Een populaire boekhandel in een zogeheten provincieplaats bezocht. Een snelle conclusie: Trivialliteratur is nu van huis uit Engelstalig. Het gaat niet meer over kastelen, helpende doktershanden die tijdens de operatie zachte mooie verpleegstersogen ontmoeten, stevige godsvruchtige boerenknapen die mooie stevige godsvruchtige boerendochters leren kennen via storm en een koe en derzelver dreigende miskraam.
Het helpt natuurlijk ook dat bijvoorbeeld de chirurg inmiddels mogelijk zelf vrouw is en dat we dan al snel in de lesbische triviaalsfeer terechtzijn - die er ook zal zijn maar daarvoor zul je wel naar de speciaalzaak moeten.
Trivialliteratur gaat over leeftijdloos-jonge vrouwen die meestal op weg zijn naar een winkelcentrum, op zoek naar weer een andere jurk om haar benen te doen uitkomen.
Mannelijke toeschouwer van al die voorkanten: "had mijn vrouw maar een zo'n been."
Lezeres: "had ik maar een zo'n been".
Of, als zij - als u dat wel heeft, een gevoel van bevestiging wellicht.
Een fenomeen om over na te denken, al weet ik niet waar het toe leidt.
Een schrijver die door het leven gaat onder de naam Kluun, die een boek heeft geschreven dat de witzige titel heeft Komt een vrouw bij de dokter valt niet in de categorie auteurs van romans die ik zou willen lezen, een categorie die overigens steeds kleiner lijkt te worden. Toch kocht ik een boekje van hem in de onderhavige winkel. Een stapel die was overgebleven van godbetert de "Maand van de spiritualiteit" die als deze geslaagd verklaard is wel herhaald zal worden komende november.
Het boekje heette God is gek en keerde zich op lichte wijze tegen wat de schrijver de opiniedictatuur van het atheïsme noemt.
Tja, vraag Jeroen Pauw of God bestaat en je krijgt "nee" te horen, evenals op de vraag "is er leven na de dood." Maar eerlijk gezegd interesseert de mening van deze Pauw mij werkelijk in het geheel niets, en ik heb ook nog nooit de aanvechting gevoeld een dergelijk televisietype als gezaghebbend te beschouwen op het punt van geloofszaken. Kom op Kluun, vraag de man achter het blog Christianarchie, dat ongetwijfeld wel eens bezocht wordt door Nieuwe Spirituelen, maar zeker niet te vaak, ook eens van je lijstje.
Goed, dat doe ik, zegt Kluun.
- Bestaat God?
Om deze vraag te kunnen beantwoorden zullen we moeten vaststellen waar we het over hebben als u deze vraag stelt. Kortom, u zult God moeten definiëren. Maar God is niet te definiëren. Ik moet uw vraag als zinledig terugwijzen.
- Weet u dat zeker?
Er zijn geen zekerheden op dit gebied.
- Is er leven na de dood?
Hierop kunnen we per definitie antwoorden: neen. De dood is het einde van het leven. Of "de dood" niet evenzeer als het leven eer een proces dan een "zijnstoestand" of beter "een niet-zijn" inhoudt is iets wat we kunnen denken, vermoeden, misschien zelfs concluderen. Dood en leven als dialectische eenheid. U zinspeelt zelf op merkwaardige gebeurtenissen, zoals het meermalen spontaan aangaan van een stereotorentje. Gebeurtenissen waar we geen raad mee weten en die ten hoogste tekenen lijken van iets wat verder onzienbaar of onmerkbaar is of lijkt.
Maar logischerwijze had ik met de eerste zin van mijn antwoord kunnen volstaan.
- Weet u dat zeker?
Mijn kanttekeningen dienaangaande heeft u al in het vorige antwoord.
Kluun besluit met een mooi citaat van een religieus-anarchist die we als zodanig nog wel eens over het hoofd zien, Albert Einstein.
De mens ervaart zichzelf, zijn gedachten als iets wat gescheiden is van de rest - een soort optisch bedrog van zijn bewustzijn. Deze waan is een soort gevangenis die ons beperkt tot onze persoonlijke verlangens en tot genegenheid tot slechts een paar mensen. Onze taak moet zijn ons uit deze gevangenis te bevrijden door de kring van ons mededogen uit te breiden en alle levende wezens en de hele natuur in haar schoonheid te omarmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten