06 juni, 2009

Verscheurd

De bundel Verzamelde gedichten van Albert Helman kijkt mij al een tijd verwijtend aan. Goedgoed, ik sla je zomaar ergens open.

Pardon?
Mon cœur balance...
Tussen een roos en een lelie
aarzelt mijn hart...
Beide mijn liefjes zijn schoon,
't een is blond, 't ander zwart.

Tussen de ochtend en de avond
zing ik mijn lied...
Laat is 't begonnen met vreugde,
't eindigt te vroeg met verdriet.

Tussen de dood en het leven
voel ik me klein...
weet niet of 't beter is eenzaam
of twee-zaam te zijn.


Ik kan de collega's van RVZ niet meer bijeenroepen om te vragen wie van hen wist dat de titel naar een kinderliedje verwijst. Mon cœur balance van Daouda in het meest minimalistische filmpje dat je je kunt bedenken - een RVZ-hit uit 1985.



Hm tja - ik heb het eens meegemaakt, op twee meisjes tegelijk verliefd worden. Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen dat het een mooi gevoel was en dat het probleem van het kinderliedje of het gedicht zich allengs oploste: een was altijd blij mij te ontmoeten, de ander moest steeds de agenda er bij pakken en kijken of er over twee of drie weken - laat maar. De knoop wordt doorgehakt, hoe dan ook.

Geen opmerkingen: