IJsjes of tralies?

Een actiegroep waarvan het streven toch alleen maar lief genoemd kan worden maakt kennis met de Verenigde Politiestaten van Amerika.
Na het uitdelen van ijsjes wordt de zwarte uitdeler benaderd door een stille die een zakje marihuana aan hem laat zien en zegt: "dit heeft u laten vallen".
Het is subversief om het behoud van de zuivelindustrie te bepleiten in plaats van de opsluitindustrie.
Toch wel zeer ironisch dat deze actievoerders op dergelijke stiekeme manier de gevangenis worden ingeloodst.
Het uitgangspunt en het waarom van de actiegroep "Milk not jails".

Mannen van het ernstig besef

Nog even stilstaand bij de mysterieuze studenten van de vorige post vermeld ik de term "mannen van het ernstig besef", die ik voor het eerst tegenkom in verband met bij de SDAP terechtgekomen dominees.
Het is de aanduiding van speciaal theologiestudenten, maar ook aanstaande medici, en ook weer speciaal in Leiden, die geconfronteerd werden met de noden van het proletariaat aldaar. Zij werden drankbestrijder, veelal vegetariër en bovenal socialist.
Zij vormden de kern van het religieus-socialisme en van het christen-anarchisme in Nederland. Studie, niet als voorbereiding op Een Goede Baan (hun klassepositie bestemde hen daar toch al toe) en ook niet als Even Doorfeesten Voordat We Groot Zijn.

Ergens in de verte was het engagement, maar dan meer gericht op de zogeheten Derde Wereld, van soixante-huitards als ikzelf vergelijkbaar. Bij alle verdere verschillen.
Ik noem deze studenten niet bij deze naam in mijn scriptie Onze God is een arbeider [pdf].

Op de foto: ds. J. Bruins.

Klaar voor de status van pariastaat

Op de dag waarop kabinet-Bruin tot stand kwam stond deze triomfantelijke foto op een nieuwssite: aanstand minister-president Rutte omringd door, zoals het onderschrift vermeldde, "studenten".
Studenten in welk vak? Of zijn ze "lid" ergens van? Er zit een kaalkop bij, die waarschijnlijk eerder skinhead is dan net kaalgeschoren voor de ontgroening. De meest centraal in de foto geplaatste meisjes kijken net iets te onzeker voor de benodigde arrogante-smoelenparade.
Raadselachtige foto dus. Een van de plannen van het kabinet is de afschaffing van de studiefinanciering. Misschien hebben deze jongeren die niet nodig. Misschien ook wel. Blijven lachen hoor.

Is dit Het Volk waarvoor de Wilderscoalitie aantreedt? U ziet: geen donker hoofd te bekennen.

OV-stripkaart, je moet er maar opkomen

Twee jaar geleden, terwijl ik in Engeland was, kwam de ov-chipkaart in gebruik. Het gejuich in Nederland was tot over zee en bergen te horen. Daar zaten we op te wachten, de advertenties die het ding aanprezen lieten dit ook duidelijk uitkomen.

Intussen is er een revolutionaire nieuwe opvolger in de maak, waarvan de lof hier gezongen wordt.

Een godin met een zo'n been

Een populaire boekhandel in een zogeheten provincieplaats bezocht. Een snelle conclusie: Trivialliteratur is nu van huis uit Engelstalig. Het gaat niet meer over kastelen, helpende doktershanden die tijdens de operatie zachte mooie verpleegstersogen ontmoeten, stevige godsvruchtige boerenknapen die mooie stevige godsvruchtige boerendochters leren kennen via storm en een koe en derzelver dreigende miskraam.
Het helpt natuurlijk ook dat bijvoorbeeld de chirurg inmiddels mogelijk zelf vrouw is en dat we dan al snel in de lesbische triviaalsfeer terechtzijn - die er ook zal zijn maar daarvoor zul je wel naar de speciaalzaak moeten.
Trivialliteratur gaat over leeftijdloos-jonge vrouwen die meestal op weg zijn naar een winkelcentrum, op zoek naar weer een andere jurk om haar benen te doen uitkomen.
Mannelijke toeschouwer van al die voorkanten: "had mijn vrouw maar een zo'n been."
Lezeres: "had ik maar een zo'n been".
Of, als zij - als u dat wel heeft, een gevoel van bevestiging wellicht.
Een fenomeen om over na te denken, al weet ik niet waar het toe leidt.

*

Een schrijver die door het leven gaat onder de naam Kluun, die een boek heeft geschreven dat de witzige titel heeft Komt een vrouw bij de dokter valt niet in de categorie auteurs van romans die ik zou willen lezen, een categorie die overigens steeds kleiner lijkt te worden. Toch kocht ik een boekje van hem in de onderhavige winkel. Een stapel die was overgebleven van godbetert de "Maand van de spiritualiteit" die als deze geslaagd verklaard is wel herhaald zal worden komende november.
Het boekje heette God is gek en keerde zich op lichte wijze tegen wat de schrijver de opiniedictatuur van het atheïsme noemt.

Tja, vraag Jeroen Pauw of God bestaat en je krijgt "nee" te horen, evenals op de vraag "is er leven na de dood." Maar eerlijk gezegd interesseert de mening van deze Pauw mij werkelijk in het geheel niets, en ik heb ook nog nooit de aanvechting gevoeld een dergelijk televisietype als gezaghebbend te beschouwen op het punt van geloofszaken. Kom op Kluun, vraag de man achter het blog Christianarchie, dat ongetwijfeld wel eens bezocht wordt door Nieuwe Spirituelen, maar zeker niet te vaak, ook eens van je lijstje.

Goed, dat doe ik, zegt Kluun.

- Bestaat God?
Om deze vraag te kunnen beantwoorden zullen we moeten vaststellen waar we het over hebben als u deze vraag stelt. Kortom, u zult God moeten definiëren. Maar God is niet te definiëren. Ik moet uw vraag als zinledig terugwijzen.

- Weet u dat zeker?
Er zijn geen zekerheden op dit gebied.

- Is er leven na de dood?
Hierop kunnen we per definitie antwoorden: neen. De dood is het einde van het leven. Of "de dood" niet evenzeer als het leven eer een proces dan een "zijnstoestand" of beter "een niet-zijn" inhoudt is iets wat we kunnen denken, vermoeden, misschien zelfs concluderen. Dood en leven als dialectische eenheid. U zinspeelt zelf op merkwaardige gebeurtenissen, zoals het meermalen spontaan aangaan van een stereotorentje. Gebeurtenissen waar we geen raad mee weten en die ten hoogste tekenen lijken van iets wat verder onzienbaar of onmerkbaar is of lijkt.
Maar logischerwijze had ik met de eerste zin van mijn antwoord kunnen volstaan.

- Weet u dat zeker?
Mijn kanttekeningen dienaangaande heeft u al in het vorige antwoord.

*

Kluun besluit met een mooi citaat van een religieus-anarchist die we als zodanig nog wel eens over het hoofd zien, Albert Einstein.

De mens ervaart zichzelf, zijn gedachten als iets wat gescheiden is van de rest - een soort optisch bedrog van zijn bewustzijn. Deze waan is een soort gevangenis die ons beperkt tot onze persoonlijke verlangens en tot genegenheid tot slechts een paar mensen. Onze taak moet zijn ons uit deze gevangenis te bevrijden door de kring van ons mededogen uit te breiden en alle levende wezens en de hele natuur in haar schoonheid te omarmen.

De lente in de herfst

De twee grootste steden van Nederland hebben al jaren een gezellige puinzooi als entree dankzij Belangrijke Werkzaamheden.
Klein hoefblad handhaaft zich tot in de herfst bij het hek van het troepige werk, in Rotterdam, slechts beschadigd door sigaretten.

Een vrijdagavond in september

One fine day, Chiffons


In and out of love, Supremes


Needle in a haystack, Velvelettes

Prediker 3:1-15 volgens Pete Seeger

The Byrds op hun best, nog als navolgers van de Engelse Searchers, met het narinkelen van de lead guitar als handelsmerk. Met de Pete Seegerbewerking van Prediker.
De Schriftlezing van Sacred Space dezer dagen en deze tekst is nu eenmaal aan de Byrds gekoppeld sinds 1965...
(Jim/Roger McGuinn werkte al mee aan vroegere versies van de Limeliters en Judy Collins, bij wijze van naschrift op de sterfdag van Pete Seeger)

Acht uren werken, het idee!

"Vrij van slavenarbeid". "Acht uren".
In 2010 belangrijke punten. Twee groepen textielarbeid(st)ers in zelfbeheer die op hun producten de motto's voeren. Ik wijs er hier maar op, het ziet er naar uit dat het zuiver voor binnenlands gebruik is: Mundo Alameda in Argentinië, meer bepaald Buenos Aires, en Dignity Returns in Thailand, meer bepaald Bangkok.
Het no-logo logo bij uitstek, inclusief Che Guevara. De gezamenlijke website: No chains.

De nabijheid in de woestijn

Twee broeders gaan naar de stad om wat zij gemaakt hebben te koop aan te bieden. En zie, terstond nadat zij uiteengegaan zijn geeft de ene zich over aan liederlijkheid. Als zij elkaar weer treffen zegt deze broeder dat hij niet terug kan gaan naar de gemeenschap, omdat hij zich heeft overgegeven aan liederlijkheid. De ander zegt: "Broeder, dat heb ik ook gedaan nadat wij uiteengegaan waren. Dus laten wij teruggaan, penitentie doen en God zal ons zeker vergeven."

Geërgerd leg ik de tekst die ik aan het vertalen ben weg, en voor een hele tijd. Wat zijn dit voor voorbeelden die geen ogenblik kunnen aflaten van liederlijkheid, wat dit dan ook eigenlijk moge zijn, en dan ook nog overtuigd zijn dat het hun wel vergeven zal worden door de Hoogste Instantie? Best mogelijk, maar is dit een voorbeeld van heilig leven, een tekst over Woestijnvaders?

*

Voor de Woestijnvaders is het Andere steeds nabij. Bij een slapende abba wordt een engel die over hem waakt gezien. Een schedel begint te praten tegen een abba over het hellevuur waaraan hij blootstaat. De duivel komt langs om te zeggen dat hij Christus is, de toegesproken Oude slaat zijn handen voor ogen en zegt: "Ik wil Christus hier op aarde niet zien" en de duivel lost in het niets op. Het zijn geen wonderen maar terloopse gebeurtenissen. Zijn deze ontmoetingen meer mogelijk in de woestijn? Staan de Vaders (en de enkele Moeder over wie bericht wordt) dichter bij dit Andere en zou het veel uitmaken of zij in de woestijn zijn of in de stad?
Of in de woestijnstad? Ik moet denken aan het verhaal van de hedendaagse Woestijnvader die ik omstreeks Pasen heb ontmoet. En aan de Koreaanse vrouw die mij eens vertelde dat in Korea ontmoetingen met spoken tot het dagelijks leven behoren, dat is daar heel anders "dan hier" - want zij woonde in "het westen".
Is dat zogenaamde westen nu de uitzondering? Redelijkerwijze wel, al besef ik dat menigeen het woord "rede" in dit verband ongepast zal vinden. Wie zich superieur waant aan de medemens die wel spoken meemaakt weet dat die andere mens nog Verlicht moet worden en helemaal niet ziet wat zij ziet.

*

Komend van het strand - een rustig strand, moet ik er waarschijnlijk bij zeggen - sta ik stil iets voorbij de top van het zeeduin om mijn schoenen aan te doen. Het pad is afgezet met metalig draad, men kijkt de diepte van de buitenste duinvallei in, vol struikgewas. Daar dienen zich onmiskenbaar twee zoogdieren aan, ze komen deze richting op. Konijnen? Nee, ze zijn in gestrekte draf. Hazen? Daarvoor zijn ze te slank. Wat ik er van kan maken is dat het twee hazewindhonden zijn, slank, gladharig. Ze rennen alsof zij een gespan zijn, perfect naast elkaar, maar wat zij zouden trekken is niet te zien. Maar de snelheid en hun looprichting bepalen dat zij zich nader moeten laten bekijken, waar ik sta is het zo steil dat zij niet zomaar naar boven kunnen rennen, dus zij moeten links of rechts afzwenken. De snelle beesten rennen zonder vaart te verminderen het struweel in aan de voet van het duin.
En zijn verdwenen.
Ik blijf nog een tijdje kijken wat er dan nog kan gebeuren en hoe deze onverwachte dieren hier in de zeereep zich verder uit de voeten zullen maken. Maar er komt niets meer.

Een ontmoeting met het Volkje van de Heuvel? Kan dat dan in Nederland - in de dichtste benadering van "de woestijn" die in volgebouwd en druk Nederland voorhanden is?

Ik geef het wachten en kijken op, het is nog een lange wandeling naar de ingang van het duinterrein en de avond valt. Voor het donker is moet je de duinen verlaten hebben.

*

Ik neem met tegenzin het verhaal weer terhand van de broeders die de liederlijkheid niet konden laten. En heb te vroeg te geïrriteerd geoordeeld.
De broeder die zei dat hij zich ook aan "liederlijkheid" had overgegeven zei dit alleen om de ander een hart onder de riem te steken.
Beiden doen penitentie en vanwege de broederlijke zorg van de ene vergeeft God de ander.
Dit is: zijn leven voor zijn broeder geven, is de moraal.

Internetbidden

Ierse, zelfs een Ierse jezuietische site met dagelijkse overweging, gebed, Schriftpassage.
Online kerkdienst. Niet in het Nederlands.
De Ondoorgrondelijke Wegen brachten mij er zojuist en nu geef ik het door.
Sacred Space.

Neederland wil Neederland blijven

In Nederland beperken Henk en Ingrid, de uitverkoren racistische Eigenvolkers, zich nog tot scheldpartijen in commentaarboxen op internetsites. Zonder interpunctie, spellingsregels, logica of kennis van zaken. Met onbegrijpelijke haat tegen alles en iedereen die er nog wel interpunctie, spelling, logica of kennis van zaken op na houdt. Of een geloof. Of - Nieuw! voor rechts althans - oranjegezindheid.
In hun strijd tegen de autochtone bevolking en andere gehate bevolkingsgroepen gaan hun broers en zussen in de Verenigde Staten volop de straat op. De leuzen blijven niet beperkt tot de internetcommentaarboxen.
Misschien zijn deze mensen gevaarlijker.

Jesusradicals

Jesusradicals is inmiddels gefuseerd met Jesus Manifesto. Daarom nog een keertje het logo, dat uit de linksbalk verdwenen is, met de bijbehorende site.

Niet te stuiten door een waxinelichtje

Doelmatig slapen

Een site die maatschappijkritiek tot een korte kern terugbrengt en naar mijn smaak te weinig aangevuld wordt, maar misschien hoort het bij de efficiëntie van het snelle slapen.

"Ik weet niet of iemand het permanent op haar brood wil krijgen van Brigitte Woman dat zij boven de veertig is."
"Tegenwoordig ben je pas volwassen als je vijftig bent."
"Toch sterf je op je tachtigste."
Schneller schlafen, Genosse!

Het socialisme en de Siberische tijger

Wonderlijke gewaarwording: een Russisch medium in het Engels, waarin het kapitalisme met vakantie gestuurd wordt.

Voor de broodnodige troost

Om de moed er in te houden wat links naar anarchistisch Zweden. Zoals de sociaal-democratie er meer dan tachtig jaar de hegemonie uitoefent is er een vanzelfsprekende anarchistische cultuur parallel hieraan.
De anarcho-syndicalistische vakcentrale.
Het er bij behorende blad, Arbetaren.
En de Zweedse site gewijd aan de radicale man uit Gävle, Joe Hill.
Niet rouwen maar organiseren...

De enige veilige woonplaats...

Een Motown-post-Motownsessie

Ball of confusion, Temptations


Love music, Four Tops. Heb ik veel gedraaid naar aanleiding van de dood van Paul Obie. Het werd het motto van de Cloudninesoulsquad.


You brought the joy, Freda Payne

Ouroborische Tolstojverwijzing

Via de nieuwe mogelijkheid om te volgen wie hier hoe terechtkomt vond ik een verwijzing die ik met genoegen omkeer. Stripmaker Jeroen Steehouwer heeft Tolstojs Waarvan de mens leeft alweer jaren geleden (in 2005) als stripverhaal bewerkt. Hij heeft meer over de Grote Russische grondlegger van het moderne christen-anarchisme hier (volg de verwijzingen ter plaatse).

Een voorbijgegaan land

Vlak voor de invasie van Afghanistan stond de foto in de kranten. Sindsdien is zij radicaal verdwenen, niet te vinden op het net, weggepoetst uit het bestuurde geheugen. Drie moderne studentes, boeken onder hun arm, kohl rond de toch al donkere ogen, prachtig zwart vrij golvend haar, rok tot halverwege de bovenbenen. De ideologische functie was duidelijk: toen konden vrouwen daar nog studeren; en zo konden zij er bijlopen!

En wiens schuld was het dat dit niet meer kon? Die vraag was wat pijnlijk. De Russen! Ha, maar de foto was juist gemaakt toen Afghanistan een republiek onder duidelijke Sowjet-invloed was. Later zouden de communisten een staatsgreep plegen, en toen kwam er nog eens een staatsgreep binnen die staatsgreep en kreeg het regime "broederlijke hulp". En derhalve ging de VS de prijzenswaardige moedjahedien steunen, die op gelijke hoogte stonden met de Founding Fathers, dat wist Reagan heel zeker.
Vandaar de invasie van 2001. Vandaar het opduiken en het weer verdwijnen van de foto. Want de omstandigheden in negen jaar door de VS en aanhang bezet Afghanistan zijn nou niet direct zoals weergegeven op de foto van die studentes in hun minirok. Die foto is weg en blijft weg. Of niet?
We mogen er beter niet aan denken dat "de middeleeuwse toestanden" van Afghanistan Made in USA zijn.

Foreign Policy had al een paar maanden geleden een serie foto's van wat langer geleden, maar toch ook zeer opmerkelijk. Beelden uit een voorbij land.
Chris Floyd deed de attendering.

Elvel

Een tijdlang was de herkenningsmelodie van het radioprogramma Transkul getiteld Elvel.
Ik kan het niet laten horen of zien, maar vermoedelijk was het een uitvoering van een gelijknamige dans/muziekgroep van Kamtsjatka. Elvel is een berg op dit schiereiland. Het intromuziekje leek gespeeld op een vloeipapiertje.
De muziekgroep wordt gevormd door Itel'men, een volk dat je in de encyclopedie moet opzoeken als witte Europeaan en dat vroeger werd aangeduid als "Kamtsjadalen".
Zij staan op de rode lijst van volkeren.
Gek nietwaar, die rode lijsten worden altijd gevormd door mensen, dieren en planten die belaagd worden door of namens witte Europeanen.

Weet dat zwijgen u past

Gemengd Bericht:
De regering van de Verenigde Staten heeft 324 ton bomklaar uranium in voorraad, zegt de denktank Project on Government Oversight.
Meldt de Los Angeles Times.

Leo Apostel over de dialectiek der Verlichting (1989)

Een in 1989 verschenen beschouwing en weging van Dialektik der Aufklärung door Leo Apostel, klaarblijkelijk oorspronkelijk in het Engels verschenen of geschreven, hier in het Nederlands te vinden.

Enkele kerncitaten (naar mijn oordeel):

“Slechts in die bemiddeling waardoor een betekenisloze sensatie het denken tot de volle productiviteit brengt waartoe het in staat is, terwijl langs de andere kant het denken zich zonder terughouding overgeeft aan de meest opvallende indruk, wordt de pathologische eenzaamheid die de ganse natuur kenmerkt, overwonnen”. Dit is de ‘bewuste liefde en vredige vrijheid’

(W)erkelijk ‘denken’ [sluit] voor Adorno en Horkheimer steeds de eenheid van rede en gevoel (in); “de aanspraak op waarheid in emoties, instellingen en kunstwerken wordt door de hoofdstroom van de wijsbegeerte erkend, maar door irrationalisme en modern positivisme — hier, zoals elders, verwant — geloochend”.

Besluit

De traditionele ‘Verlichting’ van de 18e eeuwse, preromantische opstand tegen feodaliteit en feodale kerk moest wel tot onderdrukkende religievorm, die het bovennatuurlijke in een meester-slaaf relatie tot de natuur stelde verwerpen. In feite zal de lezer gemerkt hebben dat de onderdrukking van het proletariaat door de burgerij, van het verstand door het bijgeloof en bij Adorno en Horkheimer , van natuur — in en buiten de mens — door cultuur — en daardoor weer van cultuur door natuur — gedacht wordt naar het model van de relatie mens-god in het ancien régime, zoals het door de Verlichting geanalyseerd en verworpen werd. Bij Adorno en Horkheimer zagen we reeds dat de relatie tussen god en mens in de joodse godsdienst, waarin aan god als absoluut onnoembare, iedere heerschappij vreemd is, model stond voor een bevrijdende kennis. De ‘volle Verlichting’ die ik zonet aan de hand van een synoptische tabel trachtte te beschrijven, kan een relatie van de denker-actor tot een absoluut extra-systematische en, van daaruit tot de denker-actor, denken dat ofwel absolute afwending ofwel absolute toewending, ofwel absolute overgave ofwel absolute plaatsvervanging en in wezen dat alles tegelijk is en daardoor meehelpt het systeem der houdingen en der kennisgebieden uit te drukken en te constitueren.

Ik meen dat de Dialektik der Aufklärung een uiterst actueel boek blijft. Het toont ons wat eruit de moderne wetenschap en techniek kan worden indien geen resolute tegenmaatregelen worden genomen. De kritiek van Adorno en Horkheimer is in verzwakte herhalingen nog steeds de kritiek van de hedendaagse vijanden van de Verlichting, of ze nu in het kielzog van Heidegger, Foucault, Bataille dan wel extreem geïnstrumentaliseerd en pragmatisch in dat van Rorty of de latere Wittgenstein varen. Ik hoop getoond te hebben dat de bijna onzichtbare ‘sporen van Utopia’ bij Adorno en Horkheimer zélf, indien met aandacht bevraagd, ons wegen wijzen die, hoe veeleisend en moeilijk ook, juist de overwinning van de vijandschap tussen mens en natuur, mens en mens en mens en zichzelf mogelijk maken.

Energie en cultuur

Idyllisch plaatje.
Als Chris Hedges deze week weer eens - terecht - tot de conclusie komt dat er geen dag uitstel mogelijk is om te breken met het huidige levensverwoestende economische stelsel - dan komt hij uit bij deze Zweedse combinatie van energievoorziening en cultuur als voorbeeld hoe het moet.
De site straalt juist de rust zelf uit en zeker geen urgentie.
Engelse toelichting met nog een idyllisch plaatje.

Zondagswerk

Tussen godbetert Hoofddorp en Leiden werden de treinen door bussen vervangen dit weekeinde wegens werkzaamheden. Een opname van deze werkzaamheden bij toekomstig station Sassenheim. Opvallend veel auto's van de werkers aan het spoor hadden Duitse nummerplaten.

Taalsluipmoord vanachter het bureau

Een populier met bladeren die bij het minste zuchtje wind draaien heet een esp. Trillen of beven als een espeblad is een uitdrukking ontleend aan dit natuurgegeven. Let wel: espeblad, want zo'n blaadje zit nu eenmaal aan één esp vast, niet aan een bos.
Maar in het dictee gaat er een streep door als je het goed spelt. En het is maar de vraag of de uitdrukking door de desbetreffende commissies überhaupt wordt goedgekeurd, want de esp moet ratelpopulier genoemd worden. Niet vragen, slikken. Commissies dienen te bepalen hoe u spreekt en schrijft, in Nederland. Zoals het ook van hogerhand een aanvaardbaar idee wordt gevonden "de islam" een "politieke ideologie" te noemen.

Deze esp was bij een van de stormen van de afgelopen weken omgewaaid en versperde het pad. Veel bladeren waren al bruin en dor. Een enkel blad was nog groen en trilde. Alleen de groene trillen. Als espebladeren.

Niets voor de Last Night?

Dat Juanita Banana gebaseerd is op een snikopera en dat de naam The Peels voor de groep die het oorspronkelijk uitbracht al deed vermoeden dat het om een grap ging is mij ontgaan. Net als de andere versies. Juanita heeft een uitgebreid verder leven op YT.


Henri Salvador, speelt zelf de vader.


Caro nome uit Verdi's Rigoletto door Sumi Jo. Het kon erger dunkt mij.


Just because, Lloyd Price. Toch nog R&B!

De belofte van bokbier

Soms kun je per ongeluk fotografisch vastleggen dat West-Nederland er nog best leeg uit kan zien. Een hopjeshaag met vergezicht, als u mij de guitige woordspeling permitteert.

Rode vallei?

Had voor de maand mei een afspraak met bloghomie M. naar Meijendel te fietsen voor de meidoornstruiken. Het is er niet van gekomen door het wisselvallige weer.
Het moet er nu rood zien in plaats van wit. Ook mooi...

Moçambique - blik op de toekomst?

Verhoog de prijs van elektriciteit en drinkwater, en met als klap op de vuurpijl: maak het brood dertig procent duurder.
Een mengeling van droogte en hitte elders en speculatie teistert Moçambique. De FRELIMO-regering beschuldigt de vroeger door VS en Zuid-Afrika gesponsorde partij Renamo. Maar Frelimo is zelf al twintig jaar op de zogeheten neoliberale toer. Verzin een andere smoes, of liever: verkoop helemaal geen smoezen meer.
Dertien doden na harde confrontaties op straat en de regering heeft de broodpriijsverhoging ingetrokken. Maar het sein blijft op oranje staan.
Een artikel hierover in het Nederlands.

De vraag is: hoe komt Moçambique zo afhankelijk van koreninvoer? Hoe kan tarwe het voornaamste graan geworden zijn in het werelddeel waar gierst dit was van noord tot zuid, Egypte uitgezonderd? Maar ook dat land is al jaren afhankelijk van koreninvoer.
Zie ook hier.

De staat van het Rijk

En soms is het moeilijk om niet in tranen uit te breken bij de gedachte aan - Nederland.
Ooit koloniaal heerser over het grootste, zelfgecreëerde "islamitische land" ter wereld.
Hetgeen geleid heeft tot een bloeiende studie van Indonesië, Voor-Indië, de Arabische wereld en de islam. Maar dat was vroeger.

Die landen zijn nu alleen belangrijk voor de handel en de olie. En voor de "invoer van kenniswerkers".
Arabisch bleek "een kleine taal" en mocht grootschalig weggezuiverd van de universiteiten.
En een zesde van het electoraat vindt het best dat er een brallertje in het parlement zit met drieëntwintig jaknikkers naast zich, die nuchter of dronken mogen verkondigen: de islam is een politieke ideologie, geen godsdienst. En twee grote gevestigde partijen vinden dit een respectabel standpunt. Een basis om een kabinet op te bouwen.

Tijd voor een theepauze.
Illustratie: Kartini, in en kort na haar tijd ikoon van de christen-anarchistische beweging.

Onze Vrouwe van Heroldsbach

Om even te controleren op welke dag van de week ik geboren ben tik ik de datum in de zoekmachine.
Het eerste resultaat - dat geen antwoord geeft op mijn vraag - wil ik hier wel delen.
Ik geef er vooralsnog geen andere mening over dan dat het opvallend is dat de verschijnende Jezus en Maria bepaald iets tegen "de Russen" hebben en daarmee vermoedelijk de algemene volksvrees in Beieren van omstreeks 1950 weergeven.

Monnik worden met een muisklik

De titel zegt het al, hier leest u er meer over (in het Engels).
Het idee moet het wel helemaal van zelftucht hebben. Monniken in gemeenschapsverband wordt door anderen het juiste spoor gewezen.

Hawkings hubris

In A brief history of time hoopt Stephen Hawking in de eerste seconde(n) van het heelal tenslotte God en Gods bedoeling te betrappen. Dezer dagen wordt een boek gehypet dat vandaag uitkomt, en de aankondiging loeit het uit: God is niet nodig voor de totstandkoming van het universum. Wat weet Hawking dan inmiddels dat hij in de vroege jaren tachtig nog niet wist? Een krant die ik eigenlijk liever niet citeer weet raad. De slotalinea:

Maar, betoogt Hawking, nu we weten dat er onnoemelijk veel planeten in het universum bestaan, is het minder opmerkelijk dat er nog enkele zijn die voldoen aan de voorwaarden voor menselijk leven. „Elke vorm van intelligent leven zal zich automatisch ergens ontwikkelen op een plaats die daar geschikt voor is.”

En dan? Polemiseert Hawking nu plotseling tegen Genesis 1 of 2 of allebei? Dat is toch niet te geloven!
Vermoedelijk is deze "weerlegging" even simplistisch als de Ankeiler van het onderhavige boek. Vertrouwenwekkend vind ik geen van beide.

Ik ben geen theoretisch-natuurkundige, maar ik kon Hawking al voorspellen wat er te zien zou zijn als God te betrappen was bij het scheppen van het universum. Geen vingertje, geen toverstafje. De oerknal. C'est tout in de totale betekenis van de uitdrukking. En wat daaraan voorafgaat? God weet het. Misschien geeft God ooit de gelegenheid het aan stervelingen te doen weten.
Een collega van Hawking zei al in die dagen: God zit in de gulden die je aan een bedelaar geeft.

Het nomadische bestaan en het moderne leven

Als er reden is tot brennender Sorge wat betreft Nederland, dan moet toch ook Frankrijk met zijn daadwerkelijke deportaties niet vergeten worden. De minister-president verklaart nog maar eens dat een nomadisch bestaan "niet met het moderne leven" te verenigen is. Staat zeker nooit in de file .
In Duitsland wordt gewerkt aan de deportatie van Roma naar het niet-bestaande maar wel door Duitsland erkende Kosovo. Een verzamelsite van alle mogelijke verzet.

Rijksnieuwsdienst

Met een zetel meer dan de tweede partij is Mark Rutte heer en meester over de kabinetsformatie in Nederland. En hij had een regeerakkoord waarbij "rechts zijn vingers kan aflikken" bij elkaar, met CDA, SGP en de afgebeelde.
Geeft niet hoor, als Nederland de paria van Europa wordt. Dat is toch ook een toestand om je vingers bij af te likken?

Inmiddels meldt de voornaamste site tegen het voortkruipend fascisme in Nederland, Krapuul.nl

Er vinden onderhoudswerkzaamheden plaats aan de site.

in schrijfmachineletters op een wit vlak.
Gehackt. Door de Voorvechters Van De vrijheid van meningsuiting. Nederland, september 2010.

ADDENDUM
Sinds omstreeks 18.00u. NL tijd is deze site weer in de lucht.

Een wonder! De zaterdagsessie op zondag!

Ook in de latere jaren zeventig werd schitterende soul gemaakt die nog commercieel succes had ook. Een naschrift wellicht, maar dat konden we niet weten.

The rubberband man, Spinners


I want your love, Chic


Once you get started, Chaka Khan & Rufus

Mysticus of profeet

Henri van Praag, opvolger van Tenhaeff op de leerstoel die Felix Ortt mede heeft voorbereid, komt over als een omgevallen boekenkast in zijn boek over de mystiek, waar ik wellicht op terugkom. "Juan de la Cruce" - niet vertrouwenwekkend. Als de historiciteit van Laozi nog onzekerder is dan die van Jezus, hoe kun je dan stellen dat het vrij zeker is dat hij joods is of door joden beïnvloed? Maar goed.

Het is moeilijk te rijmen - Chomeini als mysticus en als geslepen en gewelddadig politicus. Zijn opvolgers moesten het maar zien te verkopen, zijn afscheidswoorden dat hij verlangde naar "de wijn". Dat moesten we vooral mystiek zien, werd de Iraniërs, die natuurlijk de soefidichters volop kennen, verzekerd. Dat zal ook best.

Jezus van Nazareth is bij uitstek de verkondiger van geweld- en weerloosheid. Deze gedachte is de basis van onder meer deze site zelf tenslotte, ik ga het niet tegenspreken. Toch zittten we met Matth. 10:34 sqq.

Meent niet, dat Ik gekomen ben, om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. 35 Want Ik ben gekomen, om den mens tweedrachtig te maken tegen zijn vader, en de dochter tegen haar moeder, en de schoondochter tegen haar schoonmoeder. 36 En zij zullen des mensen vijanden worden, die zijn huisgenoten zijn.

Dit zwaard kan nog overdrachtelijk gezien worden - een profetie dat Jezus een bron van tweedracht zal zijn. De exegese van Luk. 22:36 sqq. vergt meer:

36 Hij zeide dan tot hen: Maar nu, wie een buidel heeft, die neme hem, desgelijks ook een male; en die geen heeft, die verkope zijn kleed, en kope een zwaard. 37 Want Ik zeg u, dat nog dit, hetwelk geschreven is, in Mij moet volbracht worden, namelijk: En Hij is met de misdadigen gerekend. Want ook die dingen, die van Mij geschreven zijn, hebben een einde. 38 En zij zeiden: Heere! zie hier twee zwaarden. En Hij zeide tot hen: Het is genoeg.

De volgelingen moeten zwaarden kopen. Zij blijken er twee te hebben en dan is dit genoeg. Maar het zijn zwaarden, hoe dan ook.

Van Praag verzoent de ongerijmdheden door Jezus als het ware te splitsen in de mysticus en de profeet. De mysticus zweert het zwaard af, de profeet beveelt het aan.

Mijn conclusie: dus het christen-anarchisme is gebaseerd op de mystieke Jezus, niet op de profetische. Het zal kloppen, maar ik heb het nog niet eerder op deze wijze uitgedrukt gezien.

Vrede zij u

Hoe lang het mogelijk is weet ik eigenlijk niet eens, maar de firma G. biedt sinds - wanneer dus? - de mogelijkheid het bezoek aan deze site te tellen. Ik heb deze voorziening pas zojuist ontdekt. Ik maak het de waereld niet al te makkelijk door in het Nederlands te schrijven, lijkt mij. Maar de zustersite A pinch of salt, waar ik ook nogal wat bemoeienis mee heb, staat tot mijn verbazing wat bezoek betreft niet eens in de schaduw van mijn weblog, ondanks het voordeel van de gebruikte taal.

Ik ben verrast, en in ieder geval dankbaar dat ik het wel voor niets doe in financieel opzicht, maar niet voor niets wat bezoek betreft.
Bij dezen een groet aan u allen, verreweg de meesten toch onbekenden.
En die betere wereld komt er aan.

Toch geen consensus...

In 130 steden, plaatsen, dorpen in Frankrijk zijn deze zaterdag 4 september demonstraties gehouden tegen de Romavervolging. De demonstranten vormden een heterogeen gezelschap, wat des te beter is. Parijs spande de kroon met zo'n dertigduizend demonstranten.

A sister just left us - 2

The saddest thing I've ever had to write

After six good years and lots of adventures I'm announcing the end of The Christian Radical both as a print publication (old news) and now as a blog.

Due to a lack of help and my new family as well as a more physically demanding day job I find I no longer have the time and energy to carry this on.

I wanted to take time to think about it and decide on a path and have noticed an overall improvement in my mood and stress level since I stopped updating.

Honestly it had come to a point before this where I wasn't even trying as hard as I would have liked. I would cut corners in sourcing articles and by the end I had stopped reading this page myself. I'm ashamed to admit this but I want to in the spirit of full disclosure. as my readers you deserve nothing less.

I want to thank everyone who has helped make this zine and blog what it has been especially and by name Karl Germyn, J. Barrett Lee, Mike Benedetti Logan Laituri, Alex Iwasa, Joy Ellison, Steven Woods, The LA Catholic Worker community, the Vancouver Catholic Worker community, Frank Cordero, Kathy Kelly, John Dear SJ, Steve Kelly SJ, Ardeth Platte OP, The Jonah House Community, Streams of Justice, Melissa Sillitoe, Whitefeather Peace Community, the staff of The Nuclear Resister, The Pacific Life Community, Sherwood Ross, David Swanson and so many others it would be hard to list you all.

The Christian Radical has been my life in many ways over the past six years I'm sad it has to come to an end but without anyone to hand this blog off too it has run it's course.

God willing I will be able to come back to this project one day but I don't know when that would be. For now it has to come to an end. If you never have please visit

Vancouver DIY.com

and

The Christian Radical Archive

to download back issues of the print publication in it's online format.

Support your local Peace and Social Justice movements

A Better World is on Her way.

Chris Williamson Rooney
Editor
The Christian Radical

Geen Pluche

"Dat meisje dat de volgende ochtend bij het ontbijt een plaat van Pluche opzette... leuk, maar de volgorde klopt niet."
Wat een achteloze formulering, in Arcade #5, zeker als je de zin uit zijn verband haalt. Bij deze Lezing In Het Land was ik als vaker aan het speuren naar de violen die De Kus moesten aankondigen.

Bij nader inzien moet ik het zo geformuleerd hebben om te bemantelen hoe verliefd ik was geweest. Hetgeen voor het verhaal niet zo terzake is. Pluche werd bij mij opgewoeld laatst bij bezoek aan een tante die een stichting ter bevordering van muziek door jongeren beheert. Ze hield een cd van het orkest in de hand en zei dat André Rieu "daar nog in gezeten had".
Echt? Ik heb for old time's sake ooit een singletje van het orkest gekocht met de ongelooflijke titel Kannst du pfeifen Johanna? Zat Rieu met die prachtige voornaam er bij? Had ik Rieu bij het ontbijt gehad en heb ik zelf een 45-toerenplaatje van hem? (Ik hoef het Duits toch niet voor u te vertalen, wel?)

Ik denk dat tante wat salonorkesten door elkaar haalde. Hier is Pluche. In ieder geval. Goedenmorgen.

God wil het socialisme

Geheugen en ritme

In de etalage ligt een boek met de titel Maria Sibylla Merian, het klinkt al poëtisch omdat er ook een gedicht over haar geschreven is, en misschien meer dan een. Is het een biografie? Nee, ik blader het tamelijk intensief door, het speelt in Suriname, niet in - hoe heette het plaatsje ook alweer waar de labadisten waren neergestreken? Dat van die mummies? De verkoopster is er zelf geweest en kan ook niet op de naam komen. Ik kom er echt niet op. Ik moet hard zijn. Geen geromantiseerde quasi-biografische roman over iemand die twee interesses in zich verenigt: natuurstudie en religieus socialisme. Gelukkig ligt Dorrestijn bij de kassa. Kom, hoe heette dat plaatsje in Friesland?

*

741176. Ik weet het nog. Mijn eerste telefoonnummer. Volstrekt zinloos, want dergelijke nummers bestaan niet meer. En al bestond het, ik ga mijzelf er niet naar bellen (maar ik kan het hier veilig noemen, omdat het niet meer bestaat). Waarom weet ik het nog feilloos? 74+1+1=76. Is dat het? Geen idee.

726398. Nog erger. Het telefoonnummer van mijn oma in "de stad" zou ik echt niet meer weten. Dit wel, in Zuid. Zeker, het heeft ook ingebouwde ezelsbruggetjes. 7+2=9 6+3=9 2+6=8. Echt? Zou het daardoor komen? Waarom kan ik mijn oma nog bellen na bijna dertig jaar? Ook dit nummer kan ik met een gerust hart noemen alweer omdat dergelijke nummers niet meer bestaan in Amsterdam. Wat moet ik met dit opgeslagen gegeventje?

080-238082. Ik word er mismoedig van. Ik kan zo mijn tweede serieuze vriendin bellen. De stad heeft een ander netnummer, zij woonde er al niet meer toen het uitraakte, zoals eerder gezegd: geen enkel probleem deze combinatie hier te noemen want het nummer is onbestaanbaar. Waarom kan ik deze geliefde nog steeds bellen zonder dat het kan, en de anderen niet? Inclusief de ware op allerlei vroegere adressen? Hoe zit dit? Ik kan niet eens zeker zeggen of het de rekenkundige schijnlogica van de Amsterdamse nummers kan zijn, of het ritme van tachtig en nog wat. Het moet wel iets met ritme te maken hebben. Maar waarom weet ik het nummer van C. niet meer, van A., van T., tot en met dus de nummers die ik echt heel vaak gedraaid heb, tot meermalen per dag, van de ware dus?

Machteloos gevoel.
Tegelijk kan ik bedenken dat deze merkwaardige, wellicht zelfs oneerlijke onevenwichtigheid er al was voordat de reeks operaties begon waarvan men bij voorbaat gezegd heeft dat zij tot enig geheugenverlies zouden leiden. Maar dit zou niet blijvend zijn. Ik weet niet of het geruststellend is.
Misschien raak ik ze kwijt nu ik ze opgeschreven heb en dat nog wel in het openbaar.

*

Dat plaatsje in Friesland, van de labadisten en de mummies, het komt voor in mijn scriptie, die staat op het net. Stop Labadie+Merian in de machine. Het komt niet meteen tevoorschijn, maar het komt.
Wieuwerd! Onvergetelijk.
Misschien als je er geweest bent. Maar misschien ook dan niet.