De laatste zitting die ik bijwoon op de Anarchist Studies Network Conferentie in Loughborough donderdag heeft eerst Paul Stott als inleider. Hij schetst de teloorgang van de dierenbevrijdingsbeweging in Engeland. Wat is de verklaring hiervoor? (Eerlijk gezegd verrast het mij wel maar dat zal dan komen doordat ik niet goed opgelet heb).De beweging is ingekapseld in de corporate wereld, wat "realisme" en dus gematigdheid en tandeloosheid met zich meebrengt. Paul begrijpt het wel. Ik ken hem uit de dagen van de typisch-Engelse anarchistische beweging en het bijbehorende blad Class War. Hij heeft het anarchisme achter zich gelaten, voelt wel het gemis maar hij mist het geloof dat er voor nodig is, de gedachte dat ergens in de richting van de horizon het perspectief wenkt. Een verarming zal het wel zijn, net als het wegebben van de dierenbevrijding.
En dan krijgt het verhaal een geheel nieuwe draai. "Nu het woord aan Jacqui."
Jacqui heeft de eer om als eerste en misschien enige in Engeland "gedekt" te zijn door een infiltrerende politieman. Natuurlijk besefte zij dit niet destijds, zij drukt het nu zo uit, nog vanuit een dierenbevrijdstersperspectief als veganiste ook.
Hier evenwel kunt u het verhaal in het Engels lezen. Wat Jacqui ons twee jaar later toevertrouwd heeft houdt u tegoed voor spoedig...
Hier wat stukken over de fatale infiltratie door "Anna" in een groene beweging aan de VS-westkust. Zoek voor meer op De Vrije onder "mcdavid".
Ook hier.
Het einde van de dierenbevrijdingsbeweging en de radicale milieubeweging is dus mede zoniet vooral door dit soort praktijken bewerkstelligd. Ook een van de mensen, de vrouw, van de McLibel-affaire is er slachtoffer van geweest. Een ander woord is niet gepast.
Hoezeer Jacqui ook gekwetst is dat haar gevoelens zo misbruikt zijn, haar zoon heeft inmiddels wel contact met zijn verwekker. Dat kan en zal zij niet tegenhouden.
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten