21 mei, 2006

De diversiteit van Europa


We can jot in words like circumcision
'cause we ain't going in for Eurovision
rapte Kenny Everett een kleine kwarteeuw geleden. Ach, de tijden. Enerzijds een familie-televisieprogramma, anderzijds een lange vervelende zit door onverstaanbare kweelpartijen. Destijds. Bij vlagen muzikaal relevant. Meestal niet.
Nog in 1989 zond Zwitserland een lied (niet eens zo slecht) in in het Rheto-Romaans.
Nu is het allemaal maar al te verstaanbaar. Het kreupele woordarme Engels dat men kent van reclame en beroerde televisie "I love you, you make me cry, why o why did you say goodbye", de inzending ongetwijfeld van het nieuwste NAVO-protectoraat Crna Gora volgend jaar.
Italië is er allang me egstopt. Spanje en Frankrijk doen hun best niet meer. Het Verenigd Koninkrijk nog wel - het had beslist het aardigste nummer, een novelty-rap over tienerleed - maar het vervelende voor het VK is dat iedereen Engels denkt te verstaan en dat hun teksten simpelweg niet verstaan worden. Duitsland exploiteert de nichtenkant nogal opzichtig (Brokeback mountain-verwijzingen), in Nederland lalt De Leeuw een eind weg en geeft hij op genante wijze de stemmen door die onveranderlijk naar Turkije gaan. Blijkbaar is het alleen in Nederland en Duitsland een homofestijn. Maar wie is er gediend met het Eurovisiesongfestival?
En als je de puntentellingen bekijkt kun je je werkelijk afvragen of dit festival soms de reden was waarom Joegoslavië en de Sowjet-Unie uit elkaar gevallen zijn.
Misschien moet het maar weer verplicht worden in ieder geval in de landstaal te kwelen. En dan graag bijdragen in Cymraeg of Lellans uit het Verenigd Koninkrijk en in het Gaelic uit Éire.

Geen opmerkingen: