I Daniel Blake op televisie. Wat ik er twee jaar geleden over geschreven heb geldt nog steeds.
In december 2016 verliet ik huilend de bioscoopzaal. Ik was de enige die zo reageerde, kon ik al snel merken (je wil je verstoppen en groot houden en dus ziet iedereen je en omgekeerd).
Als ik in januari 2019 weer in tranen schiet weet ik dat het hoofdzakelijk uit woede is.
De werkende klasse is haar organisatie in grote mate kwijt, de bureaucratische onmenselijkheid van de uitkeringsindustrie vraagt om tegenactie maar krijgt die vooralsnog niet.
De Guardian had in de tijd waarin de film in theaters draaide een filmpje over "de echte Daniel Blakes". Hier is het.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten