26 februari, 2013

Ne'er fear me lad, this is ain countrie

Er was een tijd waarin aalscholvers zeldzame verschijningen waren. Ik herinner mij mijn eigen eerste waarneming nog goed: vanaf de brug over het Buiten-IJ, 1982. Destijds werd het spontaan ontstane natuurgebied van de Oostvaardersplassen geprezen door de kansen die het de aalscholver bood. De grauwe gans werd er ook verwelkomd. In Nederland is het welkom nooit van lange duur, ook of juist niet voor dieren.

Er kwam de tijd waarin ik niet meer hoefde op te kijken van een aalscholver in de gracht voor mijn voordeur. Het verschil met echte stadsvogels is/was dat de aalscholver zich niets van mensen lijkt aan te trekken, misschien zoals de futen. De meerkoet die intussen echt een stadsvogel is geworden heeft leren leven met mensenrotzooi, dat veelvuldig als nestmateriaal wordt gebruikt. De aalscholver blijft koloniegewijs in bomen zitten

Bij het infiltratiemeer in de duinen bij Castricum zijn inmiddels vier kolonies dicht bij elkaar. Het is een luid gekwetter of hoe men het geluid van aalscholvers ook mag noemen. Op het water dobberen bergeenden, kuifeenden en misschien andere (ik heb geen kijker bij mij). De bomen waarin de aalscholvers broeden zijn gedoemd - de ontlasting van de vogels is heet en doodt het leven in de boom (zoals de spijsvertering op het verwerken van een gehele vis is ingesteld).

Het is vijf jaar geleden dat ik hier voor het laatst geweest ben, het landschap en de streek die zo nauw met mijn leven verbonden is geweest, niet in de laatste plaats met mijn liefdesleven. Fluitekruid groeit op, alleen sneeuwklokjes zijn in bloei, de lucht is grauw en nevelig ook al probeert de zon door te breken. Het afgevallen blad in het bos beweegt op sommige plaatsen, is het een spel van de wind, schuifelt er een muisje onder of is het de eenvoudige magie van het schijnbaar willoze gebladerte, dat soms als was het een muisje over het pad lijkt te lopen?

Vijf jaar blijkt ook weer niet zo veel maar genoeg om het gevoel te hebben iets teruggevonden te hebben.
En die Schotse Hooglanders blijven griezelig.
Een angst die men per cursus kan bestrijden...


Geen opmerkingen: