13 juli, 2013

Daar bij de gratie van het lot gaan u of ik

De Griekse anarchist Kostas Sakkas zit meer dan de zelfs door het regime voorgeschreven hoeveelheid tijd in voorarrest zonder ergens toe veroordeeld te zijn. Hij was sinds 4 juni in hongerstaking en is op 12 juli min of meer vrijgelaten na een rechterlijke uitspraak een dag eerder. Er moet wel een losgeld van dertigduizend euro betaald worden. Er zijn wel fondsenwervingsbijeenkomsten geweest maar of dit onmogelijke bedrag bijeengegaard is is vooralsnog onduidelijk. Hij is nu in het ziekenhuis aan het bijkomen van zijn hongerstaking.

Kostas Sakkas wordt er van beschuldigd lid te zijn van een merkwaardig klinkend stadsguerrila-achtig anarchistisch genootschap Conspiratieve Cellen Vuur of iets dergelijks. Van die kant is niets vernomen, Sakkas zelf ontkent. Het kan ook heel goed een bedenksel van de geheime dienst zelf zijn, waarschijnlijk zelfs.

In Californië zijn duizenden gevangenen in hongerstaking sinds 8 juli. De eisen zijn bepaald niet exorbitant te noemen maar het regime zegt niet te zullen buiten. Weet dat degenen die u beluisteren en bespieden altijd een reden zullen hebben u in een isoleercel te gooien, dus zet op zijn minst uw handtekening.

Over Heleen Nijkamp, zich noemende Mees, naar het bankiersgeslacht waar zij niet bijhoort, heb ik het hier nooit direct gehad, wel indirect meen ik. Eigenlijk wil ik mijn handen hier niet vuil maken aan wie ik als fascisten beschouw, ik weet ook wel dat dit niet consequent is vol te houden.
Fascisten? Ja, iemand die haar seksegenoten toeroept dat het maar eens afgelopen moet zijn met dat niet-werken, dat gedoe met die kinderen of wat zij ook niet wil dat vrouwen doen (en mannen ook zouden kunnen doen, maar dat komt al helemaal niet bij zo iemand op), die vindt dat "de verzorgingsstaat niet te handhaven is" en die zich onder valse vlag niettemin als vanzelfsprekend als opinieleider namens de partij van Troelstra, Drees en Den Uijl aandient, die in interviews laat weten dat haar vroegere minnaar natuurlijk nog van haar houdt want hoe zou hij daarmee op kunnen houden - hoe kan hij nou niet meer van haar houden (het staat mij bij dat ik dit wel besproken heb hier) - zo iemand hoort bij het hedendaags fascistisch vertoog.

Zie de mens op de foto's hier en en hier. De tekst is bijna overtollig, de herkomst van de fotoserie is mij onduidelijk maar de reeks zegt alles.
Een volledig wegvallen van decorum, in een flodderig nachthemd over straat lopen, godbetert in New York, maar niet een winkelwagentje met dozen en zakjes voortduwend maar achteloos met een waarschijnlijk peperdure tas. Dement, zou je zo iemand noemen. Misschien is zij het al jaren.
Juist omdat zij zelf niet weet waar je het over hebt - zij is vrijgekocht door een weldoener die zei dat God hem hiertoe opdracht heeft gegeven, dankbaarheid heeft zij niet getoond want zij zou niet weten wat de handeling van die man inhoudt - vraagt zij om compassie.
De kans dat u of ik ooit dementerend over straat loopt is groot. Niet op ons vierenveertigste wellicht. Bij mij kan het al niet meer.
Tat tvam asi.


Geen opmerkingen: