Pasolini heeft ooit geschreven dat een student die een steen naar een politieagent gooit klassestrijd voert - en hij wist wie de arbeider was in dit geval.
Ik heb deze uitspraak lang als waar beschouwd en misschien is hij op een bepaald niveau nog steeds waar. Men gooit geen stenen.
Men kan beter kwaad ondergaan dan het zelf begaan. De revolutie zal geweldloos zijn of zij zal niet zijn.
Toch: wat zijn dit voor mensen die hiervan hun werk maken? Tot nu toe vermijd ik dit soort beeld hier juist omdat ik dit soort kwaad niet wil vertonen en liever het goede althans het hoopgevende beklemtoon.
Het hoopgevende in verband met het hier vertoonde is: het is niet onopgemerkt gebleven. De hele wereld kan zien hoe politie in New York, Caïro, de Filipijnen, Melbourne [filmpje, wees gewaarschuwd] enzovoort enzovoort nodeloos optreedt en zich laat kennen als laf, machtswellustig en gewelddadig.
Hoe nuttig deze opsomming uit verdachte bron [politiegeweld "in eigen land" zal altijd worden goedgepraat] ook is: het speelt zich overal af, niet alleen in de Arabische wereld. Omdat deze zich vooral roert zijn er vooral beelden vandaan te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten