"Boycot, grève et sabotage, le patron ne comprend que ce langage", ook wel "Blocage etc."
Wie de verhalen van de gelijkgeschakelde media gelooft krijgt het surrealistische beeld van boze Fransen die niet willen dat hun pensioenleeftijd wordt verhoogd van 60 naar 62. U krijgt er niet bij verteld dat deze pensioenleeftijd geldt voor degenen die veertig jaar ononderbroken hebben gewerkt (dit wordt dan: 43). Voor de anderen wordt de pensioenleeftijd, net als overal in Europa - en weet u precies waarom dit gebeurt? - verhoogd van 65 naar 67.
Frankrijk is al eeuwen de revolutionaire koortsthermometer van Europa. De arbeidende klasse laat er niet over zich lopen.
Een tekst van CNT-AIT France over de huidige zogenaamde pensioencrisis:
De levensverwachting is toegenomen, het aantal gepensioneerden stijgt naar verwachting van twintig procent in 1960 tot vijftig procent in 2050. Maar het aantal mensen dat betaalt voor het pensioenstelsel is gestaag gegroeid tot 2010. De gemiddelde prodcutiviteit is met een daverende vijfhonderd procent gestegen tussen 1960 en 2010. Als deze productiviteit volledig wordt benut kan één werkende het pensioen van een gepensioneerde net zo gemakkelijk opbrengen als iemand in 1960 drieëntwintig procent van iemand anders' pensioen kon opbrengen. Het probleem is dat volgens de officiële cijfers 23% van de jongeren geen werk heeft en dus niets kan bijdragen aan de pensioenvoorzieningen.
In het ergste geval voorziet de Adviesraad aangaande Pensioenen een tekort van 120 miljard euro in 2010, dat zou neerkomen op drie procent van het Franse BNP. De goedbetaalde alarmschreeuwers willen graag dat u een ding over het hoofd ziet. Frankrijk is een zeer rijk land. Het BNP is de afgelopen twintig jaar verdubbeld en een nieuwe verdubbeling wordt verwacht tot 2050. De afgelopen dertig jaar is tien procent van het BNP van de loon- naar de winsttrekkenden verplaatst. Dit komt neer op acht maal het huidige tekort bij het nationale pensioenstelsel. Als de pensioentekorten veroorzaakt worden door de overdracht van rijkdom naar degenen die al rijk zijn wordt er geen lawaai gemaakt in de commerciële media. Per definitie zijn degenen die belangen hebben in deze media al te rijk om enige interesse te hebben in pensioenen. Zodoende...
De zogenaamde hervormingen van 1993, 2003 en 2007 hebben de pensioenen al met vijftien tot twintig procent doen dalen. Dit heeft meer dan een miljoen ouderen onder de armoedegrens gebracht. De helft van de onlangs gepensioneerden ontvangt minder dan duizend euro per maand. De groep die het hardst getroffen wordt is die van vrouwen die zich opoffering getroost hebben door hun loopbaan te onderbreken om kinderen op te voeden.
Het grootste risico is dat het stelsel gebaseerd op bijdragen vervangen gaat worden door een gebaseerd op beleggingen. In 2008 hebben we gezien waartoe dit leidt. Er zal gauw genoeg een nieuwe mysterieuze, onvoorziene crisis komen en politici zullen het pensioengeld overhandigen aan de miljardairs en hun megacorporaties waarbij miljoenen die te oud om te werken en te jong om te sterven zijn het nakijken zullen hebben.
Als de politieke wil er is zijn er vele alternatieven. Tekorten zouden verdwijnen als belastingvoordelen en subsidies aan de rijken zouden worden afgeschaft. Denk na over dit getal: tien procent van het BNP van Frankrijk bestaat uit dividenden.
Er zijn geen "objectieve krachten" die pensioenverlaging "helaas noodzakelijk" maken, zoals gewoonlijk. Er is alleen de hebzucht van de rijken en er zijn hun leugens.
Onvoorwaardelijke overgave of verzet; de keuze is aan ons.
Het zijn weer tijden om Frankrijk lief te hebben. Zelfs de progressieve VS-sites echoën het praatje over de pensioenleeftijd die van 60 naar 62 wordt verhoogd na. Niettemin, dank God voor Frankrijk.
Zwaardere kost: « La France n’a pas besoin de réformes, elle a besoin d’une révolution ».
Geen opmerkingen:
Een reactie posten