 |
| Even kijken, links boven op de plank koffers, evenals rechtsboven grote boodschappentassen en koffers. Links twee kasten met erboven gekleurd geribbeld glas, een van de ruitjes besloot eens op mijn hoofd te vallen wat er dramatisch uitzag en mijn moeder in paniek bracht. De winkel van mijn moeder is een horecagelegenheid geworden... |
 |
| Achterin een door een gordijn afgescheiden ruimte om koffie of thee te drinken voor wie er achter de toonbank stond. Rechtsachter links de keuken, rechts de gang waar mijn autoped nog stond, mijn schommel hing en tot mijn zeventiende mijn fiets veilig stond opgeslagen. En achter de keuken een opslagplaats die wegens vocht niet gebruikt werd en dus clublokaal voor de DVK (Dieren Vrienden Klub) was. Daar ook de deur die toegang gaf tot de grote tuin, die ik met een maat een paar jaar onderhouden heb tot onze schooltaken te veel gingen eisen. |
 | |
| Een terras voor de tassenwinkel, later nog rotan en rieten toestanden en tenslotte een nare sleutelmaker. Er zitten op deze zonnige herfstnamiddag nog mensen ook. Mijn moeder heeft hier tot januari 2010 gewoond, het huis is opgegeven eind maart 2011. Zal het wennen? De snackbar en de oude sigarenwinkel (weet echt niet meer wat er later gezeten heeft) zijn dichtgetimmerd en bij wijze van protest ondergeplakt met bloemen. Niet iedereen is gediend van de gentrificatie van de Indische Buurt. Ik vind het vooral surrealistisch. |
Geen opmerkingen:
Een reactie plaatsen