De banaanelpee mag dan bij verschijnen onderschat zijn, postuum is de Velvet Underground moeiteloos het meest overschatte combo van de afgelopen decennia. Van Lou Reed vernam ik pas in de vroege dagen van 1973 via Caroline, Walk on the wild side en meer. Een nummer waar ik meestal even aan denk als ik witte Belangrijke Artiesten met een achtergrondkoortje van gekleurde zangeressen zie.
Na een belangrijke onverwachte en eenmalige ontmoeting werd ik ontroerd door dit nummer in deze versie, dat ik eerder over het hoofd had gezien en dat nu een beetje het mengsel van blijdschap en triestheid waarmee ik was blijven zitten uitdrukte. Ik wist niet eens dat het eigenlijk van Velvet Underground was.
Pale blue eyes, Paul Quinn & Edwyn Collins
Maar dan, in die zelfde dagen erna voelde ik mij rijp voor het verzameld singlewerk van de Carpenters.
It's going to take some time
Ik zou liegen als ik zou ontkennen dat dit een aardig nummer is, maar ik hoor Kirsty nou eenmaal liever, en zij leeft ook niet meer.
Perfect day< Kirsty McColl & Evan Dando
Lou Reed zelf met wellicht zijn beste single
Dirty boulevard
Naar aanleiding van het overlijden van Noel Harrison is dit het belangrijkste dat ik kan plaatsen
Windmills of your mind
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten