20 februari, 2016

Het kleine volkje en de straffe westenwind

Een televisieprogramma waar ik onverhoeds in terechtkwam leidde mij rond op enkele van de Shetland-eilanden. Een koor zong een lied in de oorspronkelijke Vikingtaal van de eilanden, althans, de taal die er door de Vikingen gebracht is. De taal heet Norn en hij leeft nog voort in enkele liederen (en in plaatsnamen en wellicht losse woorden).

Båtsang fra Unst, Harald Foss

Starka virna vestilie
Obadeea, obadeea
Starka, virna, vestilie
Obadeea, monye.

Stala, stoita, stonga raer
O, whit says du da bunshka baer?
O, whit says du da bunshka baer?
Litra mae vee drengie.

Starka virna vestilie
Obadeea, obadeea
Starka, virna, vestilie
Obadeea, monye.

Saina, papa wara
Obadeea, obadeea
Saina, papa wara
Obadeea, monye.

Starka virna vestilie
Obadeea, obadeea
Starka, virna, vestilie
Obadeea, monye.


"Dit is een wijsje (de willtrow) dat mij overgrootvader op een avond hoorde toen hij bij de rotsen was. Hij kwam een groepje van het kleine volkje tegen, van een van hen werd het haar geknipt, de anderen dansten om hem en de kapper heen. De schaar die in het maanlicht opgloeide leek de bron van de muziek te zijn."


Een bezoeker van The Lounge in Lerwick laat zijn bekwaamheid met lepels horen.

Geen opmerkingen: