03 september, 2014

De mythe van Hiawatha


Uit de nieuwe wereld, Münchner Philharmoniker dir. Sergiiu Celibidache [Antonin Dvořák]

The song of Hiawatha van Henry Wadsworth Longfellow is een episch gedicht voor de Verenigde Staten geworden, dat de witte veroveraars de cultuur van de overwonnenen moest tonen. Een lied over nobele wilden die evenwel voorbestemd waren te verdwijnen.
Het hele gedicht van Longfellow is vanaf hier te lezen. Het lied is verwerkt in de negende symfonie van Dvořák, het is bewerkt/vertaald door niemand minder dan Gezelle, vanaf hier te lezen. Jung ziet er veel archetypisch materiaal in, en in zijn boekje over hetLied citeert Ton Lemaire hem met kennelijke instemming:
Als we de mythen niet in ons elven toelaten, stelt Jung, dan snijden we ons af van onze basis en blijven over met een ontworteld bewustzijn zodat we hulpeloos zijn overgeleverd aan neurosen en ontreddering. Ikzelf voeg daar nog aan toe, ook aan de ideologieën van onze tijd, het zij van politieke, economische of technologische signatuur.
Longfellow heeft in zijn gedicht in feite twee vijandige inheemsen ineengeschoven, Manabozho en Hiawatha (wiens naam beter klonk voor zijn gevoel). Het resultaat is dat ook indianen van nu opvoeringen van het gedicht bijwonen - het gaat over anderen...

Geen opmerkingen: