"Ze" hadden de macht stevig in handen. En ze kwamen langs met hun machinegeweren. Ze zouden willekeurig geselecteerde mensen doodschieten, vanaf een overhuifde schans.
Ik zat met twee anderen, niet mensen die ik bij waakbewustzijn zou moeten kennen, op een eigen schans. Op de een of andere manier dacht ik dat hoe hoger je op de schans zou kruipen, onder de roef, hoe meer kans je zou hebben dat ze je oversloegen. Een ander en ik kropen dus de hoogte in, de derde werd doodgeschoten en voor ons haalden "ze" hun schouders op.
Bij het ontwaken drong tot mij door dat dit geen ondenkbaar scenario meer is, in Nederland.
En ik weet nu al aan wie we niets zullen hebben.
“The powerful no longer want retirement to be the product of a collective solidarity”
-
Last month, the French philosopher Jacques Rancière addressed a general
assembly of striking railway workers at the Montparnasse train station in
Paris.
1 dag geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten