14 februari, 2013

Adieu Alep

De hitte van die dagen blijken een record gevestigd te hebben en zo te zien is het voorbij, voorbij - over voorgoed kan ik het niet hebben, het Aleppo dat ik gekend heb.

Het vernisje van de stedelijke beschaving is dun en kwetsbaar en het is in Aleppo kapot. De mensen van de Armeense diaspora zijn opnieuw op de vlucht, het Baathbewind bood hun bescherming en ook dat is voorbij. Ironischerwijze gaan sommigen naar Artzach, in de gelijkgeschakelde media nog steeds op zijn Russisch Nagorno-Karabach genoemd. Vluchten over land gaat in ieder geval door de streken waaruit ouders, grootouders, overgrootouders, misschien enkelen nog zelf, verdreven zijn: de Turkse vlag belooft betrekkelijke veiligheid.

In Jdeydeh heb ik een cassette gekocht met de wonderschone zang van Thérèse Hindo - omdat het barbarendom overal loert kan ik alleen zeggen dat die door skinheads uit mijn raam gegooid is.
Hier een proeve van dertig seconden, Adieu Joseph.

Geen opmerkingen: