13 juli, 2016

De kookpotten van de Efteling



Hee, dit liedje ken ik van naam! Het stond even in de Veronica top-40 ergens begin '66 als ik het mij goed herinner, en De Telegraaf had de goede smaak de titel te verhaspelen tot "Mr. Kenny Ball" naar de Engelse jazzmuzikant... Daardoor herinner ik het mij. Sacha Distel, het zal wel.
Naar die top-40 luisterde ik verder niet of nauwelijks, we hadden Caroline en London, wat moest je dan met dat Veronica. Er zit een chute in het liedje dat ik hierbij voor het eerst hoor waardoor het hele verhaal een grap wordt. Niets voor kinderen verder zou ik zeggen, maar ja zo werd in mijn kindertijd geredeneerd. Maar haal die wending uit het lied en je houdt onschuldige blanke ontdekkingsreizigers over die in de kookpotten van zwarte kannibalen belanden. (De herkomst van het woord is nog steeds niet geheel duidelijk, maar vermoedelijk is het een verwijzing naar de zo goed als uitgeroeide Cariben van rond de naar hen vernoemde Caribische Zee. Uitgeroeid door de witte kolonialen die hun bloeddorst projecteerden op hun slachtoffers).
Frantz Fanon schrijft pijnlijk treffend hoe gekoloniseerde Afrikanen gerust konden zeggen: "nu hebben wij die kookpotten niet meer natuurlijk." Peau noire, masques blancs kunt u hier lezen. Is het Frans u te veel geraagd, hier is het in het Engels.

Monsieur Cannibale gaat als liedje van een racistisch-koloniaal stereotiep uit maar eindigt heel ergens anders. En het is een halve eeuw oud. De attractie van de Efteling dateert naar ik begrijp van eind jaren tachtig. En er zit geen "draai" aan. Behalve dat de attractie ronddraait.

Op het eiland van Monsieur Cannibale draaien grote kookketels continu rond boven een knapperend vuur. Een ieder die voet aan land zet, mag plaatsnemen in dit duizelingwekkend avontuur totdat ze de kannibaal om genade smeekt. Je bent met de hele familie uitgenodigd om plaats te nemen in Monsieur Cannibale’s kookpotten. Ook als het regent zal het vuur van deze overdekte attractie wakkeren.
Zegt De Efteling.
In de wereld van Anton Pieck gaan - postuum - nog steeds de onschuldige blanken in de kookpot.

Een kijkje via een tweet:


De vraag is niet: wat wordt die arme onschuldige Nederlanders nu in 's hemelsnaam weer aangedaan dat een kinderattractie racistisch wordt genoemd? De vragen zijn: hoe is het mogelijk dat deze "attracties" ingesteld werden? En: kun je niet dankbaar zijn dat ze al die jaren zonder openbare verontwaardiging hebben voortbestaan?
En nu: weg er mee, hoog tijd! Er is nauwelijks actie meer nodig om het ter sprake te brengen (op het net tref ik alleen woedende berichten aan van gekwetst wit Nederland dat weer eens de pineut zegt te zijn).

Geen wonder dat de Efteling het favoriete plekje Nederland van Geert Wilders is.

Eerder verschenen op Krapuul.

Geen opmerkingen: