, is dankzij een BBC-interview in de internationale publiciteit gebracht. Hier meer over zijn zaak. Als hij schuld had bekend was hij na een jaar of vijf vrijgelaten. Maar hij weigert dit terecht, omdat hij onschuldig is, en dus zit hij al 21 jaar vast. Een aantal jaren dat mij bekend voorkomt.
Hoe een land dat zo'n corrupt rechtssysteem heeft kan poseren als toonbeeld van vrijheid en democratie is een raadsel dat het verstand bijna te boven gaat.
In verband met de zaak van Bernard Baran wordt vermeld dat waarschijnlijk tien procent van degenen die de VS-gevangenissen bevolken - de Goelag-archipel van de VS, wordt het al openlijk genoemd - onschuldig vastzit. Het onderzoek naar de onschuld wordt gedaan door mensen buiten het juridische systeem.
Tien procent van (vandaag) 2,207,577 mensen, dat is dus een flinke stad van meer dan 220.000 inwoners, gevormd door ten onrechte opgesloten mensen. Laten we net doen alsof het overdreven is - er is geen goede reden dit te denken, maar we doen alsof - en dat het om "slechts" 1 procent zou gaan. Dan hebben we het nog altiljd over 22.000 mensen die ten onrechte opgesloten worden gehouden in de VS. Let wel, dan hebben we het niet over de CIA-kampen of over Guantánamo - maar over de 'gewone" gevangenissen in de Verenigde Staten.

Marianne in Nepal

Alleen als je de gelijkgeschakelde media gelooft kan het je ontgaan dat dit dagen van revolutie zijn. Latijns-Amerika, alles vooralsnog langs lijnen van verkiezingen, maar in Ecuador en Bolivia zijn nogal wat regeringen weggejaagd de laatste jaren - en niet door het leger. Mei 1968 is wel degelijk opgevolgd door maart 2006 in Frankrijk, het zal door de fossielen van de heersende klasse nog wel een tijd ontkend worden. En dan zijn er de Filippijnen, Thailand en Nepal - en de meeste van deze is Nepal. Er is meer dan twee weken een algemene staking aan de gang, tweehonderdduizend mensen probeerden het koninklijk paleis te bestormen gisteren. De koning biedt te weinig te laat aan - de democratische beweging wil nu een republiek. (Over de maoisten zwijg ik dan nog maar). Ik hoor op een journaal dat de International Community, een van de aanduidingen voor het Bushregime, het aanbod van de koning verwelkomt. Je zou denken dat de mening van de Nepalezen toch het belangrijkst zal zijn, en dat het een kwestie van dagen is eerder dan weken voordat de koning het veld ruimt.

Heerlijke koffie

1. Sixties-set gedraaid in Mono, met in de eerste ronde het accent op northern soul - een in Amsterdam werkende en verblijvende Spaanse fan had via de website geïnformeerd, en was langsgekomen, dus er was iets waar te maken. Tweede set bevatte Bobby Marchan There's something on your mind pt.2. Dit ontlokte aan iemand de vraag hoe oud ik eigenlijk was. Hij maakte zelf maar alvast bekend hoe oud hij was. In Nederland draai je zoiets niet - wie kent het nummer trouwens -, tenzij je op jaren bent, is de implicatie en de moraal. In juni debuteer ik (wellicht blijft het bij deze ene keer) in Engeland. Het dient gezegd dat daar zekere leeftijd juist tot aanbeveling strekt.

2. Het huis-aan-huisblad meldt een treffen van 55+-ers die herinneringen zullen gaan ophalen. Er wordt een heerlijke kop koffie in het vooruitzicht gesteld. Jammie jammie. Ja, als je zo de leeftijd der sterken hebt bereikt dan is de oudjeshand goed gevuld met een bakkie troost. Heerlijk!

Een hele tijd had het wijkcentrum een affiche hangen over "bewegen voor vijftigplussers". Bewegen is goed! Ik keek altijd even door het raam als ik er langs liep "naar de meisjes", bekend van de acties tegen de metrobouw - de vorige metrobouw, moet ik inmiddels zeggen. Een zat er dagelijks, vaak in kort strak spijkerrokje, vijftigplusser te wezen, tikwerk te verrichten voor het wijkcentrum. Zou ze te paaien zijn met een heerlijke kop koffie?

Gierzwaluwen en koekoek op 9 april

Vorig jaar lag of zat er een gierzwaluw op de rijweg van de hoofdstraat van het dorp waar ik regelmatig verblijf. Van de bakker aan de overkant - ze waren net aan het sluiten - kon ik een stuk karton van een taartdoos krijgen om het vogeltje op te schuiven en eventueel het luchtruim te doen kiezen. Onvoorstelbaar hoe licht zo'n gierzwaluw is.
Van Thijsse moet je ze de lucht in gooien, maar op een rijweg, hoe stil ook, vond ik dat gevaarlijk. Ik schoof het vederlichte hoopje op een muurtje en hoopte er het beste van.Toen ik mijn boodschappen had gedaan zat het vogeltje nog op de muur. Een uur of twee later niet meer. Ik hoop dat het goed is afgelopen.

Zondag 9 april meende ik de eerste koekoek te horen in de duinen bij Bakkum. Volgens Henk van Halm is de eerste bevestigde waarneming van een koekoek in de Amsterdamse Waterleidingduinen gedaan, Goede Vrijdag 14 april. De eerste gierzwaluwen zijn al op 9 april gezien. Dan lijkt het mij ook wel waarschijnlijk dat ik inderdaad een koekoek gehoord heb - dit is allemaal wel juist opmerkelijk vroeg. En dat terwijl het weer nog steeds matig is. Gisteravond pas voor het eerst in de avondschemering een vleermuis op de gracht gezien (de bomen zijn nog kaal genoeg om het waar te nemen). Als de huismus het moeilijk heeft door gebrek aan insecten, hoe zit het dan met gierzwaluwen en vleermuizen?

Luister hier naar een fragment van Delius' On hearing the first cuckoo in spring.

Mag ik even vangen?

BUMA/STEMRA weet overal een gretig handje op te houden - zelfs als je als kapper de radio aan hebt staan komen ze langs om "de rechten van de uitvoerenden" enzovoort te incasseren. Alsof het radiostation daar al niet voor betaald heeft.
Ik houd al een tijdje de setlists bij van draaibeurten die ik doe in Vaaghuyzen, het menu staat hier, en sinds kort worden ze ook geplaatst op het naburige weblog - zodat ik kan zien of de Nobody's, de Proper Little Madams of Jonny Hahn ook echt in de zoekmachines terechtkomen.
Maar ik ben er zeker van dat ze geen cent te zien hebben gekregen van BUMA/STEMRA, die er wel voor incasseert.
De vragen blijven: wie krijgt er wel geld? en waarom de anderen niet?
Ik heb ze gemaild met de url van het setlistmenu - ik ben benieuwd naar hun antwoord - dat vermoedelijk helemaal uit zal blijven. Heeft u hun kasteeltje in Hoofddorp (jawel, Hoofddorp!) al eens gezien?

Het verhaal van een waanzin, verteld door gekken

Veel herhaalde beelden op televisie van een zelfmoordaanslag in Tel Aviv die negen levens heeft geëist (de pleger wordt waarschijnlijk niet inbegrepen). Door het beeld loopt een ontsteld-beangstigde Thaise gastarbeider zoals deze tot voor kort in de kassen van "de nederzettingen" van Gaza gewerkt zou hebben.
Ieder botje van de joodse slachtoffers moet gered worden. Weet men al dat er alleen joodse slachtoffers (behalve dan de pleger) zijn?
Vanuit de VS laat een Israelische diplomaat weten dat er een nieuwe Axis of Evil in de maak is. Iran natuurlijk, Hezbollah, en Hamas en Islamitische Jihad, o ja, en de opstandelingen in Irak. Hij noemt de pasgekozen Palestijnse regering een stel terroristen.
Nu is er al sprake van dat het leger van VS Baghdad opnieuw gaat "bevrijden" als er eenmaal een Iraakse regering is geïnstalleerd. In het kader van de verdere democratisering van het Midden-Oosten is regime change in de Palestijnse Gebieden ook van harte aan te bevelen. Met een beetje flink leger moeten die gebieden toch te bezetten zijn en een regering neergezet kunnen worden die aan de eisen van de International Community voldoet.
Vraag: wie gaat de bezette gebieden bezetten om er democratie te brengen?

Het recht om Volksduitser te heten

..of zoiets...
Een genante hoeveelheid Nederlanders hebben voorgeslacht dat uit het huidige Duitsland geïmmigreerd is - in tijden waarin Nederland zelf nog niet eens bestond, laat staan Duitsland.
Ik draag zelf de voor- en de achternaam van een immigrant uit Goch, zur Zeit al deel van Pruissen [zo werd het toen gespeld], maar van huis uit deel van de Nederlanden.
De vraag kwam op ten burele van Christianarchie of dit inhoudt dat ik op grond van mijn Duitse voorgeslacht als rechtgeaard Volksduitser voor de Duitse nationaliteit mag kiezen - volgens het recht van de terugkeer. En of dat niet op grote schaal zou kunnen gebeuren - dit alles uiteraard ter meedere glorie van de Europese integratie.
Tegelijk bedenk ik dat dit een hoop gedonder kan opleveren, als de halve of hele Belgische Oostkantons die truc zou uithalen, of Elzassers. Zo Volksduits als de neten, kan ik u verklappen - op een zomerdag in Eupen ruik je de Sauerkraut op straat.
Het vermoeden is dat het niet werkt, ook niet als ik heel Gochs een veer op een hoedje zet en in Lederhosen ga lopen.
Citaat van een aan Volksduitsers gewijde site - deze vermeldt kies zonder toelichting dat de uitdrukking in de "jaren dertig van de twintigste eeuw" is opgekomen. Ach so....
"Das Grundgesetz für [sic] Bundesrepublik Deutschland stellt die Volksdeutschen aus Osten den Bundesdeutschen gleich."
Niet uit het westen dus.

Opstanding

In de Verenigde Staten is een beweging te bespeuren die Bush en de zijnen wil houden aan de inhoud van het christendom. De bergrede, bijvoorbeeld, de zaligspreking van de vredesstichters. Zal Bush daar van opkijken? Welke moderne oorlog is niet begonnen onder het motto dat deze nodig was om de vrede te bewaren? Toch mooi evengoed, dat deze mensen zo'n geloof hebben dat zij denken dat het iets kan uitmaken.
In een wereld waarin alles op zijn kop gezet wordt ziet het er naar uit dat het niet eens meer onwenselijk zou zijn als er een militaire staatsgreep in de Verenigde Staten wordt gepleegd. Of zoiets praktisch mogelijk is, is de vraag. In het geva lvan zo'n coup zal het land toch behoorlijk gedecentraliseerd blijken - wat overigens wel het einde van de Verenigde Staten kan betekenen - maar misschien is dit einde toch al dichterbij dan de meeste mensen nu denken. Of er genoeg militairen beschikbaar zijn die de oorlogsstokers-zonder-enig-benul zelfs zouden willen afzetten, is een volgende vraag. De VS zijn wel militaristisch, maar tot nu toe toch steeds onder civiele aanvoering.
Maar eerlijk gezegd - als ergens bij wijze van verzoek om gebeden dient te worden, dan liever hierom dan om de bekering van Bush. Het is gewoonweg net iets minder onwaarschijnlijk.
Of - het beste natuurlijk - een geslaagde huelga general op 1 mei, die het hele land ondersteboven haalt - dat liefst natuurlijk. Maar om dit te voorkomen zal het Bushregime juist liefst het Perzische rijk met kernbommen bestoken - binnen twee weken dus....
Wat een tijden, zegt u dat wel.

Familie

Voor de zekerheid - mocht iemand dit lezen en snel en vluchtig het verhaal over het Anne Frankhuis misverstaan (lezen is een kunst die niet iedere internetconsument verstaat) nog even deze intieme ontboezeming.
Anne Frank is mijn eerste liefde. Als aankomend puber zag ik haar in dat kamertje, ze was mooi, lief en bedreigd. Waar was mijn wiite paard om haar te redden? Zo'n televisievoorstelling die je even deed vergeten dat je weet hoe het afloopt. Niet goed. Al werd je dat ook niet bespaard.
Anne werd gespeeld door de actrice Martine Crefcoeur. Een zoektocht over het net levert op dat zij in de rol van Anne de twintig ruim gepasseerd moet zijn geweest. En dat zij optrad in The family van Lodewijk de Boer. Dat gaat geloof ik over zijn eigen familie. Nu heb ik in mijn kleuterjaren nog met zijn jongere broertje gespeeld, en zijn lieve zusje heeft mijn lieve zusje een deuk in haar kin geslagen. Ben benieuwd hoe autobiografisch die voorstelling was, maar ik was niet nieuwsgierig destijds. Stel wel vast dat Martine Crefcoeur dichter aan mijn levensbaan nadert dan ik zou hebben gedacht. Speelde zij de rol van het lieve zusje?
Er zijn vast heel wat meer helden die alsnog Anne willen redden. Misschien is dat een deel van de attractie van dat huis - en ook dan is het ontluisterend, die file...

Decadent

Koen Koch is in Trouw opgevolgd - niet door een van de Vaste Verdachten uit de neoconpool maar wel door iemand daar zeer dicht bij - de directeur van Clingendael, staatsdenktank met VVD-nestgeur. Deze vredesonderzoeker die uiterlijk wel zou opknappen van een behoorlijke knipbeurt bij de kapper (lang haar is al jaren meer iets van rechts - zo gaat dat) schrijft deze week een column onder de kop: "Europeanen zijn zo gewend aan welvaart en vrede dat ze een tikkeltje decadent zijn geworden."
En verder de gebruikelijke ideologische kletskoek over de Franse jeugd die niet tegen veranderingen kan en daarom de straat opgaat. Deze mijnheer De Wijk zal er zeker niet mee instemmen dat er maar een jonger of een ouder onderzoeker op zijn comfortabele plaatsje moet komen te zitten zonder verdere reden. Het gaat altijd over de ander die te lui en te zeer gericht op comfort is. "Wij" gaat altiljd over de anderen bij de heersende klasse. Want ja, de man is wellicht geen kapitalist of aanstaand manager, hij is in de opinieindustrie als belangrijk aangemerkt, en dat telt dezer dagen nogal.
Wat wil zo iemand met zijn flutbetoogje dat in feite helemaal niet over de opstand in Frankrijk gaat zeggen? In laatste instantie: oorlog en armoede zijn goed, daar blijf je scherp en vechtlustig bij. En tonen die jongeren vechtlust, dan is het toch weer verkeerd, want decadent. Het bombarderen en plunderen van islamitische gewesten, dat vinden De Wijk en zijns gelijken goed. En een slechtbetaald baantje voor de ander waar deze zonder opgave van redenen uitgeslingerd kan worden als deze 'te duur" is.
Ideologisch gesproken is het kapitalisme voorbij en nog eens voorbij (geen poëzie in dit verband!). De Democratische Markteconomie werd ons omstreeks 1990 verkocht als de ware bron van vrede en welvaart. Dat mogen we ons niet meer herinneren. Oorlog en armoede, dat is het ware bestaan. En dat moeten we ook graag willen. Anders zijn we decadent.
Tien keer raden op wier zak deze De Wijk teert.

De wreedste maand

BBC World maakte er in een gewone nieuwsuitzending werk van: een bijzondere tentoonstelling in het Anne Frankhuis. Nederland in het nieuws! In de vitrines worden brieven tentoongesteld, ter beschikking gesteld door een vriendinnetje van Anne Frank, een nog kwiek genoeg ogende dame die met een fijn glimlachje laat weten dat dit nu brieven van Anne zijn. Ach ja - iets van de glans van deze beroemdheid komt op haar terecht en dat is reden tot glimlach, nietwaar.
Het gevolg was uiterst voorspelbaar: een file van toeristen in deze paasdagen tot ver om de hoek op de Westermarkt.

Eerlijk gezegd word ik onpasselijk van deze toeristische attractie. Ik ben slechts een keer in het gebouw geweest waarin zich het achterhuis bevonden moet hebben - dat was voor een actievergadering, de enig juiste reden om er te komen.
O zeker, in het grote pand dat de Anne Frankindustrie gemeend heeft bij het oude pand te moeten trekken ben ik vaak geweest. In dit studentenhuis woonde tenslotte mijn eerste lief - ik heb de sleutel gehad, mijn fiets stond regelmatig in de kelder, wat kan ik meer zeggen? Zij woonde er allang niet meer toen ik nog werktuiglijk naar haar raam keek - ik wist wie er inmiddels woonde, ben er zelfs jaren later nog op bezoek geweest: collega Crazy Boy Luke van de radio woonde op haar kamer aan de grachtkant.

Voor een uitgebreide opvang van toeristen was de sloop van een studentenhuis met vele tientallen kamers natuurlijk zonder meer verantwoord. Vast ook echt nodig. Maar het is niet vanwege het wegpoetsen van een persoonlijke lieu de mémoire dat ik onpasselijk word.
In de eerste plaats: het huis waar Anne Frank het grootste deel van de tijd van de bezetting heeft doorgebracht werd niet de moeite waard bevonden te behouden. Het werd gesloopt voor de Stadhuis-Operacombinatie. Het dient vergeten te zijn.
Het andere is ernstiger: de schaamteloze exploitatie van dit meisje, waar dat zogenaamde vriendinnetje met haar fijne lachje voor de BBC-camera aan meedoet op gevorderde leeftijd.
Anne Frank had nooit beroemd mogen worden op deze manier. Als zij schrijfambities had - en het is maar de vraag of zij die gehad zou hebben, en of wij daar ooit van gemerkt zouden hebben - dan had zij beroemd moeten worden als zij veilig was geweest. Beroemd worden doordat je een dagboek hebt geschreven, verraden bent en in een concentratiekamp stierf - het is tragisch, maar is het een reden om toeristische trekpleister te zijn? Een enorme file attractieconsumenten aantrekken, op de Prinsengracht en ver de hoek om - geduldig wachtend om - tja, wat eigenlijk te zien? Is het lezen van haar boek, dat als er rechtvaardigheid op de wereld was geweest, nooit geschreven zou zijn geweest laat staan uitgegeven, niet voldoende?
Door en door ziek. Waar is het Etty Hillesumhuis waar de massa's van heinde en verre naar toegaan?

Barmhartig en verheven

Voor mijn gevoel ergens gistermiddag, maar in feite langer geleden dan mij dierbaar zou kunnen zijn heb ik onderzoek gedaan ter wille van een rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Het rapport werd tenslotte Onder invloed van Duitsland, WRR-rapport nr. 23, misschien is het intussen als pdf te vinden op de aangegeven site. (Ik durf er niet naar te kijken).
Het rapport baarde wel enig opzien, ik wist eerlijk gezegd niet eens dat mijn onderzoek er op de een of andere manier in verwerkt was.(Er had ook iets in Economisch-Statische Berichten over gestaan).
Ik herinner mij vooral het speurdersplezier dat het onderzoek inhield. Ik heb zo sterk de indruk dat mensen die een betaalde baan hebben bij de universiteit dat ontberen, het genoegen van zoeken en nadenken - want de Kultuurkamer vraagt om Publikaatsies die natuurlijk Paradigmaties moeten zijn. Wetenschap doe je niet voor de aardigheid.
De grootste investeerders vanuit Nederland in Duitsland bleken allerlei stichtingen te zijn die in vastgoed belegden, het ging om onwaarschijnlijk grote bedragen. Stichting Clementer et Auguste, klinkt zeer verheven en genadig inderdaad, maar wat betekende dit verder? Misschien valt bij u het muntje sneller. Als je hoofd verder vooral bij allerlei technische bedrijven in de metaalsector zit valt het niet zo op (let wel, we hebben het over de jaren zeventig, toen Nederland nog industrie kende).

Hoe geruchtmakend het rapport was weet ik niet meer. Ik kan mij ook niet voorstellen dat de latere Atlantische oriëntatie van de Nederlandse politiek hierdoor beïnvloed is. Ik zou hopen van niet. Ik weet vrijwel zeker van niet, Trouwens. WRR-rapporten hebben zelden invloed.
Dat ze door de Vaste Verdachten in het openbaar zo ongeveer rijp voor de boekverbranding worden verklaard lijkt mij een nieuwe ontwikkeling. De WRR moet natuurlijk niet dingen laten horen die bepaalde mensen helemaal niet willen horen. Dat Nederland economisch en politiek sterk aan (toen nog West-)Duitsland vastzit - het was voor wie een beetje oplette toch wel duidelijk, ook zonder rapport. Dat voortdurend hetzen tegen moslims De Moslim als Gattungswesen niet direct verzoeningsgezind maakt - met een beetje gezond verstand of christelijk gevoel zou je dat ook kunnen bedenken. Beide zijn echter zo goed als geheel afwezig bij de Boven Ons Gestelden. Wat ging er wanneer fout?


De familie Brenninkmeijer heeft het hoofdkantoor inmiddels verplaatst naar België, levert een speurtochtje vanuit de bureaustoel op. Dus die investeringen zijn geen "Nederlandse" investeringen meer. "Loslaten is een kunst", zegt het bureau dat de mensen die ontslagen zijn bij het Nederlandse hoofdkantoor begeleid heeft. In dat soort industrie is Nederland heel sterk inmiddels. Stof tot nadenken...

Portrettengalerij - zoals eerder beloofd

Parallel aan dit weblog geopend: de Portrettengalerij van het christen-anarchisme.
Het eerste lemma is gewijd aan Felix Ortt, het is een kopie van het lemma dat ik heb geschreven voor Wikipedia. Omdat wat daar geplaatst wordt in laatste instantie vrij wild is staat de tekst ook hier.
De galerij zal al dan niet via WIkipedia uitgebreid worden.

Het overlevingsinstinct van de heersende klasse

De Wet op de Eerste Baan is van de baan. De Heersende Klasse Internationaal NV stort haar minachting voor "die slappe Fransen" via hun media uit. Toch vermoed ik dat de heersende klasse van Frankrijk - zij heeft nogal wat ervaring met revolutionaire woelingen, en tenslotte is het gaullisme via woelingen aan de macht gekomen in 1958 - zelf het best beseft dat zij haar geluk niet met geweld moet beproeven. Waarschijnlijk heeft juist de Franse heersende klasse een beter overlevingsinstinct dan degenen die in hun eigen verhaaltjes zijn gaan geloven de afgelopen decennia.
Toch lijkt Chirac het huilen nader dan het lachen te staan.
De inkt- en beeldkoelies van de Heersende Klasse Internationaal NV zijn vooral dol op beelden van brandstichtingen in het geliefde autootje en zwatelt over geweld in Frankrijk. On t'aime quand-même - hier een foto uit het Bretonse Roazhon (Rennes), 11 april, gisteren dus, na het intrekken van de CPE. Deze foto's waren toch ook rond... Het is niet het geweld van de televisie dat Chirac in het stof heeft doen bijten - eerder zoiets als op deze foto.

Zo ongelooflijk dat het wel waar moet zijn

Een verhaal over een Canadese rabbijn, die dienst nam in het leger van de Verenigde Staten, als legerrabbijn. Vooral na 11 september 2001 viel het voor hem niet meer te harden in de landmacht vanwege het openlijke antisemitisme. Hij ging AWOL zoals dit zo mooi in acroniemvorm heet in de VS, in januari 2002. Zijn verblijfsvergunning verliep een jaar later. Zelfs als hij zich aanmeldt om zijn straf te ondergaan is hij al strafbaar, wegens het illegaal passeren van de grens. Karen Kwiatkowski lijkt dat het onvermijdelijk dat hij in het goelagkamp Guantánamo terechtkomt, mocht hij de grens overschrijden. Hij zal daar dan wel de enige joodse gevangene zijn.
Dit alles is zo ongelooflijk dat het wel waar moet zijn. Maar er is zo veel ongelooflijk dezer dagen. Herr Rumsfeld die voor de televisie komt om te zeggen wat voor terreurbolwerk Iran is - heeft die man geen schaamte? bestaat hij nog? en hoe verklaart deze vriend van Israel dat rabbijnen op de vlucht slaan vanwege het antisemitisme in zijn landmacht?

Begin van een portrettengalerij

Ooit heb ik voor Christianarchy een portrettengalerij aangekondigd van christen-anarchistische denkers m/v. Sleutelend op Wikipedia kwam ik er achter dat er nog geen lemma over het onderwerp was in het Nederlands (wel in het Engels). Hoe een elementaire aanduiding en een elementaire namenlijst te geven? Voorlopig luidt deze zo:


De kortst mogelijke omschrijving van anarchisme zou kunnen luiden; het streven naar de grootst mogelijke orde met de minst mogelijke dwang. Christen-anarchisten beroepen zich bij dit streven op (elementen van) het christendom, onder verwijzing niet alleen maar wel vaak van passages uit Jesaja en Micha en met beroep op de bergrede. Christen-anarchisten beroepen zich vaak op voorgangers uit de gehele geschiedenis van het christendom. Omdat het eigenlijk pas zinvol is te spreken van anarchisme in verband met de moderne staat kan men dit ook het best met betrekking tot het christen-anarchisme zeggen. De term is geïntroduceerd door de specialist in de gnosis, Eugen Heinrich Schmitt, in verband met Tolstoj.

Een lijstje namen van mensen die de afgelopen twee eeuwen christendom en anarchisme of afwijzing van de staat op enigerlei wijze gecombineerd hebben:
Adin Ballou
Sören Kierkegaard
Lew Tolstoj
Tolstoj was geïnspireerd door de Doechoboren die op hun beurt weer door hem gesteund werden.

Van de Engelse tolstojaanse stroming rond het blad New Order is ongetwijfeld de bekendste schrijver
Ebenezer Howard, de theoreticus van de tuinstad.
In Nederland was het protestantse christen-anarchisme oorspronkelijk georganiseerd in de Internationale Broederschap en rond het blad Vrede. Enkele namen:
Felix Louis Ortt
Lodewijk van Mierop
Louis Adrien Bähler
Margaretha Meijboom

In de Verenigde Staten kwam in de jaren dertig van de twintigste eeuw de Catholic Worker-beweging op. Deze combineert trouw aan de kerkelijke roomse hiërarchie met uitgesproken anarchisme. Enkele namen:
Dorothy Day
Peter Maurin
Amon Hennacy

Verwant: de Ploughshare-beweging onder wie
Daniel Berrigan
Philip Berrigan
Kees Koning

Enkele verschillende losse denkers:
Jacques Ellul
Vernard Eller
Dave Andrews
Paul Virilio

Van de grootste protestantse theoloog van de twintigste eeuw Karl Barth wordt wel gezegd dat zijn politiek-maatschappelijke oriëntatie naar het anarchisme neigde. De ontwikkeling van zijn theologie maakt het echter onmogelijk hem verder in verband te brengen met een van de eerder genoemden.

Paradoxaal gevolg van het optreden van een christen-anarchist

De Gereformeerde Bond als gevolg van een publicatie van Louis A. Bähler - ik heb het hier eerder over gehad.
Derk Jansen stipt aan in zijn artikel over Het 'christelijke' barbarendom in Europa in het Jaarboek voor de Geschiedenis van het Nederlands Protestantisme na 1800 dat de reactie van de orthodoxen (evangelischen) op de publicatie niet eens zozeer werd ingegeven door de inhoud van het boekje zelf, maar door de autoritaire uitspraak van een synodus contracta die gedomineerd werd door modernen (vrijzinnigen). Dezen wilden Bähler wel zijn gang laten gaan. Een paradoxaal gevolg.
Het valt mij op dat Jansen slechts signaleert dat dit geschrift van "een lama" wel erg gepreoccupeerd is met wat bijvoorbeeld Bähler bezighield- naast de geestelijke dimensie van het christendom of boeddhisme: vleeseten, alcohol, vivisectie, prostitutie. Ook de preoccupaties van de Duitse vertaler, waarop Bähler zich beroept, Hartmann.
Ik blijf er bij dat het hier om een Chief-Seattle-achtig geschrift gaat, waarschijnlijk door Hartmann zelf geschreven, en vanwege de potentieel explosieve inhoud maar toegeschreven aan zoiets oncontroleerbaars als "een lama" (Tibet of Mongolië? zelfs dat wordt niet duidelijk gemaakt). Voor de totstandkoming van de Gereformeerde Bond maakt dit - zo maakt Jansen overtuigend aannemelijk - overigens niet uit.

Mis Irak

Vier dagen heeft zij schoonheidskoningin mogen wezen, Tamar Goregian. Toen moest zij - Armeense christen - het land ontvluchten. Ook de Tienerkoningin moest als ongelovige vluchten. Het was de eerste "wedstrijd" in zijn soort sinds de bezetting van Irak. Onder Saddam Hoessein vonden ze jaarlijks plaats. Deze afloop kan vast wel als een feministisch verantwoorde verworvenheid worden gepresenteerd door de kolonialen.

Blonde pruiken mogen ook

Een zwarthemdenrevolutie kan het niet worden, want dat was het al, via de stembus. De erven Mussolini kunnen wellicht van allerlei Denktanks en Instituten in Washington tien miljoen toupetjes toegestuurd krijgen om daarmee de Toupetjesrevolutie te voeren, die moet leiden tot verdere modernisering van de Italiaanse economie. Een uitreisverbod voor Prodi is het minste dat Washington en Brussel kunnen uitvaardigen. Wat denken ze wel, die Italianen!

Déjà vu all over again

Gehoord met betrekking tot de presidentsverkiezingen in Peru: het gaat goed met de economie in Peru, er is flinke groei en de zakenwereld draait goed. Gevreesd wordt dat dit tot een einde komt als Humala, "de kandidaat van de armen" wint. Zeker vijftig procent van de bevolking in Peru leeft van minder dan een dollar per dag.
Het gaat goed met de economie, niet met de mensen. Een citaat uit de jaren zestig over Zuid-Amerika. Al met al is het nog afwachten of Humala de tweede ronde wint.

Nederlandse mystiek van de twintigste eeuw

De meester had zijn pen al een tijd neergelegd, geveld wellicht door de gevolgen van het genieten van de aardse wijn. Een onvoorwaardelijke liefde was het niet wat mij betreft - zelfs als ik zijn racistische opmerkingen als ironisch zou opvatten zie ik er geen ironie in. Toch - de grootste nog levende schrijver van het Nederlandse taalgebied, en een mysticus (hij had meer met Bomans gemeen dan beiden lief zal zijn geweest).

De blijde boodschap

Ik zat met kloppend hart voor de kleurentelevisie,
en dacht: ‘Zijne Heiligheid zal toch wel gewag maken
van het toenemend verval der zeden?’
En ja hoor, nauwelijks was hij begonnen, of ik hoorde al:
decadentia, immorale, multi phyl ti corti rocci;
influenza filmi i cinema bestiale
contra sacrissima matrimoniacale
criminale atheistarum rerum novarum,
(et cum spiritu tuo), cortomo:
nix aan de handa.

Het was jammer, dat het zo kort duurde.
Maar toen het uit was, was er fijne muziek van het leger.
Ik vind dit leven al geweldig. En straks nog
het eeuwige leven in de Hemel. Je vraagt je wel eens af:
‘Waar hebben wij het aan verdiend?’

Nu is het weer mooie natuur

De jaarlijkse "successie van het geel" heeft een onderlaag van kruiskruid - dat zie je ook in het holst van de winter. Echt druk met paardebloemen is het nog niet, pas zondag 2 april zag ik de eerste helemaal open in bloei. Op het water enkele schaatsenrijders en een zwemmend padje dat er blijkbaar wel zin in heeft.
In het kunstmatige onland bij het Westerpark is deze pitrus waarschijnlijk op zijn plaats. Hij groeit ook volop in het Vondel- en het Oosterpark de laatste tijd, en is al jaren geleden hier op vier hoog in de plantenbak komen aanwaaien. Dit gras geldt als aanwijzing voor verzuring van de grond.

Roeping

Ik lag zeker in mijn bed zo omtrent kwart na tien
Ik heb veel slaap van nood' dus hou ik het om die tijd gezien
Ik las vast nog wel een boek, de nieuwste Anja Meulenbelt
of iets vanuit die hoek...

Maar nee - het werd Vrouwenkoor de Sirenen, met Pot-Pourri.
Ik moet toegeven dat ik een bovengemiddelde afkeer heb gehad van begin af aan van De schaamte voorbij.
In de eerste plaats kan de schrijfster niet schrijven. Zelden een bezwaar, zeker dezer dagen, maar toch een gebrek. In de tweede plaats had zij een achterban die het schrijfsel als autobiografie las en er van smulde, en het blijkbaar een teken van vrouwelijk schrijftalent vond - niet gehinderd door enige kennis van de Nederlandse literatuur dus. In de derde plaats was de schrijfster maar van een ding bezeten (eigenlijk van twee, maar dat tweede was een afgeleide van het eerste) - en wel van Anja Meulenbelt. En in de vierde plaats ontwaarde ik een waas van filosemitisme, en daar moet men altijd waakzaam bij zijn.

De tijd heeft mij alleen maar gelijk gegeven. Maar Anja Meulenbelt komt uit de kast, in de rubriek De Tien Geboden, in Trouw van 8 april. Zij is bekeerd, zij is geroepen. Rooms-katholiek, wekelijks naar de kerk. Kan het bij geen enkele mis droog houden. Over de streep gehaald door gottverhüte Huub Oosterhuis, die zegt dat zij "de geruchten over God heeft weggewerkt."
Zie, dat vind ik - komende van twee mensen die ik eerlijk gezegd niet helemaal vertrouw - toch een mooie uitdrukking.

(Misschien maak ik die bewerking van dat nummer van Blancmange [haha] nog wel eens af).

Het evangelie van Judas

Als iemand mij voor het christendom gered zou hebben, is het de schrijver Arthur van Schendel. In de eerste plaats door De waterman, in de tweede plaats door zijn ogen-openende Bijbelse verhalen en niet te vergeten door zijn Mensch van Nazareth.
De schrijver voert hier de apostel Judas op als degene die het meest in Jezus geloofde en als iemand die ervan overtuigd was dat het niet erg was, integendeel, deze godgelijke over te leveren. Hij werd juist teleurgesteld in zijn groot geloof. Annie Romein vond dat Van Schendel hier maar een beetje Ernest Renan's Vie de Jésus navolgde. Is dit zo? Dit boek is integraal op het internet na te lezen voor wie wil.
In ieder geval: Judas als de gelovigste apostel die deed wat moest gebeuren (en dat klopt toch immers, als de opstanding en de verlossing nodig en onvermijdelijk waren) was al bekend, voordat het Evangelie van Judas opdook. In de vroegste Kerk vond men het blijkbaar vanzelfsprekend er zo tegen aan te kijken. Wat het antwoord op de vraag "Wanneer ging het mis?" wellicht nog vroeger dan Constantijn plaatst.
Wikibijdrage over het evangelie, waarbij aangetekend dient te worden dat de Kainieten waarschijnlijk niets met het Evangelie van Judas te maken hebben.

Democraten aan de Amstel

Bij naspeuringen voor illustratiemateriaal voor Wikipedia - vruchteloos overigens - kwam ik het bericht tegen dat het Amsterdamse GVB eind mei lijn 6 gaat opheffen, en een hele rij buslijnen erbij. Dit zou moeten van het Regionaal Overlegorgaan Agglomeratie Amsterdam of zoiets. Tevens blijkt de Amsterdamse gemeenteraad ingestemd te hebben met de omzetting van het GVB in een Naamloze Vennootschap.
Nu waren er twee referenda waarmee officieel niet de raadszetelkleversreet afgeveegd mocht worden. Het eerste was een afwijzing van zoiets als een stadsprovincie Amsterdam. Blijkbaar is die stilzwijgend toch ingevoerd, en kan dit ongewenste en zeker ongekozen orgaan beslissingen nemen over het Amsterdamse openbaar vervoer.
Het andere referendum betrof een afwijzing van het privatiseren van het GVB. Hiervan heeft de inmmiddels weggestemde wethouder Maij (jaja, die dynastieën van Nederland) voorgesteld dat de raad zich er maar niet aan moet houden. De overgrote meerderheid stemde in. Natuurlijk niet. Stel je voor dat verkiezingen iets voorstelden.
Of zoals Ken Livingstone schreef, in navolging van menig anarchistisch agitatie-affiche: als het iets uitmaakte zouden ze het afschaffen. In welke categorie valt dit?

Bij de encyclopedie - joepie

De lijnkleuren van de Amsterdamse tramlijn 27, die eigenlijk de kleuren van lijn 23 waren. In tijden toen er nog op de kleintjes gelet werd konden de dure lijnkleurglazen voor een andere lijn ingezet worden. Ze waren nog in voorraad van de in 1958 opgeheven lijn 23.
Lijn 27 heeft mijn jongensachtige interesse in de tram doen herleven. De lijn was net ingesteld toen ik een tijdje op de hoek van de Bilderdijkstraat en de Kinkerstraat woonde. Vanuit mijn raam keek ik naar de bovenleiding van de lijnen 3 en de combinatie 7-17-27. De hoogstgenummerde nieuwste lijn uit de geschiedenis, met - dan - het oudste materieel.

Ik weet niet eens meer hoe, maar plotseling zat ik vanochtend een Wikipedia-lemma te schrijven over deze lijn, en over de Noordermarktlijn 20, waar ik geen persoonlijke herinnering aan heb. Wat zocht ik eerst? Het maakt niet uit - hoewel Brezjnjew aan het Spui er in 1997 anders over meende te moeten denken weet ik wel iets van in ieder geval de Amsterdamse tram(geschiedenis). Ach, ik houd mijn hart nog steeds vast over de Opstapper, maar daarover later apart nog iets.


Lijn 27 was de proeftuin van de zelfbediening als passagier. Vanf 1968 kon je in van rode banen voorziene motorwagens serie 491-550 (891-950) instappen zonder je kaartje door een conducteur te laten stempelen. Automaten waren er nog niet - je mocht natuurlijk alleen met een overstapje of met een abonnement instappen. Het werd in die tijd wel voordelig gevonden om op de goede trouw van de mensen te vertrouwen. Dat werd later weer anders..



Van de "bloedneus"-drieassers op lijn 27 heb ik geen andere foto's dan de beelden in mijn hoofd. Hier zijn twee museumtramvoorbeelden. Niet hetzelfde.

Karen Kwiatowski spreekt.

De staat sterft voor onze ogen. Wat we zien zijn stuiptrekkingen van een stervend huisdier dat zwaar onderhoud nodig heeft en dit niet meer krijgt. De toekomst is aan het anarchisme.
Zo vertaal ik het libertarianism maar. Ik kan het op veel punten eens zijn met deze scribente, haar afkeer van sociale voorzieningen moet ze nader toelichten vind ik [al begrijp ik wel dat deze niet door de staat geregeld dienen te worden].
Zoveel optimisme van een rechts-anarchiste, dat net zo goed voor het "echte" linkse anarchisme kan gelden - je zou er op gaan proosten. Hoewel het weer in deze streken (Nederland) nog niet meevalt wordt het toch echt lente...

First things first

Vorige week werd de grootste staking in Groot-Brittannië sinds 1926 georganiseerd. Het BBC-televisiejournaal opende derhalve met de verkiezingsuitslag in Israel.
Gisteravond begon voormalig hulpje van Cheney, Libby, te kotsen - het laten uitlekken van de status van Valerie Plame als CIA-agent was een opdracht van George W. Bush zelf. (Het opmerkelijke was - naar later bekend werd - was dat zij zich bezighield met het spioneren naar eventuele Iraanse plannen een kernbom te maken).
Volkomen logisch natuurlijk dat CNN dit als tweede bericht bracht, na het schokkende nieuws dat in Irak een "terrorist" was opgepakt van wie nog nooit iemand gehoord had.
Inmiddels kan de deksel niet meer op deze manier op de beerput gehouden worden.

Sir, no Sir!

Uit deze "revue" over het soldatenverzet tegen de oorlog in Vietnam:
"Richard," she [=Jane Fonda] exclaims. "There's a terrible demonstration going on outside."
Nixon replies: "Oh, there's always a demonstration going on outside."
Fonda: "But Richard. This one is completely out of control. They're storming the White House."
"Oh, I think I better call out the 3rd Marines." Nixon exclaims.
"You, can't, Richard," says Fonda.
"Why not?" says Nixon.
She answers: "Because they ARE the 3rd Marines!"

Op cultureel niveau ziter wel degelijk beweging in het verzet tegen de oorlogsdrijverij in de VS. Films als Syriana, V for Vendetta, muziek waarvan ik in het algemeen wel melding maak hier, boeken... Zie verder hier. (Michael Moore is in zekere zin zo groot dat ik hem over het hoofd heb gezien, in eerste instantie, bij het neerschrijven van dit stukje).

De Rede dondert in zijn krater

Heersende klassen denken altijd dat nu juist zij van God gezonden zijn (of de belichaming van De Rede te zijn), en dat hun heerschappij de beste, ja de enig mogelijke is. Het is nog nooit waar gebleken, en - voor de mensheid - gelukkig maar.
In de ideologische warwinkel van vandaag brullen de zich conservatieven noemenden dat er verandering moet komen. Die zekerheid van inkomen of werk (wat meestal op het zelfde neerkomt), daar moeten 'we" maar eens mee afrekenen. Het betreft nooit de conservatieve ideologen zelf, uiteraard - altijd de geobjectiveerde mensen over wie ze toch vaak in de eerste persoon meervoud praten.
De studenten en scholieren van Frankrijk wordt dan ook in de gelijkgeschakelde media conservatisme verweten. Dat is in hun geval dan weer geen deugd. Zij willen niet berusten in een van hogerhand opgedrongen onzeker bestaan, dat wordt gepresenteerd als een garantie van zekerheid. Als het kapitalisme geen welvaart voor allen te beloven heeft (en dat kan het niet, per definitie - het heeft de schijn een tijdje opgehouden) - wat dan?
Grenelle 2006 is in de maak. De Franse vakcentrales, verkooporganisaties van de arbeidskracht, wapperen met ultimata. Een compromis is niet mogelijk, zeggen ze - maar uiteraard zal het hier op neerkomen, daar zijn het vakcentrales voor. De studenten en scholieren zullen het voor het kiezen krijgen: slikken of doorgaan. Tot welk punt? Hoe lang en op welke wijze kan een maatschappelijk stelsel functioneren dat in feite de oorlog verklaart aan zijn jeugd?

Maar het opmerkelijkste is, dat de fameuze historische slinger allang weer naar links is gegaan. Venezuela, Bolivia, binnenkort Peru, in Europa waarschijnlijk Italië en nu Frankrijk - en in feite verwacht Nederland ook meer dan het ooit van de PvdA van Bos zal krijgen.
"Stervend heb ik het u gemeld," om Bilderdijk te citeren. Hij had nog een tijdje om te zien hoe het ging daarna....
Op de foto: blokkade van een toegangsweg naar de haven van Marseille, 6 april.

Vluchten

Amnesty International leek in andere tijden zo'n brave, volgzame organisatie. Blijkbaar zijn het nu toch echt donkerder tijden: AI adverteert met hele pagina's in kranten over de martelvluchten (rendition flights) die namens of door de Verenigde Staten zijn uitgevoerd. Het rapport met gegevens over de vluchten en de bestemmingen staat al op het net.

Ergens in de provincie

De zanger met het slechtste gebit van het westelijk halfrond - ik heb een hoes die dit illustreert - is gisteren, 5 april, blijkbaar in zijn slaap overleden, terwijl hij op tournee door Groot-Brittannië was. Het laatste nummer dat hij in Cardiff op het toneel gezongen heeft was Town without pity.
Gene Pitney is voor mij de zanger die de treurnissen van de puberteit - en wat er na komt - het best verklankt. Het is dat zijn zangstijl nogal Italiaans aandoent (aria's, noemt men zijn liedjes wel) en zijn stem aan de hoge kant is, anders zou het woord soul zich als vanzelfsprekend aandienen. Hij heeft wel uitstapjes gemaakt die kant op, met Higher and higher en Heartbreaker onder andere. Maar misschien mag hij een genre op zichzelf heten.
Waar gaat Somewhere in the country over? Ik heb sinds het verschijnen in 1968 allerlei gedachten erover, maar ik laat het maar raden door wie de tekst leest.
Only twenty-four hours from Tulsa was zo'n onduidelijk - destijds voor mij - broeierig nummer. En dan I'm gonna be strong, een climactisch opgebouwd drama - wonderlijk genoeg geen groot succes in de VS. In Groot-Brittannië werd hij wel jarenlang in ere gehouden.
Lijstje? Ik denk dat Last chance to turn around bovenaan staat (heb het nog vorige week in Gene's Spaanse versie gedraaid in Vaaghuyzen). Verder: Backstage, Just one smile, Nobody needs your love - het is allemaal niet het zonnetje in huis. Ik geloof dat het in de praktijk wel meeviel. Gelukkig maar.

SOMEWHERE IN THE COUNTRY

Nobody wants her she's nobody's child
Nobody seems to care
Isn't it funny now that she needs someone
There's nobody there

Mum and Dad have it all arranged
She's leaving on the morning train
For Aunt Nora's house (so sad)
Somewhere in the Country

The morning paper social page
Declined to take a stand
On Aunt Nora's house
Somewhere in the Country

She was a quiet girl
I really didn't know her that well
She was a friendly girl
I heard that but I'm not one to tell
Such a shame, who's to blame?
It's so sad

Doesn't Daddy care at all?
Can he hear baby cry?
At Aunt Nora's house
Somewhere in the Country

She was an only child
But it was always hits they gave
She was a lonely child
But love was all the poor girl craved
Such a shame, who's to blame?

It's so sad (sad)
Somewhere in the Country
It's so sad (sad)
Somewhere in the Country

(So sad) Nobody's child
Somewhere in the country

Barbertje

Ik verwelkom weblog Barbertje, gewijd aan het gevangenissysteem in de VS met sterke nadruk op Nederlanders in de gevangenis aldaar. Van wie er zeker twee ten onrechte vastgehouden worden, afgezien van de gemakshalve uitgeleverden.
De naam is uiteraard ontleend aan het Idee of de schets van een toneelstuk van Multatuli, waaraan de uitdrukking Barbertje moet hangen is ontleend - die eigenlijk Lothario moet hangen zou moeten luiden, maar de vervorming van de uitdrukking onderstreept de onrechtvaardigheid alleen maar.

Vis met hals

Tiktaalik roseae - op het ogenblik dat ik de naam hier opschrijf onbekend in de zoekmachine. Op zich interessant hoe snel dit in welke mate verandert.
Gevonden in het Canadese Nunavut, het fossiel dat gepresenteerd wordt als de ontbrekende schakel tussen vissen en landdieren: een gewerveld dier met vinnen, maar ook met halswervels en een beweegbaar hoofd en ogen bovenop, zoals de krokodil.
Sensationeel - zeker, maar de vondst wordt ook wel gemakkelijk als de ontbrekende schakel gezien. Het hangt er maar helemaal van af wat waar wordt opgegraven.
Dat de stap van zee naar land is gedaan door longvisachtige dieren is een redelijke veronderstelling. Tiktaalik lijkt een stapje verder dan de longvis die ook een tijdelijk opdrogende poel kan overleven.
Tot de volgende ontdekking....

Onbegrijpelijkheden

Straw en Rice komen even onverwacht langs in Irak (ze komen overigens nou nooit eens breeduit aangekondigd - dat laat "de veiligheid" uiteraard niet toe). Ze komen ook even om druk uit te oefenen op de zittende marionettenpremier al-Jafaari, om af te treden. Hij is in ongenade.

Waar is toch de tijd dat een land overstroomd kon worden met dollars om de zittende premier weg te krijgen en het gewenste staatshoofd aan de macht te krijgen, zoals in Perzië 1953? Waar zijn de generaals die wel eens een staatsgreepje onder instructie van de CIA zullen plegen - in Latijns-Amerika, in de Arabische wereld, in Zuidoost-Azië?
Een goede ouderwetse moord als op een president van de Dominicaanse Republiek, Grenada of Zuid-Vietnam (foto) - kunnen ze niets goed meer? Als Martin Luther King en de Kennedy's neergepaft konden worden, hoe komt het dan dat allerlei anti-Amerikaanse VS-burgers nog levend kunnen rondlopen?
Waarom moet alles tegenwoordig op zijn Sowjet-Unies via invasie en directe bezetting?
Toch eens aan André Glucksmann vragen, of zo iemand, die zich muisstil houdt over de Franse Lente van 2006...

Zespoters actief

Hoewel het al een paar dagen eindelijk zacht is vandaag pas de eerste citroenvlinder en de eerste hommel gezien - in de stad aan "eigen" gracht. Een vleermuis heb ik nog niet mogen zien...
De foto van de eerste mieren kostte me geloof ik nog bijna een knal voor mijn kanis ("wat mot dat") - en geen mier te zien (zondag 26 maart, bij de bloeiende muur langs de muur).