Een leeg ontzield huis. Mijn jas kan hangen aan een achtergebleven haak in een kast die onttakeld is. Blik van achteren naar voren, en daar staat de poef die nog heel even dienst kon doen als laatste zitelement tijdens de ontruimingswerkzaamheden.
Nu ik de foto bekijk breekt er iets in mij wat nog niet gebroken leek toen dit deel was van de omgeving waarin aan die laatste restjes ontruiming werd gewerkt.
Het kastpapier spreekt trouwens nog van de laatste bewoonster.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten