20 juni, 2009

Post-Christendom


Lodewijk de Vrome - heet hij nu vroom omdat hij - eh - zo vroom was, of is het de betekenis van "vroom" zoals in "Berg' op Zoom/houd u vroom" of "dat ik toch vroom mag blijven Uw dienaar t'aller stond" - kortom: dapper?
Allebei onwennig aandoende eigenschappen voor een koning, maar we hebben het over de negende eeuw. De tijd waarin een groot deel van het vasteland van Europa te vuur en te zwaard de leer van de man van de bergrede en de zaligsprekingen opgelegd kreeg. De Saksen en Friezen, de Slaven en Balten als de indianen van Europa. Het ware geloof geserveerd door een koning die er bij een allerchristelijkste school niet in zou komen in zijn rokje.

Paradoxaal: van Christenheid, van een vitaal Christendom kortom, kan men slechts spreken als het concurreert, als het zich moet incultureren of contextualiseren in een niet-christelijke omgeving, als het syncretistisch moet zijn. De Christenheid leeft in Amerika, Afrika en flinke delen van Azië, waar het concurrentie van andere godsdiensten te duchten heeft en deze dient in te lijven voor eigen levensvatbaarheid. In Europa is de strijd op enkele randgebieden na gestreden tegen het einde van de middeleeuwen. De islam is geen concurrent, het is naaste familie, ook al willen veel sleurchristenen dit niet horen.

Als er niet meer te syncretiseren valt is het Christendom aan zichzelf overgeleverd. Het brengt gevaren en kansen met zich. Meer over de gedachte van een wederopduikende Kerk hier en hier.

Een van die kansen is dat mensen die buiten de kerk (zijn komen te) staan er zich toe keren of terugkeren, omdat zij de boodschap (menen te) begrijpen, zich niet bekommeren om hun eigen persoonlijke Jezus die voor een mooi leven na de dood zal zorgen terwijl het leven ervoor vanzelf een kwelling is als men weigert te accepteren dat wie dan ook gekweld wordt.
De Texaan Robert Jensen heb ik al eerder genoemd. Hij kiest voor de Kerk omdat deze in zijn kern hetzelfde nastreeft als hij - zich seculier wanend - nastreeft. Hij wacht op profetische stemmen.

Een bespreking van zijn nieuwe boek All My Bones Shake: Seeking a Progressive Path to the Prophetic Voice door Theresa Walsh:
In Jensen's view, Christian living involves walking everywhere or riding a bicycle, eating a mainly vegetarian diet, using few power-eating gadgets and living in a small house. He argues that to live in a way that is sustainable for our planet means no one should consume more than would sustain us all if each one consumed that much.

He writes about being authentic as meaning that what we say and what we say we believe matches our actual behavior; when our thoughts, words and deeds are intimately related. This resonates with me because I have found the corporate world to be a place where you have to wear a mask each day and be what they want you to be. As Henry David Thoreau famously said, most people live lives of quiet desperation. I have seen that desperation in my working life in one person's willingness to betray another for even a small or only a perceived gain. We do not truly love one another. After years of conforming to a company standard and protecting self-interests, do people even know who they are? Shouldn't we be working toward a more loving and less fearful society?


Woorden voor een post-Christendom-Christenheid.

Geen opmerkingen: