28 oktober, 2012

De getemde wildheid van een bos

Jan van Oort oftewel Jean Dulieu, de schepper van Paulus de Boskabouter, is in zijn tekeningen en verhalen geïnspireerd door het landschap van Terschelling. In de tijd van de poppenfilms (ik vond het niks, de radio spreekt meer tot de verbeelding en de boeken spraken weer hun eigen taal - voor de strips ben ik te jong, jawel..).
In de tijd van de poppenfilms was Van Oort in Baarn bij het Soesterbos gaan wonen.
Ik kan mij nog iets van een idee van verlatenheid en bos voorstellen bij die laatste omgeving. Ik heb een paar keer bij een oudtante in Soest gelogeerd en het bos in de omgeving leek eindeloos en stil. Tja, Nederland had krap tien miljoen inwoners en nog niet veel auto's. (Nu ik het opschrijf bedenk ik dat ik er - wie weet - Felix Ortt had kunnen zien lopen, die bij weer andere familie bekend was, maar ja...).

Marten Toonder is volgens zijn biografie in ieder geval wel door het Baarnse Bos geïnspireerd, met zijn Grote en Kleine Kom.
Ik ken de meertjes, alweer meer dan een kwarteeuw een schoonfamilieband met de omgeving hebbende. Het Baarnse Bos is voor mijn gevoel een uit de kluiten gewassen park waar heel veel honden worden uitgelaten. Maar dan, wat is nog bos in Nederland?
In de jaren dertig zal het best rustig zijn geweest.
De Grote Kom is inmiddels getemd met een beschoeiing en sinds dit jaar staat er een hek omheen. Ter compensatie zijn er twee trappen naar het water.
Is dit een omgeving waar men kabouters zou kunnen verwachten?
Staatsbosbeheer houdt de moed er in. Het was vanmiddag mooi herfstweer, aardig Kalverstraatje spelen in een bos dat ooit geheimzinnig geweest zal zijn.


Geen opmerkingen: