04 juni, 2007

Sentimenteel - terug ergens in maart 1985...


In het café klinkt Lou Reed met Pale blue eyes. Lou Reed kan goede nummers schrijven, dat staat vast, maar zelf zingen? Lang niet altijd - zeker niet in dit geval...
Elvis Costello en de Smiths zijn al langs gekomen en ik denk met weemoed aan Paul Quinn en Edwyn Collins - wier versie ik met liefde gedraaid heb op RVZ 95,5 - en nog steeds kan en zal draaien. Zij maken er iets moois van.
De onachterhaalb're tijd heeft Edwyn Collins - die in de jaren negentig nog een eigen northern soul-stijl ontwikkeld heeft - geveld met herseninfarct. Hij krabbelt langzaam overeind.
Luister en huiver, let niet op de typo in het commentaar.

Voor de betrokkenen (dat zullen er niet veel zijn, misschien via de zoekmachine): twee Kwak werken beter dan op zijn minst drie mestinon 10 mg. Maar misschien is dit een teken dat ik toch verkeerd gediagnostiseerd ben.
En hij zette Paul & Edwyn nog eens aan...

En toen merkte ik dat ik met "Absolutely fantastic" zelfs de bloggastheer herhaalde. Maar het is juist.

Voor de zekerheid: de single is van 1984, ik was er alleen pas wat later zelf rijp voor...

Geen opmerkingen: