19 november, 2014

Twee maanden later - Het mocht wat meer zijn - Zeldzame vogel komt langs - Portfolio 24

Zeldzame vogel komt langs

In de Amsterdamse Javastraat, waar ik ben opgegroeid, heb ik mij nooit bewust domweg gelukkig gevoeld. Mooi is de tijd der jeugd, zij komt niet meer, wordt al zeker een eeuw gezongen, maar dan in het Duits, maar het valt altijd tegen. Of kun je dat zeggen over je jeugd, meet je die af aan iets wat je je hebt voorgesteld?

Lopen of fietsen naar de rand van de stad, de slootjes bij Jodenmanussie, de verboden plaats met zijn grafstenen - de bootsmannetjes en al het andere watergedierte dat je in een aquarium stopte.
Nou ja, die ene keer thuis, het moet een stille zondagmiddag geweest zijn. Er vloog een kwak over.

Een kwakje. En hiermee verbind ik tissue met mosterd.

Het mocht wat meer zijn

Er was een tijd waarin ik - georganiseerd in een groep - mensen bezocht die gevangen worden gehouden omdat zij vreemdelingen zijn. Het was op woensdagavond, ik moest rechtstreeks van mijn werk naar het opsluitcentrum, fijntjes "grenshospitium" genoemd. Ironischerwijze had ik vaak snoep bij mij voor bij de koffie voor de opgeslotenen.

Het was dus meestal laat als ik dan zelf aan eten toekwam, te halen bij de snackbar, inmiddels gedreven door Kopten, zoals veel snackbars in Amsterdam. Het viel mij op dat de frietenbakker in het volle zakje met een knipoog altijd wat extra's deed. "Zou hij weten waar ik vandaan kom nu?" dacht ik wel eens.

Vreemd, laakbaar, idee. Waar ik het wel aan te danken had weet ik niet.

Twee maanden later

Nieuwe computer, nieuw gehannes met alle inlogcodes die ik niet zomaar meer uit mijn hoofd ken en die comfortabel voorgeprogrammeerd waren in de bak die nu terzijde gesteld is omdat hij zo traaaaaaag werd met het Net.
Ik log in bij 120W, die Lezing in het Land in Heesch was toch op een mooie lentedag? Ja, maar ook alweer twee maanden geleden. Ik zie dat ik weer een triootje kan plukken voor het Portfolio op mijn eigen weblog. En dat mijn laatste stukje hier Het huwelijk van mijn zuster heette.

Het wordt een dezer dagen ontbonden, en daar had ik begin maart geen vermoeden van. De euthanasieverklaring is opgesteld en we wikken nu over het laatste bezoek. Surrealistisch het leven.

Geen opmerkingen: