Een tweede politieke moord in Nederland: alles went op den duur?!
Er is veel waarmee ik onmogelijk kon instemmen van wat Theo van Gogh schreef vooral. Maar ik heb de indruk dat hij geen ogenblik dacht dat wat hij zei in fora of schreef in columns ook echt kwetste. Grof of niet grof. Een psychologisch defect dat ik wel begrijp.
Zoals ik ook zijn moed en trouw aan sommige echte vrienden begrijp. Politiek-rioolrat Leon de Winter (jazeker! - dat ik woorden vuil moet maken aan zo iemand...) heeft Theo van Gogh jaren nagezeten over een opmerking waarvan hij kon weten dat Van Gogh deze van Ischa Meijer had geleend. En plotseling waren de twee weer indirect verbonden via Ayaan Hirsi Ali, die haar politieke overstap dankte aan mevrouw Kroes. Met zulke vijanden heb je geen vrienden meer nodig, om de bekende kreet om te draaien....
Maar ik zal Van Gogh in ere houden dat hij zich niet op Meijer beroepen heeft, de negen jaren die hem tot "eeuwige antisemiet" (kwalificatie van een andere rioolbewoner) maakten. Dit was moediger dan dagelijks argeloos door de Linnaeusstraat fietsen!
Nog iets over deze "tedere anarchist": na de moord werd zijn regelmatig gebruikte kwalificatie van moslims veelvuldig geciteerd. Eén keer, aan het begin zogezegd, heeft hij het gebruik van deze weerzinwekkende woorden gemotiveerd. Hij had (zoals ook ik) het groene geestelijke boek van Ayatollah Ruhollah Chomeini gelezen, waarin de man een onstuitbare geslachtsdrift wordt toegedicht. Als er echt geen vrouw bij de hand is waar je voor een kwartiertje mee getrouwd kunt zijn zonder dat zij het hoeft te weten (je moet haar natuurlijk wel onderhouden! - hoe noemen ongelovigen zo'n contract ook alweer?), dan kon de onhoudbare man een schaap of geit tot zich nemen. Wel het herendeel na afloop goed reinigen (hiervoor praktisch advies).
De kwalificatie was een terugkerende verwijzing naar dit diep geestelijk geschrift van een waarachtig mysticus. Je kunt daar niet voortdurend naar verwijzen. Maar als je het niet doet lijkt wat je zegt verdacht veel op ordinair schelden. Zo was het, heb ik steeds begrepen, niet bedoeld. Maar Theo van Gogh had moeten beseffen dat niet iedereen wist of onthield waarop zijn woorden (die natuurlijk ook te generaliserend waren) gebaseerd waren. Bij dezen, ter opheldering.
Voor wien de klok luidt...
Een koude regenachtige dinsdagavond, enkele uren na de crematie van Theo van Gogh. Twee donkergekleurde jongens lopen over straat. "Allahoe akbar!" roept er een, voortdurend, keihard. Dat zullen de omwonenden leuk vinden. Overtuigend ook, gelet op de wietwalm om het duo. Ik voel mij ongemakkelijk. Ik fiets langs, als enige. O nee, aan het einde van de straat staat een ongetwijfeld ongelovige jonge vrouw haar fiets los te maken. Dat zij ongelovig is (autochtoon laat staan Nederlands zou ik niet durven zeggen) kan ik opmaken uit het feit dat zij een korte rok draagt. Dat is iets wat de grote god van de coffeeshopjongens zeker niet accepteert. Moet ik de ridder zijn die even over haar waakt?
Anna-Blaman-achtig dilemma. Nee, ik ben doorgereden. Ja, ik ben daar ontevreden over. Ik weet niet eens of het laf is. Waarschijnlijk had ik alleen maar een oogje in het zeil moeten houden of het meisje er onbeledigd vanaf zou komen. Gek dat het zelfs een dilemma moest zijn. Laffe troost dat zij ouder en flinker gebouwd was dan de schreeuwlelijken. Enfin...
En ja - ook ik voel hoe mijn vermogen bepaalde uitingen te accepteren erodeert. God geve dat de god van deze jongens wat kleiner wordt - als u begrijpt wat ik bedoel.
Een land dat zijn kunstenaars vermoordt is ernstig ziek. En ik weet geen therapie.
Theodor Holman, als eerste gepubliceerde reactie op de moord.
In de nacht na Pinksteren 1991 werd ik om 4.20u. van mijn bed gelicht. Voor de zekerheid waren er 7 (zeven) politieauto's in de straat. Het is mij niet verteld of het de bedoeling was dat ik in zeven stukken gezaagd naar zeker politiebureau werd vervoerd.
Tot 17.30u., niet opzienbarend lang, heb ik H.M.'s speciale gastvrijheid mogen genieten. Ik kon nog op tijd naar paradiso, waar een manifestatie gehouden werd in verband met deze en andere politieovervallen. Mijn stuk in De Groene over de affaire was ter perse. Ik had precies het evangelie naar Mattheüs kunnen lezen tijdens de detentie.
Het misdrijf waarvan i kverdacht werd en de reden warom ik niet mocht doorslapen: ik was redacteur van het programmablad van Radio 100. Opmerkingen over de plotseling bedreigde vrijheid van meningsuiting in Nederland naar aanleiding van de moord op Theo van Gogh zijn hol gezwets. Deze vrijheid heeft effectief in feite nooit bestaan en ik zou niet weten (buiten het internet - en hoe lang mag dat nog?) hoe deze vrijheid ooit wel geëffectueerd zou kunnen worden in kapitalistisch Nederland.
Dat ik ooit zoiets zou/moest schrijven naar Antiwar.com!
Justin Raimundo calls the murdered Dutch cineast the Dutch equivalent to David Duke. I had to google this name, and can only protest most strongly after seeing what I found. Van Gogh had nothing to do with any extreme right politics. He was pestered as being an anti-Semite by all kinds of dubious persons, but you at Antiwar.com barking and biting against some people in DC must know what that means.
Politically Van Gogh probably was as naive as he was as a filmer. In what turned out to be his final years he cherished the memory of Pim Fortuijn, who was also murdered in public at broad daylight.
But then, Fortuijn was not on the extreme right either. Maybe much of his following was and is, but I think he too was naive and probably a bit off course. We will never know...
(Although I must admit I feel embarassed by Fortuijn being voted the greatest Dutch person of all times).
As a film director Van Gogh cannot be judged on Submission alone. There is nothing in his filming that justifies comparison to this Duke type - and as far as I am concerend nothing in his writing too. His infamous namecalling towards muslims, tasteless though it was, was derived from a book by Khomeiny that mentioned the ultimate remedy for the indomitable male sex drive. Naive, tasteless, offensive - yes - but nothing like an (ex-)KKK-man!
En nog een interventie... Gericht aan gratis blaadje Metro...
Geachte redactie,
's Winters reis ik minder per trein dus zie ik Metro ook niet vaak. De laatste column van Theo van Gogh heb ik gemist, maar die zal nog wel op zijn website te lezen zijn. Ik ben er evenwel zeker van dat onder die laatste column dat verkeersllichtje heeft gestaan: houden of wegdoen? Er was een lezer die "wegdoen" vond en dit bekrachtigde op een andere wijze dan een telefoontje dat de kas van Metro moest spekken.
Dat verkeerslicht met die tekst is al zo smakeloos - het riekt naar studentenblaadjes of jongerenomroepjes. En naar hoofdredacties die niet voor hun columnisten staan, als het er op aankomt. Ik zou denken dat het na 2 november wel verdwenen zou zijn.
Maar slechte smaak hoort bij dit land als boerenkool, wolken en Pim Fortuijn als de grootste aller tijden. Het staat er nog. In de geest van Theo zeker. Maar daarom nog niet minder wansmakelijk.
Het volgende antwoord laat blijken dat de hoofdredacteur van Metro naar de bedoeling raadt van bovenstaande en de plank misslaat. Ik laat het verder maar zo:
Beste André,
Bij de columns van Theo van Gogh die nog altijd op vrijdag verschijnen (zie de krant voor details), staat uiteraard geen stoplicht. Verder ben ik altijd blij met kritische lezers.
Groet,
Jan Dijkgraaf
hoofdredacteur Metro
Geen opmerkingen:
Een reactie posten