Als Jezus van Nazareth moet worden afgebeeld, dan is de onrealistische gangbare ikonografie van Europa zo gek nog niet. De afbeelding mist ieder realisme en is daardoor waarder dan een zogenaamd realistische. Die laatste vorm heeft de laatste halve eeuw wel toegeslagen in geïllustreerde kinderbijbels. Zo jong als ik was kreeg ik een akelig gevoel bij die mannen met grote neuzen, vlezige lippen en baarden (Jezus zag er ook zo uit op die plaatjes, alleen had hij geen baard...). Ongetwijfeld goedbedoelde rotzooi die nog steeds rondwaart.
Dezer dagen zijn er twee boeken uit in Nederland die verbazing uitstralen over een niet-westerse Jezus. Maar hoe westers menen deze auteurs dat het Palestina van twintig eeuwen geleden geweest is? Hoe westers was het westen (waar dit ook moge liggen) in die tijd?
Het christendom heeft zich tamelijk snel in alle richtingen verspreid: naar het noorden, waar de gemeenten liggen die Paulus aanschrijft. Naar het westen. Naar het zuiden: Egypte, een groot deel van het huidige Soedan en wat nu Ethiopië en Eritrea heten. Naar het oosten: Mesopotamië, waar deze oudste christengemeenschappen nu door het geweld van "westerse" kolonialen verdwijnen, Perzië, India waarschijnlijk al in de tweede eeuw, China. Marco Polo ontmoet in Mongolië en China christenen die de Europese christenheid niet kende(n).
Hoe "westers" Jezus in de orthodoxe kerken is, is ook een goede vraag.
Een zekere bescheidenheid die als christelijke deugd bij uitstek aangemerkt zou kunnen worden, het zou ook voor die "westerse" zich christen noemende mensen geen gek idee zijn.
Een symposium over Jezus als goeroe.
Goeroe, voor de zekerheid, betekent niets meer dan leraar, zoals Hij ook in de evangeliën wordt genoemd...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten